Η Γαλλία αρνείται να ακολουθήσει τους κανόνες της Ε.Ε. για το έλλειμμα
Γαλλία και Γερμανία μπορεί να συγκρούονται από καιρού εις καιρόν για την οικονομική πολιτική, αλλά κατά βάθος Μέρκελ και Ολάντ γνωρίζουν ότι είναι «καταδικασμένοι» να φτάνουν σε συμβιβασμό. Το ίδιο αναμένεται να γίνει και με τα νέα δημοσιονομικά παραστρατήματα της Γαλλίας.
Σε τροχιά σύγκρουσης με την Κομισιόν και τη γερμανική κυβέρνηση κινείται από την πρώτη ημέρα η νέα γαλλική κυβέρνηση. Ο Γάλλος νέος υπουργός Οικονομικών Μισέλ Σαπέν δήλωσε την Πέμπτη ότι η Γαλλία δεν σκοπεύει να σεβαστεί το χρονοδιάγραμμα για να μειώσει το δημοσιονομικό της έλλειμμα κάτω από το 3% του ΑΕΠ μέχρι το τέλος του 2015, παρά το γεγονός ότι πέρυσι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έδωσε περιθώριο δύο επιπλέον χρόνων στο Παρίσι. Ο κ. Σαπέν προσέθεσε ότι ελπίζει οι Βρυξέλλες να κατανοήσουν την ανάγκη να δοθεί ακόμη περισσότερος χρόνος στο Παρίσι. Χθες, ο Γερμανός κυβερνητικός εκπρόσωπος Τύπου δήλωσε πεπεισμένος ότι η Γαλλία θα σεβαστεί τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει.
Σε ρόλο-κλειδί ο Μοσκοβισί
Ο τρόπος που η γαλλική κυβέρνηση ελπίζει να πείσει τις Βρυξέλλες είναι κάπως αμφιλεγόμενος. Το Παρίσι σκοπεύει να πείσει τους τεχνοκράτες των Βρυξελλών μέσω του μέχρι προχθές υπουργού Οικονομικών Πιέρ Μοσκοβισί, ο οποίος τον Νοέμβριο αναμένεται να αναλάβει θέση-κλειδί στη νέα Κομισιόν.
Αναφερόμενος στην υποχρέωση της Γαλλίας να μειώσει το δημοσιονομικό της έλλειμμα κάτω από το 3% του ΑΕΠ μέχρι το τέλος του 2015, ο κ. Σαπέν δήλωσε ότι «πρέπει να πετύχουμε αυτούς τους στόχους, αυτή είναι η γενική κατεύθυνση... ο τρόπος και η χρονική στιγμή, αυτά θα συζητηθούν έχοντας κατά νου το κοινό συμφέρον, δεν πρόκειται η Γαλλία να παρακαλέσει γονατιστή».
Η αντίδραση του Βερολίνου ήρθε χθες διά στόματος του κυβερνητικού εκπροσώπου Τύπου κ. Στέφεν Ζάιμπερτ, ο οποίος είπε ότι «έχουμε την πεποίθηση πως η Γαλλία θα σεβαστεί τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει στο πλαίσιο του Συμφώνου Σταθερότητας και ότι έχει υπόψη της τις δεσμεύσεις και την υπευθυνότητα (που πρέπει να δείξει), προκειμένου αυτή η Συνθήκη να λειτουργήσει». Παρεμφερείς δηλώσεις έκαναν από την αρχή της εβδομάδας τόσο ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, όσο και ο απερχόμενος επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων, Ολι Ρεν. Ωστόσο, ο κ. Σαπέν χρησιμοποίησε ένα ενδιαφέρον επιχείρημα για να αιτιολογήσει την απαίτησή του για περισσότερο χρόνο: «Είναι προς το συμφέρον της Ευρώπης να βρούμε την κατάλληλη χρονική στιγμή... Η Ευρώπη θα είναι σε καλύτερη θέση αν η Γαλλία βρίσκεται σε καλύτερη θέση».
Παρά τις δηλώσεις περί του αντιθέτου τα χρόνια της κρίσης, Γερμανία και Γαλλία δεν συνηθίζουν να σέβονται ιδιαίτερα τα δημοσιονομικά όρια που θέτουν οι ευρωπαϊκές Συνθήκες, παρεκτός και όταν τις συμφέρει. Το 2003 η γαλλική και η γερμανική κυβέρνηση αποφάσισαν ότι δεν θα σεβαστούν το όριο δημοσιονομικού ελλείμματος 3% του ΑΕΠ που έθετε η Συνθήκη του Μάαστριχτ, αδιαφόρησαν πλήρως για τις αντιρρήσεις που εξέφρασε η Κομισιόν και απλώς τροποποίησαν τον σχετικό κανονισμό ώστε να τους δίνει περισσότερο χρόνο να μειώσουν τα ελλείμματά τους. Αργότερα, πολλοί σχολιαστές και πολιτικοί συμφώνησαν ότι η περιφρονητική στάση που τήρησαν τότε Γερμανία και Γαλλία διευκόλυνε τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό και των υπολοίπων κρατών-μελών που το 2010 ξέσπασε στην Ελλάδα ως κρίση δημοσίου χρέους της Ευρωζώνης.
