Τα σενάρια και η πραγματικότητα

Του Αλεξη Παπαχελα

Ο πρωθυπουργός υποτίθεται ότι θα ανακοινώσει σήμερα, ή το αργότερο αύριο, τις οριστικές του αποφάσεις για το αν θα κάνει εκλογές, ανασχηματισμό ή τίποτα. Η κυβέρνηση και το κόμμα βρίσκονται σε κατάσταση νευρικής κρίσης. Η αγορά είναι ανάστατη, γιατί κανείς δεν παίρνει σημαντικές αποφάσεις όταν δεν ξέρει τι θα του ξημερώσει πολιτικά. Ισχυρά συμφέροντα είναι εξαιρετικά ανήσυχα, γιατί έχουν βολευτεί μια χαρά με το έως τώρα αλλά και το προσεχές μοίρασμα της πίτας. Μια ολόκληρη νομενκλατούρα, που ζει από το κράτος και τους δορυφόρους του, αγωνιά γιατί έχει κάνει τα δικά της business plans και τρέμει με την ιδέα να ψάχνει για δουλειά. To «πράσινο» κομμάτι αυτής της νομενκλατούρας ετοιμάζεται να αναλάβει δράση για να αποδείξει πως στην Ελλάδα υπάρχει θεσμική συνέχεια, κυρίως στα «κόλπα».

Υπάρχουν, βεβαίως, και πολλοί που ανησυχούν όχι για τα άμεσα συμφέροντά τους, αλλά για το πού πάει αυτός ο τόπος. Είναι άνθρωποι που δεν φανατίζονται για κανένα κόμμα αλλά και κανέναν πολιτικό ηγέτη και οι οποίοι βρίσκονται σήμερα σε απόγνωση. Διαπιστώνουν ότι ο κ. Καραμανλής με το κόμμα και την κυβέρνηση που έχει, δεν μπορεί να λύσει τα δομικά προβλήματα της χώρας, ακόμη και αν τα ξέρει πια σε βάθος και έχει τις καλύτερες προθέσεις.

Οι ίδιοι άνθρωποι αγωνιούν για το αν ο κ. Παπανδρέου ξέρει τι του έρχεται στην οικονομία, στον τομέα της ασφάλειας και δημόσιας τάξης, αλλά και της δημόσιας διοίκησης. Συζητούν συχνά τη δυνατότητα μιας κυβέρνησης συνεργασίας, αλλά φοβούνται πως (α) δεν υπάρχουν ισχυρές προσωπικότητες που θα μπορούσαν να ηγηθούν σε ένα τέτοιο σχήμα και (β) η κοινή γνώμη δεν έχει αντιληφθεί και δεν έχει δημιουργηθεί η απαραίτητη συναίνεση για τις λύσεις των μεγάλων προβλημάτων. Μέσα σε αυτό το σκηνικό αναμένονται οι αποφάσεις του πρωθυπουργού. Ιδεατά κάποιοι θα τον ήθελαν να κυβερνά για όσους μήνες απομένουν, αλλά με την πυγμή και την τρέλα αποφασισμένου που νοιάζεται μόνο για την υστεροφημία του. Η πολιτική, όμως, σπάνια κρύβει τόσο ευχάριστες εκπλήξεις...

Προς το παρόν δικαιούμεθα όλοι να κοιτάζουμε πίσω, στο 2004, όταν η Ελλάδα ένιωθε πως μπορούσε να τα βγάλει πέρα με τις δυσκολότερες προκλήσεις βάζοντας στην άκρη τον κακό της εαυτό. Το φετινό φθινόπωρο μάς βρίσκει σε μια κατάσταση μελαγχολικού προβληματισμού για το πού πάμε και το αν μπαίνουμε σε κάποια περιπέτεια χωρίς ορατό τέλος. Η ζωή όμως και το καμίνι της πολιτικής θα δώσουν τις δικές τους λύσεις, τις οποίες ενδεχομένως δεν μπορούμε καν να φαντασθούμε σήμερα. Kathimerini.