Κώνειο: Τα κάλαντα του Επίτιμου και άλλες Πρωτοχρονιάτικες Ιστορίες...

Την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς στο νεοκλασικό της οδού Ρηγίλλης οπλίστηκαν με ψιλά. Θα έρχονταν τα παιδάκια να τους πουν τα κάλαντα. Τα παιδάκια όμως τα πρόλαβε ο Κώστας Μητσοτάκης, που βγήκε πρωί –πρωί να κάνει δηλώσεις. Και το «πέτρα να μην ραΐσει» έκατσε σε πολλούς στο στομάχι.

Και τι δεν είπε ο Επίτιμος. Και κυβέρνηση εθνικής ανάγκης ζήτησε, και υπό τον Γιώργο Παπανδρέου τη ζήτησε, και να τη στηρίξει η ΝΔ απαίτησε και καλά λόγια για τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου βρήκε να πει. Εκεί που τους πόνεσε, όμως, ήταν με τα πρόσωπα αυξημένου κύρους που ζήτησε να συμμετάσχουν σε αυτή την κυβέρνηση, δηλαδή το Λουκά Παπαδήμο, τον Αλέκο Παπαδόπουλο και τον Κώστα Σημίτη. Ούτε έναν από τη ΝΔ δηλαδή, τους «συναγωνιστές» του τους ζύγισε και τους έκρινε συλλήβδην λειψούς. Τους «έστειλε» στην κυριολεξία, ως πολιτικό προσωπικό μειωμένων δυνατοτήτων στη νέα χρονιά…

«Γαλλικά» για τον Τραγάκη
Η ανατροφή μου δε μου επιτρέπει να σας μεταφέρω αυτολεξεί τα «γαλλικά» που ακούστηκαν στη Ρηγίλλης, όταν άκουσαν το Γιάννη Τραγάκη να ζητά την αποπομπή της Θάλειας Δραγώνα από το υπουργείο Παιδείας. Όχι επειδή κόπτονται να υπερασπιστούν το επιστημονικό έργο της Ειδικής Γραμματέως, κάθε άλλο μάλιστα. Έλα όμως που ο Αντώνης Σαμαράς είχε δώσει οδηγίες να μη «σηκώνουν» γαλάζια στελέχη θέματα που βάζει στην ατζέντα ο Γιώργος Καρατζαφέρης… Ο πορτ παρόλ Πάνος Παναγιωτόπουλος, επιχείρησε τον τετραγωνισμό του κύκλου με μία «χλιαρή» δήλωση, σύμφωνα με την οποία «το ΠΑΣΟΚ επωμίζεται τις συνέπειες των επιλογών του». Έτσι, και ο Τραγάκης δεν έμεινε ακάλυπτος, και η Νέα Δημοκρατία δεν υιοθέτησε τη «γραμμή» Καρατζαφέρη. Διακηρυκτικά. Γιατί επί της ουσίας, διαφοροποίηση δε βλέπω…

«Γαλάζια» Βαβέλ
Βεβαίως, το πρόβλημα του Αντώνη Σαμαρά δεν είναι ο Γιάννης Τραγάκης. Πρώτον, διότι παραμένει μόνον προσωρινά γραμματέας κοινοβουλευτικής ομάδας. Δεύτερον, επειδή είναι γνωστό ότι έχει δυσκολίες με την αφομοίωση της γραμμής, παρεκτρέπεται μία φορά το δίμηνο, τουλάχιστον! Το πρόβλημα είναι ότι το κόμμα του δεν έχει σαφή γραμμή, για ευνόητους λόγους: Όταν την αποκτά, οι βουλευτές λένε άλλα αντ’ άλλων. Παράδειγμα; Η αξιωματική αντιπολίτευση σκοπεύει να ζητήσει αυστηρότερα κριτήρια (δέκα αντί για πέντε χρόνια παραμονής στη χώρα) προκειμένου να παίρνουν ελληνική ιθαγένεια οι μετανάστες. Έλα όμως που τουλάχιστον 30 «γαλάζιοι» βουλευτές δε συζητούν καν αυτό το ενδεχόμενο. Κάποιοι, μάλιστα, λένε ότι «ο Καρατζαφέρης τα λέει καλά» και στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους ευθυγραμμίζονται πλήρως με τη γραμμή του ΛΑΟΣ.

