Πρόταση Πολύδωρα για την γλώσσα και την παιδεία......

Πρόταση Πολύδωρα για την γλώσσα και την παιδεία......

14.4.09

ΥΠΟΜΝΗΜΑ-ΠΡΟΤΑΣΗ του Βύρωνα Γ. Πολύδωρα ΠΡΟΣ τον υπουργό Εθνικής Παιδείας & Θρησκευμάτων κ. Α. Σπηλιωτόπουλο και τον Πρόεδρο της Επιτροπής Διαλόγου για την Παιδεία κ. Γ. Μπαμπινιώτη

Στα πλαίσια του εv εξελίξει διαλόγου για την Παιδεία έκρινα πως ίσως είναι ώριμα σήμερα τα πράγματα και οι συνθήκες πρόσφορες για μία αναθεώρηση των συναφών πολιτικών και για μία προσπάθεια ανασύνταξης των κοινωνικοπολιτικών δυνάμεων προς την κατεύθυνση της συμμόρφωσης όλων των συντελεστών της πολιτικής επί της Παιδείας στις επιταγές του Συντάγματος και της διαμόρφωσης νέων, επικαιροποιημένων όρων εθνικής επιβίωσης.

Προς τούτο προτείνω:.............
1. Την προαιρετική χρήση του λεγομένου «πολυτονικού» στη δημόσια διοίκηση. Η απαγόρευση των τόνων και πνευμάτων (στον γραπτό λόγο) είναι προφανώς αντισυνταγματική, ως θίγουσα το βασικό ατομικό δικαίωμα της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας, δια του περιορισμού της ελευθερίας της έκφρασης, και ως αντιστρατευομένη ευθέως την άλλη καίρια συνταγματική επιταγή, η οποία ορίζει τους σκοπούς της παιδείας, μεταξύ των οποίων «την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Ελλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνειδήσεως και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες». Και δεν είναι δυνατόν να διανοηθεί κανείς ότι ένας τέτοιος σκοπός, ιερός σκοπός, μπορεί να επιτευχθεί χωρίς το λειτουργικό εργαλείο της πλήρους και ακέραιας, με τόνους δηλαδή και πνεύματα, δισχιλιετούς τουλάχιστον Ελληνικής γλώσσας.

2. Την αναθεώρηση της γραμματικής της Νέας Ελληνικής, αρχής γενομένης από την επιβαλλόμενη βελτίωση της απόδοσης στη δημοτική του κειμένου του Συντάγματος. Οι «κανόνες» που βιαστικά ετέθησαν ή επεβλήθησαν «δι΄εγκυκλίου» αμέσως μετά την μεταπολίτευση, ως δήθεν κανόνες γραμματικής της δημοτικής, απεδείχθη στην πράξη πως κάθε άλλο παρά κανόνες ήσαν. Ησαν μάλλον εμπειρικοί τρόποι μεταφοράς του προφορικού νεοελληνικού λόγου σε γραπτόν. Δεν είναι δημοτική ορθογραφία, για παράδειγμα, ο «πόλεμος» κατά των τριτοκλίτων ή ο «πόλεμος» κατά του «ν» στην αιτιατική άρθρων και ονομάτων, όπως και η κατάργηση της αύξησης και του αναδιπλασιασμού στα σύνθετα κυρίως ρήματα.

3. Την αύξηση των ωρών διδασκαλίας της Ελληνικής Ιστορίας και της Ελληνικής γλώσσας, περιλαμβανομένων και των αρχαίων Ελληνικών, στις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού και σ΄ όλες τις τάξεις του Γυμνασίου και Λυκείου, παράλληλα με την επανασύσταση των Κλασσικών Λυκείων και την ενίσχυση των ανθρωπιστικών σπουδών στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
Σημειώνουμε εν προκειμένω, ότι το βιβλίο πρότυπο, «Αναγνωστικόν Ελληνικής Γλώσσης» του Γεωργίου Ν. Ζούκη ή η Γραμματική και το Συντακτικόν του Αχιλλέως Τζαρτζάνου φαίνεται, έπειτα από 35 χρόνια πικρής εκπαιδευτικής πείρας, ότι δεν ευτύχησαν να αντικατασταθούν από καλύτερα, μεθοδικότερα ή παιδαγωγικότερα διδακτικά βοηθήματα.

