Ο Μεντβέντεφ και το νέο πρόσωπο της Ρωσίας
Σε ομιλία του προς τη ρωσική Βουλή, ο Ρώσος πρόεδρος Ντιμίτρι Μεντβέντεφ, μίλησε για το όραμα που έχει για τη χώρα του, ως μια υπερδύναμη, η οποία θα στηρίζεται στην τεχνολογία, την ανοιχτή οικονομία και τους ελεύθερους πολίτες. Μίλησε επίσης για άνοιγμα της Ρωσίας προς το εξωτερικό, εκφράζοντας σεβασμό προς τον ΟΗΕ και το ΝΑΤΟ. Ωστόσο διακήρυξε ότι δε θα δείξει καμιά ανοχή προς τους εχθρούς της χώρας. Οι εξαγγελίες του για ενεργό συμμετοχή του ρωσικού λαού στην πολιτική, κρίθηκαν από κάποιους ακροατές ως μη ρεαλιστικές, εφόσον δεν υπάρχει το κοινωνικό στρώμα για να στηρίξει αυτόν τον εκδημοκρατισμό, ενώ τα περισσότερα μέλη του Κρεμλίνου επιδιώκουν τη διατήρηση του status quo της χώρας. Σε άρθρο των New York Times που αναδημοσιεύεται στο Βήμα, κρίνεται σαν υπεραπλουστευτική η άποψη ότι μοναδικός ηγέτης της Ρωσίας είναι ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο Ντ. Μεντβέντεφ αυξάνει συνεχώς την πολιτική του επιρροή στη ρωσική κυβέρνηση και οι εκλογές του 2012 στη Ρωσία θα είναι καθοριστικές για το ποιος από τους δύο ηγέτες θα υπερισχύσει.
Θανάσης Αυγερινός, εφημερίδα Ελευθεροτυπία
"Η Ρωσία του μέλλοντός μας..."
"Το όραμά του για μια νέα Ρωσία-παγκόσμια δύναμη, που θα βασίζεται στην ανταγωνιστική, «έξυπνη» οικονομία και όχι στην «πρωτόγονη οικονομία εξαγωγής πρώτων υλών», αλλά και σε μια κοινωνία «ελεύθερων και υπεύθυνων» πολιτών, διακήρυξε ο πρόεδρος Μεντβιέντεφ, στο δεύτερο ετήσιο διάγγελμά του προς τη ρωσική Βουλή...
Νέο Σύμφωνο Ασφάλειας
Ο Ρώσος ηγέτης χαρακτήρισε κριτήριο αποτελεσματικότητας για την εξωτερική πολιτική «τη βελτίωση των όρων ζωής στη χώρα μας», την ενθάρρυνση των διεθνών συνεργασιών, της εισροής κεφαλαίων, νέων τεχνολογιών, πρωτοπόρων ιδεών, αλλά και ξένων ειδικών στη Ρωσία, για τους οποίους θα χαλαρώσει το καθεστώς θεωρήσεων εισόδου και διαμονής. Ο κ. Μεντβιέντεφ υπογράμμισε τη σημασία της εδραίωσης του ΟΗΕ στον πολυπολικό κόσμο, που είναι πλέον πραγματικότητα, και εξήγησε ότιτο προτεινόμενο από τη Ρωσία νέο Σύμφωνο για την ασφάλεια στην Ευρώπη δεν στρέφεται εναντίον του ΝΑΤΟ, αλλά εναντίον των υπαρκτών κινδύνων αποσταθεροποίησης. «Αν είχαμε έναν αποτελεσματικό θεσμό, ικανό να σταματήσει τον επιτιθέμενο, η Γεωργία δεν θα είχε αρκετό θράσος να εξαπολύσει πόλεμο εναντίον του λαού της Ν.Οσετίας», παρατήρησε ο Ρώσος πρόεδρος, διαβεβαιώνοντας ότι η χώρα του είναι πρόθυμη να συνεργαστεί για την επίλυση περίπλοκων διεθνών προβλημάτων, όπως τα πυρηνικά προγράμματα Ιράν και Β. Κορέας, η αστάθεια στο Αφγανιστάν, το Μεσανατολικό κ.λπ...
Ενεργοποίηση πολιτών
Για να γίνουν όλα αυτά πράξη, χρειάζεται η ενεργοποίηση των πολιτών, οι οποίοι κλήθηκαν για πρώτη φορά και έστειλαν κατά χιλιάδες τις προτάσεις τους στο Κρεμλίνο, πολλές από τις οποίες μελετήθηκαν και ενσωματώθηκαν στο διάγγελμα. Χρειάζεται όμως και η ασπίδα ασφαλείας των ενόπλων δυνάμεων, οι οποίες θα ενισχυθούν και θα επανεξοπλιστούν, σύμφωνα με τον πρόεδρο Μεντβιέντεφ, έτσι ώστε «να μη δοθεί ούτε καν η ευκαιρία να απειληθούμε εμείς ή οι σύμμαχοί μας». Ο Ρώσος ηγέτης πρότεινε σειρά μέτρων εκδημοκρατισμού και απλοποίησης του σφόδρα επικρινόμενου εκλογικού και πολιτικού συστήματος της χώρας, ξεκαθαρίζοντας πάντως ότι «θα αποκρουστεί κάθε προσπάθεια αποσταθεροποίησης του κράτους και διχασμού της κοινωνίας με δημοκρατικά συνθήματα».
