| Έρευνα στην Goldman Sachs Μεγάλη διαδήλωση στη Νέα Υόρκη κατά του τραπεζικού συστήματος | |||
| Οι διαδηλωτές κρατούσαν πανό με συνθήματα όπως «Να λογοδοτήσουν οι τράπεζες» | |||
| |||
Η διαδήλωση που έγινε στο επιχειρηματικό κέντρο της Νέας Υόρκης διοργανώθηκε από εργατικά συνδικάτα και οι συμμετέχοντες κρατούσαν πανό που έγραφαν συνθήματα, όπως «η Γουόλ Στριτ έδωσε επιταγές χωρίς αντίκρυσμα στην οικονομία» και «διεκδικήστε και πάλι την Αμερική- να λογοδοτήσουν οι τράπεζες». Οι διαδηλωτές έκαναν πορεία στο κέντρο του Μανχάταν. Εισαγγελική έρευνα για την Goldman Η διαδήλωση διοργανώθηκε την ώρα που οι Δημοκρατικοί προωθούν νομοσχέδιο για μεταρρυθμίσεις στη Γουόλ Στριτ και οι ομοσπονδιακές αρχές στις ΗΠΑ διεξάγουν εισαγγελική έρευνα για να διαπιστωθεί κατά πόσο η εταιρία Goldman Sachs ή κάποιοι εργαζόμενοι σε αυτή διέπραξαν οικονομικό έγκλημα αναφορικά με τις πωλήσεις ασφαλειών ενυπόθηκων δανείων, Όπως γράφει η εφημερίδα Wall Street Journal, η έρευνα, που διεξάγεται από την εισαγγελία του Μανχάταν και βρίσκεται σε αρχικό στάδιο, ξεκίνησε με αφορμή την αναφορά της αμερικανικής Επιτροπής Ασφαλειών και Συναλλάγματος (SEC), που αποδίδει τις πληροφορίες σε άτομα που γνωρίζουν την πορεία της εισαγγελικής έρευνας. Η Επιτροπή Ασφαλειών και Συναλλάγματος κατηγορεί τη Goldman, την πιο ισχυρή επενδυτική τράπεζα στον κόσμο, ότι απέκρυψε σημαντικές πληροφορίες από επενδυτές για τις ασφάλειες ενυπόθηκων δανείων. «Με δεδομένο ότι προσφάτως η προσοχή εστιάζεται στην εταιρία, δεν μας εκπλήσσουν οι πληροφορίες για την έρευνα», δήλωσε εκπρόσωπος της Goldman . «Θα συνεργασθούμε πλήρως με οποιοδήποτε αίτημα για πληροφορίες», πρόσθεσε. Εκπρόσωπος της εισαγγελίας του Μανχάταν δήλωσε ότι «δεν μπορεί να επιβεβαιώσει, ούτε να διαψεύσει» τις πληροφορίες για τη διεξαγωγή έρευνας για τη Goldman. Πάντως εκτιμάται ότι η εισαγγελική διερεύνηση της υπόθεσης θα κλιμακώσει τις πιέσεις που ασκούνται στη Goldman, δύο ημέρες μετά τη θυελλώδη ακρόαση στην αμερικανική Γερουσία, όπου εκλήθησαν ο πρόεδρος της εταιρίας, Λόιντ Μπλανκφέιν και άλλα υψηλόβαθμα στελέχη. Η εισαγγελική έρευνα για τα πεπραγμένα της Goldman βασίζεται σε διαφορετικά στοιχεία από εκείνα που περιλαμβάνονται στην αναφορά της SEC, σύμφωνα με το ρεπορτάζ της Journal. Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Reuters | |||
Friday, April 30, 2010
Wednesday, April 28, 2010
Επισκόπηση τύπου | 28.04.2010
'Το ευρώ φταίει για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα'
Καταιγισμός δημοσιευμάτων και σήμερα για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας, τα οποία κυριαρχούν στα πρωτοσέλιδα αλλά και στις εσωτερικές σελίδες των εφημερίδων.
Χαρακτηριστικοί είναι οι τίτλοι των δημοσιευμάτων της Süddeutsche Zeitung: «Ελληνικά ομόλογα - χαρτιά χωρίς αξία», «Κρίση στην Ελλάδα – Ένα θέμα που μόνο να χάσει μπορεί κανείς», «Η Ελλάδα πρέπει να γίνει πιο φθηνή», «Ηθικό και ανήθικο – ακόμα και εάν κάνουν θυσίες οι επενδυτές στην Αθήνα θα πληρώσει ο φορολογούμενος», «Χρήματα για τους Έλληνες, ασφάλεια για όσους βοηθήσουν». Ο τελευταίος τίτλος ανήκει σε άρθρο του 68χρονου Σοσιαλδημοκράτη πολιτικού Χανς Άιχελ, ο οποίος διετέλεσε υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας από το 1999 μέχρι το 2005.
Ο πρώην υπουργός σημειώνει στο άρθρο του: «Αυτές τις ημέρες γίνεται πολύς λόγος ότι η ΕΕ δεν είναι ένωση ‘οικονομικών μεταγγίσεων’ για τους πιο αδύναμους. Οι καθηγητές που παραπονούνται τώρα για τη γερμανική βοήθεια στην Ελλάδα (και μερικοί πολιτικοί) δεν διαθέτουν προφανώς βασικές γνώσεις για την ΕΕ, η οποία λειτουργεί με βάση την εναρμόνιση των διαφορών σε επίπεδο ευημερίας. Και σε αυτό βοηθούν τα διαρθρωτικά ταμεία.
Ο πρώην υπ. Οικονομικών Χανς ΆιχελΌλες οι περιοχές, οι οποίες δεν διαθέτουν το 75% του μέσου όρου του βιοτικού επιπέδου, παίρνουν χρήματα από αυτά τα ταμεία. Και από την περίοδο της επανένωσης το ίδιο ισχύει για τα ανατολικά ομόσπονδα κρατίδια. Η κοινωνική ισότητα είναι η βάση για την ειρήνη στην Ευρώπη και αυτή ήταν η βασική σκέψη των ιδρυτών της ΕΕ. Να υπενθυμίσουμε και των συντηρητικών».
