Wednesday, November 30, 2011

Διεθνής συμφωνία κεντρικών τραπεζών για αύξηση της ρευστότητας

Η είδηση προσέφερε εντυπωσιακή άνοδο στα διεθνή χρηματιστήρια.

Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, καθώς και οι κεντρικές τράπεζες του Καναδά, της Βρετανίας, της Ιαπωνίας και της Ελβετίας συμφώνησαν την Τετάρτη, να κινηθούν συντεταγμένα, προκειμένου να αυξήσουν τη ρευστότητα στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Η συντονισμένη ένεση ρευστότητας έχει ως στόχο τον περιορισμό των πιέσεων που ασκούνται στις χρηματαγορές, αλλά και την ενίσχυση της εμπιστοσύνης των καταναλωτών και των επιχειρήσεων στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Πιο συγκεκριμένα, οι κεντρικές τράπεζες ανακοίνωσαν ένα σχέδιο μείωσης των τιμών στα swaps του δολαρίου, ως τον Φεβρουάριο του 2013, καθιστώντας έτσι φτηνότερη τόσο τη χρηματοδότηση των τραπεζών, όσο και – συνεπακόλουθα – τη ρευστότητα των ιδιωτών που δανείζονται από τις τράπεζες.

Την είδηση υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό τα χρηματιστήρια παγκοσμίως, με τις μετοχές να σημειώνουν εντυπωσιακά «άλματα» ανόδου.

Ωστόσο, σύμφωνα με αναλυτές, το γεγονός αυτό αντανακλά την αυξανόμενη ανησυχία που επικρατεί παγκοσμίως για τις επιπτώσεις της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους. Όπως αναφέρουν, η κίνηση αυτή των κεντρικών τραπεζών μπορεί, πράγματι, να βοηθήσει στην προσωρινή αντιμετώπιση της παγκόσμιας πιστωτικής κρίσης, όμως ουσιαστικά «αγοράζει χρόνο» για τις κυβερνήσεις που προσπαθούν να επιλύσουν το θέμα της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους.

Από την άλλη πλευρά, δεν παύει αυτή η κίνηση να αποτελεί μία εντυπωσιακή επιβεβαίωση της ενότητας και των στενών δεσμών που – επιθυμούν να δείξουν ότι – έχουν οι κεντρικές τράπεζες, παγκοσμίως.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από Reuters, AP, AFP

Διεθνής συμφωνία κεντρικών τραπεζών για αύξηση της ρευστότητας

Η είδηση προσέφερε εντυπωσιακή άνοδο στα διεθνή χρηματιστήρια.Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, καθώς και οι κεντρικές τράπεζες του Καναδά, της Βρετανίας, της Ιαπωνίας και της Ελβετίας συμφώνησαν την Τετάρτη, να κινηθούν συντεταγμένα, προκειμένου να αυξήσουν τη ρευστότητα στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Η συντονισμένη ένεση ρευστότητας έχει ως στόχο τον περιορισμό των πιέσεων που ασκούνται στις χρηματαγορές, αλλά και την ενίσχυση της εμπιστοσύνης των καταναλωτών και των επιχειρήσεων στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Πιο συγκεκριμένα, οι κεντρικές τράπεζες ανακοίνωσαν ένα σχέδιο μείωσης των τιμών στα swaps του δολαρίου, ως τον Φεβρουάριο του 2013, καθιστώντας έτσι φτηνότερη τόσο τη χρηματοδότηση των τραπεζών, όσο και – συνεπακόλουθα – τη ρευστότητα των ιδιωτών που δανείζονται από τις τράπεζες.
Την είδηση υποδέχθηκαν με ενθουσιασμό τα χρηματιστήρια παγκοσμίως, με τις μετοχές να σημειώνουν εντυπωσιακά «άλματα» ανόδου.
Ωστόσο, σύμφωνα με αναλυτές, το γεγονός αυτό αντανακλά την αυξανόμενη ανησυχία που επικρατεί παγκοσμίως για τις επιπτώσεις της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους. Όπως αναφέρουν, η κίνηση αυτή των κεντρικών τραπεζών μπορεί, πράγματι, να βοηθήσει στην προσωρινή αντιμετώπιση της παγκόσμιας πιστωτικής κρίσης, όμως ουσιαστικά «αγοράζει χρόνο» για τις κυβερνήσεις που προσπαθούν να επιλύσουν το θέμα της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους.
Από την άλλη πλευρά, δεν παύει αυτή η κίνηση να αποτελεί μία εντυπωσιακή επιβεβαίωση της ενότητας και των στενών δεσμών που – επιθυμούν να δείξουν ότι – έχουν οι κεντρικές τράπεζες, παγκοσμίως.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από Reuters, AP, AFP

Aρχική σελίδα | Αρθρογραφία

Με «λάσο» την 6η δόση η θηλιά στον λαιμό μας!

