ΤΟΠΙΚΑ

23/5/2009

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ Γ.ΣΤΑΜΑΤΑΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΦΙΣΚΑΡΔΟΥ

Από τον κ. Γ. Σταματάτο εστάλη η ακόλουθη καταγγελία προς την Εισαγγελία Πρωτοδικών:
Αργοστόλιον 9 Μαϊου 2009
ΕΡΙΤΙΜΟΝ
ΚΥΡΙΑΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ
ΕΝΤΑΥΘΑ
Α Ι Τ Η Σ Ι Σ
Κοινοποίησις διά τα καθ’ εαυτόν ενός εκάστου
1)Σεβ. Μητροπολίτην Κεφαλληνίας κ. Σπυρίδωνα
(και διά του φαξ 2671025177)
Ενταύθα
2)Υπουργείον Πολιτισμού
Γραφείον Υπουργού κ. Αντωνίου Σαμαρά εν συνεχεία προγενεστέρων υπομνημάτων μου και δή του από 5 Απριλίου 2008 ομοίου, προς προκάτοχόν του ίνα λάβη γνώσιν του αθλιεστάτου καταντήματος του εν λόγω μοναδικού ολοκλήρου της Επτανήσου Μνημείου
(και διά του φαξ 210/8201435) Μπουμπουλίνας 20-22 Αθήνας
3)Κύριον Νομάρχην Κεφαλληνίας και Ιθάκης εν συνεχεία του από 8 Σεπτεμβρίου 2008 υπομνήματός μου (και διά του φαξ 2671028462)
Ενταύθα
4)Κύριον Πρόεδρον Τοπικής Ενωσης Δήμων και Κοινοτήτων Κεφαλονιάς & Ιθάκης
Ενταύθα
5)Κυρίαν Δήμαρχον Ερίσου
εν συνεχεία του από 28 Νοεμβρίου 2008 σχετικού υπομνήματός μου (και διά του φαξ 2674025122)
28085 Βασιλικάδες
Κυρία Εισαγγελεύ
Θέμα: Καταγγελία διά καταπάτησιν οικοπέδου ανήκοντος είτε εις το Δημόσιον είτε εις Ν.Π.Δ.Δ. εν ω κείται η «παλαιοχριστιανική 6ου αιώνος μ.Χ.» και μετατροπή του εις αποχωρητήριον».
Σας αναφέρω ο υπογραφόμενος ότι εις την κωμόπολιν του Φισκάρδου και εις απόστασιν απέναντι αυτής εις θέσιν «Χ τ ο ύ ρ ι α» ή «Π α λ ά τ ι α Κ ά β ο υ» κείνται τα ερείπια εις σοβαρόν ύψος της παλαιοχριστιανικής του Φισκάρδου του 6ου περίπου μ.Χ. αιώνος, εμβαδού εξωτερικών διαστάσεων 400 μ2 περίπου.
Ο Ναός ούτος κατά τους ειδήμονας αρχαιολόγους είναι ο μοναδικός διασωζόμενος εις ολόκληρον τον Επτανησιακόν χώρον αυτού του αιώνος.
Τούτου ένεκα έχει χαρακτηρισθεί ως ιστορικόν μνημείον, της σχετικής υπουργικής πράξεως καταχωρισθείσης εις το υπ’ αριθ. ΦΕΚ Β82/11-2-1985.
Του Ναοδομικού τούτου και ιστορικού Μνημείου της χώρας και της Νήσου ημών αρχαιολογικήν λεπτομερή περιγραφήν απεσπάσαμεν ο υποφαινόμενος, μετά του εν ζωή τότε όντος φίλου και τέως Δημάρχου της πόλεως Αργοστολίου αειμνήστου Μαρίνου Σ. Κοσμετάτου, παρά του υπηρετούντος τότε εν τη Νήσω Αρχαιολόγου κ. Ιωάννου Ηλ. Βολανάκη, διδάκτορος αρχαιολόγου, ήδη δε Διευθυντού της 13 Αρχαιολογικής Εφορείας Ηρακλείου Κρήτης, και υπό χρονολογίαν 7 Ιουνίου 1976, της οποίας φωτοαντίγραφον επισυνάπτεται εις την παρούσαν.
