η καθ¨ημας Ανατολή

Η καθ’ ημάς Ανατολή

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου

Και πάνω που νομίζεις πως κάποια άμοιρη μοίρα έχει καταδικάσει τον τόπο να παρακολουθεί το πορνογράφημα της βίας που προσφέρει, με το αζημίωτο, ο θίασος της Χρυσής Αυγής, πάνω που τα σαγόνια σου κοντεύουν να εξαρθρωθούν από τα ευρωπαϊκά χασμουρητά των γερμανικών εκλογών, η άσβεστος φλόγα του ελληνισμού κάνει το θαύμα της. «Ολίγο φως και μακρινό σε μέγα σκότος κι έρμο», που λέει και ο Σολωμός. Αυτός ο τόπος δεν θα πάψει ποτέ να σε εντυπωσιάζει με την ομορφιά της γραφικότητάς του, τα σκιρτήματα των παραδόσεών του, τον ωραίο ιπποτισμό των αθλητών της πίστης που τον κρατούν όρθιο σε πείσμα των καιρών, των περικοπών, της διαθεσιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων και της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης. Ενας τέτοιος αθλητής, ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, με μια γενναία χειρονομία κάλεσε τον παπικό επίσκοπο κ. Φώσκολο σε μονομαχία. Μια μονομαχία απ’ αυτές που, υποθέτω, χωρίς να είμαι και βέβαιος, πως στους λεγόμενους Μέσους Αιώνες της Ιστορίας αποτελούσαν κίνητρο για εκστρατείες, συνοικέσια, ανατροπές βασιλέων και βασιλείων, προβιβασμούς βαρωνέτων και λοιπά επεισόδια άνευ μεγάλης σημασίας. Πρότεινε λοιπόν ο άγιος Πειραιώς να πάρουν δύο φιαλίδια, ή μπουκαλάκια, να τα γεμίσουν με νερό και αφού τελέσουν την ιερουργία του αγιασμού να τα σφραγίσουν και να περιμένουν ένα μήνα. Γνωρίζοντας την πονηρία των αιρετικών του Βατικανού, ο αθλητής της Ορθοδοξίας καλεί τον κ. Φώσκολο να μην κάνει κάνα αστείο και ρίξει αλάτι στο νερό – μη χάνουμε και το χιούμορ μας. Στόχος της αναίμακτης αυτής μονομαχίας είναι να αποδειχθεί «όχι λογικώς αλλά υπερφυσικώς ποίος είναι ο αληθής Χριστιανισμός και ποίον ο αιώνιος Θεός χαριτώνει διά των ακτίστων αυτού ενεργειών». Ο κ. Σεραφείμ, ευλόγως ή έστω υπερφυσικώς, προβλέπει ήδη το αποτέλεσμα: «Ο αγιασμός της Ορθοδόξου Εκκλησίας παρά την προφανή αναξιότητά μου θα ευωδιάζη άσηπος, ενώ της Ρωμαιοκαθολικής θρησκευτικής κοινωνίας, χωρίς την πρόσθεση άλατος, θα όζη φρικωδώς. Αυτή θα είναι η απάντηση του Πανάγιου Θεού...». Κατά τα λοιπά, ο άγιος Πειραιώς, αν και διετύπωσε την πρόκληση σε μονομαχία γραπτώς με επιστολή του προς τον παπικό επίσκοπο, είναι βέβαιος ότι δεν θα πάρει απάντηση. Το βρίσκω απολύτως λογικό και συμπονώ τον κ. Φώσκολο, ο οποίος δεν τολμά να συμμετάσχει με τα δικά του επιχειρήματα στην υψίστου επιπέδου θεολογική συζήτηση που άνοιξε στην καθ’ ημάς Ανατολή. Αν δεν κάνω λάθος, είναι ο ίδιος ιεράρχης που είχε αποκαλέσει τον Πάπα, τον επικεφαλής μιας Εκκλησίας που αριθμεί ενάμισι δισεκατομμύριο πιστούς, παρανόμως εκλεγέντα αιρετικό. Sense of proportions που λένε και οι Αγγλοι. Ας σημειωθεί ότι την ίδια ημέρα η εφημερίδα του Γέροντος Παϊσίου και Πάσης προφητείας αποκάλυπτε στο πρωτοσέλιδό της πως οι Εβραίοι κατασκεύασαν τον καρκίνο – μάλλον για να αφανίσουν τους Ελληνες, απλώς τους ξέφυγε λιγάκι. Υποκλίνομαι. Και υποκλίνομαι βαθύτερα ακόμη μπροστά στο θέαμα της ανθρώπινης ευτυχίας. Διότι σε μια χώρα όπου η ποταπότητα συναγωνίζεται την αγριότητα και η εξαχρείωση της συμπεριφοράς θεωρείται πολιτική, ευτυχισμένος είναι κάποιος σαν τον κ. Σεραφείμ, ο οποίος έχει την πολυτέλεια να ζει στον κόσμο του. Ηταν, εδώ που τα λέμε, πάντα ένα από τα προνόμια της καθ’ ημάς Ανατολής. Και αν τώρα η ψυχή της έχει υποστεί τραυματισμούς και συντριπτικά κατάγματα, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι είναι αναγκασμένη να παραδεχθεί πως τον κόσμο της, ή την «κοσμάρα» της ελληνιστί, είναι αναγκασμένη να τον μοιραστεί και με άλλους που ζουν όχι στον κόσμο τους, αλλά στον κόσμο νέτα σκέτα. Κατά τα λοιπά, επειδή θεωρώ πως η Εκκλησία έχει σημαντικό κοινωνικό ρόλο να διαδραματίσει για την αναχαίτιση της κοινωνικής απελπισίας, ειλικρινά αναρωτιέμαι ποιοι φόβοι και ποιες αδυναμίες την αναγκάζουν να οχυρώνεται πίσω από τις γραφικότητες.   καθημερινή