Ο φόνος και ο φόβος
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Μολονότι ο χρόνος παραμένει πάντοτε χαμένος και ουδέποτε ανακτάται· και μολονότι η ιστορία, ό,τι κι αν λέμε, σπανιότατα διδάσκει και παραδειγματίζει, αξίζει να στραφούμε πίσω, στο 2013. Στις 18 Σεπτεμβρίου. Μια ημερομηνία–σταθμό για την κατανόηση του φαινομένου «Χρυσή Αυγή». Και για την αποκάλυψή της στα μάτια όσων συνέχιζαν να την κατατάσσουν (από πνευματική οκνηρία, αδιαφορία, κρυφή ευμένεια απέναντί της ή ανήθικη ιδιοτέλεια) στις «συνήθεις οργανώσεις». Ελεγαν μάλιστα οι πιο ευφάνταστοι πως αν «σοβαρευόταν», θα μπορούσε να πάρει και στα φανερά μερίδιο εξουσίας, εκτός από το κρυφό που της επιτρεπόταν να γεύεται· και δεν ήταν καθόλου μικρό, εξαιτίας και της διείσδυσής της σε ποικίλους κρατικούς μηχανισμούς. Και τότε, ο φόνος του Παύλου Φύσσα έδειξε με την ακρότατη σαφήνειά του ότι η Χ.Α. δεν είναι συνήθης οργάνωση. Αλλά συμμορία. Που δρα δομημένη όπως κάθε «κανονική» συμμορία (μαφιόζικη ή ναζιστική): με απόλυτη την εξουσία του λατρευομένου Ενός (ακόμα κι αν δεν είναι παρά ένας Μιχαλολιάκος), με στρατιωτικές μεθόδους και εξοπλισμό, με τελετές μυήσεως ή εκφοβισμού, και με άδηλα τα οικονομικά της. Οταν η Δικαιοσύνη άρχισε να προφυλακίζει μέλη της μαύρης ηγεσίας, η χαρά (γνήσια δημοκρατική χαρά, όχι φιλέκδικη χαιρεκακία) ήταν μεγάλη. Την έτρωγε όμως ένας βουβός φόβος· διπλός: Αν ήταν πράγματι τελεσίδικη η πολιτική βούληση εξάρθρωσης της συμμορίας, και αδιάφορη για κρυφά παζάρια και παιχνίδια. Και δεύτερον, αν είχε υπάρξει τίμια μέριμνα για τη συγκέντρωση όλων των στοιχείων που θα καθιστούσαν πανίσχυρο το κατηγορητήριο και θα το δικαίωναν απολύτως. Ωστε να αποκλειστεί κάθε ενδεχόμενο να στραφεί η υπόθεση υπέρ των χρυσαυγιτών, που παρίσταναν ήδη τους νέους Κολοκοτρώνηδες.
Εκτοτε η κοινή γνώμη τροφοδοτήθηκε με άφθονο υλικό, αντλημένο και από τα «μαύρα κουτιά» των κομπιούτερ των χρυσαυγιτών, που πιστοποιεί τη συγκρότησή τους σε τάγματα εφόδου, την ανθελληνικότατη μανία τους με τον Χίτλερ, το βλακώδες πάθος τους για τα όπλα. Ας αφεθεί λοιπόν η Δικαιοσύνη να αποφασίσει απερίσπαστη. Το τελευταίο που ενδιαφέρει είναι ποιο κόμμα θα ωφεληθεί. Το θέμα –η απειλή κατά της δημοκρατίας– δεν συγχωρεί μπακαλίστικους μικροϋπολογισμούς στα κομματικά τεφτέρια.
Εκτοτε η κοινή γνώμη τροφοδοτήθηκε με άφθονο υλικό, αντλημένο και από τα «μαύρα κουτιά» των κομπιούτερ των χρυσαυγιτών, που πιστοποιεί τη συγκρότησή τους σε τάγματα εφόδου, την ανθελληνικότατη μανία τους με τον Χίτλερ, το βλακώδες πάθος τους για τα όπλα. Ας αφεθεί λοιπόν η Δικαιοσύνη να αποφασίσει απερίσπαστη. Το τελευταίο που ενδιαφέρει είναι ποιο κόμμα θα ωφεληθεί. Το θέμα –η απειλή κατά της δημοκρατίας– δεν συγχωρεί μπακαλίστικους μικροϋπολογισμούς στα κομματικά τεφτέρια.
No comments:
Post a Comment