γράμματα αναγνωστών

Hμερομηνία δημοσίευσης: 18-09-13

Γραμματα Aναγνωστων ΟΛΜΕ I Κύριε διευθυντά Με έκπληξη διαβάσαμε το άρθρο του κ. Aγγελου Στάγκου στην εφημερίδα «Καθημερινή», όπου ως δαιμόνιος ντετέκτιβ ανακαλύπτει και αποκαλύπτει, κάτω από τον χαρακτηριστικό του περιεχομένου τίτλο «Το άθλιο σχέδιο ΟΛΜΕ - Τσίπρα», ποιος «πραγματικά» υποκινεί την απεργία στον χώρο της Παιδείας. Βέβαια, η θεωρία της υποκίνησης, γνωστή από λαμπρές σελίδες της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας, περιλαμβάνεται στους πιο παλιούς μύθους του κόσμου. Ας μην ξεχνάμε τι επικαλέστηκε η Εύα: «Το φίδι, Αδάμ, με υποκίνησε, το φίδι». Ιστορίες για φίδια και με φίδια, λοιπόν, από γεννήσεως κόσμου. Και όμως, κάποιοι νομίζουν ότι ακόμη πείθουν με αυτά. Σύμφωνα με τη θεωρία συνωμοσίας του κ. Στάγκου, η ΟΛΜΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ υποκινούν τους μαθητές για να ρίξουν την κυβέρνηση. Ελοχίμ και Νεφελίμ δεν εμφανίζονται… προς το παρόν. Και ως πρελούδιο… η ΟΛΜΕ δεν λέει τίποτα για την ποιότητα της παιδείας. Αναρωτιέται κανείς: Δεν ξέρει άραγε ο κ. Στάγκος ότι η ΟΛΜΕ δεν είναι παράταξη, αλλά το πιο μαζικό σωματείο στην Ελλάδα και ότι όλες οι συνδικαλιστικές παρατάξεις αντιπροσωπεύονται στη διοίκησή της; Δεν μπήκε στον κόπο, την εποχή του Διαδικτύου, να επισκεφθεί την ιστοσελίδα της ΟΛΜΕ και να διαβάσει τις θέσεις της Ομοσπονδίας, όπου θα βρει ανάμεσα στα άλλα και αναλυτικές μελέτες για την ποιοτική αναβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης; Δεν τον ενημέρωσε κανείς για τις μαζικές συνελεύσεις του κλάδου, που αυτές πήραν την απόφαση για απεργία διαρκείας και όχι κάποια παράταξη; Είναι εύλογο να τα ξέρει όλα αυτά ο κ. Στάγκος. Αλλά ίσως επιλέγει να τα αποσιωπά και να αποκρύπτει το πραγματικό «άθλιο σχέδιο» που εξελίσσεται τα τελευταία τέσσερα χρόνια: της συνεχούς υπονόμευσης του δημόσιου σχολείου. Γι’ αυτό και παραβλέπει το γεγονός ότι ο αγιασμός στα σχολεία εφέτος έγινε σε συνθήκες διάλυσης και υπολειτουργίας τους, λόγω των εγκληματικών επιλογών των μαθητευόμενων μάγων του υπουργείου Παιδείας. Κύριε Στάγκο, μην ψάχνετε άδικα για υποκινητές. Ή, εάν θέλετε οπωσδήποτε να ονοματίσετε κάποιον, να σας βοηθήσουμε: τρόικα, ΔΝΤ, ευρωπαϊκές ντιρεκτίβες… Πεποίθησή μας είναι ότι όσα συμβαίνουν στην εκπαίδευση αφορούν όλη την κοινωνία. Και γι’ αυτό είναι ένα μείζον πολιτικό ζήτημα για το οποίο πρέπει να πάρουν θέση οι πάντες. Οι αγώνες των εκπαιδευτικών πυροδοτούνται ανεξάρτητα από το πώς τοποθετούνται τα κόμματα στην κάθε κοινωνική κινητοποίηση. Δική μας υποχρέωση είναι να αγωνιζόμαστε για την παιδεία στην εποχή του ΔΝΤ και των μνημονίων. Απο