Στη συνέχεια ο κ. Άιχελ αναφέρεται στο γεγονός ότι η Γερμανία ζει από τις εξαγωγές της σε όλο τον κόσμο και έχει κάθε συμφέρον ακόμα και μικρότερες χώρες να ευημερούν. Ο πρώην υπουργός πάντως δεν παραλείπει να τονίσει πως η Ελλάδα θα πρέπει να αλλάξει και αυτή πολλά, όπως για παράδειγμα το φορολογικό σύστημα, θα πρέπει επίσης να υπάρχει μεγαλύτερη διαφάνεια στον κρατικό μηχανισμό και να καταπολεμήσει τη διαφθορά.
O πρόεδρος της Τσεχίας Βάσλαβ Κλάους«Το ευρώ ήταν μια λανθασμένη απόφαση», δηλώνει σε εκτενή συνέντευξή του στην Frankfurter AllgemeineZeitung o πρόεδρος της Τσεχίας Βάσλαβ Κλάους και το θεωρεί υπεύθυνο για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα. Στην επισήμανση της εφημερίδας ότι εάν η Ελλάδα δεν είχε το ευρώ, ενδεχομένως θα είχε ήδη πτωχεύσει, ο Τσέχος πρόεδρος απαντά«Δεν μπορώ να συμφωνήσω. Η Ελλάδα θα χρειαζόταν μια υποτίμηση του 40%, αλλά δυστυχώς η δραχμή δεν υπάρχει πλέον. Η εναλλακτική λύση θα ήταν η μείωση των μισθών κατά 40%, αλλά κάτι τέτοιο δεν είναι απλό σε μια δημοκρατική κοινωνία. Η πραγματική αιτία για την τραγωδία δεν είναι η συνετή ή η παράλογη οικονομική πολιτική της Ελλάδας, η πραγματική αιτία για την τραγωδία είναι το ευρώ. Χωρίς αυτό οι τραπεζίτες και οι πολιτικοί στην Ελλάδα θα χειρίζονταν την κρίση με τα μέσα που διαθέτουν εδώ και αιώνες. Η Ελλάδα όμως τώρα δεν μπορεί να προχωρήσει σε υποτίμηση και αυτό είναι καινούργιο. Έτσι υπάρχει μόνο μια λύση, η μεταφορά χρημάτων των φορολογουμένων από τη μια χώρα στην άλλη».
Επιμέλεια: Μαρία Ρηγούτσου
Υπεύθ. σύνταξης: Βιβή Παπαναγιώτου
dw
Πιπεράτο εύρημα υπόσχεται νέα παυσίπονα.
ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ Μελετώντας τη δράση της καυτερής πιπεριάς στον ανθρώπινο οργανισμό, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Τέξας βρίσκονται κοντά στην ανάπτυξη ενός νέου τύπου παυσίπονου φαρμάκου που κόβει τον πόνο στη... ρίζα του.
Οι ερευνητές αναφέρουν με δημοσίευσή τους στο επιστημονικό περιοδικό «Journal of Clinical Ιnvestigation» ότι εντόπισαν στον ανθρώπινο οργανισμό ουσίες παρόμοιες με την καψαϊκίνη η οποία χαρίζει στις καυτερές πιπεριές την ιδιαίτερη γεύση τους. Το μπλοκάρισμα αυτών των ουσιών φαίνεται ότι μπορεί να σταματήσει τον χρόνιο πόνο, σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα.
Η καψαϊκίνη προσδένεται σε συγκεκριμένους υποδοχείς οι οποίοι βρίσκονται στα κύτταρα του ανθρώπινου οργανισμού και έτσι γίνεται αντιληπτή η καυτερή γεύση της. Με παρόμοιο τρόπο, όταν το σώμα μας τραυματιστεί σε κάποιο σημείο, εκλύει ουσίες που μοιάζουν με την καψαϊκίνη- πρόκειται για λιπαρά οξέα που ονομάζονται οξειδωμένοι μεταβολίτες του λινολεϊκού οξέος (ΟLΑΜs). Οι ουσίες αυτές προσδένονται επίσης στους υποδοχείς προκαλώντας πόνο, ανακάλυψαν τώρα οι αμερικανοί ερευνητές.
Με βάση τη νέα γνώση, οι ειδικοί προσπαθούν να εξολοθρεύσουν τον πόνο ακολουθώντας δύο διαφορετικές προσεγγίσεις: η πρώτη αφορά την ανάπτυξη ενός χαπιού το οποίο θα μπλοκάρει την επίδραση των ουσιών του οργανισμού που προκαλούν πόνο.
Η δεύτερη αφορά την τροποποίηση πρωτεϊνών του ανοσοποιητικού συστήματος που ονομάζονται μονοκλωνικά αντισώματα και οι οποίες μπορούν να εγχυθούν στο σώμα εξαφανίζοντας τις ουσίες του πόνου.
Σύμφωνα με τον επικεφαλής της μελέτης Κένεθ Χάργκριβς, τέτοιες προσεγγίσεις θα μπορούσαν να είναι αποτελεσματικές ενάντια σε όλα τα είδη του πόνου που προκαλούνται εξαιτίας φλεγμονής- είτε πρόκειται για αρθρίτιδες είτε για καρκίνο είτε για τραύματα. Ο ερευνητής τόνισε πάντως ότι δεν είναι βέβαιος ότι θα μπορούσαν να δώσουν ένα τέλος και στον νευροπαθητικό πόνο.
Σήμερα τα περισσότερα παυσίπονα φάρμακα «καλύπτουν» τον πόνο αλλά δεν πολεμούν την πηγή του. Ορισμένες τέτοιες θεραπείες όπως η μορφίνη είναι άκρως εθιστικές.