4. Είναι γνωστός ο «πόλεμος» και οι πολέμιοι κατά του μαθήματος της έκθεσης ιδεών. Οι αποφάσεις περί μειώσεως του βαθμολογικού συντελεστού του μαθήματος της έκθεσης στις πανελλήνιες Εξετάσεις δεν αποτελούν το προσφορότερο μέτρο, παιδαγωγικό ή βελτιωτικό, της γλωσσικής και νοητικής καλλιέργειας. Εκπτώσεις στη σημασία και βαρύτητα της έκθεσης συνιστούν μάλλον τρόπο και δρόμο που οδηγεί έμμεσα, αδιόρατα και σταδιακά στην «γλωσσική αφασία» ή στη φωνητική γραφή και στο χυδαίο νεοελληνοαγγλικό ιδίωμα που καλείται «Greeklish». Πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχει εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο να μην προβλέπει ασκήσεις στην σύνταξη κειμένου και το οποίο να μην αποδίδει πρωτεύουσα σημασία στα μαθήματα γλώσσας. Κατά συνέπεια, πρέπει να ενισχυθεί το μάθημα της έκθεσης και της σύνταξης κειμένων, τόσο στη διδακτική όσο και στην εξεταστική διαδικασία. Είναι ο μόνος τρόπος για τον εμπλουτισμό του λεξιλογίου, την καλλιέργεια του γλωσσικού αισθητηρίου και εν τέλει για την ανάπτυξη των εκφραστικών δυνατοτήτων των μαθητών.

5. Είναι άξιο ιδιαίτερου προβληματισμού το γεγονός ότι ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί και περιοδικά, ακόμη και εφημερίδες, εκπέμπουν και εκδίδονται αντίστοιχα, και παρά τον νόμο, με τίτλους ξενόγλωσσους ή σε ξενόγλωσσες συντομογραφίες-βραχυγραφίες. Τίποτα δεν μαρτυρεί ότι αυτά τα Μ.Μ.Ε. ηλεκτρονικά ή έντυπα είναι Ελληνικά, ότι εκπέμπουν ή κυκλοφορούν στην Ελλάδα και ότι απευθύνονται στο Ελληνικό κοινό. Αυτό το φαινόμενο είναι αφελληνιστικό εν ψυχρώ. Και δεν είναι περαιτέρω ανεκτό. Πρέπει επ΄ ευκαιρία του διαλόγου και με πρωτοβουλία της επιτροπής να συντονισθούν οι διαδράσεις μεταξύ των συναρμοδίων Υπουργείων ώστε να εξαλειφθεί αυτό το απαράδεκτο, όσο και επικίνδυνο για την Εθνική μας γλώσσα, φαινόμενο.

Επειδή οι ανωτέρω προτάσεις υποστηρίζονται και από την συντριπτική πλειοψηφία των επαϊόντων, επιστημόνων φιλολόγων, Πανεπιστημιακών των σχετικών κλάδων, των μελών της Ακαδημίας Αθηνών, όλων των εγκύρων Ελλήνων στοχαστών και των Ελληνιστών όπου γης και της Εταιρείας Γλωσσικής Κληρονομιάς (πρόεδρος της οποίας επί σειράν ετών διετέλεσε ο νυν Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας).

Επειδή δεν πρέπει να φοβούμεθα μήπως με την υιοθέτηση των προτάσεων αυτών χαρακτηρισθούμε ως οπισθοδρομικοί από τους δήθεν προοδευτικούς, τους κήρυκες της ήσσονος προσπαθείας και τους θιασώτες ενός παράξενου, συμπλεγματικού καί «νεοταξίτικου κοσμοπολιτισμού» –χρεωκοπημένου ή έστω παραπαίοντος– που με σφοδρότητα χτυπά όλες τις εκφάνσεις του πατριωτισμού, με προεξάρχουσες εκείνες της γλώσσας, της Ιστορίας και της Ορθοδοξίας. Αλλωστε, προτιμητέα η ύβρις του «οπισθοδρομικού» από την προδοτική απαξία του εθνικού ολετήρα. Για τέτοιους φόβους μας προλαμβάνει ο Κάλβος κηρύττοντας: «Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται, ζυγόν δουλείας ας εχωσι· θέλει αρετήν καί τόλμην η ελευθερία».
Επειδή και η παγκόσμια οικονομική κρίση κομίζει, μέσα στην τραγικότητά της, νέες πρόσθετες αποδείξεις για την αξία του Εθνους - κράτους που λειτουργεί ως εργαστήρι φυσικής κοινωνικής αλληλεγγύης και ως καταφύγιο προστασίας και σωτηρίας των πολιτών των εθνικών κοινωνιών, όχι μόνο σε υλικούς-οικονομικούς αλλά κυρίως σε εθικοπνευματικούς όρους, και επειδή η γλώσσα είναι συστατικό και υπαρκτικό στοιχείο της εθνικής οντότητας.

ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
Παρακαλώ όπως οι ως άνω προτάσεις μου αποτελέσουν τη βάση μιας επί μέρους συζητήσεως, στα πλαίσια του διενεργούμενου διαλόγου, με την ευχή και ελπίδα να ληφθούν και οι σχετικές αποφάσεις για το καλό της παιδείας και της πατρίδος.
Αθήνα, 7 Απριλίου 2009

Ο Προτείνων Βουλευτής
Βύρων Γ. Πολύδωρας

Σημείωση: Το κείμενο ήταν γραμμένο στο πολυτονικό σύστημα, αλλά δυστυχώς δεν μπορούμε να σας το μεταφέρουμε κατ’ αυτό τον τρόπο. Ας όψεται η τεχνολογία.
ΕΛ. ΩΡΑ