Επιστήμη | 22.07.2009
Πλώρη για τον Άρη
Ο Γερμανός μηχανικός Γέσκο φον Πουτκάμερ γνωρίζει καλά τα του διαστήματος. Εργάστηκε για την πραγματοποίηση πολλών αποστολών και τώρα πιστεύει πως το μέλλον ανήκει στον Άρη.
Η πραγματοποίηση όμως των μεγαλεπήβολων και φιλόδοξων αυτών σχεδίων βασίζεται καταρχάς σε πολιτικές αποφάσεις: «Κατά τη γνώμη μου τα σχέδια που εκπονήθηκαν επί Μπους για τη δημιουργία μιας διαρκούς βάσης στο φεγγάρι δεν θα υλοποιηθούν εξ ολοκλήρου. Πολλοί βουλευτές του Κογκρέσου δεν κατανοούν τη μεγάλη σημασία ενός προγράμματος στη Σελήνη. Ο μέσος Αμερικανός διερωτάται ‘γιατί να ξαναπάτε εκεί, έχετε ξαναπάει;’. Εμείς όμως χρειαζόμαστε τη Σελήνη ως έναν ενδιάμεσο σταθμό για να πάρουμε νέες γνώσεις, να δοκιμάσουμε και να αναπτύξουμε νέες τεχνολογίες και οι μηχανικοί μας να αισθανθούν πιο σίγουροι για αυτό που κάνουν. Θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη γνώση για να πάμε παραπέρα. Ο στόχος μας παραμένει όπως και παλιότερα ο Άρης».
Bildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: Στόχος ο κόκκινος πλανήτης Βλέποντας όμως την οικονομική κρίση μπορεί κανείς να χρηματοδοτήσει αυτά τα σχέδια;
«Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Το διάστημα είναι μέρος της αμερικανικής καθημερινότητας, όπως η Coca Cola και ο Μικυ Μάους».
Η συνεργασία με την Ευρώπη και το μέλλον του Άρη
Τι απέγιναν τα σχέδια συνεργασίας με τους Ευρωπαίους;
«Υπεύθυνη για τα ευρωπαϊκά προγράμματα για το διάστημα είναι η ESA. Οι Γερμανοί, οι Ιταλοί, οι Άγγλοι κατέβαλαν φιλότιμες προσπάθειες, αλλά δεν τα κατάφεραν. Στην αρχή στηρίξαμε τις ελπίδες μας πολύ στους Ευρωπαίους. Όταν τους είπαμε ότι τέλος τώρα τα διαστημικά λεωφορεία και πρέπει να φτιάξουμε άλλα συστήματα μεταφοράς μας είπαν ότι είναι πολύ ακριβό το σχέδιο και πρέπει να ρωτήσουμε τις κυβερνήσεις μας και μας δήλωσαν πως η διαδικασία θα καθυστερήσει».
Bildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: Θα μένουμε στο μέλλον στον Αρη Και γιατί θα πρέπει οι άνθρωποι να μείνουν στον Άρη;
«Δεν θα πρέπει», απαντά ο Γερμανός μηχανικός Γέσκο φον Πουτκάμερ. «Θα το κάνουν. Οι άνθρωποι σήμερα δεν διαθέτουν βέβαια την κατάλληλη τεχνολογία, αλλά δεν είναι και ψυχολογικά έτοιμοι. Αυτό όμως αλλάζει. Στην Αμερική τα παιδιά μεγαλώνουν σε έναν κόσμο όπου ο Άρης είναι πιο κοντά τους. Τους μιλάνε πολύ για αυτό τον πλανήτη και αυτό το κάνουν πολύ συνειδητά. Σε κάθε σχολείο υπάρχουν φωτογραφίες του Άρη και σε πολλά σχολεία γίνονται μαθήματα με αντικείμενο το διάστημα. Μεγαλώνει μια άλλη γενιά και κάποτε θα γίνει αυτονόητο. Κάποτε θα πουν πολύ μιλήσαμε γι αυτό, πότε θα πάμε τελικά;
Christina Bergmann / Μαρία Ρηγούτσου
Υπεύθ. σύνταξης: Βιβή Παπαναγιώτου
No comments:
Post a Comment