Ανδρέας Μάνεσσης: «Ολα αρχίζουν και τελειώνουν με μια λέξη: δουλειά»
Οταν ήταν μικρός, ονειρευόταν ταξίδια. «Πήγαινα στο Manos Travel στο Σύνταγμα, έπαιρνα μπροσούρες και τις διάβαζα ξανά και ξανά. Μου είχε κολλήσει μια συγκεκριμένη εκδρομή: Ρώμη - Παρίσι - Λονδίνο. Εκείνα τα χρόνια -όχι, δεν θα αποκαλύψω την ηλικία μου! (γελάει)- τα ταξίδια στο εξωτερικό ήταν πανάκριβα, ελάχιστοι μπορούσαν να αντεπεξέλθουν σε τέτοιο κόστος. «Αυτά είναι για πλούσιους, όχι για εμάς», έλεγε ο μακαρίτης ο πατέρας μου, που ήταν μανάβης». Πού να φανταζόταν τότε πως θα έφτανε μια μέρα που ο γιος του θα έχει πάει 150 φορές στο Λονδίνο, 120 στη Ρώμη και 100 στο Παρίσι...
Ο Ανδρέας Μάνεσσης είναι ο αδιαμφισβήτητος βασιλιάς του οργανωμένου ταξιδιού στη χώρα μας. Αυτοδημιούργητος ως επιχειρηματίας, άνοιξε νέους δρόμους στο χώρο και κέρδισε την εμπιστοσύνη των Ελλήνων, με καινοτόμα ταξιδιωτικά προϊόντα, με εξαιρετική σχέση ποιότητας - τιμής, προσεγμένες υπηρεσίες και έμφαση στη λεπτομέρεια. Ισως γιατί και ο ίδιος ήταν και παραμένει παθιασμένος ταξιδευτής, με απαιτήσεις.
Βέβαια, τελειώνοντας το λύκειο, στον Πειραιά, προς άλλη κατεύθυνση σκόπευε να πορευτεί. «Ηθελα να γίνω ηθοποιός. Αποφοίτησα από κρατική δραματική σχολή πιστεύοντας ότι η υποκριτική θα μου εξασφάλιζε μια καλή ζωή, αλλά δεν άργησα να συνειδητοποιήσω ότι όλα όσα είχα στο μυαλό μου για το συγκεκριμένο επάγγελμα μακράν απείχαν από την πραγματικότητα. Εκείνη την εποχή υπήρχαν μόνο 20 θίασοι στην Αθήνα και δύο κανάλια: η ΕΡΤ και η ΥΕΝΕΔ. Τι με περίμενε; Ανεργία και πείνα. Και δεν σου κρύβω ότι είμαι καλοπερασάκιας. Οπότε, δεν είχα επιλογή. Τυχαία δούλεψα ως συνοδός εκδρομών σε ένα γραφείο και είδα ότι τα κατάφερνα. Ενα είδος παράστασης δεν είναι κι αυτό; Οι ταξιδιώτες είναι οι θεατές σου, πρέπει να τους κερδίσεις με την αφήγηση και το χιούμορ σου. Ετσι, κόλλησα με τα ταξίδια».
Το 1988 άνοιξε το δικό του γραφείο, με μόλις δύο εργαζομένους. «Σκοπός μου ήταν να ταξιδεύω ο ίδιος, αλλά στην πορεία είδα ότι εγώ έπρεπε να δουλεύω - και μάλιστα πολύ!» λέει και γελάει. Σήμερα, η Manessis Travel έχει περισσότερους από 70 υπαλλήλους και είναι «μια εταιρεία χωρίς δάνεια, που δεν χρωστάει πουθενά», όπως τονίζει ο δημιουργός της, ο οποίος, πάντως, αντιδρά στο άκουσμα της φράσης success story. «Εχει γίνει καραμέλα τα τελευταία χρόνια. Προσωπικά, δεν θέλω να μου αποδίδεται κανένα success story. Πιστεύω πως όλα αρχίζουν και τελειώνουν με μία λέξη: δουλειά! Ανταγωνισμός υπάρχει παντού. Αλλά, αν έχεις ταλέντο, αν αγαπάς το ταξίδι και είσαι αποφασισμένος να εργαστείς σκληρά, ο ανταγωνισμός δεν παίζει κανένα ρόλο».