Γράφει ο
Χρήστος Πασαλάρης

Η ΦΡΑΟΥ ΜΕΡΚΕΛ κατάφερε κάτι περισσότερο από τον Αδόλφο Χίτλερ: να τη μισήσουμε θανάσιμα όλοι οι Έλληνες, χωρίς εξαίρεση. Και ήδη να συσπειρωνόμαστε, όπως και τότε, επί Χίτλερ, σε μια παρατεταμένη αντίσταση ενάντια σε αυτόν τον αρπακτικό Άξονα του τρίτου παγκοσμίου πολέμου, αυτή τη φορά οικονομικού.

ΓΙΑΤΙ τη μισούμε; Γιατί ντρόπιασε τους ηγέτες μας και τους έχωσε κάτω από τα φουστάνια της. Γιατί ανάγκασε τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης να υπογράψει «δήλωση μετανοίας» σαν να ήταν κρατούμενος στη Μακρόνησο. Γιατί, ανεμίζοντας το «λάσο» της 6ης δόσης, κατατρόμαξε ολόκληρο το πολιτικό μας σύστημα, από κορυφής μέχρις ονύχων.

...ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ με την άνευ όρων υπογραφή του θηριώδους Μνημονίου της 26ης Οκτωβρίου δένει τον ελληνικό λαό στο δίκρανο της οικονομικής δουλείας για πολλές δεκαετίες. Έτσι που η δόλια πατρίδα να θυσιάζει τα δανειακά της σε εξοφλήσεις τοκοχρεωλύσιων και, με ό,τι περισσεύει, να αγοράζει εφ’ όρου ζωής τα ψυγεία, τις «Μερσεντές» και τα ελαττωματικά υποβρύχια, με πρωταγωνιστές κάποιους... πουλημένους υπουργούς μας!

ΟΥΤΩΣ εχόντων, μεθαύριο τα... αφεντικά των Βρυξελλών θα μας κάνουν τη «μεγάλη χάρη» να... ξεκλειδώσουν την 6η δόση, οπότε και οι Νενέκοι των Αθηνών θα κορυβαντιούν ότι... έσωσαν την πατρίδα, γιατί τάχα, αν δεν έπαιρνε την 6η δόση, θα κατρακυλούσε στην πτώχευση, με δραχμούλες, αντί για ευρώ στο δισκάκι της ζητιανιάς!

ΘΑ ΜΟΥ πουν, όμως, οι «φρόνιμοι» της αποδώ ή της αποκεί πλευράς: «Εύκολα, φίλε, τα μεγάλα λόγια, εύκολη και η επαναστατική ρητορεία, όπως αυτή της Αριστεράς, αλλά πες μας, ειλικρινά, τι θα κάναμε αν πράγματι πέφταμε στην πτώχευση; Δεν θα χωνόμασταν στις αγκάλες κάποιου άλλου αφεντικού; Δεν θα εκλιπαρούσαμε κάποια άλλη ξένη βοήθεια; Άρα, μήπως είναι προτιμότερη η κρύα αγκαλιά της Μέρκελ, όσο και αν μας αποκαλεί τεμπέληδες και καλοπερασάκηδες; Ή μήπως έχει άδικο που δεν εμπιστεύεται τους “Γιωργάκηδες” με τα δημοψηφίσματά τους και με τη μισή Ελλάδα να φοροδιαφεύγει;».

ΘΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΘΩ, όμως, και εγώ στους «φρόνιμους» ένα δικό μου μυστικό: κοιτάζοντας τη φράου Μέρκελ, θυμήθηκα μια Γερμανίδα αξιωματικό που, τέτοιες μαύρες μέρες κατοχής του 1943, μπήκε στον θάλαμο των μελλοθάνατων στο Γουδί (όπου και του λόγου μου ήμουν κρατούμενος) και έβαλε στοίχημα με δύο άνδρες των ΕΣ-ΕΣ που τη συνόδευαν «με πόσες βουρδουλιές πεθαίνει ένας μελλοθάνατος»! Διάλεξαν έναν από μας, τον έγδυσαν, τον έδεσαν και άρχισαν να τον χτυπάνε στα κόκαλα με τα ρόπαλα. Η Γερμανίδα μέτραγε φωναχτά και, όταν έφτασε στις 160 βουρδουλιές, ο κρατούμενος ξεψύχησε. Τότε η ύαινα ξεφώνισε ενθουσιασμένη ότι... κέρδισε το στοίχημα!..

