Ο Αλέκος Αλαβάνος δε σκοπεύει να διαγράψει τον Περικλή Κοροβέση, θεωρώντας τον ένα πολύ σημαντικό μέλος της Αριστεράς, που έχει προσφέρει πολλά επί δεκαετίες, περιμένει ωστόσο να δικαιολογηθεί για τις κατηγορίες που προέσαψε στο κόμμα του. Τα αρνητικά σχόλια από μέλη του ΣΥΡΙΖΑ ενάντια στον Κοροβέση συνεχίζονται, καλώντας τον απολογηθεί και να ανακαλέσει όσα είπε. Παρατηρητές του περιστατικού σχολιάζουν το γεγονός ότι η Αριστερά μένει πάντα στο απυρόβλητο και κανείς δεν τολμάει να αμφισβητήσει την ηθική της. Ίσως επειδή η Αριστερά έχει περιορισμένη δύναμη και ιστορικά είχε κατά κύριο λόγο το ρόλο του θύματος, να είναι δύσκολο για οποιονδήποτε να της προσάψει κάποια μομφή. Ωστόσο, σχολιάζεται ότι οι επιθέσεις κατά του Κοροβέση είναι υπερβολικές, ενώ μια νηφάλια αντίδραση θα ήταν να διερευνηθεί το αν και το κατά πόσο οι ισχυρισμοί του αληθεύουν, καθώς οι πηγές χρηματοδότησης της Αριστεράς στην Ελλάδα είναι σε μεγάλο βαθμό απροσπέλαστες.
Λ. Σταυρόπουλος, εφημερίδα Το Βήμα
"Ο Αλαβάνος δεν διαγράφει τον Κοροβέση"
"Κατά της διαγραφής του κ. Π. Κοροβέση τάχθηκε χθες ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ κ. Αλ. Αλαβάνος, καταλογίζοντάς του ωστόσο «σοβαρό πολιτικό λάθος και σημαντικό πλήγμα για τον ΣΥΡΙΖΑ» αναφορικά με τις δηλώσεις του οι οποίες εμπλέκουν την Αριστερά της εποχής του «βρώμικου ΄89» στις μίζες της Siemens. Την ίδια στιγμή ο κ. Κοροβέσης πέρασε στην αντεπίθεση κατά των επικριτών του κάνοντας λόγο για «σταλινικούς» και «έμμισθους γραφειοκράτες» του ΣΥΝ, διαμηνύοντας προς κάθε κατεύθυνση ότι «ο μόνος που μπορεί να με διαγράψει είναι ο εαυτός μου, αλλά μέχρι στιγμής δεν μου έχει υποβληθεί καμία παραίτηση»! Ετσι το θέμα που ανέκυψε με τις επίμαχες δηλώσεις του λαμβάνει νέα διάσταση εν όψει της συνεδρίασης της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ την προσεχή Τρίτη, όπου θα κριθεί η κοινοβουλευτική τύχη του.
Σημειώνεται εξάλλου ότι πληροφορίες φέρουν και την Ανανεωτική Πτέρυγα να μη θέτει τελικώς θέμα παραίτησής του στην εν λόγω συνεδρίαση, επικαλούμενη λόγους «πολιτικής κουλτούρας», αν και για κάποια στελέχη της είναι δεδομένο ότι ο ίδιος προκάλεσε μείζον πολιτικό θέμα το οποίο εντάσσεται, όπως έλεγαν, στο γενικότερο πλαίσιο των εμφυλιοπολεμικών σχέσεων ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΣΥΝ και στην πλήρη αμφισβήτηση του δεύτερου από τους «συμμάχους». Την ίδια στιγμή πάντως η Κουμουνδούρου δηλώνει ότι «δεν υπάρχουν ιερές αγελάδες στην Αριστερά», αξιώνοντας από τον βουλευτή να ανακαλέσει και να αποκαταστήσει την αλήθεια...
Η προσπάθεια που καταβάλλει ο κ. Αλαβάνος είναι να πέσουν οι τόνοι απ΄ όλες τις πλευρές και στη συνεδρίαση της Τρίτης, αφού ο κ. Κοροβέσης «με την εντιμότητα που τον διακρίνει θα αποκαταστήσει όλα τα πρόσωπα τα οποία έχουν θιγεί», όπως του συνέστησε, να κλείσει το θέμα, παρά τις σφοδρές αντιδράσεις που συνεχίζουν εναντίον του και τις πιέσεις που ασκούνται από διάφορες πλευρές για παραίτησή του."