το Γραφειο Τυπου της ΟΛΜΕ Aπάντηση Στην προκειμένη περίπτωση οι ιδιότητες «δαιμόνιου ντετέκτιβ» ήταν περιττές. Είχαν φροντίσει οι αρχισυνδικαλιστές της ΟΛΜΕ, σε αγαστή σύμπνοια με τον κ. Τσίπρα, να ενημερώσουν το πανελλήνιο για τις θέσεις και τις προθέσεις τους. Τις οποίες άλλωστε επαναλαμβάνει το γραφείο Tύπου της Ομοσπονδίας. Επομένως τα συμπεράσματα ήταν οφθαλμοφανή και αυταπόδεικτα. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν η αποτύπωσή τους στην εφημερίδα. Aλλωστε, οι εξελίξεις δικαιώνουν τον αρθρογράφο, ο οποίος επιμένει ανυποχώρητα στις απόψεις του. ΥΓ.: Με ποια ακριβώς συμμετοχή, είπατε, πάρθηκαν οι σχετικές αποφάσεις στις συνελεύσεις των ΕΛΜΕ; Αγγ. Στ. II Κύριε διευθυντά Σε άρθρο του στη στήλη «Αντίλογοι» ο συντάκτης σας κ. Απ. Λακασάς, ούτε λίγο ούτε πολύ, υποστηρίζει ότι η απεργία των εκπαιδευτικών ενισχύει την ιδιωτική εκπαίδευση, καθώς το «λουκέτο διαρκείας» της απεργίας απαξιώνει το δημόσιο σχολείο. Στο ίδιο άρθρο καταλήγει στο ότι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του δημόσιου σχολείου είναι ότι η ΟΛΜΕ ποτέ δεν ασχολήθηκε με τα προβλήματα της παιδείας, αλλά με το πώς θα γίνουν περισσότεροι διορισμοί. Φυσικά και τα δύο επιχειρήματα αποτελούν βασικούς πυλώνες που χρησιμοποίησε και θα χρησιμοποιήσει η κυβερνητική προπαγάνδα εναντίον της απεργίας των καθηγητών. Ας πούμε λοιπόν μερικές αλήθειες. Το επιχείρημα ότι είναι η απεργία των εκπαιδευτικών που θα απαξιώσει το σχολείο και θα ενισχύσει την ιδιωτική εκπαίδευση είναι αστείο να λέγεται, όταν η κυβέρνηση όχι μόνο χτυπά διαρκώς το δημόσιο σχολείο, αλλά και με τον νόμο για την αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης δείχνει πως κάνει ό,τι μπορεί για να ενισχύει την ιδιωτική εκπαίδευση. Θα πρέπει να γνωρίζει ο συντάκτης σας ότι αυτό που πουλάνε τόσο τα φροντιστήρια όσο και τα ιδιωτικά σχολεία δεν είναι η ολόπλευρη μόρφωση, αλλά η αποτελεσματική προετοιμασία για τις πανελλαδικές εξετάσεις. Και φυσικά αυτό το κατορθώνουν όχι γιατί δεν γίνεται δουλειά στο σχολείο, αλλά γιατί έχουμε να κάνουμε με ένα άκρως ανταγωνιστικό σύστημα, το οποίο πάντα θα έχει στόχο να επιλέξει κάποιους και να απορρίψει κάποιους άλλους, ώστε ποτέ τίποτα να μην είναι αρκετό. Για να το πούμε αλλιώς, με τις πανελλαδικές εξετάσεις δεν διαπιστώνεται το αν έχουν κατακτηθεί επαρκώς κάποιες γνώσεις, αλλά στην πραγματικότητα γίνεται διαγωνισμός κατάταξης μεταξύ των υποψηφίων, ώστε να διεκδικήσουν την είσοδό τους σε κάποιες σχολές. Αυτό λοιπόν το σύστημα, των πανελλαδικών εξετάσεων, έρχεται να γενικεύσει η κυβέρνηση με τον νόμο για την αναδιάρθρωση του λυκείου. Και αυτό το κατορθώνει τόσο με