Εκλογές στη Γερμανία

Όλα τα άρθρα της ενότητας

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Δευτέρα, 23 Σεπτεμβρίου 2013 - 00:09

Γερμανία: Η λογική της "αποφυγής περιπετειών" θριάμβευσε

Του Κώστα Ράπτη
“Τι χρείαν έχομεν συμμάχων;” θα μπορούσε να αναφωνήσει η Angela Merkel, τόσο σε ό,τι αφορά το εσωτερικό της χώρας της, όσο και σε ό,τι αφορά το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, καθώς η στρατηγική της να “καννιβαλίσει” τους μέχρι σήμερα κυβερνητικούς της εταίρους πέτυχε, περισσότερο ίσως και από της δικές της προσδοκίες.

Τα exit polls που δημοσιοποιήθηκαν με το κλείσιμο της κάλπης στις 19.00 (ώρα Ελλάδος) είχαν ήδη κάνει γνωστό ότι το κόμμα των Ελευθέρων Δημοκρατών (FDP) του αντικαγκελαρίου Roessler είχε καταγράψει το χαμηλότερο ποσοστό του στα χρονικά, κάτω από το όριο κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης.

Ωστόσο, η καταμέτρηση των ψήφων κατέδειξε ότι η Χριστιανοδημοκρατία έχει ενδεχομένως τη δυνατότητα (τουλάχιστον την αριθμητική) να κυβερνήσει και μόνη της. Στην έλλειψη φυσικών συμμάχων που την απειλούσε με απομόνωση στο υπό διαμόρφωση νέο σκηνικό η Merkel απάντησε δια... της απειλής της αυτοδυναμίας.

Όσο και αν το σενάριο της κατάκτησης απόλυτης πλειοψηφίας από το κόμμα της καγκελαρίου υποχωρεί με την πρόοδο της καταμέτρησης, η πολιτική ουσία παραμένει: η Merkel χάρισε στην παράταξή της το καλύτερο αποτέλεσμα των τελευταίων 23 ετών, με διείσδυση σε πλείστους εκλογικούς χώρους, ενώ οι πλέον “δύστροποι” παίκτες της πολιτικής σκηνής (παλαιοί και νέοι) έμειναν “εκτός” και η κεντροαριστερά είδε να μειώνεται το άθροισμα των ποσοστών της, άρα και η δυνατότητά της να διαπραγματευθεί σκληρά για τη δημιουργία νέου κυβερνητικού συνασπισμού.

Η συντηρητική επιλογή της “αποφυγής των περιπετειών” θριάμβευσε (με το τίμημα, βέβαια, της αποφυγής και της ουσιαστικής πολιτικής συζήτησης για τα μεγάλα προβλήματα που παραμονεύουν στη γωνία του δρόμου...).

Σύμφωνα με τα όσα μετέδιδε η ZDF στις 22.45 (ώρα Ελλάδος) οι Χριστιανοδημοκράτες-Χριστιανοκοινωνιστές (CDU-CSU) της καγκελαρίου συγκέντρωναν 42,1% της ψήφου, ενισχυμένοι κατά 8,3% σε σχέση με το 2009, οι Σοσιαλδημοκράτες (SPD) 25,6%, με μια πενιχρή άνοδο 2,6 ποσοστιαίων μονάδων σε σχέση με το προηγούμενο αποτέλεσμά τους (το χειρότερο μεταπολεμικά) το FDP 4,6%, σε μια θεαματική βουτιά 10 μονάδων, το κόμμα της Αριστεράς (Die Linke) 8,7%, αποδυναμωμένο κατά 3,2% και οι Πράσινοι 8,2%, με υποχώρηση 2,5 μονάδων.

Η απόφαση των Χριστιανοδημοκρατών να εγκαταλείψουν την τελευταία προεκλογική εβδομάδα την αφ΄ υψηλού επιλογή να μην απαντούν καν στη νεοσύστατη “Εναλλακτική για τη Γερμανία” (AfD), η οποία ζητά την κατάργηση της ευρωζώνης στην τωρινή μορφή της, και η υπενθύμιση από την ίδια τη Merkel το Σάββατο των πλεονεκτημάτων που εξασφαλίζει το ευρώ στη γερμανική οικονομία φαίνεται πως έπαιξαν το ρόλο τους στο να μείνει το ευρωσκεπτικιστικό μόρφωμα εκτός Bundestag για μόλις 0,1%. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, πρόκειται για εντυπωσιακή πρεμιέρα στην πολιτική σκηνή και θα χρειασθεί η καταμέτρηση και της τελευταίας ψήφου για να επιβεβαιωθεί ο αποκλεισμός της AfD από το νέο κοινοβούλιο.