Εκτοτε και δη μετά τον θάνατον του ανωτέρω φίλου την όλην επίπονον και πολύμοχθον προσπάθειαν ανέλαβεν ο υπογράφων προς πάσαν κατεύθυνσιν Κυβερνητικού, Νομαρχιακού, Δημαρχιακού και Κοινοτικού επιπέδου προς διάσωσιν, ανάδειξιν και προβολήν του εν λόγω αρχαιοτέρου χριστιανικού ναοδομικού και ιστορικού Μνημείου, έχοντος σοβαρωτάτην ανάγκην διασώσεως, συντηρήσεως και αναδείξεως, κατά μείζονα λόγον, εφ’όσον υπάρχει εις την τουριστικοτέραν περιοχήν της νήσου μας, την οποίαν επισκέπτονται εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων ημεδαπών και ξένων, όχι μόνον υψηλού γνωστικού επιπέδου αλλά και οικονομικού, ενδεχομένως δε οικτηρίζοντες την αδιαφορίαν ημών ως πολιτών, και ενδεχομένως της Ελληνικής ημών Πολιτείας.
Πάντα ταύτα εκ του γεγονότος ότι, λόγω των κατατρυχουσών την Νήσον μας καταστροφικών σεισμών, ελαχιστότατα δομικά στοιχεία του είδους άνθρωπος, αρχαία και μεταγενέστερα έχουσι διασωθεί εν αυτή, έστω και δίκην ερειπείων.
Τελευταίον προϊόν των προσπαθειών μου ήτο και η τρομακτική αποκάλυψις ότι το οικόπεδον εφ΄ου κείται το Μνημείον τούτο επί δεκατέσσαρας αιώνας, μόλις κατά το έτος 1997 μετεβιβάσθη, ως γονική παροχή, διά του υπ’ αριθ. 1061/1 Ιουλίου 1997 Συμβολαιογραφικού εγγράφου της Συμβολαιογράφου Νικαίας Β. Μαυρουδή, καταγράφε εις τα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Ερύσσου εις τόμον 92 υπ’ αυξ. αριθ. 8/21-7-1997, παρά του Σπυρίδωνος Γερασίμου Γερμενή γεννηθέντος το έτος 1922 εις Αντυπάτα Ερύσσου και τότε κατοίκου επί της οδού Ατταλείας αριθ. 26 Νικαίας Αττικής, εις τον υιόν αυτού Γεράσιμον Σπυρίδωνος Γερμενή γεννηθέντα το έτος 1961 εις Ν. Αφρικήν, κάτοικον δε Ν. Αφρικής, 46, Duvenhag Avenue/Edleen/Kampton Park, κάτοχον νοτιοαφρικανικού διαβατηρίου με αριθμόν Gbp 02869137/3-3-1994, εκδοθέντος από τις Νοτιοαφρικανικές Αρχές το Kempton Park. Επίσημον αντίγραφον τούτου με ευθύνην μου απέσπασα παρά του αρμοδίου Υποθηκαφυλακείου Ερύσσου.
Όμως εις το Συμβολαιγραφικόν τούτο έγγραφον εμφανίζονται τα κατωτέρω κενά, περίεργα και παραβατικά έστω και αν επεσημάνθησαν ταύτα παρά μη νομικού, αλλά ενός απλώς μέχρι στιγμής σκεπτομένου ανθρώπου, του υποφαινομένου.