Η ΙΔΙΑ έβαλε να δέσουν έναν άλλο κρατούμενο από τα... αχαμνά του και να τον σέρνουνε στον θάλαμο ώσπου να πει «ήμαρτον»!.. Το είπε ο δυστυχής και τότε του φόρεσαν μια κουκούλα και τον πήγαν στο μπλόκο της Κοκκινιάς να υποδείξει συντρόφους του αντιστασιακούς. Από τον πανικό του έδειχνε με το δάχτυλο τυχαία όποιον έβλεπε μπροστά του. Οι Γερμανοί σκότωσαν όλους όσους υπέδειξε!..

ΤΙ ΣΧΕΣΗ έχουν αυτά, θα πουν πάλι οι «φρόνιμοι», με το τώρα;.. Έχουν, διότι και η φράου Μέρκελ, με τον ανάπηρο υπουργό της στο καροτσάκι, υποβάλλουν την Ελλάδα στο βασανιστήριο του δανειακού «βούρδουλα», όχι πλέον ώσπου να ξεψυχήσει (αφού τη θέλουν ζωντανή και γονατιστή), αλλά ώσπου να δηλώσει μετάνοια και υποταγή. Το κατάφεραν, αφού η ηγεσία της υπογράφει αράδα τα Μνημόνια και οι βουλευτές τα ψηφίζουν αδιάβαστα, με μοναδική τους έγνοια πώς θα επιβιώσουν πολιτικά.

ΤΟΤΕ τι απομένει; Να σκύψουμε το κεφάλι; Να γλυτώσουμε φορώντας κουκούλα; Να προσφέρουμε στη Μέρκελ νέους Τσολάκογλου; Ή μήπως να κάνουμε τη ζωή μας δύσκολη, με ενεργητική και παθητική αντίσταση; Και να της θυμίζουμε κάθε μέρα ότι ακόμη και ο συμπατριώτης της Αδόλφος Χίτλερ είχε την ειλικρίνεια να δηλώσει επίσημα ότι οι Έλληνες ήταν ο μόνος λαός που τον πολέμησε γενναία; Ο δε, επίσης συμπατριώτης της, στρατάρχης Κάιτελ, να παραδεχθεί επίσημα και αυτός ότι εξαιτίας της αντίστασης των Ελλήνων χάθηκε ο πόλεμος για τη Γερμανία;

ΙΣΩΣ, λοιπόν, εξαιτίας πάντα των διαβολεμένων Ελλήνων, να χάσει η αλαζονική Γερμανία της Μέρκελ και τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, όπως έχασε και τους δύο προηγούμενους. Τα σύννεφα ήδη μαζεύονται. Κανείς δεν ξέρει... «Ο Θεός της Ελλάδας είναι μεγάλος»!..

(Από τη Real News) αναδημοσίευση από την Ελεύθερη ζώνη. www elzoni

Πολιτική | 24.11.2011

Ο ρόλος της πολιτικής στην κρίση χρέους

Όταν ο πολιτικός κόσμος λέει „αλλάζουμε κανόνες ή απαγορεύουμε κάποιες συναλλαγές“, θα πρέπει οι χρηματαγορές να το αποδεχθούν. Όμως, έχει πράγματι η πολιτική περιθώρια κινήσεων;

Στην αρχή ήταν η κατάρρευση της Lehman Brothers, τον Σεπτέμβριο του 2008, που προκάλεσε την χρηματοπιστωτική κρίση. Οι τράπεζες ρίσκαραν και έχασαν. Αλλά ευτυχώς αντέδρασαν οι φορολογούμενοι με τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια, τα οποία στην πραγματικότητα δεν διέθεταν τα κράτη. Έτσι τα κρατικά χρέη διογκώθηκαν. Η χρηματοπιστωτική κρίση μεταβλήθηκε σε κρίση χρέους που ρούφηξε στη δίνη της τα κράτη εκείνα που ακροβατούσαν δημοσιονομικά.

Την αρχή έκανε η Ελλάδα για να ακολουθήσει η Πορτογαλία, ενώ σήμερα και άλλες χώρες της νότιας Ευρώπης απειλούνται από την κρίση. Και όπως υποστηρίζει ο επικεφαλής της Bayern Landesbank Γκερτ Χόισλερ: «Δεν πρόκειται πλέον για μια κρίση χρέους. Πρόκειται για μια κρίση ικανότητας πολιτικής αναμόρφωσης στην Ευρώπη. Συζητώνται σήμερα πράγματα που πιστεύαμε ότι θα συζητηθούν σε 20 χρόνια. Σας θυμίζω τις συνταξιοδοτικές υποχρεώσεις που δεν μπορούν να χρηματοδοτηθούν. Με μιας εμφανίζεται στο τραπέζι το ζήτημα της ικανότητα μεταρρυθμίσεων ολόκληρων πολιτικών συστημάτων».

