Αννα Διαμαντοπούλου: Θηλυκό μυαλό...
Στην περίπτωση των σχολείων, «απλώς» κατέγραψε την κατάσταση, ανέδειξε τις στρεβλώσεις, έδωσε νούμερα, έθεσε όρους και έλαβε αποφάσεις. Έκανε, δηλαδή, αυτό που πρέπει να κάνουν οι υπουργοί
"Η" 25/3
Της Φαίης Καραβίτη
fkaraviti@pegasus.gr
fkaraviti@pegasus.gr
Το πρόβλημα με την Παιδεία είναι ότι είναι... αόρατη. Δεν μπορούμε, υποτίθεται, να μετρήσουμε ούτε τη διαδικασία ούτε το αποτέλεσμά της. Δεν μπορούμε, επίσης, να μετρήσουμε και τη χρησιμότητά της. Τι σημαίνει μια γλώσσα παραπάνω κι ακόμη, σε τι ωφελεί η θεατρική ή η μουσική παιδεία; Στην Ελλάδα του 2011 καυχιόμαστε ακόμη για την «ελληνική παιδεία», ενώ δεν μαθαίνουμε καν σωστά ελληνικά. Ξεσηκωνόμαστε για την κεντρική θέση της Ιστορίας και των Θρησκευτικών στο πρόγραμμα, ενώ δεν ανοίξαμε ποτέ βιβλίο. Απαιτούμε ένα σχολείο στη γειτονιά μας κι ας μπαίνουν τα παιδιά σπανίως στην τάξη ή, ακόμη, ας βγαίνουν απ' αυτήν ξύλα απελέκητα. Δεν φταίει λοιπόν που η Παιδεία είναι αόρατη. Φταίει μάλλον που εμείς προτιμάμε να κάνουμε ότι δεν βλέπουμε.
Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα έχει υποστεί μεταρρυθμίσεις, τομές, νεωτερισμούς και πολύ, μα πάρα πολύ, διάλογο. Σε κάθε προσπάθεια, οι εμπνευστές θεωρούσαν ότι είχαν ανακαλύψει τη μαγική συνταγή που έφερνε την επανάσταση, θα έδινε σύγχρονες εγκαταστάσεις και τεχνικά μέσα, δασκάλους με όρεξη, γνώσεις και χάρισμα και προγράμματα με επάρκεια, δημιουργικότητα και μέλλον. Κάθε φορά περίσσευε το όραμα και το μεγαλόπνοο σχέδιο
Και κάθε φορά απομακρυνόταν λίγο ακόμη η κοινή λογική. Σήμερα όμως ζούμε την επανάσταση, ή μάλλον την εκδίκηση, του αυτονόητου. Οι αποτυχίες, οι αδυναμίες και οι αναβολές μας δεν χωρούν πια κάτω από το χαλί. Με μνημόνιο ή χωρίς, ο εξορθολογισμός είναι αναγκαίος - και επείγων. Η Άννα Διαμαντοπούλου μπορεί να μη διαθέτει τους πόρους των προκατόχων της, αλλά ξέρει να μετράει καλύτερα από πολλούς απ' αυτούς και μπορεί να συνδυάζει τον ρεαλισμό με την προοπτική. Είναι δε από εκείνους που δεν χρειάζονται καμιά «τρόικα», προκειμένου να αντιληφθούν την πραγματικότητα ή να αναζητήσουν λύσεις. Η υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, έτσι κι αλλιώς, δεν μας έχει συνηθίσει σε βαρύγδουπες εξαγγελίες, αλλά πολύ περισσότερο σε συστηματική δουλειά μυρμηγκιού. Στην περίπτωση των σχολείων, «απλώς» κατέγραψε την κατάσταση, ανέδειξε τις στρεβλώσεις, έδωσε νούμερα, έθεσε όρους και έλαβε αποφάσεις. Έκανε δηλαδή αυτό που πρέπει να κάνουν οι υπουργοί και ασφαλώς θα κριθεί από το αποτέλεσμα.