Ο επικεφαλής της μελέτης τόνισε ότι τα νέα ευρήματα «αναμένεται να προσφέρουν στους γιατρούς, στους οδοντιάτρους και στους ασθενείς περισσότερες εναλλακτικές σε ό,τι αφορά τα παυσίπονα φάρμακα».
Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=328500&dt=28/04/2010#ixzz0mOktjLKn
Οι ερευνητές αναφέρουν με δημοσίευσή τους στο επιστημονικό περιοδικό «Journal of Clinical Ιnvestigation» ότι εντόπισαν στον ανθρώπινο οργανισμό ουσίες παρόμοιες με την καψαϊκίνη η οποία χαρίζει στις καυτερές πιπεριές την ιδιαίτερη γεύση τους. Το μπλοκάρισμα αυτών των ουσιών φαίνεται ότι μπορεί να σταματήσει τον χρόνιο πόνο, σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα.
Η καψαϊκίνη προσδένεται σε συγκεκριμένους υποδοχείς οι οποίοι βρίσκονται στα κύτταρα του ανθρώπινου οργανισμού και έτσι γίνεται αντιληπτή η καυτερή γεύση της. Με παρόμοιο τρόπο, όταν το σώμα μας τραυματιστεί σε κάποιο σημείο, εκλύει ουσίες που μοιάζουν με την καψαϊκίνη- πρόκειται για λιπαρά οξέα που ονομάζονται οξειδωμένοι μεταβολίτες του λινολεϊκού οξέος (ΟLΑΜs). Οι ουσίες αυτές προσδένονται επίσης στους υποδοχείς προκαλώντας πόνο, ανακάλυψαν τώρα οι αμερικανοί ερευνητές.
Με βάση τη νέα γνώση, οι ειδικοί προσπαθούν να εξολοθρεύσουν τον πόνο ακολουθώντας δύο διαφορετικές προσεγγίσεις: η πρώτη αφορά την ανάπτυξη ενός χαπιού το οποίο θα μπλοκάρει την επίδραση των ουσιών του οργανισμού που προκαλούν πόνο.
Η δεύτερη αφορά την τροποποίηση πρωτεϊνών του ανοσοποιητικού συστήματος που ονομάζονται μονοκλωνικά αντισώματα και οι οποίες μπορούν να εγχυθούν στο σώμα εξαφανίζοντας τις ουσίες του πόνου.
Σύμφωνα με τον επικεφαλής της μελέτης Κένεθ Χάργκριβς, τέτοιες προσεγγίσεις θα μπορούσαν να είναι αποτελεσματικές ενάντια σε όλα τα είδη του πόνου που προκαλούνται εξαιτίας φλεγμονής- είτε πρόκειται για αρθρίτιδες είτε για καρκίνο είτε για τραύματα. Ο ερευνητής τόνισε πάντως ότι δεν είναι βέβαιος ότι θα μπορούσαν να δώσουν ένα τέλος και στον νευροπαθητικό πόνο.
Σήμερα τα περισσότερα παυσίπονα φάρμακα «καλύπτουν» τον πόνο αλλά δεν πολεμούν την πηγή του. Ορισμένες τέτοιες θεραπείες όπως η μορφίνη είναι άκρως εθιστικές.
Ο επικεφαλής της μελέτης τόνισε ότι τα νέα ευρήματα «αναμένεται να προσφέρουν στους γιατρούς, στους οδοντιάτρους και στους ασθενείς περισσότερες εναλλακτικές σε ό,τι αφορά τα παυσίπονα φάρμακα».
Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=33&artId=328500&dt=28/04/2010#ixzz0mOktjLKn
ο ρόλος της ΓΚΟΛΤΜΑΝ Σακσ.-ΕΝΕΤ
 |
Αρνήθηκε ο διευθύνων σύμβουλος της Goldman Sachs Λόιντ Μπλάνκφαϊν, κατά τη διάρκεια ακρόασης ενώπιον επιτροπής της Γερουσίας, ότι η τράπεζα συνέβαλε στο ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης στις ΗΠΑ με το να «στοιχηματίζει» ότι οι τιμές κάποιων από τα προϊόντα που η ίδια πουλούσε θα κατέρρεαν.
Όπως ισχυρίστηκε, οι πελάτες της τράπεζας αναζητούσαν το ρίσκο «και αυτό πήραν».
Η ακρόαση του Μπλάνκφαϊν κράτησε τρεις ώρες, ενώ δεν έλειψαν και οι εντάσεις, με διαδηλωτές εντός της αίθουσας να αναρτούν πανό με συνθήματα όπως «ντροπή».
Ο γερουσιαστής Καρλ Λέβιν, πρόεδρος της επιτροπής, υποστήριξε ότι η Goldman Sachs έβλαψε την αμερικανική κοινωνία με το ρόλο που έπαιξε στην οικονομική κρίση.
Στο επίκεντρο της ακρόασης ήταν ο τρόπος που ο τραπεζικός κολοσσός δημιουργούσε περίπλοκα επενδυτικά προϊόντα που βασίζονταν σε στεγαστικά δάνεια και τα πωλούσε σε επενδυτές, τη στιγμή που η ίδια «στοιχημάτιζε» ότι οι τιμές των προϊόντων θα έπεφταν.
«Αγοράζουν κάτι από εσάς και εσείς στοιχηματίζετε ότι η αξία του θα πέσει. Και θέλετε να σας εμπιστεύονται; Εγώ δεν θα σας εμπιστευόμουν», είπε, απευθυνόμενος στον Μπλάνκφαϊν ο Λέβιν.
«Η κατάχρηση εξωτικών και περίπλοκων επενδυτικών εργαλείων συνέβαλε στην εξάπλωση των τοξικών στεγαστικών δανείων σε όλο το χρηματοοικονομικό σύστημα», πρόσθεσε.
«Και όταν το σύστημα τελικά κατέρρευσε υπό το βάρος αυτών των τοξικών δανείων, η Goldman επωφελήθηκε από την κατάρρευση», τόνισε.