«Η Μέρκελ ανήκει στους λίγους που έχουν αντιληφθεί το διακύβευμα»

Άργησε να αντιδράσει η ΜέρκελΑυτό, ωστόσο, δεν φαίνεται διατεθειμένη να το αποδεχθεί η Ευρώπη, που συζητά για ευρωομόλογα, μηχανισμούς στήριξης και το ρόλο της ΕΚΤ. Βρισκόμαστε σε ένα σημείο, όπου διαπιστώνουμε ότι οι υπεύθυνοι δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν την κρίση και τις συνέπειές της, εκτιμά ο πρόεδρος του Συνδέσμου Γερμανικών Βιομηχανιών (BDI) Χανς-Πέτερ Κάιτελ, προσθέτοντας ότι η καγκελάριος Μέρκελ ανήκει στην ομάδα «εκείνων των λίγων πολιτικών που έχουν αντιληφθεί το διακύβευμα».

Η Άγκελα Μέρκελ εκφράζει την άποψη ότι μια κρίση χρέους δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπισθεί με νέα χρέη. Η ΕΕ θα πρέπει να προχωρήσει στην πολιτική της αναδιάρθρωση για να βγει από την κρίση. Ζητά την αλλαγή των ευρωπαϊκών συνθηκών προκειμένου να διασφαλιστεί η δημοσιονομική σταθερότητα της ευρωζώνης. Στο αίτημα για την «κοινοτικοποίηση του χρέους» των προβληματικών χωρών, η καγκελάριος απαντά με την «κοινοτικοποίηση των προσπαθειών δημοσιονομικής εξυγίανσης». Όποιος παραβιάζει τους κανόνες θα πρέπει να υφίσταται κυρώσεις, ακόμη και να παραπέμπεται στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. «Η Ευρώπη δεν αντελήφθη εγκαίρως την αναγκαιότητα της πολιτικής ένωσης, αλλά και την ανάγκη άρσης των αιτίων της κρίσης», εκτιμά η κ. Μέρκελ.

«Στις δημοκρατικές διαδικασίες απαιτείται χρόνος για αποφάσεις»

Έχει χρόνο για να αποφασίσει η πολιτική;Μήπως όμως άργησε και η καγκελάριος να αντιληφθεί την ανάγκη αυτή; Η Άνκε Χάσελ, καθηγήτρια Πολιτικής Οικονομίας στο Hertie School of Governance του Βερολίνου, εκτιμά ότι η πολιτική καλείται να επαναπροσδιορίσει το ρόλο της στην κρίση. «Πολλοί υποστηρίζουν ότι η πολιτική θα πρέπει να ενεργεί ταχύτερα και να κάνει περισσότερα. Αυτό σημαίνει ότι η πολιτική θα πρέπει να προσαρμοσθεί στους ρυθμούς των χρηματοοικονομικών αγορών. Και ο πολιτικός κόσμος λέει –και δικαίως- ότι δεν επιθυμεί να προσαρμοσθεί σε αυτό. Και φυσικά έρχεται η τιμωρία, καθώς αυξάνεται το τίμημα και επιδεινώνεται το πρόβλημα με το χρόνο. Η λογική που εκφράζεται εδώ είναι ότι στις δημοκρατικές διαδικασίες απαιτείται χρόνος προκειμένου να ληφθούν κάποιες αποφάσεις», λέει η κ. Χάσελ.

Η οικονομολόγος υπενθυμίζει ότι αγορές και πολιτική δεν έχουν την ίδια ταχύτητα και διευκρινίζει: «Η πολιτική θέτει το πλαίσιο και τους κανόνες του παιγνιδιού. Και μετά προσφέρει το πεδίο δράσης στους παίκτες των Χρηματαγορών, προκειμένου αυτοί να κάνουν τις συναλλαγές τους. Όταν λοιπόν ο πολιτικός κόσμος λέει «αλλάζουμε κανόνες ή απαγορεύουμε κάποιες συναλλαγές», θα πρέπει οι χρηματαγορές να το αποδεχθούν. Νομίζω λοιπόν ότι η πολιτική έχει περισσότερα περιθώρια κινήσεων από ότι νομίζουμε».