Η συμμετοχή στην ψηφοφορία αυξήθηκε σε σχέση με το ποσοστό του 2009 (το χαμηλότερο μεταπολεμικά κατά 1,2% φθάνοντας το 73%). Ωστόσο, επρόκειτο για αύξηση που δεν στάθηκε ικανή να βελτιώσει σημαντικά τα ποσοστά του SPD, κύριου “θύματος” της αποχής στην προηγούμενη αναμέτρηση.

Σύμφωνα με την την ZDF, οι έδρες της Bundestag θα είναι (μετά τις διορθωτικές προσθήκες που απαιτεί το γερμανικό εκλογικό σύστημα) 606, εκ των οποίων η CDU-CSU κατακτά τις 302 (δύο λιγότερες από τις απαιτούμενες για την αυτοδυναμία), το SPD 183, η Αριστερά 62 και οι Πράσινοι 59. Προφανώς, σε περίπτωση τυχόν εισόδου της AfD στο κοινοβούλιο τα νούμερα αυτά θα προσαρμοσθούν προς τα κάτω.

Έχοντας χάσει για ποσοστό μικρότερο του 1% την αυτοδυναμία (την οποία μόνο μία φορά είχε αποσπάσει το 1957 ο θεμελιωτής της μεταπολεμικής Γερμανίας Konrad Adenauer) η Merkel προσέρχεται στις διαπραγματεύσεις για το σχηματισμό νέας κυβέρνησης, που αναμένεται να διαρκέσουν αρκετές εβδομάδες, από θέση ισχύος –αλλά χωρίς να ανοίγει ακόμη τα χαρτιά της.

Στους Σοσιαλδημοκράτες οι οποίοι ακόμη πληρώνουν βαρύ τίμημα για την συμμετοχή τους στο “μεγάλο συνασπισμό” του 2005-2009, προφανώς δεν περισσεύει η διάθεση συμμετοχής στην κυβέρνηση. Ευφάνταστα σενάρια κάθε είδους θα πέσουν στο τραπέζι, από τη δημιουργία κυβέρνησης μειοψηφίας από μόνη τη Χριστιανοδημοκρατία, μέχρι τη συνεργασία με τους Πρασίνους, η οποία πειραματικά, αν και χωρίς επιτυχία, δοκιμάσθηκε ήδη στο κρατίδιο του Αμβούργου. Ωστόσο, με δεδομένες τις δύσκολες αποφάσεις που αναμένονται, ενόψει της ευρωπαϊκής κρίσης, ηMerkel δύσκολα θα θελήσει να μονοπωλήσει την ευθύνη, ενώ ισχυρά κέντρα της Γερμανίας και της Ευρώπης υποδεικνύουν από την προεκλογική περίοδο την προτίμησή τους για ισχυρή κυβερνητική βάση και ευρείες συναινέσεις – δηλ. “μεγάλο συνασπισμό”.

Άλλωστε, κατά την προηγούμενη τετραετία, οι τριβές στο εσωτερικό της συμπολίτευσης σχετικά με τα αλλεπάλληλα πακέτα διάσωσης της ευρωζώνης, έφεραν την καγκελάριο Merkel στο σημείο να εξαρτάται από τη θετική ψήφο των αντιπολιτευόμενων Σοσιαλδημοκρατών. Με άλλα λόγια, έμοιαζε σαν άλλος συνασπισμός να κυβερνά τη Γερμανία σε ό,τι αφορά το εσωτερικό της και άλλος σε ό,τι αφορά τις ευρωπαϊκές της επιλογές.

Πάντως, για την Ελλάδα και συνολικά των ευρωπαϊκό Νότο, η ισχυρή πρώτη εμφάνιση της AfD (ανεξαρτήτως τις τελικής σύνθεσης του κοινοβουλίου και της κυβέρνησης) θα σύρει όλη τη δημόσια συζήτηση σε περισσότερο ευρωσκεπτικιστικές κατευθύνσεις και θα ενθαρρύνει την ελεύθερη εκδήλωση των ίδιων τάσεων στους “απείθαρχους” Βαυαρούς Χριστιανο-κοινωνιστές συμμάχους της Merkel.

Η επένδυση σε μια μετεκλογική “στροφή” του Βερολίνου προς λιγότερο περιοριστικές επιλογές δεν δικαιωνόταν προεκλογικά και από τη μελέτη της γερμανικής πραγματικότητας και σίγουρα δεν δικαιώνεται από το εκλογικό αποτέλεσμα.

Πηγή:www.capital.gr