Από την πλευρά του ο Μπλάνκφαϊν αρνήθηκε κατηγορηματικά ότι η τράπεζά του παραβίασε τους κανόνες, ισχυριζόμενος ότι οι πελάτες ήθελαν να εκτεθούν στην αγορά κατοικίας.
«Δυστυχώς, η αγορά κατοικίας κατέρρευσε… οπότε έχασαν χρήματα», όπως είπε, προσθέτοντας ότι αυτό δεν σημαίνει ότι η Goldman, ως μεσάζων, έκανε κάτι που δεν έπρεπε.
«Τα σύνθετα ομόλογα CDO επέτρεπαν στους πωλητές και τους αγοραστές να τοποθετούνται όπως επιθυμούσαν στην αγορά κατοικίας. Δεν ήταν καζίνο», τόνισε ο Μπλάνκφαϊν κατά τη διάρκεια συνέντευξής του σε αμερικανικό δίκτυο.
Tuesday, April 27, 2010
Πολιτική | 26.04.2010
Μέρκελ: «Η Γερμανία θα βοηθήσει την Ελλάδα…»
«Η Γερμανία θα βοηθήσει την Ελλάδα εάν και εφόσον πληρούνται οι σχετικές προϋποθέσεις», τόνισε η καγκελάριος Μέρκελ, δίνοντας το στίγμα των προθέσεων της: «Χρειαζόμαστε μια θετική εξέλιξη στην Ελλάδα μαζί με επιπλέον μέτρα εξοικονόμησης δαπανών», επισήμανε, διευκρινίζοντας ότι η Γερμανία θα αποφασίσει όταν ολοκληρωθούν οι διαπραγματεύσεις της Αθήνας με το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την Κομισιόν. «Θα χρειαστούν μερικές ημέρες ακόμη. Πρόκειται για ένα τριετές πρόγραμμα του ΔΝΤ, το οποίο, μόνον εάν είναι υλοποιήσιμο, υπάρχει η προοπτική μακροπρόθεσμης διασφάλισης της σταθερότητας του ευρώ. Σ’ αυτό θα πρέπει να συμβάλει η Ελλάδα».
Σκληρά μέτρα για περισσότερα χρόνια
Η καγκελάριος κάλεσε την ελληνική κυβέρνηση να προχωρήσει στην συγκρότηση ενός αξιόπιστου προγράμματος, ζητώντας παράλληλα να συνεχιστούν και τα επόμενα χρόνια οι προσπάθειες περιστολής δαπανών. «Εάν η Ελλάδα είναι έτοιμη να αποδεχθεί σκληρά μέτρα –όχι μόνο για ένα χρόνο, αλλά για περισσότερα- τότε έχουμε καλές πιθανότητες να διατηρήσουμε και να διασφαλίσουμε τη σταθερότητα του ευρώ για εμάς όλους», είπε χαρακτηριστικά η Άγκελα Μέρκελ.
Απαντώντας σε επικριτική για τον υπουργό Οικονομικών ερώτηση η καγκελάριος υπογράμμισε: «Πιστεύω ότι η Γερμανία ενεργεί σωστά. Επιδιώκουμε μια βιώσιμη λύση. Πρέπει να περιμένουμε το τέλος των διαπραγματεύσεων, μέχρι να μπορέσουμε να πούμε τι ακριβώς μορφή θα πάρει αυτό το πρόγραμμα».
Η καγκελάριος επανέλαβε την αντίθεσή της στην αποχώρηση της Ελλάδας από την ευρωζώνη: «Δηλώνω κατηγορηματικά: Όχι. Εκείνο που χρειάζεται τώρα είναι μία ταχεία αντίδραση υπέρ της σταθερότητας του ευρώ».
Σταμάτης Ασημένιος
Υπεύθ. Σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης
dw
Επισκόπηση τύπου | 26.04.2010
"Το ευρώ στην πυρά"
‘Το ευρώ στην πυρά’ είναι ο τίτλος του σχολίου της Süddeutsche Zeitung, το οποίο αναφέρεται στις προοπτικές και στις δυνατότητες του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος. Η εφημερίδα σημειώνει: «Η κρίση αυτή αφορά τόσο την Ευρώπη όσο και την Ελλάδα. Η μεταρρύθμιση του Συμφώνου Σταθερότητας, είναι τόσο σημαντική όσο σημαντική είναι και η εξυγίανση των οικονομικών της Ελλάδας. Ένα πρόωρο τέλος του ευρώ θα ήταν καταστροφικό για όλους και για νοσταλγία του γερμανικού μάρκου δεν υπάρχει κανένας λόγος. Το ευρώ άντεξε θαυμάσια μέχρι σήμερα στις οικονομικές κρίσεις και προφύλαξε τους Ευρωπαίους από περιπέτειες στις συναλλαγματικές αγορές. Είναι όμως ακόμα ένα πολύ νέο νόμισμα. Μέσα στους επόμενους μήνες θα φανεί εάν θα έχει τη δυνατότητα να ενηλικιωθεί».
Η Welt του Βερολίνου επισημαίνει πως ‘Απαγορεύεται η απαγόρευση σκέψης’ και υπογραμμίζει: «Δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά να καταβληθούν οι πιστώσεις στην Ελλάδα. Μπορεί η καγκελάριος να απευθύνει αυστηρές προειδοποιήσεις ή ο υπουργός Οικονομικών να απειλεί με ένα ‘όχι’ αλλά όλα αυτά είναι για εσωτερική κατανάλωση. Στο τέλος η Γερμανία θα δώσει τα δισεκατομμύρια στην Αθήνα υπό την πίεση των Ευρωπαίων εταίρων και των οικονομικών αγορών».
