Ο ΣΥΡΙΖΑ ψάχνει …κοινωνική ταυτότητα
Μπορεί η υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα για την Κομισιόν να του δίνει τη δυνατότητα να μπερδεύει τον ίσκιο του με το μπόι του και να νομίζει (;) ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να επιβάλλει αλλαγή πολιτικής στο Βερολίνο (!) όπως διατείνεται με τη συνέντευξή του στο «Έθνος της Κυριακής» αλλά τα πράγματα δεν είναι καθόλου ρόδινα για το ΣΥΡΙΖΑ στο εσωτερικό του καθώς βρίσκεται σε ένα απ’ τα κρισιμότερα σταυροδρόμια της πορείας του, σταυροδρόμι άμεσα συνυφασμένο με την πορεία και τις προκλήσεις, τόσο οικονομικές όσο και πολιτικές, για τη χώρα.
Ο ευρωσκεπτικισμός δεν είναι ένα τωρινό φαινόμενο για το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια. Το ενδιαφέρον στοιχείο είναι πως ο ευρωσκεπτικισμός πλέον δε φαίνεται να εξαντλείται στην Αριστερή Πλατφόρμα που έχει την πιο συγκροτημένη άποψη για το θέμα, αλλά και από άλλες δυνάμεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ τελείως ετερόκλητες ως προς την προέλευσή τους. Κυρίαρχο στοιχείο των τελευταίων είναι το ότι δεν προβάλλουν με θορυβώδη τρόπο την ανάγκη εναλλακτικής λύσης εκτός του ευρώ, την έξοδο απ’ το οποίο σύμφωνα με το σκεπτικό τους δεν πρέπει να είναι αρνητικός εκ των προτέρων ο ΣΥΡΙΖΑ.
Πλέον φαίνεται να προστίθεται σ’ αυτό το στρατόπεδο του ευρωσκεπτικισμού και ο προερχόμενος απ’ το ΠΑΣΟΚ Αλέξης Μητρόπουλος που κατέθεσε δικό του κείμενο θέσεων στην κεντρική επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ και άφηνε ανοιχτό το θέμα του ευρώ. Κάτι για το οποίο πρέπει κανείς να δει την πολιτική σημασία της κίνησης αυτής και όχι αυτά καθ’ αυτά τα στοιχεία της προσωπικής πρωτοβουλίας. Ενώ και άλλες φωνές πιο συμβιβαστικές στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ότι το θέμα του ευρώ θα κριθεί απ’ τις δυνατότητες που θα επιτρέψουν οι δανειστές να έχει μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να τηρήσει «αντιμνημονιακές δεσμεύσεις» στο πλαίσιο της ευρωζώνης.
Έτσι αυτή τη στιγμή στο ΣΥΡΙΖΑ παρατηρούνται δύο αντίρροπες τάσεις εκ πρώτης όψεως πλήρως αντιφατικές. Απ’ τη μια η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Αλέξη Τσίπρα φτάνει στο σημείο ουσιαστικά να αποδέχεται να παίξει στο γήπεδο τους όρους του οποίου έχει διαμορφώσει ο «Μερκελισμός» που καταγγέλλει και απ’ την άλλη στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή φαίνεται να ενισχύονται οι προβληματισμοί που αρχίζουν να «καλοβλέπουν» το θέμα της εξόδου απ’ την Ευρωζώνη αν δεν υπάρχει άλλος δρόμος για την κατάργηση των πολιτικών λιτότητας που επιβάλλονται τα τελευταία χρόνια.
Το σκηνικό αυτό στο ΣΥΡΙΖΑ αντανακλά ένα πολύ σοβαρό πολιτικό πρόβλημα τόσο για το ίδιο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης όσο και συνολικά για το πολιτικό σύστημα της χώρας. Στην τελευταία δημοσκόπηση της GPO γίνεται η εκτίμηση ότι το πολιτικό σύστημα και η διάταξη των πολιτικών δυνάμεων «σταθεροποιείται» στα επίπεδα των εκλογών του Μαΐου του 2012. Σε απλά ελληνικά αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν σοβαρές δυσκολίες να σταθεροποιηθεί ένας νέου τύπου δικομματισμός με τη ΝΔ απ’ τη μια και με το ΣΥΡΙΖΑ απ’ την άλλη που θα συγκεντρώσει ή έστω θα προσεγγίσει τα παλιότερα ποσοστά του δικομματισμού στο παρελθόν όπως τα ζήσαμε ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Το γεγονός αυτό σημαίνει ότι παραμένουν τα στοιχεία της πολιτικής ρευστότητας και κατά συνέπεια μένει ανοιχτό αν όχι γόνιμο το έδαφος της πολιτικής αποσταθεροποίησης.