Σταδιακά, μετά το 2010, ο Ανδρέας σκόπευε να παραδώσει το γραφείο στα χέρια των συνεργατών του και να ξεκουραστεί, να πάρει μια βαλίτσα και να γυρίσει τον κόσμο. «Παλαιότερα ήμουν πιο συγκεντρωτικός. Οταν αποφάσισα να δώσω μεγαλύτερες πρωτοβουλίες στους νεότερους, με πολλή χαρά διαπίστωσα ότι μπορεί να μην είναι τόσο προσεκτικοί όσο ίσως θα ήθελα, αλλά είναι αποτελεσματικοί».
Ομως η κρίση τον πρόλαβε και άλλαξε τα σχέδιά του. «Εχουμε μείνει λίγα παραδοσιακά ταξιδιωτικά γραφεία πια στην αγορά. Είδα πολλούς άξιους συναδέλφους να βυθίζονται στα χρέη και να κλείνουν». Εμαθε από τα λάθη εκείνων; «Οχι, αλλά φοβήθηκα. Και ο φόβος της αποτυχίας σε κάνει πιο συγκεντρωμένο, πιο δυνατό. Δεν έρχεσαι στην εταιρεία σου με ένα πλάνο, αλλά με δέκα, πιστεύοντας ότι κάποιο από αυτά θα σου βγει».
Μπρα ντε φερ με το Ιντερνετ
Πόσο έχει αλλάξει ο χώρος του οργανωμένου ταξιδιού τα τελευταία χρόνια; «Πολύ, όπως και ο τουρισμός, οι επιχειρήσεις, η κοινωνία γενικότερα. Το δικό μας επάγγελμα, όμως, δεν επηρεάστηκε τόσο από την κρίση όσο από την επέλαση του Ιντερνετ. Εχει αλλάξει η κουλτούρα του ταξιδιώτη. Οι άνθρωποι θέλουν την Κυριακή το βράδυ, από τον καναπέ του σπιτιού τους, να κλείσουν εισιτήρια και ξενοδοχείο για το ταξίδι τους. Κανένα ταξιδιωτικό γραφείο δεν θα βρουν, φυσικά, ανοιχτό εκείνη την ώρα. Θα τους δώσει, όμως, λύση το Διαδίκτυο. Αυτό εμείς έπρεπε να αναζητήσουμε τρόπους να το ξεπεράσουμε. Το αντανακλαστικό μας ήταν να γίνουμε πιο ευέλικτοι, με πέντε συνολικά εξειδικευμένες εταιρείες, για να μπορέσουμε να πλησιάσουμε, έστω, την κερδοφορία του 2009». Το φετινό Πάσχα η Manessis Travel διακίνησε γύρω στις 10.000 ταξιδιώτες. Κάθε χρόνο, περισσότεροι από 50.000 Ελληνες την εμπιστεύονται. «Πολλοί διακηρύσσουν ότι έχουν την πρωτιά. Τιμώ τους συναδέλφους μου και τους σέβομαι, αλλά εμείς είμαστε πρώτοι, πώς να το κάνουμε!» λέει ο συνομιλητής μου.
Για τον Ανδρέα Μάνεσση το ταξίδι δεν είναι απλώς μια απόλαυση. Είναι τρόπος ζωής. Εχει πολλά να θυμηθεί και να νοσταλγήσει. «Λατρεύω τη Βραζιλία, είναι μοναδική», λέει. «Αλλά και την Ιταλία. Νιώθω τόσο οικεία εκεί και πάντα περνάω καλά. Μάλλον στην προηγούμενη ζωή μου ήμουν Ιταλός! Επίσης, το Λονδίνο είναι για μένα το κέντρο του κόσμου, ποτέ δεν το βαριέμαι». Αλλά έχει και πολλά ακόμη να ονειρευτεί: «Δεν έχω πάει στη Νότιο Αφρική ούτε στην Ανταρκτική. Και θεωρώ εμπειρία ανεπανάληπτη να μείνω σε κάποια καλά ξενοδοχεία: στον 117ο όροφο του Ritz-Carlton του Χονγκ Κονγκ, για παράδειγμα, στο καινούργιο Marina Bay Sands της Σιγκαπούρης, με την τεράστια πισίνα που ενώνει τα τρία κτίριά του, ή στο επίσης ολοκαίνουργιο Mandarin Oriental στο Μπόντρουμ της Τουρκίας».