Και η εφημερίδα συνεχίζει: «Παρόλα αυτά θα ήταν λάθος να απαγορεύονται οι σκέψεις. Η πρόταση του πολιτικού της CSU Χανς Πέτερ Φρίντριχ για έξοδο των Ελλήνων από την ευρωζώνη, μπορεί να χαρακτηρίστηκε, από τον πρόεδρο των Πρασίνων ως τελείως ‘ούφο’, όμως έχει ο ίδιος μια λύση για το ελληνικό δίλημμα; Οι πιστώσεις της ΕΕ και του ΔΝΤ δεν είναι σε βάθος χρόνου σίγουρα η λύση. Εξασφαλίζουν μόνο βραχυπρόθεσμα την αναχρηματοδότηση του διαλυμένου κράτους και κάνουν λίγο πιο φθηνά τα επιτόκια».
Εκτενές αφιέρωμα στα οικονομικά της Ελλάδας φιλοξενεί το Spiegel, το οποίο συνοδεύει με μια μεγάλη φωτογραφία του Γιώργου Παπανδρέου από το Καστελόριζο, την καγκελάριο Μέρκελ και τον υπουργό Οικονομικών Σόιμπλε να συζητούν καθώς και με μια φωτογραφία από τις διαδηλώσεις στην Αθήνα την περασμένη Πέμπτη. Το άρθρο έχει τίτλο ‘Σε λάθος τρένο’ και σημειώνει: «Η έκκληση βοήθειας της κυβέρνησης της Αθήνας θέτει υπό πίεση την καγκελάριο Μέρκελ. Η Γερμανία θα πρέπει τα επόμενα χρόνια να δώσει δις για να σωθεί η Ελλάδα, ενώ στον γερμανικό κυβερνητικό συνασπισμό πυκνώνουν οι φωνές για έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη».
«Η Bild στους χρεοκοπημένους Έλληνες. Κρίση, ποιά κρίση;» είναι ανταπόκριση της Bild από την Αθήνα, την οποία συνοδεύει από φωτογραφίες νεαρών που διασκεδάζουν στο Μοναστηράκι, μιας συνταξιούχου 85 ετών, η οποία παίρνει σύνταξη 3.500 ευρώ και η οποία δούλευε στο ταχυδρομείο και ενός οδηγού που δεν ζητά απόδειξη από το πρατήριο βενζίνης. Η ανταπόκριση αναφέρεται στις ουρές στο Καζίνο Λουτρακίου, στις αποδείξεις που δεν δίνουν ταξί και περίπτερα, στις υψηλές συντάξεις και στα μαγαζιά που είναι γεμάτα το Σαββατοκύριακο.
Τέλος, πολλά είναι τα ρεπορτάζ και οι αναλύσεις για την Ελλάδα που φιλοξενεί σήμερα ηFrankfurter Allgemeine Zeitung. Στην πρώτη της σελίδα έχει ως κεντρικό άρθρο, το οποίο επιγράφει με τον τίτλο «Σόιμπλε: Η έκκληση της Ελλάδας για βοήθεια μπορεί και να απορριφθεί» ενώ στο σχόλιό της πάλι στην πρώτη σελίδα, το οποίο επιγράφει ‘Οι πιστωτές της Ελλάδας’ σημειώνει πως όσοι διαθέτουν ελληνικά ομόλογα, δηλαδή τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρείες, οικονομικά ιδρύματα και ιδιώτες και οι οποίοι βρίσκονται ως επί τω πλείστον στην Ελλάδα, αυτοί να πληρώσουν «διότι οι πολιτικοί έχουν την ψευδαίσθηση ότι μπορούν αυτούς τους πιστωτές να μην τους πειράξουν και αντ’ αυτού να αναγκάσουν τους Ευρωπαίους φορολογουμένους να ρίξουν χρήματα σε ένα ελληνικό βαρέλι δίχως πάτο».
Επιμέλεια: Μαρία Ρηγούτσου
Υπεύθ. σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης
dw
| 27/04/10 18:33 | |||||||||
|
Τη συμβολή Ν. Δ. ζήτησε η «τρόικα» Κομισιόν,
ΕΚΤ, ΔΝΤ
ΕΚΤ, ΔΝΤ
Των Ελλης Tριανταφυλλου - Γιωργου Π. Τερζη
Με εξαιρετικά μελανά χρώματα περιέγραψαν, σύμφωνα με πληροφορίες, την ελληνική οικονομία οι εμπειρογνώμονες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ε. Ε. και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, στη χθεσινή συνάντησή τους με τον πρόεδρο της Ν. Δ. κ. Αντ. Σαμαρά, αφήνοντας να εννοηθεί ότι θα απαιτηθούν περισσότερα μέτρα απ’ όσα έχει ομολογήσει η ελληνική κυβέρνηση. Οι εκπρόσωποι της «τρόικας» ζήτησαν την ουσιαστική συμβολή της αξιωματικής αντιπολίτευσης για την έξοδο της χώρας από το οικονομικό τέλμα, αίτημα στο οποίο ο αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης ανταποκρίθηκε, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει πως αποδέχεται όλα τα μέτρα, και δη αυτά που θα οδηγήσουν σε περαιτέρω ύφεση, όπως, μεταξύ άλλων, η περικοπή του 13ου και 14ου μισθού.
Αλλωστε, παρά τη «λείανση» της στάσης της, η Ν. Δ. επιμένει να βρίσκεται, επί της αρχής, απέναντι στην εμπλοκή του Ταμείου. Ωστόσο, δεν προτίθεται να απορρίψει συλλήβδην το πακέτο μέτρων, ούτε βέβαια να υποκινήσει έντονες κοινωνικές αντιδράσεις, όπως θα επιθυμούσαν εκπρόσωποι της «λαϊκής δεξιάς». Ενδεικτική της στάσης της Ν. Δ. είναι η χθεσινή ανακοίνωση του τομεάρχη Ναυτιλίας Γ. Πλακιωτάκη, ο οποίος και συνέστησε στους απεργούς ναυτεργάτες «να επιδείξουν την απαιτούμενη υπευθυνότητα και σωφροσύνη».
