Η Χρυσή Αυγή στην Ευρωβουλή Tου Αθανασιου Ελλις Η προσοχή όλων στις Bρυξέλλες την τελευταία διετία επικεντρώνεται στην οικονομική διάσταση της ελληνικής κρίσης. Είναι κατανοητό αφού οι ευρωπαϊκές χώρες καλούνται να χρηματοδοτήσουν την Ελλάδα. Ομως, τα ακροδεξιά σύννεφα που σκιάζουν την ελληνική καθημερινότητα πρέπει να απασχολήσουν σοβαρά και τους Ευρωπαίους ιθύνοντες, ιδιαίτερα τη Γερμανία, όχι μόνο διότι αποτελεί την ηγέτιδα δύναμη της Γηραιάς Ηπείρου, αλλά και λόγω της ιδιαίτερης ευαισθησίας που έχει για το ζήτημα. Η αυξανόμενη απήχηση της Χρυσής Αυγής είναι απόρροια της επιδεινούμενης οικονομικής κρίσης, αλλά και της ανυποληψίας μεγάλου τμήματος του πολιτικού κατεστημένου. Η επιτυχία της συνίσταται στο ότι δρα ως κατ’ εξοχήν αντισυστημικό κόμμα και οικοδομεί την κοινωνική της παρέμβαση στη βαθιά οργή που έχουν προκαλέσει στους πολίτες οι ατασθαλίες των παραδοσιακών διαχειριστών της εξουσίας κατά τη μεταπολίτευση. Οταν ο ναζιστικός χαιρετισμός πλαισιώνεται επικοινωνιακά από τη δήλωση «αυτά τα χέρια που χαιρετούν έτσι είναι καθαρά», είναι σαφές ότι τα αίτια του φαινομένου βρίσκονται στις βρωμιές των κάθε λογής ηγεσιών: πολιτικών, επιχειρηματικών, συνδικαλιστικών. Υπό αυτή την έννοια οι Ευρωπαίοι εταίροι έχουν ίδιον συμφέρον να εμπλουτίσουν την επιμονή τους στην οικονομική προσαρμογή με πολιτικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά. Να συμβάλουν στην εξυγίανση της ελληνικής ελίτ, την οποία δικαίως επέκρινε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε μιλώντας σε ευρωβουλευτές, αλλά να διασφαλίσουν ότι σε μια επικίνδυνη συγκυρία όπως η σημερινή, η εξυγίανση αυτή δεν θα γίνει με βίαιο και εξωθεσμικό τρόπο, αλλά ομαλά μέσα από υγιείς διεργασίες. Η πλειοψηφία των Ευρωπαίων πολιτικών ερμηνεύουν την άνοδο της Χρυσής Αυγής ως μεμονωμένο ελληνικό φαινόμενο. Ομως, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Οπως φοβούνται μετάδοση της οικονομικής κρίσης και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες σε περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, έτσι θα πρέπει να ανησυχούν πλέον και για τον κίνδυνο να περάσει η σπίθα αυτού του ιδιότυπου και προς το παρόν εγχώριου φασισμού, τα σύνορα της Ελλάδας και να προκαλέσει μια ευρύτερη πανευρωπαϊκή πυρκαγιά. Πρόσφατα συστάθηκε το ιταλικό πολιτικό κίνημα Alba Dorata (Χρυσή Αυγή), που έχει παρόμοιο σύμβολο με το συνώνυμο ελληνικό κόμμα, εκφράζει θαυμασμό για την οικονομική πολιτική του Χίτλερ και το κοινωνικό κράτος του Μουσολίνι, ενώ πέρα από τη στοχοποίηση των μεταναστών, τάσσεται υπέρ της εξόδου της Ιταλίας από την Ευρωζώνη και της δημιουργίας αυτόνομου καντονίου της Λομβαρδίας, επικαλούμενο μάλιστα ως προηγούμενο το Κόσοβο. Το πρόβλημα μπορεί σήμερα να φαίνεται ελληνικό, όμως ο κίνδυνος είναι ευρωπαϊκός. Τη διάσταση αυτή πρέπει να αναδείξουν οι υγιείς δυνάμεις του ελληνικού πολιτικού κόσμου που διαθέτουν την αναγκαία πρόσβαση στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Ενα πρώτο βήμα έκαναν τον Οκτώβριο οι ευρωβουλευτές Μαριλένα Κοππά και Γιώργος Κουμουτσάκος, με παρεμβάσεις τους στην ολομέλεια του Σώματος. Η πρώτη μίλησε για τάγματα εφόδου, ενώ ο δεύτερος προειδοποίησε για ήττα ιστορικών διαστάσεων εάν η Ελλάδα αποδειχθεί το πρώτο θύμα μιας Ευρώπης όπου η δημοκρατία υποκύπτει στον εξτρεμισμό. Γράφοντας τη σημερινή στήλη από το Ευρωκοινοβούλιο, εισπράττω άλλη μια σοβαρή ανησυχία: στο σημερινό κλίμα απογοήτευσης με την Ευρώπη, να προκύψει στις επόμενες ευρωεκλογές, όπου η ψήφος είναι πιο «χαλαρή» και προσφέρεται για την «αποστολή μηνυμάτων», ένα υψηλό ποσοστό για τη Χρυσή Αυγή, με αποτέλεσμα επί μια πενταετία να εκπροσωπούν την Ελλάδα στον κατ’ εξοχήν δημοκρατικό θεσμό της Ευρώπης υπέρμαχοι της βίας που απορρίπτουν το ευρωπαϊκό όραμα και χρησιμοποιούν ναζιστικούς χαιρετισμούς. Μια τέτοια εξέλιξη δεν θα αμαυρώσει μόνο την εικόνα της Ελλάδας, αλλά θα αποτελέσει πλήγμα για την όλη την Ευρώπη.  KATHIMERINI