Οι περισσότεροι από τους ακροατές του προέδρου Μεντβιέντεφ στη μεγαλοπρεπή αίθουσα του Αγίου Γεωργίου στο Κρεμλίνο ενδιαφέρονται για τη διατήρηση του status quo, παρά για μεταρρυθμίσεις, εκτίμησε ο Συνήγορος του Πολίτη Βλαντίμιρ Λουκίν, διερωτώμενος «ποιο κοινωνικό στρώμα θα είναι φορέας του εκσυγχρονισμού»."
Ρaul J. Saunders, Dimitri Κ. Simes, εφημερίδα The New York Times // αναδημοσίευση Το Βήμα
"Ποιος κυβερνά τη Ρωσία;"
"Παρ΄ ότι ο Πούτιν είναι και παραμένει σημαντικός ρώσος ηγέτης, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Μεντβέντεφ πιστεύει ότι είναι πραγματικός πρόεδρος και ότι οι υφιστάμενοί του ενεργούν πράγματι επ΄ αυτής της βάσης, τόσο στις γραφειοκρατικές τους διαμάχες εντός της κυβέρνησης όσο και στις δημόσιες δηλώσεις τους.
Πολλά έχουν ειπωθεί για την αποτυχία του Μεντβέντεφ να προχωρήσει σε σημαντικές αλλαγές όσον αφορά το ανώτερο επιτελείο του Κρεμλίνου, πολλά μέλη του οποίου κληρονόμησε από τον Πούτιν μαζί με την προεδρία. Εκείνο όμως που είναι σημαντικό είναι ότι ορισμένοι από αυτούς τους «κληροδοτημένους» συμβούλους έχουν αρχίσει να επανεκτιμούν τα προσωπικά τους συμφέροντα, καθώς το νέο τους αφεντικό αποκτά μεγαλύτερη επιρροή και σημαντικότερη θέση στο πολιτικό προσκήνιο. Αυτή η αλλαγή στάσης δίνει ακόμη μεγαλύτερη ώθηση στον ρώσο πρόεδρο...
Οι ρωσικές εκλογές του 2012 αναμένεται να αποδειχτούν αποφασιστικής σημασίας για τη συνεργασία Πούτιν- Μεντβέντεφ. Παρ΄ όλα αυτά, η περίοδος αμέσως πριν από τις εκλογές, όταν θα αποφασιστεί ποιος από τους δύο θα κατέβει για πρόεδρος και θα κερδίσει, πιθανότατα θα αποδειχτεί πιο σημαντική από τις ίδιες οι εκλογές. Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι η επιλογή παραμένει στα χέρια του Πούτιν, οι υποστηρικτές του Μεντβέντεφ όμως ελπίζουν ότι ο Πούτιν δεν θα αντεπιτεθεί αν προβάλουν μεγάλη αντίσταση. Οσο περισσότερο πλησιάζουν οι εκλογές τόσο αυξάνεται και η πίεση η οποία ασκείται στην ελίτ της Ρωσίας να διαλέξει ποια πλευρά θα υποστηρίξει. Η ειρωνεία είναι ότι ο ανταγωνισμός μεταξύ Μεντβέντεφ και Πούτιν δημιουργεί περισσότερο πολιτικό χώρο στη Ρωσία, αλλά κατά κάποιους τρόπους περιορίζει τα μέσα ενημέρωσης. Οσοι ανήκουν στην ελίτ είναι ελεύθεροι να διαλέξουν παρατάξεις και να συζητήσουν τους λόγους για την επιλογή τους στις εφημερίδες και στο Ιnternet, αλλά δεν μπορούν να ανοίξουν το θέμα στην τηλεόραση, που ελέγχεται πολύ αυ στηρά, εξαιτίας του εθνικού της αντίκτυπου. Τα τηλεοπτικά κανάλια βρίσκονται στην ατυχή θέση να δέχονται αντικρουόμενες οδηγίες από το Κρεμλίνο (το γραφείο του προέδρου) και από τον «Λευκό Οίκο» της Ρωσίας (το γραφείο του πρωθυπουργού) και να προσπαθούν να μην προσβάλουν κανέναν από τους δύο.
Ο ανταγωνισμός μπορεί επίσης να έχει παράξενες συνέπειες στην εξωτερική πολιτική της Ρωσίας. Για παράδειγμα, ενώ ο Μεντβέντεφ ακούγεται πολύ πιο φιλελεύθερος σε ζητήματα εσωτερικής πολιτικής, γενικά τηρεί σκληρή στάση στα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Θα ήταν παρακινδυνευμένο για τον Μεντβέντεφ να επιτρέψει στον Πούτιν να τον υπερφαλαγγίσει στον τομέα της εθνικής ασφάλειας, όπου ο πρόεδρος έχει μικρή εμπειρία και όπου η σκληρότητά του έχει αμφισβητηθεί. Η απροθυμία του Μεντβέντεφ να προκαλέσει τον Πούτιν όσον αφορά ζητήματα εξωτερικής πολιτικής θα μπορούσε να αποδειχτεί προτέρημα εάν εξυπηρετήσει για να πάψουν τα διεθνή ζητήματα να αποτελούν θέμα έντονης πολιτικής διαμάχης."
No comments:
Post a Comment