Στο τέλος της εβδομηνταπεντάλεπτης συνάντησης, την οποία η Ρηγίλλης χαρακτήρισε ως «ενημερωτική και τεχνικής φύσεως», οι παριστάμενοι από την πλευρά της Ν.Δ. (πλην του προέδρου, οι Δ. Αβραμόπουλος, Π. Παναγιωτόπουλος, Χρ. Σταϊκούρας, Κ. Αρβανιτόπουλος, Χρ. Λαζαρίδης, Γ. Μουρμούρας) υπήρξαν εξαιρετικά φειδωλοί ως προς το ακριβές περιεχόμενο της συζήτησης. Είναι ωστόσο σαφές ότι η κουβέντα μπήκε στην ουσία των προκλήσεων με τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπη η Αθήνα, καθώς και ότι οι εμπειρογνώμονες απαρίθμησαν τα μέτρα που πρέπει άμεσα να προωθηθούν και τα οποία είναι πλέον όσων μέχρι σήμερα η κυβέρνηση έχει αφήσει να εννοηθεί ότι προωθεί.
Ο κ. Σαμαράς έδωσε έμφαση στην ανάγκη να αποφευχθεί περαιτέρω ύφεση στην οικονομία και με την ευκαιρία διατύπωσε ενστάσεις στα περί κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων και περί πλήρους ανατροπής των εργασιακών κεκτημένων, τα οποία, όπως είπε, αν υλοποιηθούν, θα οδηγήσουν σε ανεξέλεγκτες κοινωνικές εκρήξεις. Ο κ. Σαμαράς επέμεινε ιδιαιτέρως στην ανάγκη λήψης μέτρων τόνωσης της οικονομικής δραστηριότητας αλλά και στη διαφύλαξη της κοινωνικής συνοχής.
Εν τω μεταξύ, σωστή διαπραγμάτευση με το ΔΝΤ και την Ε. Ε. ζήτησε η κ. Ντόρα Μπακογιάννη. Μιλώντας στο Φλας, η πρώην υπουργός υποστήριξε ότι «το ΔΝΤ οπουδήποτε κι αν πήγε συζήτησε με τις κυβερνήσεις και προσάρμοσε τη συνταγή μείωσης του ελλείμματος στις ανάγκες της συγκεκριμένης κοινωνίας». Ζητούμενο αποτελεί, κατά την ίδια, ένα πλαίσιο που δεν θα στραγγαλίσει την ελληνική οικονομία.
kathimerini
Monday, April 26, 2010
αλαφροσημειόματα
Πριν 50 χρόνια
Από την εφημερίδα Νέα Κεφαλονιά
Σάββατον 2.4.1960
ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΡΑΒΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΗ ... ΘΥΕΛΛΑ
Η Καίτη με τα μαγικά δάκτυλα!
Υπαρχεί μια μικροσκοπική γωνία στην 73η ανατολική οδό της Ν. Υόρκης με μια πινακίδα που κρέμεται απ΄έξω με το όνομα “KATY’S”. Ιδιοκτήτρια η Καίτη Στεφανάτου-Γαρμπή από το Αργοστόλι, που μπορεί να ράψει ακόμα και τη θύελλα! Το μικροσκοπικό μαγαζί είναι βαρυφορτωμένο με καρούλια από υφάσματα και δείγματα για να μπορείτε να διαλέξετε. Καμιά εργασία δεν ειναι πολύ μικρή και η μεταποίηση γίνετε σαν κάτι πολύ σημαντικό.
Το ενδιαφέρον της Καίτης Στεφανάτου-Γαρμπή στη γυναικεία μόδα ανάγεται στα παιδικά της χρόνια, όταν κοριτσάκι ακόμα, έπαιζε με τις κούκλες της. Νεαρή κοπέλα αναζητούσε τις καλύτερες ράπτριες στην Κεφαλονιά. Και εκεί παρέμεινε και επέμενε κάθε μέρα και πολλές φορές, μέχρι και αργά το βράδυ (όπως άλλωστε και τώρα) παρακολουθώντας, μελετώντας και μαθαίνοντας.
Για δέκα ολόκληρα χρόνια συνέχισε την εκπαιδευσή της αυτή και μετά παρακολούθησε μαθήματα κοπτικής και ραπτικής σε Σχολή. Στην συνέχεια, άνοιξε δική της Σχολή, και μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, είχε περισσότερες από 30 μαθήτριες στη Σχολή της.
Ομως παρά τη μεγάλη επιτυχία της Σχολής της, το ανησυχό της πνεύμα την έκανε να σκέπτεται την Αμερική για να ευρύνει τους ορίζοντές της και τις ειδικοτητές της. Και με την απόφαση αυτή κάποια μέρα, κλείνει τη Σχολή της και φτάνει στην Αμερική, το 1961, γεμάτη όρεξη για δουλειά και μάθηση.
Αρχίζει έτσι μια ζηλευτή και λαμπρή σταδιοδρομία. Δεν είναι επομένως παράξενο το γεγονός ότι έχει αποκτήσει εκλεκτή πελατεία και τη φήμη ότι κατέχει τα πάντα για το επάγγελμα και την τέχνη της.
Η Καίτη σχεδιάζει, κόβει και ράβει σχεδόν τα πάντα, από παλτά και βραδινά φορέματα μέχρι μπλούζες, φούστες, φορέματα σπορ και δεν συναντά καμιά δυσκολία ή πρόβλημα να ετοιμάσει οτιδήποτε σύμφωνα με το σχέδιο και το γούστο της εκλεκτής της πελατείας.
Και ενώ το καταστημά της έχει μικρό χώρο είναι πλημμυρισμένο κυριολεκτικά από μια πλούσια συλλογή δικών της δημιουργιών και μοναδικών μοντέλων, που τα υφασματά τους έχουν εισαχθεί από την Ελλάδα και την Γαλλία και τα σχέδια είναι των πιο φημισμένων σχεδιαστών του κόσμου.------
ΣΗΜΕΙΩΣΗ..του ΛΟΡΝΙΌΝ .Εφερα στην δημοσιότητα τούτο το άρθρο για να πώ, πως τελευταία είχε παρουσιάσει εκθεση μόδας στο ΜΠΡΟΝΤΓΟΥΕΙ με κάπου 17 σύνολα. Λοιπόν μην απορείτε που για λογαριασμό της εργάζεται δυνατα και δημιουργικά. Λορνιον.
