Monday, February 1, 2010

Επισκόπηση τύπου | 01.02.2010

«Η Ευρώπη πρέπει να στηρίξει την Ελλάδα»

Εν όψει της σημερινής επίσκεψης του Γερμανού υπουργού Εξωτερικών Γκίντο Βεστερβέλε στην Αθήνα ο γερμανικός τύπος επαναλαμβάνει τα διάφορα σενάρια οικονομικής βοήθειας ή όχι προς την Ελλάδα.

Η εφημερίδα του Βερολίνου Tageszeitung επισημαίνει ότι το ευρώ τελεί υπό δοκιμασία όχι μόνον εξ αιτίας της Ελλάδας, αλλά και των υπόλοιπων καταχρεωμένων χωρών-μελών της ΟΝΕ, Ιταλίας, Ισπανίας, Πορτογαλίας: «Ο Κρίστοφ Βίλ από την Commerzbank βλέπει τις αγορές επιφυλακτικές και δύσπιστες έναντι του ευρώ γιατί δεν είναι μόνον μια χώρα καταχρεωμένη, αλλά άλλες τέσσερις, ακόμη και η Ιταλία. Τα ασφάλιστρα στα κρατικά ομόλογα αυτών των κρατών αυξάνονται συνεχώς και αυτό αποδεικνύει ότι οι επενδυτές δυσπιστούν έναντί τους…Διότι αν και η Ελλάδα οικονομικά είναι ένας νάνος -η οικονομία της δεν αγγίζει ούτε το 3% των συνολικών οικονομικών επιδόσεων της ΟΝΕ- ενδέχεται να οδηγήσει σε κατολίσθηση το κοινό νόμισμα και τότε οι κερδοσκόποι θα ορμήσουν στα επόμενα θύματα: την Ισπανία και την Πορτογαλία.»

«Η κυβέρνηση επιθυμεί να τηρήσει σκληρή στάση έναντι της Ελλάδας», είναι ο τίτλος σύντομου ρεπορτάζ της Die Welt, όπου αναφέρονται οι χθεσινές δηλώσεις που έκανε από το Νταβός ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Μπρούντερλε πως «το μόνο που πρέπει να γίνει είναι να κάνει σωστά τη δουλειά της η ελληνική κυβέρνηση». Η εφημερίδα αναφέρεται επίσης και σε δηλώσεις του υπΕξ Γκίντο Βεστερβέλε, ο οποίος βλέπει με αισιοδοξία τις προσπάθειες της Ελλάδας να ελέγξει τα δημοσιονομικά της και τόνισε πως το Βερολίνο εμπιστεύεται και στηρίζει την ελληνική κυβέρνηση.» Bildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift:

Εάν πείσουν τα προγράμματα, τότε θα δοθεί ο απαραίτητος χρόνος εφαρμογής τους

«Η Ελλάδα αγωνίζεται για την αξιοπιστία της», είναι ο τίτλος ρεπορτάζ της Frankfurter Allgemeine Zeitung, όπου υπογραμμίζεται ότι το α και το ω στις χρηματαγορές για όλες τις χώρες και επομένως και για την Ελλάδα είναι η αξιοπιστία, η φερεγγυότητα: «Εάν τα δημοσιονομικά προγράμματα πείσουν τις χρηματαγορές, τότε οι ισχυροί παράγοντες της αγοράς θα δώσουν τον απαιτούμενο χρόνο στην Ελλάδα για να υλοποιήσει τα προγράμματά της. Όσο όμως δεν πείθονται, τόσο λιγότερο χρόνο δίνουν για τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις στην καταχρεωμένη χώρα, ενώ ταυτόχρονα απαιτούν υψηλότερα ασφάλιστρα για τα ομόλογά της. Στο διάστημα αυτό η Ελλάδα θα αναγκαστεί να αναχρηματοδοτεί το χρέος της όλο και πιο βραχυπρόθεσμα και όλο πιο ακριβά. Έτσι όμως θα χειροτερεύσει την κατάστασή της και τότε έρχεται το σενάριο τρόμου: να χάσει η χώρα την πρόσβασή της στις κεφαλαιαγορές.»