το να μετράει ο βαθμός κάθε τάξης για την πρόσβαση στο πανεπιστήμιο όσο και, κυρίως, με το να επιβάλλει το 50% των θεμάτων να αντλείται από πανελλαδική τράπεζα θεμάτων, ώστε ακριβώς να γίνεται πιο ανταγωνιστικό το σύστημα, καθώς δεν θα μπορούν να ληφθούν υπόψη οι ιδιαίτερες συνθήκες κάθε σχολείου. Είναι λοιπόν τραγικό να υπάρχει μια τέτοιου τύπου αντιστροφή της πραγματικότητας: ο νέος νόμος να μένει στο απυρόβλητο και να μην αποκαλύπτεται ο ταξικός χαρακτήρας του και το ότι αντικειμενικά θα ενισχύσει τα φροντιστήρια, και ενδεχομένως και τα ιδιωτικά σχολεία, που συχνά αδιαφορώντας και για το ίδιο το ωρολόγιο πρόγραμμα, απλώς υπόσχονται καλύτερη προετοιμασία για τις εξετάσεις. Oσο για το επιχείρημα ότι το πρόβλημά μας είναι οι... πολλοί διορισμοί, είναι τραγικό να προβάλλεται, όταν ουσιαστικά οι διορισμοί είναι παγωμένοι εδώ και τρία χρόνια και ο αριθμός των εκπαιδευτικών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση έχει μειωθεί κατά 30.000 σε σχέση με το 2010. Φυσικά και εδώ ο αριθμός των εκπαιδευτικών αποσυνδέεται από πολλές κρίσιμες παραμέτρους που έχουν να κάνουν με την ποιότητα του εκπαιδευτικού έργου (π.χ. τον αριθμό των μαθητών ανά τάξη ή τις γεωγραφικές ιδιομορφίες της χώρας), ενώ θεωρείται δεδομένη και η πολιτική των περικοπών και αυτή πρέπει να υλοποιηθεί. Και φυσικά ξεχνάει ο συντάκτης σας χρονιές σαν την περσινή, όπου σχεδόν κάθε σχολείο λειτούργησε με κενά όλη τη χρονιά… (32.000 ώρες την εβδομάδα κενές ώρες σχεδόν μέχρι τη λήξη του διδακτικού έτους). Ας καταλάβει λοιπόν ο συντάκτης σας ότι όταν μιλάμε για κυβερνητική πολιτική μιλάμε για μια πολιτική που και τα φροντιστήρια θα γεμίσει αλλά και πολλά σχολεία θα αδειάσει, καθώς δεν είναι λίγοι αυτοί που δεν θα μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις ενός σχολείου τέτοιου τύπου. Αντίθετα, αν η απεργία πετύχει τους στόχους της, τότε είναι που θα στηριχθεί το δημόσιο σχολείο και θα μείνουν μέσα σε αυτό όλοι οι μαθητές. Ας συζητήσουμε λοιπόν για το σχολείο, αλλά με κριτήριο τις ανάγκες του λαού και όχι τον βαθμό υλοποίησης της πολιτικής της τρόικας. Γιατί αυτά τα δύο απλώς δεν συμβαδίζουν! Απο το Γραφειο Τυπου της ΟΛΜΕ Aπάντηση Η θέση της ΟΛΜΕ είναι υποκριτική, διότι απομονώνει φράσεις του σχολίου για να οδηγηθεί σε συμπεράσματα που επιθυμεί, θεωρώντας ότι η ίδια δεν έχει μέρος ευθύνης για τη σημερινή κατάσταση της δημόσιας εκπαίδευσης. Για παράδειγμα, για τις προσλήψεις εκπαιδευτικών τα προηγούμενα χρόνια, το σχόλιο έλεγε: «Ακόμη και όταν η ηγεσία της ΟΛΜΕ ήταν φιλοκυβερνητική πάντα το δημόσιο σχολείο είχε μεγάλα προβλήματα, γύρω από τα οποία στηνόταν μία διελκυστίνδα κατά