Φαίη Καραβίτη, εφημερίδα Ημερησία
"Περί αριστεράς και αθωότητας"
"Τα (ελληνικά) κόμματα δεν διαφέρουν πολύ από τις (ελληνικές) οικογένειες. Αντέχουν στον χρόνο, παρότι τα μέλη δεν σταματούν να τρώγονται και να θεωρούν το καθένα τον εαυτό του πιστότερο στις κοινές αρχές. Τα δε κόμματα της (ελληνικής) Αριστεράς, τυπική δυσλειτουργική οικογένεια, κινούμενα
μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, μοιάζουν περισσότερο εξοικειωμένα με την τελευταία παρά με την πρώτη. Και περιστατικά όπως οι πρόσφατες δηλώσεις του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Περικλή Κοροβέση έρχονται απλώς να της το υπενθυμίσουν...
Η Αριστερά είναι το θύμα. Δεν μπορεί, λοιπόν, παρά να είναι έντιμη, ηθική και αμόλυντη. Και όποιος την κατηγορεί κινείται -πάλι εξ ορισμού- ύποπτα και εκ του πονηρού. Δεν τα ήξερε όλα αυτά ο κ. Κοροβέσης; Ένας άνθρωπος που έγινε σύμβολο αντιδικτατορικού αγώνα και σε ένα οξύμωρο σχήμα ανταμείφθηκε για τον βίο και την πολιτεία του με μια θέση στη Βουλή; Ένας ανατρεπτικός διανοούμενος που, όπως εξομολογείται, δυσκολεύθηκε να συνηθίσει ότι οι αστυνομικοί πλέον δεν τον δέρνουν, αλλά τον χαιρετούν, δεν πρόλαβε να μάθει τους κανόνες του παιχνιδιού; Ή μήπως είναι το παιχνίδι που έχει αλλάξει; Όταν ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ εμφανιζόταν ως εκφραστής της προοδευτικής, αντνκομφορμιστικής Αριστεράς, ακόμη και με προκλητικές θέσεις, ήταν «αυτό που έλειπε από τη Βουλή». Σήμερα πληγώνει το «σπίτι» του. Και πρέπει γι' αυτό να (αυτο)τιμωρηθεί, αφού η Αριστερά δεν αρέσκεται στα πειθαρχικά μέτρα.
ΑΘΩΑ ΤΟΥ... ΧΡΗΜΑΤΟΣ
Ακόμη, όμως, και αν η Αριστερά είναι αθώα του... βρόμικου χρήματος, δεν φαίνεται να έχει τη συνείδηση της απολύτως καθαρή. Είναι που κάποτε συμμάχησε με τον «διάβολο» ή, έστω, τον ταξικό της αντίπαλο. Είναι που άσκησε κι αυτή εξουσία. Είναι, τελικά, που δυσκολεύεται να αποδειχθεί ωφέλιμη, μόνο ως παρατηρητής. Η Αριστερά του Περικλή Κοροβέση, του Αλέκου Αλαβάνου και του Αλέξη Τσίπρα μπορεί να μην είναι κάτι απόλυτα συγκεκριμένο, αλλά υποχρέωσε πολύ κόσμο να την προσέξει, σε πείσμα του ΛΑΟΣ και του ΚΚΕ. Δεν φάνηκε, πάντως, έτοιμη για όλη αυτή την προσοχή και πριν προλάβει να την ερμηνεύσει βρέθηκε να αναρωτιέται πώς την έχασε. Να μια ακόμη αδυναμία της σημερινής Αριστεράς. Η αυτοκριτική. Που την χρειάζεται και η νίκη, όχι μόνο η ήττα. Που πρέπει να γίνει με γενναιότητα και ειλικρίνεια, για το καλό όλων...
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΘΙΚΗ
Τα μικρά κόμματα θα ήθελαν πολύ τα οικονομικά σκάνδαλα, οι ύποπτες δοσοληψίες και η εξυπηρέτηση ύποπτων συμφερόντων να αφορούν μόνο τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Δύσκολο. Και γίνεται ακόμη δυσκολότερο όταν στον Συνασπισμό και στον ΣΥΡΙΖΑ σπεύδουν να απαξιώσουν έναν άνθρωπο που στο κάτω κάτω της δικής τους ιδεολογίας υπήρξε σύμβολο ή όταν στο ΚΚΕ αρνούνται να δεχθούν τον έλεγχο των οικονομικών τους, με το επιχείρημα ότι πρέπει να προστατευθούν οι ενισχυτές του κόμματος.
Η πολιτική ηθική, η δεδομένη καθαρότητα, αποτελεί, όπως ειπώθηκε αυτές τις μέρες, τη βασική προίκα της Αριστεράς. Μόνο που αυτή η προίκα έχει επανειλημμένα εκποιηθεί. Και μπορεί η Αριστερά να μην είναι υπεύθυνη για -όλα- όσα συμβαίνουν, αλλά είναι συνυπεύθυνη για πολλά από όσα δεν συμβαίνουν.