Sabine Kinkartz/Σταμάτης Ασημένιος

Υπεύθ. Σύνταξης: Βιβή Παπαναγιώτου

Η ευρωζώνη ζει την αρχή του τέλους της

Πολιτική | 30.11.2011

Η Νέα Δημοκρατία αναζητεί διαύλους επικοινωνίας με το Βερολίνο

Ημερίδα για την ευρωπαϊκή κρίση χρέους - Ίδρυμα Κόνραντ Αντενάουερ

Το προφίλ της Ν.Δ και του αρχηγού της Αντώνη Σαμαρά δεν είναι στην Ευρώπη το καλύτερο. Ο Αντώνης Σαμαράς θεωρείται ως «Μίστερ Νο» που αρνείται επίμονα να στηρίξει τα επώδυνα, αλλά αναγκαία μέτρα περικοπών στην Ελλάδα.

Αυτό το προφίλ επικρατεί και στους συντηρητικούς εταίρους της Νέας Δημοκρατίας στην Ευρώπη και κυρίως στους Γερμανούς Χριστιανοδημοκράτες, οι οποίοι τον θεωρούν «μαύρο πρόβατο». Η έλλειψη κατανόησης για τη στάση του κ. Σαμαρά εκδηλώνεται δημοσίως ακόμη και από την καγκελάριο Άγκελα Μέρκελ.

Σε αυτό το κλίμα το ίδρυμα Κόνραντ Αντενάουερ και το αδελφό Ίδρυμα Κωνσταντίνος Καραμανλής διοργάνωσαν στο Βερολίνο ημερίδα για την κρίση στην Ευρώπη.
Η εντύπωση που αποκόμιζε κανείς από την εκδήλωση ήταν, ότι διοργανώθηκε στα πλαίσια των προσπαθειών που καταβάλλονται αυτό το διάστημα, ώστε να γεφυρωθεί η ρήξη στις σχέσεις της Ν.Δ με τους Γερμανούς χριστιανοδημοκράτες.
Ο Φρανκ Σπένγκλερ από το ίδρυμα Αντενάουερ υπογραμμίζει ότι βασικός στόχος αυτής της ημερίδας είναι η ανταλλαγή απόψεων και διαβεβαιώνει πως γνωρίζουν ότι «πρόκειται για πολιτικούς που χειρίζονται με μεγάλη υπευθυνότητα θέματα εξουσίας και αποφάσεων. Και γι’ αυτό το λόγο είναι πολύ σημαντικό να συζητήσουμε με τους Έλληνες πολιτικούς μας φίλους τα ζητήματα που μας προκαλούν έκπληξη».

Η Ν.Δ. στέλνει στο Βερολίνο ‘γεφυροποιούς’

Φρανκ Σπρένγκλερ, από το Ίδρυμα Κόνραντ ΑντενάουερΣτην αποστολή των ‘γεφυροποιών’ από την Ελλάδα συμμετείχε μεταξύ άλλων και ο βουλευτής και γραμματέας προγράμματος της Ν.Δ Ευριπίδης Στυλιανίδης. Ως γνώστης της γερμανικής γλώσσας και με προσωπικές διασυνδέσεις με τους Χριστιανοδημοκράτες έχει αναλάβει σειρά δραστηριοτήτων, όπως την ανάπτυξη της συνεργασίας μεταξύ των ιδρυμάτων Αντενάουερ και Καραμανλή για την ανταλλαγή τεχνογνωσίας.

Το θέμα της ανταλλαγής τεχνογνωσίας σε διακρατικό επίπεδο ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Γερμανία, ο κ. Στυλιανίδης είχε την ευκαιρία να συζητήσει και με την Καγκελάριο Μέρκελ., όπως δήλωσε στο μικρόφωνο της Deutsche Welle: «Την προηγούμενη εβδομάδα που είχα ξανά την ευκαιρία να επισκεφτώ το Βερολίνο επ’ ευκαιρία του 'Club 27', που τελέσθηκε εδώ υπό την αιγίδα της κυρίας Μέρκελ και συνευρεθήκαμε υψηλόβαθμα στελέχη των κοινοβουλευτικών ομάδων των 27 κεντροδεξιών κομμάτων της Ευρώπης. Μου δόθηκε η δυνατότητα να εκφράσω με καθαρότητα τις θέσεις της Ν.Δ και παράλληλα να συναντήσω στο περιθώριο τόσο την κ. Μέρκελ, όσο και τους κ. κ. Κάουντερ και. Αλτμάιερ.» Δηλαδή τον πρόεδρο και τον γενικό διευθυντή της κοινοβουλευτικής ομάδας των Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών.