Αναζητείται συμβιβασμός
Πόσο σφοδρή θα είναι η σύγκρουση των Παρισίων με το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες; Πιθανότατα θα ακολουθήσουν και άλλες δηλώσεις του τύπου ότι πρέπει να σεβόμαστε τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνουμε, ότι πρέπει να διαφυλαχθεί το κύρος των ευρωπαϊκών Συνθηκών και η εμπιστοσύνη των επενδυτών κτλ., κτλ., αλλά στο τέλος θα επέλθει συμβιβασμός. Με ποιο τρόπο; «Αν πράγματι είναι αναγκαίο να γίνουν νέες παραχωρήσεις (σ.σ. προς το Παρίσι) τότε κατά την άποψή μας αυτές θα πρέπει να γίνουν μόνο στο πλαίσιο σαφών όρων. Θα πρέπει να είναι εμφανές ότι η Γαλλία πραγματικά υιοθετεί μέτρα που θα της επιτρέψουν να πετύχει τον δημοσιονομικό της στόχο», δήλωσε την Πέμπτη στο Reuters ο κ. Νόρμπερτ Μπάρτλε, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος των Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών της κ. Μέρκελ. Κατά ευτυχή σύμπτωση ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ έχει εξαγγείλει από τον περασμένο Δεκέμβριο πακέτο μέτρων ενίσχυσης της γαλλικής ανταγωνιστικότητας μέσω περιορισμού των κρατικών δαπανών και της φορολογίας. Αυτά τα μέτρα με μικρές αλλαγές σίγουρα μπορεί ν’ αποτελέσουν την πρόφαση που θα ψάχνουν Βρυξέλλες και Βερολίνο ώστε να επέλθει ο συμβιβασμός με το Παρίσι. Διότι, όπως και να το κάνουμε, ο κ. Σαπέν έχει δίκιο όταν υποστηρίζει ότι «η Ευρώπη θα είναι σε καλύτερη θέση αν η Γαλλία βρίσκεται σε καλύτερη θέση».
Αυτό που θα είναι πραγματικά ενδιαφέρον να διαπιστώσουμε είναι αν η Γαλλία θα περιοριστεί, απλώς, στη διεκδίκηση περισσότερου χρόνου για τον εαυτό της, ενδεχομένως σε συνεργασία με τον νέο Ιταλό πρωθυπουργό Ματέο Ρέντσι, ο οποίος έχει εκφράσει παρόμοιες ανησυχίες το τελευταίο διάστημα. Ή αν το Παρίσι θα προσπαθήσει να αλλάξει ολόκληρη την πολιτική της Ευρωζώνης, περιλαμβανομένης της νομισματικής πολιτικής, ώστε να δοθεί προτεραιότητα στην ανάπτυξη. Μάλλον απίθανο.
Σε ρόλο-κλειδί ο Μοσκοβισί
Ο τρόπος που η γαλλική κυβέρνηση ελπίζει να πείσει τις Βρυξέλλες είναι κάπως αμφιλεγόμενος. Το Παρίσι σκοπεύει να πείσει τους τεχνοκράτες των Βρυξελλών μέσω του μέχρι προχθές υπουργού Οικονομικών Πιέρ Μοσκοβισί, ο οποίος τον Νοέμβριο αναμένεται να αναλάβει θέση-κλειδί στη νέα Κομισιόν.
Αναφερόμενος στην υποχρέωση της Γαλλίας να μειώσει το δημοσιονομικό της έλλειμμα κάτω από το 3% του ΑΕΠ μέχρι το τέλος του 2015, ο κ. Σαπέν δήλωσε ότι «πρέπει να πετύχουμε αυτούς τους στόχους, αυτή είναι η γενική κατεύθυνση... ο τρόπος και η χρονική στιγμή, αυτά θα συζητηθούν έχοντας κατά νου το κοινό συμφέρον, δεν πρόκειται η Γαλλία να παρακαλέσει γονατιστή».