Μέχρι τώρα η διαδικασία σταματούσε στις διαπιστώσεις. Έχουμε τη μεγαλύτερη αναλογία εκπαιδευτικών ανά μαθητή ανάμεσα στις χώρες του ΟΟΣΑ - έναν εκπαιδευτικό ανά οκτώ μαθητές. Έχουμε δημοτικά σχολεία όπου ένας δάσκαλος κάνει ταυτόχρονα μάθημα σε έξι τάξεις. Έχουμε 92 νηπιαγωγεία σε αναστολή λειτουργίας, τα οποία δεν κλείνουν, προκειμένου να διατηρηθούν οι οργανικές θέσεις.
Έχουμε Γυμνάσια με 20 μαθητές και 15 καθηγητές. Έχουμε χωριά με φθίνοντα πληθυσμό στα οποία κατασκευάζουμε νέο σχολείο. Έχουμε περιοχές - τόπους καταγωγής υπουργών, όπου τμήματα με 18 μαθητές «έσπαγαν» στα δύο. Εν ολίγοις, έχουμε παράλογα τα οποία εξυπηρετούσαν μόνο κάποια ταπεινά κομματικά ή οικονομικά συμφέροντα και τα οποία μάθαμε να θεωρούμε φυσικά και αναμενόμενα. Έχουμε ωστόσο και ιδιομορφίες, όπως τα μικρά νησιά και οι απομακρυσμένες περιοχές. Οι συνενώσεις σχολείων που σχεδιάζει το υπουργείο Παιδείας, εκτός από τη λογικότερη κατανομή εκπαιδευτικών και πόρων, θα επιτρέψουν την εφαρμογή των νέων Προγραμμάτων Σπουδών. Τα παιδιά θα μπορούν λ.χ. να κάνουν Αγγλικά από την Α' Δημοτικού ώστε στη Γ' Γυμνασίου να αποκτούν πιστοποίηση χωρίς φροντιστήριο. Στην ίδια τάξη θα μπορούν να αποκτήσουν πιστοποίηση και στην Πληροφορική, ανεξαρτήτως του αν ζουν σε χωριό ή σε αστικό κέντρο. Ακόμη, θα γνωρίζουν τις καλές τέχνες και θα έχουν περισσότερες ώρες από τα μαθήματα στα οποία εξετάζονται στις Εισαγωγικές. Κι αυτό διότι οι δυνάμεις θα πάψουν να διασπώνται χωρίς σκοπό, χωρίς αποτέλεσμα. Είναι πιθανό βεβαίως στον αρχικό σχεδιασμό του υπουργείου να υπάρχουν σφάλματα. Περιοχές με διαφορετικές ανάγκες και ειδικές συνθήκες. Και θα πρέπει να επισημανθούν και να διορθωθούν, με σύστημα αλλά και καλή πίστη. Ο διάλογος όμως δεν μπορεί να είναι ούτε χωρίς τέλος αλλά ούτε και χωρίς όρους. Ούτε μπορεί η μία πλευρά να χρησιμοποιεί τους μαθητές ως μοχλό πίεσης. Οι μαθητές και οι δάσκαλοί τους δικαιούνται χωρίς αμφιβολία να διαφωνούν και να διαμαρτύρονται, αλλά, ας μην ξεχνάμε, τα παιδιά πρέπει κατ' αρχήν να βρίσκονται στις τάξεις τους και να παρακολουθούν τα μαθήματά τους.
Το καρφί
Απέναντι στην επιχειρούμενη αλλαγή τάχθηκε από την πρώτη στιγμή με τη γνωστή του μαχητικότητα ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αλέξης Τσίπρας μάλιστα είχε στη Βουλή και μια? ιδεολογικού περιεχομένου σύγκρουση με την υπουργό. Εκείνος μιλούσε για την επιλογή της βαρβαρότητας έναντι του σοσιαλισμού από την πλευρά της κυβέρνησης κι εκείνη απαντούσε για το «κομματάκι (αλήθεια, μιλούσε για? μικρό κόμμα ή για μικρό κομμάτι;) της Αριστεράς, το οποίο λαμβάνει σήμερα χαρακτηριστικά μπάχαλου και ανομίας». Είναι προφανές ότι η κυρία Διαμαντοπούλου είναι πρόθυμη να διαπραγματευτεί τα πάντα εκτός από την ανάγκη για συμμάζεμα.