Δεν μπορεί, λοιπόν, να δικαιώνεται μόνο επειδή οι «συντηρητικές» δυνάμεις αποτυγχάνουν να λύσουν τα προβλήματα των πολιτών. Πρέπει κι εκείνη να κάνει τις υπερβάσεις της, ακόμη και αν δεν τις εξαργυρώσει άμεσα με ψήφους. Αν η Αριστερά συμβιβαστεί με τις αγκυλώσεις της, από πού θα προέλθει η αλλαγή; Αν η Αριστερά δεχτεί να μείνει αναχρονιστική και μικροαστική, τότε ποιος θα σώσει τον κόσμο;"
Γιάννης Παρασκευόπουλος, εφημερίδα Ελευθεροτυπία
"Αυγουστιανός ο παραβάτης"
"Οσα καταμαρτύρησε ο Π.Κοροβέσης στην ηγεσία του ΣΥΝ και στη συμπεριφορά της Αριστεράς κατά το παρελθόν επιδέχονται δύο προσεγγίσεις. Η μία είναι κατά πόσον ένας βουλευτής δικαιούται να επικρίνει δημοσίως την παράταξή του. Επί της αρχής, νομίζω ότι η δημοκρατία έχει προ πολλού αποφανθεί. Επί της ουσίας, το πεδίο είναι ανοιχτό για αντίλογο, σκέψη και προβληματισμό. Το κακό είναι ότι οι κανονιοβολισμοί που δέχτηκε ο βουλευτής της Αριστεράς δεν ήταν επί της ουσίας αλλά επί της αρχής. Και αυτή είναι η ανησυχητική ουσία του προβλήματος.
Η δεύτερη προσέγγιση είναι κατά πόσον δικαιούται όχι μόνο στέλεχος της ελληνικής Αριστεράς αλλά ο οποιοσδήποτε να αμφισβητεί την ηθική της ακεραιότητα. Το ήθος και η εντιμότητα της Αριστεράς έχουν αναγορευθεί σε θέματα ταμπού. Κατ' απαίτηση των Αριστερών και όσων αφελών έσπευσαν να προσυπογράψουν. Θεωρώντας ότι η Αριστερά μπορεί να σφάλλει στην πολιτική, να εκτρέπεται στις αναλύσεις της και να παρεκτρέπεται στην αντιπολιτευτική της τακτική αλλά ηθικό ή δεοντολογικό ολίσθημα είναι αδιανόητο γι' αυτήν, η σεπτή και αδιάφθορη μορφή της οποίας είναι προεξοφλημένη δεν ξέρω από ποιον θείο κανόνα ή συμπαντικό κώδικα...
Αντί να διερευνηθούν τα όσα, ηθικής φύσεως, προσάπτει ή υπαινίσσεται ο κ. Κοροβέσης, διερευνώνται οι προθέσεις του, επειδή τόλμησε να καταγγείλει έναν χώρο αυταπόδεικτα άσπιλο και αυτονόητα άμεμπτο. Δηλαδή δεν είναι τα ελλιπή στοιχεία που αθωώνουν τους ανθρώπους αλλά η μαγικά εξασφαλισμένη αθωότητα των Αριστερών μοιραία καθιστά τα στοιχεία ελλιπή και κακόβουλες τις καταγγελίες. Αυτό κι αν λέγεται διαλεκτική."
Σωκράτης Τσιχλιάς, εφημερίδα Καθημερινή
"Η αναμάρτητη Αριστερά"
"Με τη γνωστή μανία που καταλαμβάνει τους Αριστερούς, εάν κάνεις το λάθος και αμφισβητήσεις την ηθική τους ακεραιότητα, την εντιμότητα και τις αγαθές προθέσεις των κομμάτων τους, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ και του Συνασπισμού «χύμηξαν» και περίπου κατασπάραξαν τον δύστυχο βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Περικλή Κοροβέση...
Ωστόσο, η δικαίως αν και υπερβολικώς διαμαρτυρόμενη Αριστερά, που είναι έτοιμη να εξοντώσει ηθικά τον Κοροβέση, αποδίδοντάς του μάλιστα σκοτεινές προθέσεις και κατηγορώντας τον ως «όργανο» αόρατων δυνάμεων, δεν υπήρξε ποτέ έως σήμερα υπόδειγμα διαφάνειας όσον αφορά τα οικονομικά της. Ποτέ δεν βρήκε το θάρρος να υπερασπιστεί τις «πηγές» της χρηματοδότησής της. Είτε αυτές ήταν διάφορες σοσιαλιστικές δημοκρατίες, είτε εύποροι Αριστεροί, είτε κομματικές επιχειρήσεις. Τα οικονομικά της Αριστεράς ήταν, και σ’ ένα βαθμό παραμένουν, ένα ακόμη από τα ιερά επτασφράγιστα μυστικά της για την επίτευξη ενός «ιερού» σκοπού... Πρακτικές που είχαν κάποιο νόημα τις εποχές των διωγμών. Πρακτικές που σήμερα συντείνουν μόνο στη γενικευμένη δυσπιστία και απαξίωση της πολιτικής."
No comments:
Post a Comment