«Γι’ αυτό, το ζήτημα κατά πόσον είναι σκόπιμο και συνετό να αφήσουμε την Ελλάδα να αγωνιστεί μόνη της στον αγώνα για την αξιοπιστία της επανέρχεται….Διότι εάν δεν τη βοηθήσουμε, τότε ελλοχεύει ο κίνδυνος οι αγορές να πιέσουν τη χώρα σε μια δημοσιονομική πειθαρχία, την οποία δεν μπορεί να αντέξει η πραγματική οικονομία, πόσον μάλλον που σε λίγο τελειώνει και η βοήθεια από τις κεντρικές τράπεζες.»

Το πάθημα μάθημα: η περίπτωση Lehman-Brothers και η Ελλάδα

«Το ελληνικό πείραμα – από την περίπτωση Lehman προκύπτει ότι η Ευρώπη πρέπει να στηρίξει τη χώρα», είναι ο τίτλος σχολίου στο οικονομικό τμήμα της Süddeutsche Zeitung του Μονάχου: Bildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: «Οι Ευρωπαίοι θα δοκιμάσουν στην περίπτωση της Ελλάδας αυτό που ήδη δοκίμασαν οι ΗΠΑ στην περίπτωση της Lehman-Brothers: εάν μπορούν να αφήσουν να χρεοκοπήσει ένας οικονομικός θεσμός, τράπεζα ή χώρα, στα πλαίσια των σημερινών πολύπλοκων και ανταγωνιστικών αγορών.

Στην Ουάσιγκτον οι πολιτικοί ήταν τότε πεπεισμένοι ότι ‘μπορούν να το κάνουν’ και άφησαν μαζί με τους υπεύθυνους της κεντρικής τράπεζας την Lehman-Brothers να καταρρεύσει …προς παραδειγματισμό. Επιθυμούσαν έτσι να διακηρύξουν ότι το καθήκον του κράτους δεν είναι ‘να διασώζει τράπεζες’.

Οι συνέπειες αυτού του πειράματος ήταν καταστροφικές: ξέσπασε η χειρότερη οικονομική κρίση των τελευταίων ογδόντα ετών, το χρηματοπιστωτικό σύστημα κλυδωνίστηκε και τελικά αναγκάστηκε το κράτος εκ των υστέρων να σώσει την πλειοψηφία των τραπεζών.»

Ο σχολιαστής παραδέχεται ότι υπάρχουν όντως διαφορές ανάμεσα σε ένα κράτος και μια τράπεζα, αλλά υπογραμμίζει ότι παρ’ όλα αυτά υπάρχει μια παραλληλία: «Πρόκειται και πάλι για το αιώνιο ερώτημα: πρέπει να παρέμβουμε ή να την αφήσουμε να καταρρεύσει; Πρέπει να διαπραγματευτούμε ένα πακέτο σωτηρίας και με ποιους όρους;

Εάν η Ελλάδα χρεοκοπήσει, χωρίς να την βοηθήσει κανείς, ούτε η ΕΕ, ούτε το ΔΝΤ, τότε θα έχουμε μια αλυσίδα αντιδράσεων, την οποία κανείς δεν θέλει και κανέναν δεν εξυπηρετεί. Οι περισσότεροι πιστεύουν όμως ότι πρόκειται για πολύ τραβηγμένο σενάριο. Μπορεί, αλλά οι αλυσιδωτές αντιδράσεις σε εποχές κρίσης είναι σαν ιός: μεταδίδονται αστραπιαία.»

Τέλος το επιμύθιο του σχολίου είναι ότι η Ελλάδα πρέπει να βοηθηθεί υπό αυστηρότατους όρους: «Πρέπει να τεθεί υπό αυστηρή επιτήρηση για να αποφευχθεί μια οποιαδήποτε λανθασμένη κίνηση, γιατί αν και οι περιπτώσεις της Ελλάδας και της Lehman-Brothers δεν είναι όμοιες, μπορεί κανείς να αντλήσει μαθήματα και από τις δύο περιπτώσεις.»

Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου

Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου

DW

No comments:

Post a Comment