Η μεγάλη ευκαιρία του Σαμαρά
Θα μπορούσε να πεις κανείς πολλά για την Εκκλησία και την στάση της απέναντι στο πολιτικοοικονομικό κατεστημένο. Όμως η περίφημη πλέον εγκύκλιός της που χαρακτηρίζει την Ελλάδα «Χώρα υπό κατοχή» απηχεί αυτό που συμβαίνει σήμερα στην ελληνική κοινωνία – και το βλέπουμε άλλωστε κάθε ημέρα εδώ στα σχόλια: Δεν είναι πλέον μόνοι οι αριστεροί εκείνοι που ζητάνε επαναστατικές δράσεις και ανατροπές. Είναι και συντηρητικά κοινωνικά στρώματα που έβλεπαν μέχρι τώρα με απέχθεια τις διαδηλώσεις και τα λάβαρα. Είναι και «δεξιοί», ψηφοφόροι της καθεστηκυίας τάξης σε όλη τους την ζωή. Είναι και μικροαστοί που βλέπουν τα μαγαζιά τους να κλείνουν και τις περιουσίες τους να χάνονται που θέλουν να κατέβουν στους δρόμους και τότε οι “επαναστάτες” των Εξαρχείων δεν θα έχουν που να κρυφτούν. Και ο,τι συνέβη με τον Χατζηδάκη θα ξανασυμβεί σε λίγο. Έχουμε ξεχάσει τις αποδοκιμασίες προς Κακλαμάνη, Πάγκαλο, Σιούφα, Κουτρουμάνη και πολλούς άλλους;
Η έκρηξη της λαϊκής οργής θα εντείνεται όσο η κυβέρνηση θα συνεχίζει να εφαρμόζει απαρέγκλιτα τις εντολές του ΔΝΤ και η χώρα να εξαθλιώνεται. Το «σύστημα» καταρρέει. Δεν έχει πλέον καμία βάση νομιμοποίησης. Και τίθεται μόνο ένα ερώτημα: . Υπάρχει κάποιος που μπορεί να σώσει την χώρα; Υπάρχει κάποιος που μπορεί να εκφράσει την λαϊκή αγωνία και να οδηγήσει την πατρίδα και τον λαό της σε δρόμους ελπίδας;
Εμείς πιστεύουμε ότι αυτός ο ηγέτης μπορεί να είναι μόνο ο Αντώνης Σαμαράς. Όχι μόνο επειδή η πολύχρονη πολιτική μοναξιά του τον καθιστά μη συνένοχο στις τεράστιες ευθύνες του πολιτικού κόσμου. Αλλά και επειδή είναι ο μόνος πολιτικός ηγέτης σήμερα που έχει συγκροτημένη σκέψη, άποψη και όραμα για το μέλλον. Γι αυτό και τον πολεμούν με όλα τα μέσα.
Και να εξηγηθούμε: Δεν τα έκανε όλα καλά ο Σαμαράς στο χρόνο που πέρασε από την πανηγυρική εκλογή του στην ηγεσία της ΝΔ. Αλλά, κανένας αντικειμενικός παρατηρητής δεν μπορεί να απαιτεί να τα έχει κάνει όλα καλά, μέσα σε τέτοιες συνθήκες. Όπως και κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι τα βασικά, τα ουσιαστικά, τα έκανε: Είπε όχι στο Μνημόνιο, έβαλε κόκκινες γραμμές στην εθνική πολιτική, απάλλαξε το κόμμα από τις βαρωνίες και τα φέουδα, του έδωσε ιδεολογικό στίγμα και άλλα πολλά. Από την άλλη μεριά δεν άνοιξε, όπως περιμέναμε όλοι, τις πόρτες της ΝΔ στο νέο αίμα, δεν ανανέωσε ριζικά τον κομματικό μηχανισμό και κράτησε κομματικές ισορροπίες που μόνο τον ίδιο ζημιώνουν και την κοινή υπόθεση για μια καλύτερη Πατρίδα. Αλλά αυτά τα λέμε κάθε ημέρα εδώ και θα συνεχίσουμε να τα λέμε μέχρι ν΄ αλλάξουν.