Συγκεκριμένως δε ως προς εν αυτώ περιγραφόμενον ακίνητον: «υ π’ α ρ ι θ. 2 Έ ν α α γ ρ ο τ ε μ ά χ ι ο σ τ η ν κ τ η μ α τ ι κ ή π ε ρ ι φ έ ρ ε ι α τ η ς Κ ο ι ν ό τ η τ α ς Φ ι σ κ ά ρ δ ο υ τ η ς Ν ή σ ο υ Κ ε φ α λ λ η ν ί α ς σ τ η ν ε ι δ ι κ ό τ ε ρ η θ έ σ η «Π α λ ά τ ι α Κ ά β ο υ» ε κ τ ά σ ε- ω ς δ ύ ο σ τ ρ ε μ μ ά τ ω ν π ε ρ ί π ο υ σ υ ν ο ρ ε υ ό μ ε ν ο σ τ ι ς π λ ε υ ρ έ ς τ ο υ β ό ρ ε ι α μ ε μ ο ν α σ τ ή ρ ι κ α ι μ ε ι δ ι ο κ τ η σ ί α Δ. Ρ α υ τ ο π ο ύ λ ο υ ν ό τ ι α μ ε ι δ ι ο κ τ η σ ί α Ρ ο δ α - μ ά ν θ η ς Γ ε ρ μ ε ν ή κ α ι δ υ τ ι κ ά μ ε ι δ ι ο κ τ η σ ί α Ρ ο δ α μ ά ν θ η ς Γ ε ρ μ ε ν ή κ α ι Ε υ α γ γ έ λ ο υ Α ν τ ύ π α»
Παραλλήλως επί του ως άνω οικοπέδου κείται η χριστιανική Βασιλική του Φισκάρδου, ως αύτη λεπτομερώς δομικώς και αρχαιολογικώς περιγράφεται, εις την ανωτέρω αναγραφομένην από 7 Ιουνίου 1976 έκθεσιν του κ. Ιωάννου Ηλ. Βολανάκη, χωρίς να αναφέρεται.
Τα ως άνω κενά περίεργα και παραβατικά είναι τα εξής:
α) Ενώ δηλοί μεν « ο π α ρ έ χ ω ν » «ό τ ι τ ο α ν ω τ έ ρ ω α κ ί ν η τ ο π ε ρ ι ή λ θ ε σ τ ο ν π α ρ έ χ ο ν τ α α π ό ά τ υ π η π α ρ α χ ώ ρ η σ η ε ν ζ ω ή π α ρ ά τ ο υ π α τ ρ ό ς τ ο υ Γ ε ρ α σ ί μ ο υ Γ ε ρ μ ε ν ή π ε ρ ί τ ο έ τ ο ς 1 9 6 0 έ κ τ ο τ ε δ ε ν ε μ ό τ α ν κ α ι κ α τ ε ί χ ε τ ο ύ το μ ε κ α λ ή π ί σ τ η κ α ι δ ι ά ν ο ι α Κ υ ρ ί ο υ ή σ υ χ α α ν ε π ί λ η π τ α κ α ι α δ ια τ ά ρ α κ τ α α σ κ ώ ν τ α ς σ ε α υ τ ό π ρ ά ξ ε ι ς ν ο μ ή ς κ α ι κ α τ ο χ ή ς γ ι α δ ι ά σ τ η μ α π έ ρ α ν τ η ς 3 0 ε τ ί α ς τ ι ς α ρ μ ό ζ ο υ σ ε ς σ τ η φ ύ σ η κ α ι τ ο ν π ρ ο ο ρ ι σ μ ό τ ο υ α κ ι ν ή τ ο υ κ α ι μ ε τ ο ν τ ρ ό π ο α υ τ ό έ γ ι ν ε ο π α ρ έ χ ω ν κ ύ ρ ι ο ς τ ο υ α κ ι ν ή τ ο υ μ ε έ κ τ α κ τ η χρησικτησία» παρακρατών υπέρ εαυτού την επικαρπία, όμως αμφισβητεί την προϋπάρχουσαν χρησικτησίαν παρά του νομικού προσώπου της προϋπαρχούσης επ’ αυτού «βασιλικής» δηλονότι του χριστιανικού ναοδομικού κτίσματος του 6ου περίπου μ.Χ. αιώνος, τα λείψανα του οποίου εις αρκετόν ύψος ίστανται, με εμφανές το τμήμα του ιερού βήματος και της πλακός της Αγίας Τραπέζης, περί του οποίου η ως άνω περιγραφή Ι. Βολανάκη.
