Η πτώχευση της Ελλάδας είναι θέμα χρόνου εκτιμά ο Νουριέλ Ρουμπινί. Σε συνέντευξή του στο οικονομικό περιοδικό «Capital» ο διεθνούς φήμης οικονομολόγος-αναλυτής σημειώνει ότι την περίπτωση της Ελλάδας «τα δεδομένα μιλούν μια πολύ καθαρή γλώσσα».
Ακόμη και αν οι Έλληνες υλοποιήσουν το δρακόντειο πρόγραμμα περικοπών, «πράγμα για το οποίο πολύ αμφιβάλλω», λέει, το βάρος του χρέους σύμφωνα με την πρόγνωση του ΔΝΤ θα παραμείνει αισθητά πάνω από 100% του ΑΕΠ. Το παραμικρό εξωτερικό σοκ αρκεί για να καταστεί «ανεξέλεγκτο» το πρόβλημα του ελληνικού χρέους.
«Για αυτό, το ερώτημα που τίθεται για μένα δεν είναι εάν θα πτωχεύσει η Ελλάδα, αλλά μόνο πότε», τονίζει ο κ. Ρουμπινί. Εκτιμά δε ότι ο ευρωπαϊκός μηχανισμός διάσωσης εκείνο που ενδεχομένως κάνει είναι «να καθυστερεί την κατάρρευση των ελληνικών ομολόγων - στην καλύτερη περίπτωση μέχρι το χρονικό σημείο που οι υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης θα είναι σε καλύτερη κατάσταση», αναφέρει ο ίδιος.
Στη συνέντευξη στο Capital ο Ν. Ρουμπινί προειδοποιεί για τους κινδύνους που συνεχίζουν να υπάρχουν για την παγκόσμια οικονομία. Για τη γερμανική οικονομία παραδέχεται «επέστρεψε στο δρόμο της ανάπτυξης», αλλά σημειώνει ότι «βρίσκεται πολύ μακράν του επιπέδου προ κρίσης» και πρόκειται για «στατιστικό εφέ», καθώς και το 2009 το επίπεδο ανάπτυξης ήταν χαμηλό.
Τα προγράμματα περικοπών που εφαρμόζουν η Γερμανία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες το τρέχον έτος θα είναι «τροχοπέδη» για την ανάκαμψη, πρόσθεσε.
4 σχόλια. Σχολιάστε!
Η μισή χώρα είναι δημόσιοι υπάλληλοι και οι άλλοι μισοί έχουν μαγαζιά.
Αποφυγή χρεωκοπίας απαιτεί παραγωγικά και κυρίως ψυχικά αποθέματα που η ελληνική κοινωνία δεν διαθέτει.
Η πτωχευση ειναι μια νομικη διαδικασια. Εχει νορμες, ορους, κανονες, συνεπειες κλπ. Δεν ειναι τερας, δεν είναι ανεξελεγχτη. Και σε αυτη προβαινει καθε νομικο προσωπο (ΑΕ, ΟΕ, ΝΠΙΔ, ΝΠΔΔ, Φυσικα προσωπα ΚΑΙ κρατη) οταν κρινει οτι δεν μπορουν να ανταπεξελθει στις υποχρεωσεις του οποτε η πτωχευση είναι ο μονος δρομος να επιβιωσει. ΣΥΜΜΑΝΤΙΚΟ: η δυναμη που ωθει στην πτωχευση ειναι η αναγκη επιβιωσης (της δραστηριοτητας εταιρειων, της οικονομικης επιβιωσης φυσικων προσωπων, κλπ). ΔΕΝ ειναι το πιστολι στους πιστωτες, δεν ειναι η εκδικιση. Αυτο το ρισκο το γνωριζουν οι πιστωτες, εξ'ου και οι τοκοι. Εξαλλου, η πτωχευση/αναδιαρθρωση/μειωση χρεους κλπ ειναι συστατικα μερη του καπιταλισμου, ειναι κομματια του παιχνιδιου. ΑΝ ο καπιταλισμος δεν την ηθελε μεσα στο παιχνιδι, σιγουρα θα ειχε βρει τον τροπο να την διαγραψη απο την εξισωση.
Τωρα αν μας συμφερει η οχι, ειναι μια αλλη κουβεντα. Για την ακριβεια, το αν και ποτε μας συμφερει ειναι η ΜΟΝΗ κουβεντα.
Δυστυχως, εδω που ειμαστε, καποιος θα πληρωσει το μαρμαρο. Προς το παρον, το πληρωνουμε μονο εμεις. Αλλα μπορει αργοτερα να βαλουμε στο "χωρο" μας και καποιους πιστωτες. Το γνωστο και ως "ο παιζων χανει και ο πινων μεθα". Παιξαμε και χασαμε, παιξανε και μπορει και να χασουν.
λίγες φορές οι προγνώσεις στο ρευστό περιβάλλον που διανύουμε ερχονται πάνω κάτω?
ReplyDelete