Σήμερα, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, ΤΩΡΑ, ανοίγεται μπροστά στον Σαμαρά μια μεγάλη ευκαιρία να υπερβεί τα στενά κομματικά πλαίσια και να εκφράσει ευρύτερες δυνάμεις στον αγώνα για το αύριο. Είμαστε βέβαιοι πως και ο ίδιος ο Σαμαράς το αισθάνεται και το καταλαβαίνει αυτό. Πρέπει όμως να ξεφύγει από τις αγκυλώσεις ενός κομματικού μηχανισμού που επί δεκαετίες έμαθε να λειτουργεί με συγκεκριμένο τρόπο,κατεύθυνση, μεθοδολογία και ιδεολογία.
Θα περιγράψουμε με απλά λόγια το πρόβλημα της ΝΔ και συγνώμη αν γίνει λίγο κουραστικό αυτό το άρθρο. Πάρτε για παράδειγμα την απολογητική και αμφιλεγόμενη στάση αρκετών βουλευτών της ΝΔ και κατά την διάρκεια της ψήφισης του πολυνομοσχεδίου και καθόλη την διάρκεια της κρίσης, σε οικονομικά, ή εθνικά ζητήματα. Είναι μια στάση που μας εξοργίζει όλους. «Γιατί τους βγάζουν στα παράθυρα», λένε όλοι. Γιατί συμβαίνει αυτό; Δεν είναι ότι βουλευτές και πολιτευτές βλέπουν, κατ΄ανάγκην, με κακό μάτι τον Σαμαρά, όπως επιχειρεί να δείξει καθημερινά ο φιλοκυβερνητικός Τύπος. Είναι κυρίως επειδή τα έχουν χάσει ιδεολογικά και πολιτικά. Είναι επειδή δεν μπορούν να διαφοροποιηθούν αποφασιστικά από μια πολιτική που μέσες άκρες εξέφραζαν και οι ίδιοι πριν από την εποχή Σαμαρά.
Με απλά λόγια: Πως να είναι αντι- ΠΑΣΟΚ όταν αυτό έχει γίνει …Νέα Δημοκρατία; Ξεχνάτε τι λέγαμε επί κυβέρνησης Καραμανλή; Ότι έχασε παταγωδώς επειδή ακολούθησε πολιτική ΠΑΣΟΚ χωρίς να είναι ΠΑΣΟΚ; « Τα ίδια από την ανάποδη κάνει σήμερα και το ΠΑΣΟΚ. Σήμερα το ΠΑΣΟΚ έχει γίνει ένα νέο-φιλελεύθερο μόρφωμα που υπακούει τυφλά σε μια μονοδιάστατη πολιτική λιτότητας που του επιβάλλουν τα διεθνή επενδυτικά κέντρα. Αλλά δεν μπορεί να γίνει με την σειρά του ΝΔ και γι αυτό είναι καταδικασμένο να αποτύχει παταγωδώς. Έχει χάσει το παιχνίδι, και αν μείνει στην ιστορία, θα μείνει απλά ως ένα παράδειγμα νεοελληνικού ραγιαδισμού.
Η ΝΔ από την άλλη, βρίσκεται στο σταυροδρόμι μιας ιστορικής γι αυτήν ευκαιρίας να απεμπλακεί από τις σκιές και τα βάρη του παρελθόντος της και να αναλάβει μια νέα αποστολή.
Αυτό που ζούμε δεν είναι το τέλος της Μεταπολίτευσης; Αυτή η πλήρης σύγχυση ρόλων και ιδεών δεν σηματοδοτεί το τέλος όλων όσων ζήσαμε στο δημόσιο βίο από το 1974 και εντεύθεν; Μπορεί λοιπόν η Νέα Μεταπολίτευση που διακηρύσσει ο Σαμαράς να γίνει με παλαιά υλικά;
Τα ψέματα τελείωσαν. Οι εποχές δεν ενδείκνυνται ούτε για ομφαλοσκόπηση ούτε για αυτομαστιγώματα. Ο πολύς κόσμος ψάχνει για έναν «φάρο» που θα τον σηκώσει από τον καναπέ και θα του δώσει το στίγμα της δράσης.