β) Ο «παρέχων» όχι μόνον στοιχειώδη μνείαν δεν ποιείται της υπάρξεως εντός του περί ου ο λόγος οικοπέδου των σοβαρών ερειπίων τού ως άνω ιστορικού μνημείου, αλλ’ αντιθέτως δηλοί υπευθύνως: «ότ ι τ α μ ε τ α β ι β α ζ ό μ ε ν α δ ε ν κ α τ α λ α μ β ά ν ο υ ν ρ έ μ α , α ι γ ι α λ ό , ζ ώ ν η π α ρ α λ ί α ς , β ι ό τ ο π ο , α ρ χ α ι ο λ ο γ ι κ ό χ ώ ρ ο ή δ η μ ό σ ι ο κ τ ή μ α ( Ν . 2 2 4 2 / 9 4 )».
γ) Ο «παρέχων» επίσης εδράζεται ενδεχομένως και επιπλέον - όχι νομίμως- ως προς το ιδιοκτησιακόν του δικαίωμα πλέον της χρησικτησίας και εις την υπ’ αριθ. 302/9-6-1997 βεβαίωσιν της κοινότητος Φισκάρδου Κεφαλληνίας (του τότε επισήμου Προέδρου της Κοινότητος) περί ιδιοκτησίας του.
δ) Δοθέντος ότι σχεδόν η σύνολος του αγροτεμαχίου έκτασις καταλαμβάνεται εκ του Μνημείου μετά του στοιχειωδώς περιβάλλοντος αυτό αναπνευστικού χώρου, ερωτάται, πως νοείται επ’ αυτού εννοιολογικώς ο όρος της χρησικτησίας με ουδεμίαν παρουσίαν ενδείξεως οιασδήποτε χρηστικής καλλιεργητικής φροντίδας ή στοιχειώδους καθαριότητας του αγροτεμαχίου;
ε) Ως προς την οριοθέτησιν του εν λόγω αγροτεμαχίου εκτός των τότε ιδιοκτησιών φυσικών προσώπων και του αορίστου συνορίτου : «Β ό ρ ε ι α μ ε μ ο - ν α σ τ ή ρ ι» διερωτάται ο απλούς αναγνώστης ποίον το συγκεκριμένον, αλλά ουσία ανύπαρκτον «μοναστήρι» το οποίον άνευ ονόματος ή πράγματι υφίσταται;
Βεβαίως ταύτα μόνον είναι τα σταχυολογηθέντα παρά του υπογράφοντος, μη όντος καθ’ ύλην αρμοδίου, υπαρχούσης της ελπίδος ότι Σεις κυρία Εισαγγελεύ, ενδεχομένως να επισημάνετε έτι πλέον και δη σοβαρώτερα κενά παραβατικά κ.λ.π..
Ομως ως ενισχυτικά ή απλώς ενδεικτικά των ανωτέρω ισχυρισμών ο υποφαινόμενος συνυποβάλλω φωτοαντίγραφα αφ’ενός μεν του περί ου πρόκειται υπ.αριθμ. 1061 της 01 Ιουλίου 1997 συμβολαίου, αφετέρου δε, της από 07 Ιουνίου 1976, λεπτομερούς περιγραφικής εκθέσεως του ήδη Διευθυντού της 13ης Αρχαιολογικής Εταιρίας Ηρακλείου Κρήτης και δηλώ ότι παρά τας επιπόνους προσπάθειας μου, ουδέν επέτυχον μέχρι σήμερον, ως απλούς πολίτης, λόγω της απαραδέκτου αδιαφορίας των κατά νόμον εχόντων την Συνταγματική ευθύνην της διαφυλάξεως, διασώσεως και αναδείξεως του μνημείου.