Στην πυρά!
Και δεν είναι μόνο το μεταναστευτικό. Το τι λένε οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας για τη Θάλεια Δραγώνα δε λέγεται. Πηγή μου που γνωρίζει την ανθρωπογεωγραφία της Ρηγίλλης, με διαβεβαιώνει ότι «αν δεν είχε προλάβει να σηκώσει τα λάβαρα του αγώνα ο Καρατζαφέρης, η Νέα Δημοκρατία θα είχε βγει στα κεραμίδια». Όχι στο σύνολό της όμως. Θα έπεφτα από τα σύννεφα εάν η επικεφαλής των ευρωβουλευτών, Μαριέττα Γιαννάκου ήταν σε αυτή την περίπτωση εντός κομματικής γραμμής. Σας θυμίζω ότι η Μαριέττα, ως υπουργός Παιδείας, έδωσε σχεδόν μόνη της τη μάχη για το βιβλίο της Μαρίας Ρεπούση, σώζοντας την αξιοπρέπεια της τότε κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Και το πλήρωσε με την έδρα της στην Α’ Αθήνας.

Και δε χτυπάει το τηλέφωνο…
Μετά ήρθε ο Ευριπίδης Στυλιανίδης και ευθυγραμμίστηκε πλήρως με τους «ελληναράδες». Η πρώτη του απόφαση ως υπουργού Παιδείας ήταν να αποσύρει από τα σχολεία το επίμαχο βιβλίο της Στ’ Δημοτικού. Και τα παιδιά συνεχίζουν να μαθαίνουν με τον τρόπο το σωστό: εμείς οι Έλληνες είμαστε ΠΑΝΤΑ οι «καλοί» της Ιστορίας και οι Τούρκοι οι «κακοί». Να δεις πώς το έλεγε και ο Άδωνις, όταν πούλαγε ακόμη βιβλία… Α, ναι: «Όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, οι άλλοι ήταν στα δέντρα και τρώγαν’ βελανίδια».

Για να επανέλθουμε όμως στο σήμερα, ο Ευριπίδης ματαίως περίμενε να χτυπήσει το τηλέφωνό του για να αναλάβει «σκιώδες υπουργείο» ή έστω μία Γραμματεία του κόμματος. Βλέπετε, ενώ στήριζε Σαμαρά, δεν το έλεγε, γιατί δεν ήταν σίγουρος ποιος θα βγει και ήθελε να είναι με το νικητή. Τελικά, δεν είναι με κανέναν και πουθενά.

Αρχίζουν οι εκπτώσεις
Δεν αναφέρομαι στις εκπτώσεις των καταστημάτων, που ξεκινούν μετά τις 7 Ιανουαρίου. Μιλάω για τις εκπτώσεις «διαφάνειας» που ξεκίνησε ο Αντώνης Σαμαράς. Προ τριών εβδομάδων, στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, είχε συμφωνήσει στη σύσταση εξεταστικών επιτροπών για όλα τα σκάνδαλα, «αρκεί να ξεκινήσουμε από το Χρηματιστήριο», όπως είχε πει στον Γιώργο Παπανδρέου.

Τώρα όμως, τα γύρισε. Και θέλει νέα στοιχεία για να συναινέσει στη σύσταση εξεταστικής για το Βατοπέδι. Εμ, βέβαια. Φαντάζεσαι, αναγνώστη μου, να καλείται ο Καραμανλής ή ο Αγγέλου στη Βουλή ως μάρτυρας για το real estate του Εφραίμ; Άσε που τώρα, που η «καραμανλική» εποχή έχει τελειώσει, κάποιοι εμφανίζονται έτοιμοι να ανοίξουν το στόμα τους. Ο Πέτρος Δούκας, για παράδειγμα, θέλει να γίνει εξεταστική επιτροπή, για να μιλήσει με «αποδείξεις και ονόματα». Δεν ξέρω τι μπορεί να πει, αλλά οι «συμπτώσεις» στη συγκεκριμένη υπόθεση ήταν πολλές. Και δεν ήμουν εγώ που έλεγα ότι «χρωστάω τη ζωή μου στις προσευχές του ηγούμενου Εφραίμ». Στενός συνεργάτης του Καραμανλή ήταν, που βρισκόταν στον πυρήνα εξουσίας του Μεγάρου Μαξίμου…