International Relations | 26.04.2010
Turkey's foreign policy not exclusively focused on Europe anymore
With a large delegation of some 150 business leaders and politicians in tow, Turkey's President Abdullah Gul embarked on a maiden trip last month. Cameroon and the Democratic Republic of Congo were the destination for Gul and his entourage: a debut for a Turkish president with the goal of strengthening bilateral ties with the two African nations.
Africa until recently didn't feature much on Ankara's political agenda. That area had been firmly occupied by the European Union and Turkey's quest for membership in it. But since 2008 at least, a reorientation of Turkish foreign policy has taken shape and has become steadily more visible publicly as well.
Two years ago, Ankara convened its first cooperation summit with Africa which led to Turkey's designation as a strategic partner by the African Union and plans to hold summits every five years. The next one is planned for 2013 in Africa.
While Turkey's branching out to Africa is significant in and of itself, it must be seen in a larger context that extends far beyond Africa.
Neo-Ottoman or not
"I think we can consider this as part and parcel of this changing paradigm in Turkish foreign policy which is a multiactiveness that goes beyond Europe and that extends wider into its broader neighborhood," says Senem Aydın Duezgit, a Turkish foreign policy expert at Istanbul's Bilgi University.
"They also call it the neo-Ottoman foreign policy which is supposed to be much more proactive generally as a global player," he told Deutsche Welle.
This reorientation of Turkey's foreign policy that had started before he took office, became more pronounced since Ahmed Davutoglu, an influential academic who has published numerous papers about Turkey's role in the world, became foreign minister last year.
Thomas Diez, a professor of international relations at the University of Tuebingen, gives Turkey's new foreign policy approach a good grade overall, but cautions against designating it as a neo-Ottoman strategy as has been done by politicians and analysts inside Turkey and abroad:
"I think one has to be careful with this. I think we should be aware that once we make those linkages we plant things in certain ways and therefore link them with associations which I find very problematic," he told Deutsche Welle.
Bildunterschrift: Ankara's Foreign Minister Davatoglu (right, seen here with his German counterpart Guido Westerwelle) is reshaping Turkey's role in the world
What's more, argues Diez, the reasons for Turkey's foreign policy shift are much more mundane than the label neo-Ottoman belies. One is simply the economic expansion of a country which has the potential to grow into becoming an important player in international business.
The second factor is an internal realignment within the country away from idea of a sole orientation toward the West by the founder of the Turkish republic, Kemal Ataturk. "And of course, the Africa policy goes far beyond what used to be the Ottoman empire I should hasten to add," says Diez.
World beyond Europe
While Turkey's troubled bid for EU membership has influenced Ankara's broadened global perpective, it didn't trigger it, say the experts.
"I don't think they have formulated this policy because relations with the EU have stalled in the last couple of years and because accession negotiations are not going as they were planned," notes Duezgit.
Unlike in the 1980s and 1990s Turkey doesn't perceive relations with the EU as a mutually exclusive partnership. "The official Turkish foreign policy line here is that we can have good relations both with our neigbors and also in the wider global network of countries and also with the European Union," says Duezgit.
Ankara's branching out may actually boost its chances of ultimately joining the European Union.
"I think that Turkish foreign policy in general has taken a road that is rather beneficial to an EU membership," argues Diez and cites Davatoglu's strategy of opening Turkey up to its neighbors, working actively to solve the Cyrus conflict and striving for reconciliation with Armenia.
"I think all these issues have made Turkey in many ways more in tune with what the EU would regard as a considered foreign policy."
Bildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: Turkey has made steps toward normalizing ties with ArmeniaThis in turn allows Turkey to make a different and much more pragmatic claim why it should be a member of the EU. The earlier argument held that Ankara belongs to Europe due to its historical, cultural and political connections.
"Now the argument goes that we are going to help the EU play the role of a stronger global player especially regarding the EU neighborhood policy," says Duezgit. "The argument goes that Turkey actually might be an asset for EU foreign policy."
But regardless of its chances for EU membership, it seems Turkey has firmly settled on its realigned foreign policy approach. In the past two years it has opened five new embassies in Africa. Ten more are slated for the coming years.
Author: Michael Knigge
Editor: Rob Mudge dw
European Union | 26.04.2010
Merkel tightens the thumb screws on Greece
Speaking to journalists in Berlin on Monday, German Chancellor Angela Merkel was resolute in her assessment of the Greek debt crisis, and said Greece must accept tough austerity measures over a period of years to ensure the stability of the euro.
"A program must be agreed on between the International Monetary Fund (IMF) and Greece" before any concrete financial aid can be offered by the European Union, Merkel said.
Deftly sidestepping the words "bailout" or "default", Merkel did, however, emphasize that (EU) government guarantees were "indispensable" to ensure that a Greek austerity program effectively tackled the country's massive deficit.
Euro exit 'not an option' for Greece
The German chancellor said it was up to Greece to convince the world that it had a "credible" debt-reduction plan and that Germany was prepared when that became evident.
She said she had "confidence" in the negotiations Greece was conducting with the IMF and the European Union. She stressed that expelling Greece from the euro currency zone was "not an option", warning that such talk only fueled uncertainty in the marketplace.
"What we need is a quick reaction for the stability of the eurozone as a whole and everything that takes us away from this central goal is, at the moment, not an option. We do not need uncertainty, but certainty," Merkel said.
The chancellor predicted that it would be only a "matter of days" before a rescue package for Greece was nailed down.
gb/dpa/AFP/AP/Reuters
Editor: Susan Houlton/dw
Goldman and Frankenstein's monster
The gulf of mistrust and misunderstanding between the US legislature and Goldman Sachs is something to behold.