Για το ΣΥΡΙΖΑ το πρόβλημα εκφράζεται στο γεγονός ότι δεν έχει πείσει ούτε για την αξιοπιστία, ούτε για την ειλικρίνεια των πολιτικών του προτάσεων καταρχήν τους ίδιους τους ψηφοφόρους του. Και αυτό εκφράζεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Και εδώ αρχίζει το πρόβλημα για το ΣΥΡΙΖΑ που θέλει να κυβερνήσει. Σε ποιες κοινωνικές δυνάμεις θα απευθυνθεί και με ποια γραμμή;
Σ’ αυτό το πρόβλημα η γραμμή Τσίπρα αναζητάει σε κοινωνικό επίπεδο στηρίγματα μέχρι και στο ΣΕΒ ενώ την ίδια ώρα προσπαθεί να εμφανιστεί ως συνομιλητής ξένων παραγόντων για να ενισχύσει το κυβερνητικό προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ, λειαίνοντας όλες τις επίμαχες γωνίες στον προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ του 2012. Ωστόσο παρά τις προσαρμογές του δημόσιου λόγου του Αλέξη Τσίπρα και γενικά του ΣΥΡΙΖΑ το πρόβλημα το δημοσκοπικό που είναι και πραγματικό και πολιτικό παραμένει. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τραβάει τόσο όσο και το ίδιο το πολιτικό σύστημα.
Σύμφωνα με τον Αλέξη Μητρόπουλο αυτή η στάση προσέγγισης του ΣΥΡΙΖΑ προς τις οικονομικές ελίτ της χώρας δημιουργεί συγχύσεις και ανασφάλεια στον κόσμο της αριστεράς και δεν επιτρέπει την προσέγγιση με άλλες αριστερές δυνάμεις και κυρίως με το ΚΚΕ γιατί σύμφωνα με τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ «η ελληνική αστική τάξη και όλη η υποστηρικτική της υποδομή, ουσιαστικά χρεοκοπημένη, χωρίς ευδιάκριτη εθνική και ταξική συνείδηση και άρα σε πλήρη αδυναμία να προσανατολίσει τον λαό σε μιαν εκπονημένη από αυτήν πολιτική, αλλά ταυτόχρονα απαξιωμένη και αποκομμένη από τον κεντρικό στόχο της κυρίαρχης ευρωπαϊκής αστικής τάξης, αδυνατεί να πείσει τους εκπροσώπους της Τριαρχίας των δανειστών και το ευρωπαϊκό διευθυντήριο ότι μπορεί να βρει λύση στα αδιέξοδα που η ίδια προξένησε στον ελληνικό λαό. Γι’ αυτό και ακολουθεί πολιτική καταστροφής των διαχρονικών δημιουργημάτων του λαού, προκειμένου να επιδείξει πιστότητα στους δανειστές και να διασώσει έστω ένα μέρος από την εξουσία και τα συμφέροντά της, προσδεμένα όμως αξεδιάλυτα και υπηρετικά στη νέα δευτερεύουσα και συμπληρωματική οικονομία που οικοδομεί για την Ελλάδα κυρίως η γερμανική πολιτική. Έτσι απαξιώνει όποια εφεδρεία υπάρχει σε δυνάμεις, σχήματα και πρόσωπα. Συκοφαντεί, τρομοκρατεί, λοιδορεί, δημιουργεί συνθήκες ενός ιδιότυπου εμφυλίου πολέμου».
Ουσιαστικά στο ΣΥΡΙΖΑ μπαίνει θέμα κοινωνικής ταυτότητας και αναφοράς και εδώ τα πολιτικά διλήμματα είναι αδυσώπητα για τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ. Κάπως έτσι εξηγείται και η στάση του Αλέξη Τσίπρα που φαίνεται να θέλει μετά τις ευρωεκλογές, οποιαδήποτε εξέλιξη που να σχετίζεται με εθνικές εκλογές και το μέλλον της κυβέρνησης Σαμαρά. Στην πραγματικότητα ο Αλέξη Τσίπρας επιδιώκει να κερδίσει χρόνο, αλλά και να μετρήσει προς τα πού πάνε τα πράγματα στην Ευρώπη ώστε να διαχειριστεί το πολιτικό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ.
Κάλχας ANTINEWS
No comments:
Post a Comment