«Επαναστάτες» βορείων προαστίων

Του Πάσχου Μανδραβέλη

Αν διαβάσει κάποιος τα κείμενα της νέας γενιάς τρομοκρατών θα διαπιστώσει πολλές διαφορές από τις προκηρύξεις των παλαιότερων οργανώσεων. Η πιο σημαντική είναι η απουσία ιστορικών αναφορών. Ενώ οι προηγούμενες οργανώσεις ήθελαν να παρουσιάζονται ως συνέχεια του εγχωρίου «επαναστατικού κινήματος», στα κείμενα των νέων απουσιάζουν παντελώς η Εθνική Αντίσταση, ο Εμφύλιος, ακόμη και ο αντιδικτατορικός αγώνας. Δεν απουσιάζει απλώς ο προσφιλής των επαναστατημένων Αρης Βελουχιώτης· λείπει μέχρι και το pop-idol Τσε Γκεβάρα. Αντιθέτως, περισσεύουν οι κινηματογραφικές αναφορές. Από την εποχή που πρωτοεμφανίστηκε η «Σέχτα Επαναστατών» αναρωτιόμασταν: «Υπάρχουν άραγε πολλοί Ελληνες αστυνομικοί που τρώνε “ντόνατς”; Το αμερικανικό έδεσμα είναι σχεδόν άγνωστο στη χώρα. Κάποιοι το γνωρίζουν από τις αστυνομικές ταινίες του Χόλιγουντ, οι οποίες δείχνουν Αμερικανούς αστυνομικούς να το προτιμούν. Από ’κει φαίνεται τα έμαθε και η “Σέχτα Επαναστατών” στην προκήρυξη της οποίας αναγράφεται το φρικτό ευφυολόγημα (προφανώς, ξεπατικωμένο από κάποια ταινία) ότι οι αστυνομικοί “όπως τα ντόνατς που τρώνε, δεν είναι ωραίοι χωρίς μια τρύπα στη μέση”... Πέρα από τα αριστερίστικα στερεότυπα περί “μισθοφορικού στρατού του καθεστώτος” προέκυψαν και χολιγουντιανές ατάκες δευτεροκλασάτων ταινιών, όπως “η ζωή κάθε μπάτσου κοστίζει όσο και μία σφαίρα”» («Η εξέγερση της αερολογίας», «Καθημερινή» 8.2.2009) Στο μπλογκ του κατηγορούμενου για τη ληστεία και τη δολοφονία του ταξιτζή στην Πάρο Τάσου Θεοφίλου, ανάμεσα σε διάφορα ακατάληπτα, διαβάζουμε: «Οι δικαστές Ντρεντ (σ.σ. ήρωας κόμικ και ταινίας του Χόλιγουντ, 1995) ενσαρκώθηκαν... Ο Νόμος δεν είναι αρκετός για να προστατεύσει την Τάξη. Ανέλαβαν οι δικαστές Ντρεντ... Δεν απελπίζομαι. Σκέφτομαι πως και οι “V” ενσαρκώνονται (σ.σ. αναφορά στην ταινία «V for Vendetta»). Φτιάχνουν Δεκέμβρηδες. Φτιάχνουν Φλεβάρηδες... Και ανάμεσα τους ο Νίο (σ.σ. ο ήρωας της ταινίας «Matrix») ανήμπορος να ενσαρκωθεί. Κρυμμένος πίσω από το άβαταρ και μέσα στο σκάφανδρο...» («Παρανουαρικό» 27.7.2012) Στην τελευταία προκήρυξη των οργανώσεων με τα κινηματογραφικής υφής ονόματα («Αγρια Ελευθερία», «Υποκινητές Κοινωνικών Εκρήξεων»), που ανέλαβαν τη βομβιστική επίθεση στο Mall, υπάρχουν αναφορές μόνο σε προηγούμενες τρομοκρατικές οργανώσεις και μια χύδην καταγγελία του καταναλωτισμού και της κοινωνίας του θεάματος. Φαίνεται ότι είναι γραμμένη από άνθρωπο που έχει -αν μη τι άλλο- διαβάσει σχετικά κείμενα κριτικής των σύγχρονων φαινομένων, αλλά κι εδώ απουσιάζει παντελώς το κοινωνικό πρόταγμα. Από τη νέα τρομοκρατία λείπει έστω το φύλλο συκής, μια θεωρία επανάστασης, που επεδείκνυαν οι προηγούμενες οργανώσεις. Η παιδεία των δραστών είναι ένα συνονθύλευμα χολιγουντιανών ταινιών και αριστερίστικων τσιτάτων. Αυτό πιθανώς να οφείλεται στο γεγονός ότι «οι μαμάδες βορείων προαστίων», όπως χαρακτηριστικά τις περιγράφει στο βιβλίο της η κ. Παυλίνα Νάσιουτζικ, άφησαν την παιδεία των βλαστών τους στη μικρή οθόνη. Οπως έγραψε στο βιβλίο της η μητέρα του κατηγορούμενου για τη ληστεία στον Βελβεντό, «το μόνο που με παρηγορεί... είναι ότι δεν διαβάζουν ποτέ, και είναι απίθανο να προκύψει ποτέ από αυτό το βιβλίο βιντεοπαιχνίδι για να το δουν».kathimerini 12.2.2013