Υπουργός Εξωτερικών με… καθήκοντα Πρωθυπουργού
Την περασμένη Τρίτη, ο Πρωθυπουργός δέχτηκε στο Μέγαρο Μαξίμου τους δημοσιογράφους για κουβεντούλα. «Κάποια στιγμή θα εγκαταλείψω το υπουργείο Εξωτερικών», παραδέχθηκε ο Γιώργος, αλλά τα εξωτερικά… ποτέ», ξεκαθάρισε. Έτσι, για να μην παίρνουν θάρρος οι απανταχού ενδιαφερόμενοι για τη θέση… Άλλωστε, στέλεχος του ΠΑΣΟΚ που δεν τρέφει και τα ευγενέστερα συναισθήματα για τον Παπανδρέου, μου έλεγε όταν ανακοινώθηκε η σύνθεση της κυβέρνησης, ότι «ο Γιώργος θα είναι υπουργός Εξωτερικών με καθήκοντα Πρωθυπουργού». Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου, αναγνώστη μου, όταν σε κανένα από τα εκκρεμή ζητήματα της εξωτερικής μας πολιτικής δε διαφαίνεται προοπτική ευνοϊκής λύσης. Και με τον Αντώνη Σαμαρά απέναντί του δε θα έχει και το ευνοϊκότερο πολιτικό περιβάλλον…

Το πάθημα έγινε μάθημα
Τη Δευτέρα, πάντως, ο Πρωθυπουργός πετάει για Βελιγράδι, έπειτα από πρόσκληση συμμετοχής του ως κύριου ομιλητή στην Ετήσια Διάσκεψη Πρέσβεων του Σερβικού Υπουργείου Εξωτερικών. Στην τετράωρη ή πεντάωρη το πολύ επίσκεψή του στη γειτονική χώρα, ο Πρωθυπουργός θα προλάβει να έχει συναντήσεις με τον Πρόεδρο και τον Πρωθυπουργό της Σερβίας, Boris Tadic και Mirko Cvetkovic αντίστοιχα. Φαίνεται ότι ο Γιώργος Παπανδρέου έμαθε το μάθημά του από το περίφημο ταξίδι του στον Άγιο Δομήνικο, όταν δέχτηκε –δίκαιη, είναι η αλήθεια- κριτική, επειδή εδώ ο κόσμος χανόταν και εκείνος βρισκόταν επί πενθήμερο στην άλλη άκρη του κόσμου για τη Σοσιαλιστική Διεθνή.

Παρουσία με νόημα
Πηγή μου στο Μαξίμου με διαβεβαιώνει ότι ο μπουφές για τους δημοσιογράφους είχε τα πάντα. Εδέσματα για όλα τα γούστα, ποτά και αναψυκτικά εν αφθονία. Δεν είχε, όμως, υπουργούς. Εκεί ήταν μόνο ο υπουργός Επικρατείας, Χάρης Παμπούκης και ο υφυπουργός Παιδείας, Γιάννης Πανάρετος. Εξάλλου, είναι γνωστό ότι ο κ. Πανάρετος είναι φίλος του Γιώργου. Ούτε ο πρωθυπουργός, αλλά ούτε και ο ίδιος κάνει προσπάθεια να το κρύψει. Κι αν δε με πιστεύετε, ρωτήστε και την Άννα Διαμαντοπούλου…

Καμένη γη
Συζητώντας με τους δημοσιογράφους για το τι παρέλαβε από την κυβέρνηση Καραμανλή, ο Γιώργος Παπανδρέου έφερε το παράδειγμα του μηχανισμού εξουσίας. «Ακόμα και το Μαξίμου, σαν ‘κέλυφος’ μας παραδόθηκε», είπε με δηκτικό τρόπο για τους προκατόχους του. «Σε άλλο κράτος», σχολίασε, «με δημόσιους υπαλλήλους πολύ λιγότερους απ’ ό,τι στην χώρα μας, ο Πρωθυπουργός όταν ανέλαβε βρήκε 1500 άτομα ως μηχανισμό». Πάντως, εγώ έχω μείνει με την απορία. Ο Γιώργος δεν ήταν που ήθελε να μετατρέψει το Μαξίμου σε επιτελικό κέντρο της κυβέρνησης, σε οβάλ γραφείο της νέας εποχής; Γιατί δεν το έχει κάνει ακόμα; Μήπως το ανέθεσε και αυτό στον Πανάρετο, ο οποίος δεν έχει ακόμα καταφέρει να στελεχώσει το γραφείο του;

Ο «Ρουσόπουλος» του Γιώργου
Πρωταγωνιστικό ρόλο στα πηγαδάκια είχε ο Χάρης Παμπούκης. Είπαμε, είναι φίλος του Γιώργου. Ο υπουργός Επικρατείας δέχτηκε και τα περισσότερα παράπονα από δημοσιογράφους, επειδή δε βγαίνει σχεδόν ποτέ στα τηλέφωνα. Δεν έδειξε, πάντως, καμιά διάθεση να βελτιώσει την επικοινωνία του με τους κυβερνητικούς συντάκτες. Αντιθέτως, προσπάθησε να «δικαιολογηθεί» λέγοντας ότι «φεύγει κάθε ημέρα στις δύο τη νύχτα από το γραφείο». Το ωραίο είναι πως ο ίδιος ομολογούσε στους δημοσιογράφους ότι «ελλείψει χρόνου, μιλάει μόνο σε διευθυντές Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης». Κάπως έτσι έφαγε το κεφάλι του και ο Θόδωρος Ρουσόπουλος…

