Η ομογένεια πενθεί τον Λάμπρο Παπαντωνίου
Γιώργος Μπίστης Oυάσιγκτον 28-05-2009

Λάμπρος Παπαντωνίου

Νωρίς την Πέμπτη η Πρεσβεία της Ελλάδας στις Ηνωμένες Πολιτείες ανήγγειλε μια θλιβερή είδηση: Την τελευταία του πνοή άφησε σήμερα το πρωί στο Νοσοκομείο Georgetown της Ουάσιγκτον, όπου νοσηλεύονταν εδώ και αρκετό διάστημα, ο δημοσιογράφος Λάμπρος Παπαντωνίου. Ο διακεκριμένος και περήφανος Έλληνας συνάδελφος ήτανε 63 ετών.

Λίγη ώρα αργότερα, στο State Department, όπου ο Λάμπρος Παπαντωνίου υπηρετούσε ως διαπιστευμένος διπλωματικός ανταποκριτής της Αθηναϊκής καθημερινής εφημερίδας Ελεύθερος Τύπος, του Ράδιο Θεσσαλονίκη και της ομογενειακής εβδομαδιαίας εφημερίδας Greek News της Νέας Υόρκης, ο εκπρόσωπος του Αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών Ian Kelly άρχισε την τακτική ενημερωτική συνάντησή του με τα μέσα ενημέρωσης λέγοντας:

«Σήμερα είναι μια δυσάρεστη μέρα για όλους μας εδώ. Με λύπη πληροφορηθήκαμε ότι ο παλιός φίλος και συνάδελφος Λάμπρος Παπαντωνίου δεν βρίσκεται πια στην ζωή. Ο Λάμπρος ήτανε βετεράνος στην δημοσιογραφική κοινότητα της Ουάσιγκτον και καυχιόταν που είχε καλύψει εξελίξεις στο Αμερικανικό Υπουργείο Εξωτερικών από την εποχή του Προέδρου Νίξον μέχρι των ημερών του Προέδρου Obama. Αγαπούσε την δουλειά του εδώ και όλοι εμείς τον αγαπούσαμε. Είχε στενή σύνδεση με την χώρα μας, τις Ηνωμένες Πολιτείες, αρχής γενομένης από την ημερομηνία γεννήσεώς του. Ήρθε στον κόσμο στις 4 Ιουλίου, που είναι και η ημέρα της επετείου της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας. Έφθασε στην Αμερική το 1973 και σπούδασε διεθνές δίκαιο και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιου της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϋ, από όπου και πήρε τα ανώτατα διπλώματά του. Το 1975 άρχισε την καριέρα του ως δημοσιογράφος και γρήγορα ειδικεύθηκε στην Αμερικανική εξωτερική πολιτική σε σχέση με την Ελλάδα, την Κύπρο, την Τουρκία και τα Βαλκάνια. Κατά την πολυετή θητεία του στον δημοσιογραφικό κλάδο έγραψε χιλιάδες άρθρα και έγινε μια από τις πιο εξέχουσες φωνές σε θέματα που αφορούν την Νοτιοανατολική Ευρώπη. Για εμάς, εδώ στο State Department, είναι απώλεια που δεν θα έχουμε πια άλλες ζωηρές ανταλλαγές απόψεων με τον φίλο μας τον Λάμπρο στις καθημερινές ενημερωτικές συναντήσεις μας με τα ΜΜΕ. Μας έδινε δυνατότητες να συζητάμε πολλά σημαντικά θέματα. Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του στην Ελλάδα και στους πολλούς στενούς φίλους που είχε στην δημοσιογραφική κοινωνία της Ουάσιγκτον. Κλείνοντας, κάντε όλοι μια μικρή προσευχή σήμερα για τον Λάμπρο, τον άνθρωπο που άγγιξε την ζωή όλων μας».

Σχεδόν παράλληλα, η μεγάλη Ελληνοαμερικανική Οργάνωση ΑΧΕΠΑ εξέφρασε την βαθειά λύπη της ομογένειας για τον θάνατο του Mr. Lambros, όπως ο αξέχαστος δημοσιογράφος ήτανε επί δεκαετίες γνωστός στην επίσημη Ουάσιγκτον.Ο Ύπατος Πρόεδρος της Οργάνωσης, Ike Gulas, είπε μεταξύ άλλων: «Ο Λάμπρος ήτανε θεσμός στην Ουάσιγκτον, ως διπλωματικός ανταποκριτής διάφορων Ελληνικών και Ελληνοαμερικανικών ΜΜΕ επί σχεδόν 35 χρόνια. Το έργο το οποίο με ζήλο πρόσφερε αναφορικά με την διερεύνηση θεμάτων Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής έναντι της Ανατολικής Μεσογείου και της Βαλκανικής, σε άπειρες ενημερώσεις τύπου και δημοσιογραφικές συνεντεύξεις στην Ουάσιγκτον, είναι ανεκτίμητης σπουδαιότητας. Ο Λάμπρος διασφάλιζε ότι κάθε θέμα που απασχολούσε την ομογένεια εγείρονταν πάντοτε στους εκπροσώπους των αξιωματούχων της Ουάσιγκτον που χαράζουν την πολιτική της χώρας. Του είμαστε όλοι ευγνώμονες για το έργο που με τόσο πάθος πρόσφερε ως δημοσιογράφος. Πάνω από όλα όμως ο Λάμπρος ήτανε ένας πολύ πρόσχαρος και εγκάρδιος άνθρωπος, που θα λείψει από τις μελλοντικές συσκέψεις και εκδηλώσεις μας στην Ουάσιγκτον και αλλού. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ πόσο υποστήριξε την ΑΧΕΠΑ και όλες τις άλλες Ελληνοαμερικανικές οργανώσεις».