Απέναντι στην επιχειρούμενη αλλαγή τάχθηκε από την πρώτη στιγμή με τη γνωστή του μαχητικότητα ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο Αλέξης Τσίπρας μάλιστα είχε στη Βουλή και μια? ιδεολογικού περιεχομένου σύγκρουση με την υπουργό. Εκείνος μιλούσε για την επιλογή της βαρβαρότητας έναντι του σοσιαλισμού από την πλευρά της κυβέρνησης κι εκείνη απαντούσε για το «κομματάκι (αλήθεια, μιλούσε για? μικρό κόμμα ή για μικρό κομμάτι;) της Αριστεράς, το οποίο λαμβάνει σήμερα χαρακτηριστικά μπάχαλου και ανομίας». Είναι προφανές ότι η κυρία Διαμαντοπούλου είναι πρόθυμη να διαπραγματευτεί τα πάντα εκτός από την ανάγκη για συμμάζεμα.
Ακόμη και αν διαφωνεί κάποιος μαζί της, δεν μπορεί να αρνηθεί ότι είναι εργατική, πειθαρχημένη, συστηματική και προ πάντων αποφασισμένη, ότι ανοίγει όλα τα μέτωπα και εννοεί να τα κλείνει. Αν οι αλλαγές που σχεδιάζει θα λειτουργήσουν, θα το δούμε. Αυτό όμως που δεν είναι διαπραγματεύσιμο για τη γυναίκα που ξεκίνησε την πολιτική της σταδιοδρομία ως Νομάρχης Καστοριάς, μόλις στα 26, είναι το βασικό διακύβευμα, η δημιουργία ενός λογικού, λειτουργικού, σύγχρονου και αξιοκρατικού συστήματος που θα οδηγεί σε ουσιαστική κατάρτιση και καλλιέργεια σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.
Η πρόσφατη ιστορία δείχνει ότι το υπουργείο Παιδείας μπορεί να φτιάξει ή να καταστρέψει μια πολιτική καριέρα. Ίσως γι' αυτό και πολλοί υπουργοί προτίμησαν να περάσουν από το πόστο? αθόρυβα. Η Άννα Διαμαντοπούλου δεν ανήκει σε αυτή την κατηγορία, παρά τις ιδιαιτερότητες των καιρών. Προτιμά να την θυμούνται για όσα προσπάθησε παρά για όσα φοβήθηκε ή από όσα κρύφτηκε. Δικαιούται δε να πιστεύει ότι στην Ευρώπη του 21ου αιώνα μια πολιτικός μπορεί να είναι ιδεολόγος, φιλόδοξη, αποτελεσματική και γυναίκα.
«ΣΥΜΜΑΖΕΜΑ»
Η κυρία Διαμαντοπούλου είναι πρόθυμη να διαπραγματευτεί τα πάντα εκτός από την ανάγκη για συμμάζεμα.
Η κυρία Διαμαντοπούλου είναι πρόθυμη να διαπραγματευτεί τα πάντα εκτός από την ανάγκη για συμμάζεμα.
ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΗ
Ακόμη και αν διαφωνεί κάποιος μαζί της, δεν μπορεί να αρνηθεί ότι είναι εργατική, πειθαρχημένη, συστηματική και προ πάντων αποφασισμένη, ότι ανοίγει όλα τα μέτωπα και εννοεί να τα κλείνει.
Ακόμη και αν διαφωνεί κάποιος μαζί της, δεν μπορεί να αρνηθεί ότι είναι εργατική, πειθαρχημένη, συστηματική και προ πάντων αποφασισμένη, ότι ανοίγει όλα τα μέτωπα και εννοεί να τα κλείνει.
ΣΤΟΧΟΣ
Αυτό όμως που δεν είναι διαπραγματεύσιμο είναι η δημιουργία ενός λογικού, λειτουργικού, σύγχρονου και αξιοκρατικού συστήματος που θα οδηγεί σε ουσιαστική κατάρτιση και καλλιέργεια.
Αυτό όμως που δεν είναι διαπραγματεύσιμο είναι η δημιουργία ενός λογικού, λειτουργικού, σύγχρονου και αξιοκρατικού συστήματος που θα οδηγεί σε ουσιαστική κατάρτιση και καλλιέργεια.
No comments:
Post a Comment