την έναρξη κάθε σχολικής χρονιάς. Ο λόγος; Iσως διότι τόσο οι ηγεσίες του υπουργείου Παιδείας όσο και οι ηγεσίες της ΟΛΜΕ ενδιαφέρονταν κυρίως να αυξήσουν την πελατεία τους (κομματική και συντεχνιακή, αντιστοίχως) με νέους διορισμούς κάθε χρόνο, και όχι να λύσουν τα ουσιαστικά προβλήματα του δημόσιου σχολείου». Αλήθεια, γιατί ακόμη και όταν γίνονταν αθρόοι διορισμοί εκπαιδευτικών, πάντα η ΟΛΜΕ (ακόμη κι όταν η ηγεσία της ανήκε στη ΔΑΚΕ-Ν.Δ. και σε παράταξη προσκείμενη στον Συνασπισμό) διαμαρτύρονταν για κενά; - Η ΟΛΜΕ επαναλαμβάνει τη γνωστή ρητορική ότι η κυβέρνηση απαξιώνει το δημόσιο σχολείο και στρέφει τους γονείς στα ιδιωτικά. Oμως, η Ομοσπονδία δεν απαντά επί της ουσίας στο ερώτημα του σχολίου, εάν δηλαδή εξαιτίας των απεργιών διαρκείας των καθηγητών και των ετήσιων καταλήψεων πολλοί γονείς αποφεύγουν το δημόσιο σχολείο και με θυσίες στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικό. «Υπάρχουν πολλοί άξιοι καθηγητές που βιώνουν έντονα τα προβλήματα του σχολείου και με φιλότιμο μοχθούν καθημερινά προς όφελος των μαθητών τους. Ομως, ας μη γελιόμαστε. Oποια οπτική και να έχουμε, το λουκέτο διαρκείας απαξιώνει το “προϊόν” (είτε αυτό λέγεται σχολείο, είτε νοσοκομείο, είτε καφενείο). Το θέλει η ΟΛΜΕ;» έλεγε το σχόλιο. - Η «Κ» αμέσως μετά την κατάθεση προς ψήφιση στη Βουλή του νομοσχεδίου για το Λύκειο, παρουσίασε τη φιλοσοφία του αλλά και την κριτική που γίνεται επί συγκεκριμένων σημείων του όπως η αύξηση των εξετάσεων. Ποια η ρεαλιστική (να τονισθεί) αντιπρόταση της ΟΛΜΕ στο κυβερνητικό σχέδιο, και σε ποιο μοντέλο εκπαιδευτικού συστήματος βασίζεται; Απ. Λ. Aυτόκλητοι καθοδηγητές Κύριε διευθυντά Στέλνουμε τα παιδιά και τα εγγόνια μας στο δημόσιο σχολείο. Πληρώνουμε τους καθηγητές και τους δασκάλους για να μάθουν τα παιδιά μας γράμματα. Aραγε, με ποιο δικαίωμα ο κάθε κομματάρχης ή οποιοσδήποτε άλλος μπορεί να πηγαίνει στην έναρξη των μαθημάτων για να κάνει κομματική κατήχηση στα παιδιά μας; Oσοι θέλουν να γαλουχήσουν τους μαθητές στα κομματικά τους ιδεώδη μπορούν να τους καλέσουν ιδιαιτέρως και όσοι ανταποκριθούν οικειοθελώς, τότε ας τους «μεταλάβουν των αχράντων κομματικών μυστηρίων». Αυτή η πράξη να πηγαίνει ο κάθε πολιτικός στο δημόσιο σχολείο για να διδάξει τα παιδιά μας πώς να «αγωνιστούν» για να κλείσουν τα σχολεία, δηλαδή, για να μείνουν αγράμματοι, είναι απαράδεκτη και αχαρακτήριστη! Για τη μόρφωση των παιδιών μας πληρώνουμε τους καθηγητές και τους δασκάλους. Δεν έχουμε ανάγκη από αυτόκλητους καθοδηγητές, νεόκοπους ή και έμπειρους κομματάρχες. Αθανασιος Γιωτακης - ομοτ. καθηγητής ΕΚΠΑ       ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