Σκέφτεται καθόλου πώς θα ήταν η ζωή του αν είχε επιμείνει στην ηθοποιία; «Χάλια! Αφού δεν είχα ταλέντο. Ενα μικρό πέρασμα είχα κάνει κάποτε από τα “Εγκλήματα” και γυρίσαμε τη σκηνή δέκα φορές για να πω σωστά τα λόγια μου. Τόνιζα όλες τις λέξεις σε λάθος συλλαβή!» Υπάρχει κάποιο περιστατικό που τον κάνει να γελάει κάθε φορά που το θυμάται; «Φυσικά! Ηταν στο ξεκίνημα της εταιρείας. Είχε έρθει ένας πελάτης που ζητούσε επίμονα έναν μεγάλο βακαλάο. Εννοούσε μπανγκαλόου...».
Ο Ανδρέας Μάνεσσης είναι ο αδιαμφισβήτητος βασιλιάς του οργανωμένου ταξιδιού στη χώρα μας. Αυτοδημιούργητος ως επιχειρηματίας, άνοιξε νέους δρόμους στο χώρο και κέρδισε την εμπιστοσύνη των Ελλήνων, με καινοτόμα ταξιδιωτικά προϊόντα, με εξαιρετική σχέση ποιότητας - τιμής, προσεγμένες υπηρεσίες και έμφαση στη λεπτομέρεια. Ισως γιατί και ο ίδιος ήταν και παραμένει παθιασμένος ταξιδευτής, με απαιτήσεις.
Βέβαια, τελειώνοντας το λύκειο, στον Πειραιά, προς άλλη κατεύθυνση σκόπευε να πορευτεί. «Ηθελα να γίνω ηθοποιός. Αποφοίτησα από κρατική δραματική σχολή πιστεύοντας ότι η υποκριτική θα μου εξασφάλιζε μια καλή ζωή, αλλά δεν άργησα να συνειδητοποιήσω ότι όλα όσα είχα στο μυαλό μου για το συγκεκριμένο επάγγελμα μακράν απείχαν από την πραγματικότητα. Εκείνη την εποχή υπήρχαν μόνο 20 θίασοι στην Αθήνα και δύο κανάλια: η ΕΡΤ και η ΥΕΝΕΔ. Τι με περίμενε; Ανεργία και πείνα. Και δεν σου κρύβω ότι είμαι καλοπερασάκιας. Οπότε, δεν είχα επιλογή. Τυχαία δούλεψα ως συνοδός εκδρομών σε ένα γραφείο και είδα ότι τα κατάφερνα. Ενα είδος παράστασης δεν είναι κι αυτό; Οι ταξιδιώτες είναι οι θεατές σου, πρέπει να τους κερδίσεις με την αφήγηση και το χιούμορ σου. Ετσι, κόλλησα με τα ταξίδια».
Το 1988 άνοιξε το δικό του γραφείο, με μόλις δύο εργαζομένους. «Σκοπός μου ήταν να ταξιδεύω ο ίδιος, αλλά στην πορεία είδα ότι εγώ έπρεπε να δουλεύω - και μάλιστα πολύ!» λέει και γελάει. Σήμερα, η Manessis Travel έχει περισσότερους από 70 υπαλλήλους και είναι «μια εταιρεία χωρίς δάνεια, που δεν χρωστάει πουθενά», όπως τονίζει ο δημιουργός της, ο οποίος, πάντως, αντιδρά στο άκουσμα της φράσης success story. «Εχει γίνει καραμέλα τα τελευταία χρόνια. Προσωπικά, δεν θέλω να μου αποδίδεται κανένα success story. Πιστεύω πως όλα αρχίζουν και τελειώνουν με μία λέξη: δουλειά! Ανταγωνισμός υπάρχει παντού. Αλλά, αν έχεις ταλέντο, αν αγαπάς το ταξίδι και είσαι αποφασισμένος να εργαστείς σκληρά, ο ανταγωνισμός δεν παίζει κανένα ρόλο».
Σταδιακά, μετά το 2010, ο Ανδρέας σκόπευε να παραδώσει το γραφείο στα χέρια των συνεργατών του και να ξεκουραστεί, να πάρει μια βαλίτσα και να γυρίσει τον κόσμο. «Παλαιότερα ήμουν πιο συγκεντρωτικός. Οταν αποφάσισα να δώσω μεγαλύτερες πρωτοβουλίες στους νεότερους, με πολλή χαρά διαπίστωσα ότι μπορεί να μην είναι τόσο προσεκτικοί όσο ίσως θα ήθελα, αλλά είναι αποτελεσματικοί».