Αλλά και για την Κύπρο, ο θάνατος του Λάμπρου Παπαντωνίου αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό, όπως δείχνει και η ακόλουθη ανακοίνωση που εξέδωσε η Πρεσβεία της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ουάσιγκτον: «Ο Λάμπρος, που εργάστηκε ως Έλληνας ανταποκριτής στην Ουάσιγκτον από το 1975, ήταν μια σημαντική φωνή και παρουσία στην πρωτεύουσα των Ηνωμένων Πολιτειών. Ήτανε επίσης αληθινός φίλος της Κύπρου. Το Κυπριακό όπως και τα άλλα θέματα του Ελληνισμού ήτανε πάντοτε κοντά στην καρδιά του. Ήταν ένας σπάνιος άνθρωπος, με εξαίρετο χαρακτήρα. Ο θάνατός του αφήνει ένα πραγματικό κενό στην δημοσιογραφία καθώς και στην ελληνοαμερικανική κοινότητα. Ο Λάμπρος θα λείψει σε όλους όσους τον γνωρίσαμε και σε όλους σε όσους χρησίμευσε ως μέντορας».

Παρόμοια εκτίμηση έκανε και η Πρεσβεία της Ελλάδας. Γράφει η σχετική ανακοίνωσή της: «Ο Λάμπρος Παπαντωνίου αφήνει πίσω του πέρα από τους συγγενείς και φίλους ένα δυσαναπλήρωτο κενό στην Ελληνική δημοσιογραφική παρουσία στην Ουάσιγκτον. Η μεγάλη γνώση, η εμπειρία, η καθολική αποδοχή από τους συνομιλητές του, αλλά και το πάθος του για την Ελλάδα και την ελληνικότητα θα τον κατατάξουν στην μνήμη ως έναν από τους σπουδαίους Έλληνες που έζησαν σε αυτή την γωνιά του πλανήτη».

Ανάμεσα στα πολλά μέσα ενημέρωσης που φιλοξένησαν συνεργασίες του Λάμπρου Παπαντωνίου ήτανε και ηΕλληνική Υπηρεσία της Φωνής της Αμερικής. O Λάμπρος είχε καλύψει για τους ακροατές μας την επίσκεψη που έκανε ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος στις Ηνωμένες Πολιτείες τον Μάρτιο του 1998, με μια σειρά αποκλειστικών ανταποκρίσεων από κάθε μεγαλούπολη που περιλαμβάνονταν στο πρόγραμμα της Πατριαρχικής εκείνης περιοδείας. Έκτοτε αντάλλασε συχνά-πυνά πληροφορίες μαζί μας για διάφορες εξελίξεις που αφορούσαν την Ελληνική ομογένεια και πήρε μέρος σε ορισμένες ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές μας σαν προσκεκλημένος αναλυτής. Η τελευταία τέτοια συμμετοχή του ήταν σε ένα ειδικό τηλεοπτικό αφιέρωμά μας στουςΈλληνες που υποστήριξαν την εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα, το οποίο μεταδόθηκε τον Ιανουάριο 2009, παραμονές της ορκωμοσίας του νέου προέδρου των ΗΠΑ. Στην μνήμη του Λάμπρου Παπαντωνίου παραθέτουμε εδώ απόσπασμα από εκείνη την εμφάνιση του.

Ο Λάμπρος Παπαντωνίου γεννήθηκε στην Μάνδρα της Ξάνθης, από Μικρασιάτες γονείς, πρόσφυγες του 1922. Τους έχασε και τους δυο σαν ήταν μικρό παιδί. Στην ζωή του συνάντησε πολλές αντιξοότητες, τις οποίες όμως ξεπέρναγε πάντα με το χαμόγελο στα χείλη. Τύχαινε μεγάλης εκτίμησης από Έλληνες, Αμερικάνους, Τούρκους, Αρμένιους, Κούρδους κι άλλων εθνικοτήτων πολιτικούς, δημοσιογράφους και ακαδημαϊκούς.Τον εκτιμούσαν οι πάντες, ακόμα κι εκείνοι που δεν συμφωνούσαν με τις απόψεις του. Κι όλοι τον αγάπαγαν για τα γνήσια αισθήματά του και την μεγάλη ανθρωπιά του.

Ο Λάμπρος Παπαντωνίου πέρναγε κάθε μέρα των τελευταίων 25 χρόνων που τον ήξερα με την έγνοια της Ελλάδας. Ο καθηγητής Οικονομολογίας στο Πανεπιστήμιο Μαίρυλαντ, Θεόδωρος Καριώτης, που τον ήξερε ακόμα καλύτερα, μου είπε μια από τις φορές που συναντηθήκαμε στο νοσοκομείο για να κάνουμε παρέα στον Λάμπρο, όσο ακόμα αυτός μπορούσε να χαρεί την επίσκεψή μας: «Ξέρεις Γιώργο, η διαφορά ανάμεσα στον Λάμπρο και σε όλο τον άλλο κόσμο είναι ότι εάν συμβεί κάτι άσχημο στην Ελλάδα, όλοι εμείς θα στεναχωρηθούμε αφάνταστα αλλά θα το ξεπεράσουμε, όμως ο Λάμπρος δεν θα το αντέξει, θα αυτοκτονήσει».

Η τελευταία επιθυμία του Λάμπρου Παπαντωνίου ήταν να ταφεί στην Ελλάδα.

Ανάλαφρο ας είναι το χώμα που θα σε σκεπάσει μεγάλε Έλληνα και καλέ φίλε. VOA