Όμως παρακαλώ επιτρέψατέ μου να διερωτώμαι κυρία Εισαγγελεύ, ότι όπως έλαβε χώραν η τοιαύτη αδίστακτος ενδεχομένως καταπάτησις του οικοπέδου αυτού, εις το ανωτέρω μοναδικόν ναοδομικόν μνημείον του 6ου περίπου αιώνος μ.Χ., μήπως η τελευταία επισημανθείσα διά του τύπου πρόσκλησις – είδησις- είναι, συνέπεια της πρώτης, η εξής: «Ιδιαίτερη εντύπωση κάνει η αναφορά του κ. Σβορώνου στην Παλαιοχριστιανική Βασιλική του Φισκάρδου, που έχει καταντήσει ένα τεράστιο αποχωρητήριο κι’ ένας απέραντος σκουπιδότοπος από τις αφοδεύσεις και τα σκουπίδια των σκαφάτων και, φυσικά, τη ρύπανση της θάλασσας από αυτά» (καθημερινή εφημερίς «Η μ ε ρ ή σ ι ο ς» Κεφαλονιάς και Ιθάκης 12 Απριλίου 2009, σελ. 12 υπό τον τίτλον («Ο Σ β ο ρ ώ ν ο ς κ ά ν ε ι λ ι ώ μ α τ ο ν Μ π ε ρ ι ά τ ο ν»).
Πάντα δε ταύτα, ενώ ο διδάκτωρ της ιστορίας και φίλος κ. Πέτρος Γ. Πετράτος εις την μελέτην του υπό τον τίτλον: «Π ρ ο β λ η μ α τ ι σ μ ό ς γ ι α μ ια ι σ τ ο ρ ι κ ή π ρ ο σ έ γ γ ι σ η τ η ς π α λ α ι ο χ ρ ι σ τ ι α ν ι κ ή ς ε π ο χ ή ς σ τ η ν Κ ε φ α λ ο ν ι ά . Η π ε ρ ί π τ ω σ η Σ ά μ η ς κ α ι Φ ι σ κ ά ρ δ ο υ» (Κυμοθόη, περιοδική έκδοση Συνδέσμου Φιλολόγων Κεφαλονιάς-Ιθάκης, τεύχος 10,11. Ανάτυπο. Αργοστόλι, Δεκέμβριος 2000 σελ. 113-114), βεβαιοί: «Πιστεύοντας ότι η μέχρι εδώ συλλογιστική μας είναι ορθή, λογικά καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η τρίκλητη χριστιανική βασιλική του Φισκάρδου του 6ου αιώνα αφιερώθηκε από τους χριστιανούς κατοίκους της Πανόρμου στο Χριστό – Σωτήρα, αφού προηγουμένως στο Χριστό – Σωτήρα είχε αφιερωθεί και ο πρώτος χριστιανικός ναός, που προήρθε από τη μετατροπή του αρχαίου ναού του Πανορμίου Απόλλωνα. Και σύντομα, το ναώνυμο αυτό έδωσε το όνομά του στο ακρωτήρι της αρχαίας Πανόρμου και σημερινού Φισκάρδου, για να θυμίζει το μαρτυρημένο από τον «Πορτολάνο του Τάγια» τοπωνύμιο «Σωτήρας» σε μας σήμερα τις διεργασίες, σκέψεις και πρακτικές των προγόνων μας της παλαιοχριστιανικής Κεφαλονιάς».
Τούτου ένεκα καταφεύγων μετά πληρεστάτης εμπιστοσύνης προς Σας κυρία Εισαγγελεύ παρακαλώ να μου επιτρέψητε, να σας εμπιστευθώ διά τα περαιτέρω νόμιμα, την παρούσαν επισήμανσιν – καταγγελίαν – προς διάσωσιν του μοναδικού τούτου ιστορικού Μνημείου, υπέρ του οποίου απέτυχαν πάσαι αι μέχρι σήμερον, δυστυχώς, προσπάθειαί μου εις τους κατά το Σύνταγμά μας αρμοδίους.
Μετά θερμών ευχαριστιών, ευγνωμοσύνης και εξεχούσης τιμής.
Γεράσιμος Ιωάννου
Σταματάτος
Ε.τ. Γραμματεύς
Ι. Μητροπόλεως
Κεφαλληνίας,
εθελοντικώς δε αμισθί Γραμματεύς Κοργιαλενείου Δ. Συμβουλίου
(Κοργιαλενείου Βιβλιοθήκης Αργοστολίου,
Κοργιαλενείου
Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου, Ιδρύματος Υποτροφιών Καλλινίκης Δενδρινού-Αντωνακάκη κ.λ.π. ετέρων Ευαγών Ιδρυμάτων)
Γ. Βεργωτή 26
281 00 Αργοστόλιον