Το κορίτσι της διπλανής πόρτας
Παρ’ όλη τη «γκλαμουριά» της εκδήλωσης, πάντως, και την παρουσία σημαντικών προσώπων στην αίθουσα, την παράσταση έκλεψε η κυρία επί της υποδοχής. Η εκπάγλου καλλονής αστυνομικός, όπως τη χαρακτηρίζει αυτόπτης μάρτυρας -που αν καλά πληροφορούμαι ακούει στο όνομα ‘Διώνη’- τράβηξε από νωρίς την προσοχή και τα …βλέμματα πάνω της. Τι τα θες; Ανδροκρατούμενο ρεπορτάζ το κυβερνητικό. Πάντως, αν ισχύουν οι περιγραφές του πληροφοριοδότη μου, μεταξύ του Αθανασάκη και της Διώνης, κι εγώ τη Διώνη θα διάλεγα…

Λοβέρδος υπό επιτήρηση
Πολύ μου αρέσει η διαδικασία με τα βιογραφικά στο opengov.gr. Το βράδυ της Τετάρτης ανακοινώθηκε ότι ο νέος γενικός γραμματέας του υπουργείου Εργασίας είναι ο… γενικός διευθυντής του ΠΑΣΟΚ, Ροβέρτος Σπυρόπουλος. Δεν ξέρω αν είχε το καλύτερο βιογραφικό από όλους, αλλά είμαι σίγουρος ότι θα είναι «τα μάτια και τα αυτιά» του Γιώργου Παπανδρέου στην οδό Πειραιώς. Εξάλλου, μου λένε ότι στο Μαξίμου επικρατεί δυσφορία για τον Ανδρέα Λοβέρδο, επειδή περιγράφει με μελανούς τόνους –ως το σημείο της κινδυνολογίας- την άσχημη κατάσταση του ασφαλιστικού συστήματος. Γι’ αυτό και ετέθη υπό… επιτήρηση.

Δυναμική εθνικισμού
Για να σοβαρευτούμε λίγο, μαθαίνω ότι στο νεοκλασικό της οδού Ακαδημίας παρακολουθούν με ιδιαίτερη ανησυχία τις εξελίξεις στα Κατεχόμενα. Ο εθνικιστής νυν «Πρωθυπουργός» του ψευδοκράτους, Ντερβίς Έρογλου, προηγείται συντριπτικά ενόψει των προεδρικών εκλογών του Απριλίου του 2010, έναντι του νυν «Προέδρου», Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Μάλιστα, σε δημοσκόπηση που δημοσιεύθηκε προχθές, ο Έρογλου έχει ποσοστό της τάξης του 60%, έναντι 29% του Ταλάτ. Κι αυτό χωρίς να έχει ακόμη ανακοινώσει επισήμως την υποψηφιότητά του. Στο υπουργείο Εξωτερικών, λοιπόν, συμπεραίνουν ότι το συγκεκριμένο πολιτικό κλίμα στα Κατεχόμενα, προφανώς δεν προοιωνίζεται και τα καλύτερα για την πορεία επίλυσης του Κυπριακού. Κάπως αργά δεν το κατάλαβαν;

Ο μέντορας, το μαντρί και το Κυπριακό
Και μια που μιλάμε για τη Μεγαλόνησο, συνομιλητής μου που τυγχάνει εμπειρότατο στέλεχος της συντηρητικής παράταξης, μου εμπιστεύθηκε ότι δεν αιφνιδιάστηκε, ακούγοντας τον Αντώνη Σαμαρά να… προειδοποιεί ότι «αν φέρουν πρόταση που θα είναι σαν το σχέδιο Ανάν, θα το απορρίψει συντριπτικά ο κυπριακός λαός, όπως έκανε με το προηγούμενο». Δεν ξέρω, πάντως, αν ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας θυμάται ότι ο πολιτικός μέντοράς του, Ευάγγελος Αβέρωφ, είχε χαρακτηρίσει την ιστορία της ελληνικής διπλωματίας, με αφορμή το Κυπριακό, ως «ιστορία των χαμένων ευκαιριών». Βέβαια, ο Αβέρωφ είχε πει και πως «όποιος φεύγει από το μαντρί, τον τρώει ο λύκος». Και τον Σαμαρά όχι μόνο ο λύκος δεν τον έφαγε, αλλά και στο μαντρί ξαναγύρισε και αρχιτσοπάνης έγινε…