Υπάρχει μια μεγάλη δεξαμενή Ελλήνων που δεν επιθυμεί, για διάφορους λόγους, να συνταχθεί με το ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΜΕ, την ΔΑΚΕ, τη ΝΔ και όλους τους χρεοκοπημένους πολιτικούς και εργατοπατερικούς μηχανισμούς. Πιστεύει δηλαδή στην ανάγκη της «εξέγερσης» κατά του μνημονίου, χωρίς όμως να θέλει να ταυτιστεί με τους προηγούμενους. Πέραν αυτών υπάρχει και το «πατριωτικό» λεγόμενο ΠΑΣΟΚ που ανέκαθεν αντιμετώπιζε θετικά τον Σαμαρά. Παράλληλα, υπάρχουν πολλοί ψηφοφόροι, νέας κοπής, που καθόλου μα καθόλου δεν δεσμεύονται από κόντρες του παρελθόντος, από ανένδοτους αγώνες, από αποστασίες, από πράσινα και μπλε καφενεία, κλπ. Πρόκειται για νέα παιδιά που μεγάλωσαν σε μια πιο απολιτίκ, πιο προνομιούχα κοινωνία, και που σήμερα βλέπουν τη γη να φεύγει κάτω από τα πόδια τους. Χωρίς να είναι αριστεροί, δεξιοί, αναρχικοί, ή οτιδήποτε άλλο, ψάχνουν τον τρόπο να αντιδράσουν, να εκδηλώσουν το θυμό τους, μέσα από μια οργανωμένη πολιτική και κοινωνική κίνηση.
Όλοι αυτοί δεν ξέρουν τον Σαμαρά. Δεν τον έχουν γνωρίσει. Και ούτε πρόκειται να τους γνωρίσει αν συνεχίσει να ακολουθεί την επικοινωνιακή πολιτική που ακολουθεί. Αν καταφέρει όμως να τους πλησιάσει, μπορεί να τους προσφέρει όραμα και να διοχετεύσει την οργή τους σε δημιουργικά μονοπάτια. Και μέσα απο αυτά στην λεωφόρο του αύριο.Οι πρόσφατες πολυπληθείς και βροντερές διαδηλώσεις, έδειξαν ότι ο κόσμος και θέλει και ψάχνει για νέες μορφές αγώνα. Το ζήτημα είναι να βρει κάποιον που θα τον εκφράζει για να συνταχθεί μαζί του.
Η Ν.Δ. ποτέ στην ιστορία της, ασχέτως εκλογικών αποτελεσμάτων, δεν είχε μια τέτοια βάση ανθρώπων από την οποία θα μπορούσε να ενισχύσει τις τάξεις της και να διεκδικήσει πράγματα που για τη παραδοσιακή «δεξιά» παράταξη φάνταζαν απίθανα.
Ο Σαμαράς έχει λοιπόν τη μοναδική ευκαιρία να ηγηθεί όλου αυτού του κόσμου, που σε άλλες εποχές δεν θα ταυτίζονταν με τη ΝΔ, και να αντλήσει από μια τεράστια δεξαμενή προβληματισμένων πολιτών που είναι έτοιμη να ακολουθήσει. Αν καταφέρει και απομονώσει τα εσωκομματικά «βαρίδια» και αναλάβει το ρόλο που του επιφύλαξε η ιστορία, ίσως τότε μπορέσει και να εκπληρώσει το όνειρό του να γίνει πραγματικός πρωθυπουργός και ηγέτης της χώρας, αλλά και το όνειρο πολλών εκατομμυρίων Ελλήνων, να γλιτώσουν από τα δεσμά της τρόικας.
Έχει δηλαδή τη μοναδική ευκαιρία να μείνει στην ιστορία ως πραγματικός statesman, και όχι απλά ως ένας ακόμη διεκπεραιωτής.
FactorX – Strange Attractor
No comments:
Post a Comment