Νώτης Μιταράκης, από το Ίδρυμα Κωνσταντίνος Καραμανλής και στέλεχος της Ν.Δ.Σε αυτές τις συναντήσεις τα στελέχη της Ν.Δ προσπάθησαν να πείσουν τους συνομιλητές τους για την ορθότητα των θέσεων που ακολουθεί το κόμμα τους στην οικονομική πολιτική και κυρίως γιατί διαφώνησε στην λογική του λεγόμενου μνημονίου. Ενδεικτικό παράδειγμα αυτής της επιχειρηματολογίας είναι η παρέμβαση του Νότη Μηταράκη στο Ίδρυμα Αντενάουερ. Ο αναπληρωτής υπεύθυνος του τομέα πολιτικής ευθύνης της Οικονομίας της Ν.Δ εξηγεί γιατί διαφωνεί η Ν.Δ: «Τα έσοδα έχουν πέσει, παρά τις διαρκές αυξήσεις των οικονομικών συντελεστών. Είναι εμφανές ότι από μόνη της αυτή η στρατηγική δεν επαρκεί. Και αυτό πλέον το βλέπουν και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το βλέπουν και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας. Πιστεύω ότι το πρόγραμμα θα πρέπει οπωσδήποτε ν’ αλλάξει και να προτάξει την ανάκαμψη της οικονομίας σαν κύριο συστατικό μαζί με την δημοσιονομική πειθαρχεία για την επίτευξη των στόχων.»

Πιθανώς αυτό το σκεπτικό της Ν.Δ να το αποδέχονται πολλοί Ευρωπαίοι πολιτικοί της εταίροι. Γεγονός είναι όμως, ότι στο εξωτερικό εξακολουθεί να επικρατεί η εικόνα ενός Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος για μικροπολιτικούς σκοπούς τορπίλιζε τις όποιες κοινές προσπάθειες παροχής βοήθειας προς την Ελλάδα και τη διασφάλιση της σταθερότητας της ευρωζώνης.

Παναγιώτης Κουπαράνης, Βερολίνο dw

Επισκόπηση τύπου | 30.11.2011

"Απετράπη εκ νέου η χρεοκοπία της Αθήνας"

Στη χθεσινή απόφαση του Eurogroup για την εκταμίευση της 6ης δόσης αναφέρονται σήμερα οι περισσότερες γερμανικές εφημερίδες. Αναφορές επίσης στην επιστολή Σαμαρά αλλά και την πορεία των μεταρρυθμίσεων.

Η Welt Online σημειώνει: «Η Ελλάδα, που απειλείται με χρεοκοπία, θα λάβει, όπως αναμενόταν την επόμενη δόση των 8 δις ευρώ. (…) Μετά τη δέσμευση των κορυφαίων ελλήνων πολιτικών να τηρήσουν το πρόγραμμα περικοπών και μεταρρυθμίσεων, είχαν εκπληρωθεί οι όροι της ΕΕ».

H εφημερίδα Tagesspiegel του Βερολίνου: «Η χρεοκοπία της Αθήνας απετράπη εκ νέου. Μετά από μήνες αθετημένων υποχρεώσεων και νέων όρων, οι υπ. Οικονομικών της ευρωζώνης έδωσαν τελικά το πράσινο φως για την εκταμίευση της επόμενης δόσης».

Για την «αντίσταση των ελλήνων συντηρητικών»

Στόχος των Ευρωπαίων "η χώρα να παραμείνει προσηλωμένη στους στόχους ακόμη και με μια κυβέρνηση Σαμαρά"Η Berliner Morgenpost: «Μόλις λίγες εβδομάδες πριν την επαπειλούμενη χρεοκοπία το Eurogroup ενέκρινε τη νέα δανειακή βοήθεια προς την Ελλάδα». Η εφημερίδα υπενθυμίζει ότι η εκταμίευση της 6^ης δόσης είχε καθυστερήσει επειδή η Τρόικα είχε διαπιστώσει ότι η Ελλάδα δεν τηρεί τα συμφωνηθέντα. «Οι διαμάχες για τον ενδεδειγμένο τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης οδήγησαν στην πτώση της κυβέρνησης Παπανδρέου. Μια μεταβατική κυβέρνηση υπό τον Λ. Παπαδήμο καλείται τώρα να υλοποιήσει τα συμπεφωνημένα μέτρα πριν από τις εκλογές του Φεβρουαρίου. Η ΕΕ προσπαθεί να κάμψει την αντίσταση των ελλήνων συντηρητικών για το πρόγραμμα προσαρμογής προκειμένου η χώρα να παραμείνει προσηλωμένη στους στόχους ακόμη και με μια κυβέρνηση Σαμαρά».