Η αντίδραση του Βερολίνου ήρθε χθες διά στόματος του κυβερνητικού εκπροσώπου Τύπου κ. Στέφεν Ζάιμπερτ, ο οποίος είπε ότι «έχουμε την πεποίθηση πως η Γαλλία θα σεβαστεί τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει στο πλαίσιο του Συμφώνου Σταθερότητας και ότι έχει υπόψη της τις δεσμεύσεις και την υπευθυνότητα (που πρέπει να δείξει), προκειμένου αυτή η Συνθήκη να λειτουργήσει». Παρεμφερείς δηλώσεις έκαναν από την αρχή της εβδομάδας τόσο ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, όσο και ο απερχόμενος επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων, Ολι Ρεν. Ωστόσο, ο κ. Σαπέν χρησιμοποίησε ένα ενδιαφέρον επιχείρημα για να αιτιολογήσει την απαίτησή του για περισσότερο χρόνο: «Είναι προς το συμφέρον της Ευρώπης να βρούμε την κατάλληλη χρονική στιγμή... Η Ευρώπη θα είναι σε καλύτερη θέση αν η Γαλλία βρίσκεται σε καλύτερη θέση».
Παρά τις δηλώσεις περί του αντιθέτου τα χρόνια της κρίσης, Γερμανία και Γαλλία δεν συνηθίζουν να σέβονται ιδιαίτερα τα δημοσιονομικά όρια που θέτουν οι ευρωπαϊκές Συνθήκες, παρεκτός και όταν τις συμφέρει. Το 2003 η γαλλική και η γερμανική κυβέρνηση αποφάσισαν ότι δεν θα σεβαστούν το όριο δημοσιονομικού ελλείμματος 3% του ΑΕΠ που έθετε η Συνθήκη του Μάαστριχτ, αδιαφόρησαν πλήρως για τις αντιρρήσεις που εξέφρασε η Κομισιόν και απλώς τροποποίησαν τον σχετικό κανονισμό ώστε να τους δίνει περισσότερο χρόνο να μειώσουν τα ελλείμματά τους. Αργότερα, πολλοί σχολιαστές και πολιτικοί συμφώνησαν ότι η περιφρονητική στάση που τήρησαν τότε Γερμανία και Γαλλία διευκόλυνε τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό και των υπολοίπων κρατών-μελών που το 2010 ξέσπασε στην Ελλάδα ως κρίση δημοσίου χρέους της Ευρωζώνης.
Αναζητείται συμβιβασμός
Πόσο σφοδρή θα είναι η σύγκρουση των Παρισίων με το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες; Πιθανότατα θα ακολουθήσουν και άλλες δηλώσεις του τύπου ότι πρέπει να σεβόμαστε τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνουμε, ότι πρέπει να διαφυλαχθεί το κύρος των ευρωπαϊκών Συνθηκών και η εμπιστοσύνη των επενδυτών κτλ., κτλ., αλλά στο τέλος θα επέλθει συμβιβασμός. Με ποιο τρόπο; «Αν πράγματι είναι αναγκαίο να γίνουν νέες παραχωρήσεις (σ.σ. προς το Παρίσι) τότε κατά την άποψή μας αυτές θα πρέπει να γίνουν μόνο στο πλαίσιο σαφών όρων. Θα πρέπει να είναι εμφανές ότι η Γαλλία πραγματικά υιοθετεί μέτρα που θα της επιτρέψουν να πετύχει τον δημοσιονομικό της στόχο», δήλωσε την Πέμπτη στο Reuters ο κ. Νόρμπερτ Μπάρτλε, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος των Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών της κ. Μέρκελ. Κατά ευτυχή σύμπτωση ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ έχει εξαγγείλει από τον περασμένο Δεκέμβριο πακέτο μέτρων ενίσχυσης της γαλλικής ανταγωνιστικότητας μέσω περιορισμού των κρατικών δαπανών και της φορολογίας. Αυτά τα μέτρα με μικρές αλλαγές σίγουρα μπορεί ν’ αποτελέσουν την πρόφαση που θα ψάχνουν Βρυξέλλες και Βερολίνο ώστε να επέλθει ο συμβιβασμός με το Παρίσι. Διότι, όπως και να το κάνουμε, ο κ. Σαπέν έχει δίκιο όταν υποστηρίζει ότι «η Ευρώπη θα είναι σε καλύτερη θέση αν η Γαλλία βρίσκεται σε καλύτερη θέση».
Αυτό που θα είναι πραγματικά ενδιαφέρον να διαπιστώσουμε είναι αν η Γαλλία θα περιοριστεί, απλώς, στη διεκδίκηση περισσότερου χρόνου για τον εαυτό της, ενδεχομένως σε συνεργασία με τον νέο Ιταλό πρωθυπουργό Ματέο Ρέντσι, ο οποίος έχει εκφράσει παρόμοιες ανησυχίες το τελευταίο διάστημα. Ή αν το Παρίσι θα προσπαθήσει να αλλάξει ολόκληρη την πολιτική της Ευρωζώνης, περιλαμβανομένης της νομισματικής πολιτικής, ώστε να δοθεί προτεραιότητα στην ανάπτυξη. Μάλλον απίθανο.
No comments:
Post a Comment