Της Ilana Bet-El / The Guardian
Καθώς αποχαιρετούμε τον Γιαπ ντε Χουπ Σέφερ και υποδεχόμαστε τον Αντερς Φογκ Ρασμούσεν στη γενική γραμματεία του ΝΑΤΟ είναι χρήσιμο να υπενθυμίσουμε ότι δεν υπάρχει «καλός» ή επιτυχημένος» γ.γ. της Συμμαχίας, καθώς όλοι γνωρίζουν ότι οι δυσκολίες που συναντά στο έργο του είναι ανυπέρβλητες. Ο κ. Σέφερ, που δεν διακρίθηκε στην πολιτική σκηνή της χώρας του, της Ολλανδίας, διατήρησε το ίδιο χαμηλό προφίλ και στο ΝΑΤΟ, καλλιεργώντας την εικόνα του εργατικού, καλοπροαίρετου, ευφυούς, αλλά εντέλει αναποτελεσματικού γενικού γραμματέα της Συμμαχίας. Το ΝΑΤΟ ανέλαβε επίσημα τη στρατιωτική διοίκηση της διεθνούς δύναμης ISAF στο Αφγανιστάν τον Αύγουστο του 2003. Η αμυδρή ελπίδα ότι όλοι οι εταίροι της Συμμαχίας θα προσέφεραν ανάλογα με τις δυνατότητές τους στην ειρηνευτική επιχείρηση διαψεύσθηκαν οικτρά εξαιτίας της εμπλοκής των ΗΠΑ και της Βρετανίας στην αμφιλεγόμενη εισβολή στο Ιράκ την ίδια χρονιά. Οι διαφωνίες που εκφράσθηκαν στο εσωτερικό της Συμμαχίας σχετικά με τον πόλεμο στο Ιράκ κατέστησαν αδύνατη κάθε πιθανότητα συνεργασίας στα πεδία μαχών του Αφγανιστάν.
Την ίδια στιγμή, οι Σύμμαχοι δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν στο ζήτημα των στόχων και του μεγέθους της ειρηνευτικής επιχείρησης. Παρότι η αρχική αποστολή της ISAF ήταν να διασφαλίσει την Καμπούλ και τα περίχωρά της για να επιτραπεί η ανοικοδόμηση, το Συμβούλιο Ασφαλείας αποφάσισε την επέκτασή της σε όλη τη χώρα τον Οκτώβριο του 2003. Οι απελπιστικά αργοί ρυθμοί της ανάπτυξης των δυνάμεων επέτρεψαν στους Ταλιμπάν να επιβάλουν και πάλι την παρουσία τους στη χώρα. Παρότι ιδιαίτερα χρήσιμη, η καταγραφή της προϊστορίας και η ακριβής χρονολόγηση της ΝΑΤΟϊκής εμπλοκής στο Αφγανιστάν απουσιάζει από τη συζήτηση. Τα στοιχεία αυτά, όμως, είναι αναγκαία εάν θέλουμε να καταλάβουμε τα αίτια του αιματηρού αδιεξόδου, στο οποίο βρίσκεται το ΝΑΤΟ. Η Συμμαχία δεν επιχειρεί στο Αφγανιστάν ως συμμαχία παρά μετά το 2003, αφού πέρασε περίοδο έντονων διαφωνιών και αγωνιώδους συγκέντρωσης στρατιωτικών δυνάμεων από τους απρόθυμους συμμάχους. Η ISAF από τη μεριά της χρειάσθηκε μέχρι το 2008, ώστε να εκπονήσει «συνολική στρατηγική» για το Αφγανιστάν, που δεν περιλαμβάνει, ωστόσο, ακόμη ακριβείς στρατιωτικούς στόχους. Οι γερασμένες διοικητικές δομές του ΝΑΤΟ, εντελώς ακατάλληλες για τη διεξαγωγή σύγχρονου πολέμου, και το γεγονός ότι η Συμμαχία δεν διαθέτει ικανό αριθμό στρατευμάτων και εξοπλισμού για την αντιμετώπιση αποφασισμένου εχθρού, δεν προδιαθέτει για τίποτα καλό. Ο κ. Σέφερ έκανε ό,τι μπορούσε για να αντιμετωπίσει τις κρίσιμες προκλήσεις, χωρίς να διαθέτει τη θεσμική ισχύ ή το προσωπικό χάρισμα που θα του επέτρεπε να πείσει τις ΗΠΑ και τους απρόθυμους Ευρωπαίους για την ανάγκη κοινής δράσης. Ως εν ενεργεία πρωθυπουργός τη στιγμή της ανάληψης των καθηκόντων του, ο Αντερς Φογκ Ρασμούσεν ίσως αποδειχθεί πιο ικανός στον ρόλο αυτό, αν δεν θέλει να μείνει στην ιστορία ως ο «τελευταίος γ.γ.» του ΝΑΤΟ.
No comments:
Post a Comment