Κοινωνία & Πολιτισμός

«Χωρίς τους διακινητές δεν έχουμε καμία ευκαιρία»

Σε λίγες μέρες είναι η Παγκόσμια Ημέρα Μετανάστευσης. Χιλιάδες πρόσφυγες μπαίνουν μέσα από τα ελληνικά σύνορα στη FYROM. Κάποιοι ισχυρίζονται πως χωρίς τους διακινητές δεν έχουν μέλλον.

Χιλιάδες πρόσφυγες από την Συρία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν εγκαταλείπουν τις πατρίδες τους και αναζητούν καλύτερη τύχη. Ο Λάζαρος Ούλης έχει ένα μικρό αγρόκτημα στο χωριό Ειδομένη κοντά στη FΥΡΟΜ.

«Έρχεται πάρα πολύς κόσμος. Ημερησίως μπορεί να έρχονται και 100 και 200 άτομα. Περνάνε για τα Σκόπια και θέλουν να πάνε στη Γερμανία. Το θέμα είναι πολύ μεγάλο. Δεν υπάρχει βοήθεια εδώ στο χωριό. Κατεβαίνω στο δρόμο και ανταμώνω οικογένειες και μας λένε δώστε μας δυο ευρώ ή ψωμί ή τυρί».

Τα τελευταία χρήματα των προσφύγων πάνε στους διακινητές

Το δάσος πίσω από το αγρόκτημα φθάνει μέχρι τα σύνορα. Εκεί καταφεύγουν πολλοί πρόσφυγες και μετανάστες, οι οποίοι περιμένουν να πέσει το σκοτάδι για να περάσουν τα σύνορα. «Τα βράδια παγώνουμε. Δεν έχουμε κουβέρτες. Έχουμε τόσα προβλήματα. Δεν έχουμε νερό, δεν έχουμε να φάμε. Εδώ δεν υπάρχει κανείς για να μας βοηθήσει. Αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα για εμάς. Θέλουμε να περάσουμε τα σύνορα αλλά δεν μας αφήνει η αστυνομία της FYROM» λέει ένας πρόσφυγας.

Στόχος με τα πόδια να περάσουν τα Βαλκάνια

Κάποιες φορές ακούγονται προειδοποιητικοί πυροβολισμοί. Κάθε βράδυ η αστυνομία της FΥΡΟΜ συλλαμβάνει πρόσφυγες και τους στέλνει πάλι πίσω στην Ελλάδα. Η ανθρωπιστική οργάνωση «Γιατροί χωρίς σύνορα» έχει στήσει στην Αξιούπολη, στο νομό Κιλκίς, μια κινητή μονάδα και προσφέρει ιατρική περίθαλψη. Ανάμεσα τους βρίσκεται και η Ντάνιελ Μπαλαντάιν, νοσοκόμα από την Αυστραλία:

Πρώτες βοήθειες στην Ελλάδα

«Πολλοί έχουν μικρές εκδορές. Κάποιοι έχουν πάθει αφυδάτωση και χρειάζονται επειγόντως νερό. Οι άνθρωποι δεν είναι συνηθισμένοι να περπατάνε τόσα χιλιόμετρα. Δεν ξέρουν που θα κοιμηθούν. Πολλοί είναι κρυωμένοι γιατί κοιμούνται στο ύπαιθρο. Οι περισσότεροι πρόσφυγες μέχρι στιγμής ήταν άντρες αλλά τώρα έρχονται όλο και περισσότερες οικογένειες. Και πιστεύω ότι θα έρχονται όλο και περισσότεροι ηλικιωμένοι που ακόμα μπορούν να περπατήσουν».

Οι πρόσφυγες που καταφέρνουν να φτάσουν στην Ελλάδα δεν έχουν πια καθόλου χρήματα μαζί τους. Οι περισσότεροι βρίσκονται ήδη για μήνες καθοδόν έχοντας διασχίσει την Εγγύς Ανατολή, την Τουρκία. Τα τελευταία χρήματα τα δίνουν συνήθως στους διακινητές που τους μεταφέρουν από την Τουρκία στην Ελλάδα. «Όμως και από εδώ από την Ελλάδα χρειάζεσαι και πάλι τους διακινητές για να πας στη ΦΥΡΟΜ. Χωρίς τους διακινητές δεν έχεις καμία ευκαιρία» λέει ο Ιμάλ από το Αφγανιστάν. Στόχος του είναι να καταφέρει να περάσει στη FΥΡΟΜ και από εκεί με τα πόδια να διασχίσει τη Σερβία και να φθάσει στην Ουγγαρία. Κι εκεί τελικά ίσως να καταφέρει να φτιάξει τη ζωή του. Προς το παρόν πάντως παραμένει εγκλωβισμένος στην Ειδομένη.

Τόμας Μπόρμαν / Μαρία Ρηγούτσου   dw de