Η Frankfurter Allgemeine Zeitung αφού αναφέρεται στις δυσοίωνες προβλέψεις για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας αλλά και τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που πρέπει να υλοποιηθούν άμεσα, επισημαίνει: «Ωστόσο ειδικοί εκτιμούν ότι τους τελευταίους μήνες υπήρξαν βελτιώσεις. ‘Η Ελλάδα έκανε πολλά στο πεδίο εξυγίανσης των δημοσιονομικών της’ (…) σημειώνει η Tullia Bucco από την Unicredit. Πρέπει όμως να γίνουν ακόμη περισσότερα. (…) Οι μεταρρυθμίσεις, που στοχεύουν στη βελτίωση της παραγωγικότητας και συνεπώς στην ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, δεν προχωρούν».

Για την Αφροδίτη της Μήλου… του Focus

"Η ελευθερία του τύπου και της σάτιρας συνιστούν βασικές ευρωπαϊκές αξίες"«Σύνταξη για δημοσίους υπαλλήλους, μειώσεις στους μισθούς», είναι ο τίτλος στην Süddeutsche Zeitung του Μονάχου που σημειώνει: «Η Ελλάδα ξεκινά με την υλοποίηση των συμπεφωνημένων». Ο αρθρογράφος σημειώνει ότι «αυτή την εβδομάδα η ελληνική κυβέρνηση τόλμησε για πρώτη φορά να προχωρήσει σε περικοπές στο δημόσιο, σε περικοπές που κρίνονταν τόσο επιτακτικές». Η εφημερίδα αναφέρεται στη συνέχεια στο μέτρο της εργασιακής εφεδρείας, στις μειώσεις μισθών των δημοσίων υπαλλήλων αλλά και στο πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων.

Η ίδια εφημερίδα αναφέρεται σήμερα στη δίκη δημοσιογράφων του γερμανικού περιοδικού Focus που ξεκίνησε χθες στην Αθήνα με αφορμή το εξώφυλλο του περιοδικού με την Αφροδίτη της Μήλου να κάνει άσεμνη χειρονομία. Αφού αναφέρεται στο ιστορικό της υπόθεσης και τα επιχειρήματα των δυο πλευρών, η εφημερίδα καταλήγει στην ανακοίνωση που έχει εκδώσει ο Γερμανικός Σύνδεσμος Δημοσιογράφων και όπου αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι «η ελευθερία του τύπου και της σάτιρας συνιστούν βασικές ευρωπαϊκές αξίες. Το ρεπορτάζ του Focus δεν είναι θέμα που θα έπρεπε να φτάσει στο δικαστήριο».

Επιμέλεια: Κώστας Συμεωνίδης

Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου

Πολιτική | 24.11.2011

Ο ρόλος της πολιτικής στην κρίση χρέους

Όταν ο πολιτικός κόσμος λέει „αλλάζουμε κανόνες ή απαγορεύουμε κάποιες συναλλαγές“, θα πρέπει οι χρηματαγορές να το αποδεχθούν. Όμως, έχει πράγματι η πολιτική περιθώρια κινήσεων;

«Η Μέρκελ ανήκει στους λίγους που έχουν αντιληφθεί το διακύβευμα»

«Στις δημοκρατικές διαδικασίες απαιτείται χρόνος για αποφάσεις»

Sabine Kinkartz/Σταμάτης Ασημένιος

Υπεύθ. Σύνταξης: Βιβή Παπαναγιώτου

Tuesday, November 29, 2011

Angela Merkel and the euro/ECONOMIST

The new iron chancellor

As the euro totters, the world waits for the German chancellor to act. Will she?

Nov 26th 2011 | BERLIN | from the print edition

Is the lady for turning?

AS A schoolgirl, Angela Merkel spent an entire swimming lesson perched on a diving board. Only when the final bell sounded did she find the nerve to take the plunge. “I am not spontaneously courageous,” the German chancellor later said. “I am, I think, courageous at the right moment,” but “led too much by my head” to leap recklessly in. For Margaret Heckel, author of a book about Mrs Merkel, the story shows that “she goes to her limits and then overcomes them.” She has a “very fundamental confidence in her abilities.”

It is not widely shared. Mrs Merkel’s critics say she has reacted too little and too late to the euro crisis, which now threatens to trigger a worldwide recession as well as the single currency’s break-up. France’s prime minister, François Fillon, wants the European Central Bank (ECB) to buy bonds of shaky euro-zone governments on a grand scale. “But there’s a big problem, and that is to convince Germany.” The quip that Mrs Merkel is the only politician who can stop Barack Obama being re-elected attests both to her power and to frustration over how she wields it. Much depends on the right reading of the diving-board story.

The chancellor can point to a career built on breaking rules and confounding expectations. The daughter of a Protestant pastor who moved to communist East Germany during her infancy, she worked as a chemist at the Academy of Sciences and largely steered clear of politics until the Berlin Wall fell. She then joined the Christian Democratic Union led by Chancellor Helmut Kohl, but she was never going to be one of the boys. She rose to the very top in 2005 by outsmarting rivals with more impressive credentials, greater political skills and bigger power bases.