Ομως η κρίση τον πρόλαβε και άλλαξε τα σχέδιά του. «Εχουμε μείνει λίγα παραδοσιακά ταξιδιωτικά γραφεία πια στην αγορά. Είδα πολλούς άξιους συναδέλφους να βυθίζονται στα χρέη και να κλείνουν». Εμαθε από τα λάθη εκείνων; «Οχι, αλλά φοβήθηκα. Και ο φόβος της αποτυχίας σε κάνει πιο συγκεντρωμένο, πιο δυνατό. Δεν έρχεσαι στην εταιρεία σου με ένα πλάνο, αλλά με δέκα, πιστεύοντας ότι κάποιο από αυτά θα σου βγει».
Μπρα ντε φερ με το Ιντερνετ
Πόσο έχει αλλάξει ο χώρος του οργανωμένου ταξιδιού τα τελευταία χρόνια; «Πολύ, όπως και ο τουρισμός, οι επιχειρήσεις, η κοινωνία γενικότερα. Το δικό μας επάγγελμα, όμως, δεν επηρεάστηκε τόσο από την κρίση όσο από την επέλαση του Ιντερνετ. Εχει αλλάξει η κουλτούρα του ταξιδιώτη. Οι άνθρωποι θέλουν την Κυριακή το βράδυ, από τον καναπέ του σπιτιού τους, να κλείσουν εισιτήρια και ξενοδοχείο για το ταξίδι τους. Κανένα ταξιδιωτικό γραφείο δεν θα βρουν, φυσικά, ανοιχτό εκείνη την ώρα. Θα τους δώσει, όμως, λύση το Διαδίκτυο. Αυτό εμείς έπρεπε να αναζητήσουμε τρόπους να το ξεπεράσουμε. Το αντανακλαστικό μας ήταν να γίνουμε πιο ευέλικτοι, με πέντε συνολικά εξειδικευμένες εταιρείες, για να μπορέσουμε να πλησιάσουμε, έστω, την κερδοφορία του 2009». Το φετινό Πάσχα η Manessis Travel διακίνησε γύρω στις 10.000 ταξιδιώτες. Κάθε χρόνο, περισσότεροι από 50.000 Ελληνες την εμπιστεύονται. «Πολλοί διακηρύσσουν ότι έχουν την πρωτιά. Τιμώ τους συναδέλφους μου και τους σέβομαι, αλλά εμείς είμαστε πρώτοι, πώς να το κάνουμε!» λέει ο συνομιλητής μου.
Για τον Ανδρέα Μάνεσση το ταξίδι δεν είναι απλώς μια απόλαυση. Είναι τρόπος ζωής. Εχει πολλά να θυμηθεί και να νοσταλγήσει. «Λατρεύω τη Βραζιλία, είναι μοναδική», λέει. «Αλλά και την Ιταλία. Νιώθω τόσο οικεία εκεί και πάντα περνάω καλά. Μάλλον στην προηγούμενη ζωή μου ήμουν Ιταλός! Επίσης, το Λονδίνο είναι για μένα το κέντρο του κόσμου, ποτέ δεν το βαριέμαι». Αλλά έχει και πολλά ακόμη να ονειρευτεί: «Δεν έχω πάει στη Νότιο Αφρική ούτε στην Ανταρκτική. Και θεωρώ εμπειρία ανεπανάληπτη να μείνω σε κάποια καλά ξενοδοχεία: στον 117ο όροφο του Ritz-Carlton του Χονγκ Κονγκ, για παράδειγμα, στο καινούργιο Marina Bay Sands της Σιγκαπούρης, με την τεράστια πισίνα που ενώνει τα τρία κτίριά του, ή στο επίσης ολοκαίνουργιο Mandarin Oriental στο Μπόντρουμ της Τουρκίας».
Σκέφτεται καθόλου πώς θα ήταν η ζωή του αν είχε επιμείνει στην ηθοποιία; «Χάλια! Αφού δεν είχα ταλέντο. Ενα μικρό πέρασμα είχα κάνει κάποτε από τα “Εγκλήματα” και γυρίσαμε τη σκηνή δέκα φορές για να πω σωστά τα λόγια μου. Τόνιζα όλες τις λέξεις σε λάθος συλλαβή!» Υπάρχει κάποιο περιστατικό που τον κάνει να γελάει κάθε φορά που το θυμάται; «Φυσικά! Ηταν στο ξεκίνημα της εταιρείας. Είχε έρθει ένας πελάτης που ζητούσε επίμονα έναν μεγάλο βακαλάο. Εννοούσε μπανγκαλόου...».
No comments:
Post a Comment