Συνταγματικό... πραξικόπημα; Tου Aντωνη Kαρκαγιαννη. Ακούστε τι συνταρακτικά δήλωσε χθες από ραδιοφώνου ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Ντίνος Ρόβλιας. Αν το «εθνικό συμφέρον», λέει, επιβάλλει εκλογές και αλλαγή κυβέρνησης, τότε ποτέ η εφαρμογή ή η ερμηνεία του Συντάγματος δεν μπορεί να λειτουργήσει σε βάρος του «εθνικού συμφέροντος»!Συνταρακτικό ενδεχομένως και οπωσδήποτε βλάσφημο, καθώς αυτή η απίθανη και βαθύτατα αντιδημοκρατική ρουκέτα εκτοξεύθηκε ακριβώς τις μέρες που το 1974 αποκαταστάθηκε η δημοκρατία και η συνταγματική τάξη. Διόλου όμως πρωτότυπο. Ανέκαθεν οι εχθροί της δημοκρατίας και των λαϊκών ελευθεριών επικαλούνταν το «εθνικό συμφέρον» όπως αυτοί το εννοούσαν (ή τους βόλευε), για να μην εφαρμόσουν και τελικά να καταλύσουν το Σύνταγμα και τις λαϊκές ελευθερίες. Απειρα τα παραδείγματα από τον απελθόντα 20ό αι. Θα σταθούμε στην τελευταία μόνο περίπτωση της χούντας. Για να... σωθεί το έθνος που κινδύνευε, το «εθνικό συμφέρον» επέβαλε να καταλυθεί το Σύνταγμα. Ο κ. Ντίνος Ρόβλιας είναι προκλητικά σαφής και ταυτόχρονα αφελώς αμετροεπής (δεν ξέρει ο άνθρωπος τι λέει). «Σαφώς το “εθνικό συμφέρον”, η ανάγκη για αλλαγή κυβέρνησης υπερέχει της όποιας ερμηνείας και εφαρμογής ενός νομικού κειμένου, ακόμη και αν αυτό είναι το Σύνταγμα!». Μας συμβουλεύει να μην εφαρμόσουμε το Σύνταγμα προκειμένου να οδηγηθούμε σε εκλογές με την ευκαιρία της προεδρικής εκλογής.Ας αφήσουμε όμως τον κ. Ρόβλια, δεν αξίζει περισσότερο, και ας έρθουμε στην ουσία του θέματος: Ο ισχυρισμός ότι χρειάζεται κυβερνητική αλλαγή γιατί «κινδυνεύει η χώρα» και επιβάλλεται από το «εθνικό συμφέρον» είναι μια υποκειμενική κρίση. Εξαρτάται από το πώς ένα κόμμα ερμηνεύει το «εθνικό συμφέρον» και πώς εννοεί την κυβερνητική αλλαγή. Το σύνηθες σχήμα του «σωτήρα» που έρχεται για να μας σώσει από τα δεινά δεν πείθει πια, γιατί «σωτήρες» δεν χρειαζόμαστε, άνωθεν «σωτηρίες» δεν υπάρχουν και οι εμφανιζόμενοι ως «σωτήρες» είναι εξ ορισμού ύποπτοι.Στην καλύτερη περίπτωση, ο ισχυρισμός ότι έχουμε μια κακή κυβέρνηση που βλάπτει τη χώρα, ότι το «εθνικό συμφέρον» επιβάλλει εκλογές και κυβερνητική αλλαγή, είναι πολιτικό επιχείρημα και ταυτόχρονα πολιτικό αίτημα, που απαιτεί τεκμηρίωση και καθημερινή επιβεβαίωση. Και τα δύο ανήκουν στην ευθύνη της αντιπολίτευσης και, δυστυχώς, η κυβερνητική πραγματικότητα τροφοδοτεί αφειδώς τους ισχυρισμούς της αντιπολίτευσης. Οι ισχυρισμοί, όμως, δεν παύουν να είναι πολιτικό επιχείρημα και πολιτικό αίτημα και σε καμιά περίπτωση δεν αποτελούν... συνταγματικό δικαίωμα. Κινδυνεύει να εξελιχθεί σε πολιτικό παραλογισμό όταν δηλώνεις ότι θα καταψηφίσεις την επανεκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, παρ’ όλο ότι δεν έχεις καμιά αντίρρηση για το πρόσωπό του.Ο Γιώργος Παπανδρέου ωθείται σε σφάλμα, ίσως μοιραίο για τον ίδιο. Το ίδιο σφάλμα παρά λίγο να διαπράξει και ο κ. Κ. Καραμανλής το 2000. Αλλαξε πορεία την τελευταία στιγμή, αλλά έχασε τις βουλευτικές εκλογές του 2000 με ελάχιστη διαφορά.]καθημερινή.