«Ο θρίαμβος του Ερντογάν»

Η εκλογή του Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν με εμφατικό τρόπο στην προεδρία της Τουρκίας και η έκρυθμη κατάσταση στο Ιράκ μονοπωλούν τα σχόλια του γερμανικού Τύπου.

Η εμφατική νίκη του Ρετσέπ Ταγίπ Ερντογάν στις τουρκικές προεδρικές εκλογές κυριαρχεί στα ρεπορτάζ και τα σχόλια του γερμανικού Τύπου. Ο Ερντογάν πρόσθεσε έναν ακόμη στους πολλούς εκλογικούς του θριάμβους, σχολιάζει η Frankfurter Allgemeine Zeitung. Όπως επισημαίνει η συντηρητική εφημερίδα της Φρανκφούρτης:

«Ο Ερντογάν πέτυχε το στόχο της ζωής του: Μετακομίζει στο προεδρικό μέγαρο, στο οποίο είχε κυβερνήσει ως ιδρυτής της τουρκικής δημοκρατίας ο Ατατούρκ. (Ο Ερντογάν) εμπλέκεται σε ένα ριψοκίνδυνο παιχνίδι. Στο εκλεγμένο το 2011 κοινοβούλιο δεν είχε βρει την πλειοψηφία των 2/3 προκειμένου να τροποποιήσει το Σύνταγμα και να εισαγάγει μία Προεδρική Δημοκρατία κατά το αμερικανικό ή το γαλλικό πρότυπο. Είναι απίθανο να υπάρξει τέτοια πλειοψηφία στο επόμενο κοινοβούλιο. Επειδή όμως ο ισχυρός Ερντογάν, παραπέμποντας στην εκλογή του από το λαό, δεν πρόκειται να αρκεστεί στις αντιπροσωπευτικές αρμοδιότητες του προέδρου, επίκεινται κρίσιμες μάχες με το Συνταγματικό Δικαστήριο –επαπειλούνται εσωπολιτικές κρίσεις και νέα αστάθεια».

Επιτυχία ιστορικών διαστάσεων

«Ο Ερντογάν πέτυχε το στόχο της ζωής του»

Σε άλλο μήκος κύματος η Süddeutsche Zeitung του Μονάχου μετριάζει το μέγεθος της επιτυχίας του νέου τούρκου προέδρου. Όπως παρατηρεί: «Ο Ερντογάν έκανε πολλά κατά τα έντεκα χρόνια διακυβέρνησης ως πρωθυπουργός, έκανε πολλούς Τούρκους περήφανους για τη χώρα τους. Ωστόσο, με την επιδίωξή του να κατέχει την απόλυτη εξουσία και με το μένος του εναντίον κάθε πολιτικού αντιπάλου προκαλεί σε πολλούς και φόβο. Το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών ήταν λιγότερο εκθαμβωτικό από ό,τι θα περίμεναν ο Ερντογάν και οι έμπιστοί του. Αυτό θα πρέπει να βάλει σε σκέψεις τον ίδιο και το κόμμα του».

Για ιστορική επιτυχία κάνει λόγο το περιοδικό Spiegel στην ηλεκτρονική του έκδοση καθώς, όπως επισημαίνει, κανείς πριν από τον Ρ. Τ. Ερντογάν δεν έμεινε 11,5 χρόνια στην πρωθυπουργία της Τουρκίας, όπως και κανείς δεν εκλέχθηκε στη συνέχεια πρόεδρος. Όπως σχολιάζει το Spiegel: «Ο Ερντογάν κατέστησε σαφές με την πολιτική του ότι δεν εμμένει πλέον στον απόλυτο διαχωρισμό μεταξύ κράτους και θρησκείας. Ως πρόεδρος δεν είναι μόνο ο ανώτατος εκπρόσωπος του κράτους, αλλά και διάδοχος του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, του πρώτου προέδρου και ιδρυτή της Τουρκικής Δημοκρατίας, ο οποίος εδραίωσε το λαϊκισμό με πλήρως δικτατορικά μέσα. Ο Ερντογάν θέλει να κόψει τους δεσμούς του με την ιδεολογία του (σ.σ.: Κεμάλ). Επιζητά μία ‘νέα Τουρκία', μία θρησκευτική Τουρκία, οικονομικά ισχυρή, με εθνική συνείδηση και πλουραλιστική μόνο εφόσον δεν τον επικρίνουν οι πολίτες».

Αναγκαίο κακό οι αμερικανικές επιθέσεις στο Ιράκ;

Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι στο Ιράκ τρέπονται σε φυγή φοβούμενοι τους τζιχανιστές της IS

Οι γερμανοί σχολιαστές στρέφουν το βλέμμα τους στην έκρυθμη κατάσταση στο Ιράκ, όπου συνεχίζεται η προέλαση των τζιχαντιστών της ακραιφνούς ισλαμιστικής οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος (IS), την οποία επιχειρούν να αναχαιτίσουν οι ΗΠΑ με αεροπορικές επιθέσεις.

Η Kölner Stadt-Anzeiger γράφει σχετικά: «Με τα φρικιαστικά τους βίντεο από μαζικές εκτελέσεις οι εξτρεμιστές στο Ιράκ και τη Συρία εξώθησαν σε φυγή, στην πράξη σε διάστημα μιας νύχτας, εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες Κούρδων, χριστιανών, γεζίντι και άλλων μειονοτήτων. Τα εξαρθρωμένα κράτη δεν μπορούν πλέον να προστατεύσουν τις μειονότητές τους, η πολύγλωσση γοητεία της Ανατολής κείτεται σε συντρίμμια. Και αν ταμπουρωθούν οι τζιχαντιστές σε συνοικίες και οικισμούς, θα είναι πρακτικά αδύνατο να εκδιωχθούν –παρά μόνο με τίμημα την πλήρη καταστροφή των ιστορικών πόλεων».

Την αμερικανική επέμβαση στο Ιράκ σχολιάζει η αριστερή εφημερίδα Tageszeitung (TAZ) του Βερολίνου. Όπως επισημαίνει: «Η αμερικανική πολεμική αεροπορία δεν είναι ούτε στρατός σωτηρίας ούτε ο διεθνής Ερυθρός Σταυρός. Πετάει και μάχεται για τα συμφέροντα της τελευταίας υπερδύναμης. (…) Ωστόσο, η επέμβασή της στο Ιράκ αξίζει την υποστήριξή μας. Σε τελική ανάλυση το ζήτημα είναι η προστασία δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων από ισλαμιστές τρομοκράτες και η προστασία των προσφύγων από τη λιμοκτονία. Σε αυτό το πλαίσιο δεν εντάσσονται μόνο πολεμικές επεμβάσεις αλλά και η ρίψη τροφίμων για τους βασανισμένους ανθρώπους».

Επιμέλεια: Άρης Καλτιριμτζής  DW DE