The events of the past few days have been a propaganda battle between two enemies that would not have looked anomalous during the Cold War.
The Senate's permanent sub-committee on investigations has released Goldman e-mails that support its conviction that the world's leading investment bank made big profits from betting against the housing market and put the bank's profits before the interests of clients or the wider economy.
Goldman's response has been to release a barrage of other internal e-mails and management reports, which back up its contention that it did not generate enormous profits in this way.
Who is right?
Well, a bit like the Cold War, perception of the truth is conditioned by ideology.
Goldman would not disagree that it bet residential mortgage-backed securities (RMBS) and collateralised debts obligations (CDOs) manufactured out of subprime housing loans in 2007 - that it went short of them.
But it would see the adjustment of its own trading and investment positions as a defensive measure, a sensible precaution to avoid lethal losses, rather than an aggressive punt to make enormous profits.
And what it regards as conclusive proof of its innocent intent is that in the circumstances of a collapsing market for RMBS and CDOs, it didn't actually generate colossal winnings: its net revenues from residential mortgage-related products business in 2007 was $500m, not trivial but only 1% or so of its total net revenues that year; and in 2008 Goldman says it made a loss of $1.7bn from these activities.
To be clear, these net revenue figures probably understate the scale of its bet against subprime: what caught Goldman out in 2008 was the weakening in the better-quality home-loans market.
That said, Goldman's speculative position against subprime wasn't remotely as substantial as its big hedge-fund client, Paulson, or as the few other hedge funds that made a killing (many billions of dollars) out of shorting subprime.
The picture that emerges from Goldman's internal e-mails and management documents is certainly of its partners seeking to protect the firm's financial interests; but their first priority appears to be to limit the risk of a lethal loss rather than to maximise the potential for an enormous profit.
Now, most dispassionate observers would probably say it's a shame that more banks weren't a bit more like Goldman in respect of their risk controls: the banks that really let down taxpayers and citizens were those like Merrill Lynch, Lehman, Citigroup, UBS and Royal Bank of Scotland that made stupendous and insane bets that the bull market in debt would go on forever.
So it should not be dismissed as trivial that taxpayers' financial help for Goldman was considerably less than for most of its domestic and international competitors - which is not to ignore that when markets melted down in the autumn of 2008, Goldman too had to be bailed out.
But the big and important point is not about the quantum of Goldman's subprime bet or the quality of its risk management. It is about the essence of Goldman's business model, whether it remains appropriate for Goldman to have the twin priorities of maximising trading and investment profit for its own account, albeit subject to strict limits on the risks it runs, while also seeking to maximising returns for clients.
Those Goldman e-mails written in 2007, when the RMBS and CDO markets were entering the final gasping phase of their bubbled life before collapsing in August 2007, show that Goldman's partners were agonising about how far the price of housing-related investments would fall, whether - for example - prices were overshooting and would bounce.
It's an intelligent and fascinating debate between colleagues with palpable respect for each other. But did they show the same respect for their clients? Did they expose their concerns about the potential for a subprime debacle with those to whom they were selling RMBS and CDOs?
What's so potentially damaging for Goldman about Securities and Exchange Commission's recent fraud charges against it (see my posts on its role in creating and selling the Abacus 2007-ACI CDO) is the allegation that it didn't share relevant information about the risks of investing in a CDO with one important group of clients.
Goldman denies the charges and the broader critique.
But it is surely aware that the SEC case is simply an extreme version of a criticism routinely made by its investment and corporate clients: I have lost count of the number of times chief executives of big companies have said to me that they hire Goldman because the bank is so powerful and talented that they don't want it working for a rival, but they're not confident that every bit of Goldman is promoting their respective interests, rather than those of other clients or the bank's book.
Again, I should say, that at every instance of conflict of interest, Goldman is brilliant at showing that it plays by the rules.
And whatever the reservations of clients, those qualms haven't prevented Goldman becoming - arguably - the most influential and important investment bank since the heyday of the Rothschilds some 200 years ago.
Perhaps therefore the best way of seeing the assault on Goldman by Senate and SEC is as part of the wider debate about how to sanitize the banking system - about whether the risks of boom and bust in banking would be reduced if there were a clearer demarcation between banks that advise clients and institutions that deploy their own capital to generate trading and investment returns.
A couple of e-mails released by Goldman may come to characterise this debate.
They were written towards the end of January 2007, a good six months before Armageddon for the asset-backed securities market, by Fabrice "Fab" Tourre, the middle-ranking Goldman executive charged by the SEC.
Here are the resonant quotes, from flirtatious notes to Tourre's female pals:
"More and more leverage in the system. There is a risk that the entire edifice will collapse at any moment...Sole potential survivor, the fabulous Fab...,standing in the middle of all these complex, highly leveraged, exotic trades he created without necessarily understanding all the implications of those monstruosities (sic)!!! Anyway, not feeling too guilty about this, the real purpose of my job is to make capital markets more efficient and ultimately provide the US consumer with more efficient ways to leverage and finance himself, so there is a humble, noble and ethical reason for my job; amazing how good I am in convincing myself!!!"
"When I think that it is to an extent myself who has participated in the creation of this product (which, I should say in passing, is a pure product of intellectual masturbation, the kind of thing one invents while saying: 'well what if one invents something that has absolutely no purpose, is utterly conceptual, totally theoretical and no one knows how to price'), that makes me sick to see it implode in flight...It's like Frankenstein turning against its inventor".
It turns out that Tourre was a prophet; he saw the tsunami building on the horizon.
Many may well think it's a shame that Tourre's searing insights seem to have been reserved for his women chums.
But the big questions for his bosses - which will doubtless be put tomorrow by US Senators when they grill Lloyd Blankfein, Goldman's chairman - is whether they agreed that CDOs are a "pure product of intellectual masturbation" and whether the way they switched to shorting subprime showed that they too feared the collapse of "the entire edifice".
Subscribe to:
Posts (Atom)
Comments