When the world economy was wobbling after the collapse of Lehman Brothers in 2008, she was lambasted for doing too little to steady it. Mrs Merkel “does not get basic economics,” declared Adam Posen, an American economist. Yet Germany emerged from the crisis stronger than any other big Western economy. On her desk sits a portrait of Russia’s Catherine the Great, another underestimated east German woman.

Many Germans who pay close attention to politics dislike her. Communication is not her thing: her supporters explain that she is a Sachführer, one who leads through mastery of policy, as opposed to an inspiring Anführer. She is given to abrupt changes of direction, suggesting a readiness to abandon principle for political gain. A longtime supporter of nuclear power, she shut down seven reactors after the Fukushima disaster this year. Commentators who cannot abide her frosty pragmatism eagerly predict her demise whenever she faces setbacks. These have been frequent, especially during her two-year-old coalition with the Free Democrats. But Mrs Merkel governs for the majority, which is not usually paying attention. Her aim is to get results, timed if possible to coincide with elections.

Now she is the chief figure, along with Mario Draghi, president of the European Central Bank, in an economic version of the Cuban missile crisis. She is said to be courting Armageddon by adhering slavishly to Germany’s sound-money dogmas and kowtowing to taxpayers who cannot see why the preservation of the euro should be worth paying something for. Hence her refusal to endorse unlimited bond buying by the ECB and her dismissal of jointly guaranteed eurobonds, an idea touted again this week by the European Commission. Surely, pray observers, she will blink before doomsday arrives.

Mrs Merkel is aware of the talk of catastrophe, but evidently not listening—even after market nerves led this week to a failed German bund auction (see article). In any case, she sees the crisis as too good to waste. No fewer than five euro-zone governments have been toppled but their successors are committed to sounder budgeting and structural reforms. Mrs Merkel wants the euro zone to be a “stability union”, but this understates her ambition. That nearly half of young Spaniards are unemployed worries her almost as much as Italy’s debt. Big Brussels initiatives to arrest Europe’s long-term economic decline have proved ineffectual. What some call foot-dragging Mrs Merkel regards as creative obstruction.

Browse all The Economist's euro crisis covers with our interactive carousel

Mrs Merkel’s closest advisers are as led by the head as she is. Nikolaus Meyer-Landrut, an historian by training, is her senior adviser on Europe, to which he has devoted his diplomatic career. Her economic adviser is Lars-Hendrik Röller, once the European Commission’s chief economist for competition. Even closer to the chancellor are Beate Baumann, head of her office, and Eva Christiansen, her media adviser, who act as sounding boards. Like their boss, both are cerebral strategists. The chancellery often has the hush of a library, not the buzz of a centre of power.

None of her close counsellors is expert in financial markets. But Mrs Merkel is hardly cut off. “She talks to many more people than your average politician,” notes Ms Heckel. She is not embarrassed to pepper them with questions in meetings at the chancellery. Her relationship with the europhile finance minister, Wolfgang Schäuble, rocky in the past, has improved during the crisis. Mrs Merkel also stays in touch with the Bundesbank’s president, Jens Weidmann, formerly her economic adviser, even though he has denounced some of the bail-outs she has backed.

As they await her final word on the euro, seasoned Merkel watchers have grounds for both hope and fear. She has no wish to be the chancellor who let the currency fall apart. But to unleash the ECB or to embrace eurobonds could precipitate a domestic crisis that would be almost as catastrophic. The measures already taken should be given a chance to work, she thinks. Meanwhile, she amasses the data needed for her next decision. She trusts her powers of calculation. If circumstances demand it, she is pragmatic enough to alter course. But she is not infallible. When the bell rings, it may be too late to dive.

from the print edition | Europe

Επιλογές

Wednesday, November 30, 2011

Πολιτική | 24.11.2011

Ο ρόλος της πολιτικής στην κρίση χρέους

Η ευρωζώνη ζει την αρχή του τέλους της

Πολιτική | 30.11.2011

Η Νέα Δημοκρατία αναζητεί διαύλους επικοινωνίας με το Βερολίνο

Επισκόπηση τύπου | 30.11.2011

"Απετράπη εκ νέου η χρεοκοπία της Αθήνας"

Πολιτική | 24.11.2011

Ο ρόλος της πολιτικής στην κρίση χρέους

Tuesday, November 29, 2011

Angela Merkel and the euro/ECONOMIST

The new iron chancellor

As the euro totters, the world waits for the German chancellor to act. Will she?

Followers

Blog Archive

About Me