Toυ Σταμου Zουλα / Stamoszoulas&gmail. com
Η πτώχευση της οικονομίας, αν τελικά δεν αποφευχθεί, είναι ταυτόσημη με τη χρεοκοπία της πολιτικής. Γι’ αυτό τις τελευταίες εβδομάδες αναπτύσσεται ανεπισήμως η συζήτηση για το ενδεχόμενο σχηματισμού μιας κυβερνήσεως «εθνικής σωτηρίας», κυρίως με τη σύμπραξη ΠΑΣΟΚ - Ν. Δ. Η λύση αυτή δεν είναι «εξωθεσμική, που απαξιώνει τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου», όπως δήλωσε προ ημερών ο κ. Αντ. Σαμαράς. Κατά την κρίση της πλειονότητος του ελληνικού λαού τα δύο κόμματα εξουσίας είναι απολύτως συνυπεύθυνα, στην τελευταία 30ετία των κυβερνήσεών τους, για το σημερινό κατάντημα της οικονομίας. Συνεπώς, στην περίπτωση χρεοκοπίας, όχι μόνον θα απαξιωθούν παντελώς, αλλά και θα υποστούν, ισομερώς, τον βαρύτατο καταλογισμό της εθνικής τραγωδίας. Ακριβώς η συνυπευθυνότητα αυτή επιβάλλει, σε πρώτη φάση, στα δύο κόμματα συναίνεση στις επώδυνες, αλλά μονοδιάστατες λύσεις που επιτάσσουν οι περιστάσεις. Και σε δεύτερη φάση, αν οι λύσεις αυτές αποδειχθούν ατελέσφορες, απαιτείται η κυβερνητική σύμπραξή τους για την αντιμετώπιση του αδιεξόδου.
Το αν ήδη έχει επέλθει η στιγμή αυτή οφείλουν να το κρίνουν οι πολιτικοί μας ταγοί. Αποτινάσσοντας κάθε κομματική σκοπιμότητα οφείλουν επίσης να γνωρίζουν πως μια κίνηση «σωτηρίας» έχει περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας αν εκδηλωθεί έγκαιρα και ελάχιστες όταν ο «πνιγόμενος» φθάσει στον βυθό. Τούτο προκύπτει και από το επιχείρημα της κυβερνήσεως ότι πυρήνας του ελληνικού προβλήματος είναι η διεθνής αναξιοπιστία της χώρας. Δεν πρόκειται για πολιτική ανυποληψία, αλλά για καθολική. Οσοι συνέλληνες πέρασαν το Πάσχα στο εξωτερικό αφηγούνται περιστατικά απορίας, χλεύης, αλλά και οργής των Ευρωπαίων για το παράταιρο πενίας και ευζωίας. Μετά τον πολύμηνο διασυρμό που έχουμε υποστεί, το προ ετών ανέκδοτο «Αλβανός τουρίστας» έχει μετεξελιχθεί στην Ευρώπη σε «Ελληνας τουρίστας». Είναι δεδομένο πως ο διεθνής διασυρμός της χώρας συσπειρώνει τον ελληνικό λαό, που αγανακτεί και πασχίζει να αποδείξει πως οι κατηγορίες που του αποδίδονται δεν είναι μόνον άδικες, αλλά και συκοφαντικές.
Προφανώς, λοιπόν, η προσπάθεια αυτή θα ήταν ασυγκρίτως πιο αποτελεσματική, αν η ανυποληψία και ο διασυρμός της Ελλάδος συσπείρωνε, αντίστοιχα, σε μια γροθιά και τους πολιτικούς μας φορείς. Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί, «δανειστές» και πολίτες θα αντιλαμβάνονταν πρώτον, ότι η χώρα μας συναισθάνεται απόλυτα την κρισιμότητα της σημερινής της καταστάσεως και, δεύτερον, πως είναι απαρέγκλιτα αποφασισμένη να εξαντλήσει τις δικές της δυνάμεις, προκειμένου να ορθοποδήσει ξανά. Δεν υπάρχει πιο εύληπτο και πειστικό μήνυμα από αυτό, για την άρση της διεθνούς αναξιοπιστίας. Ταυτόχρονα ο σχηματισμός μιας πολυκομματικής κυβερνήσεως, με αναλογική και - προπαντός- αξιοκρατική συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ, της Ν. Δ., του ΛΑΟΣ, πιθανώς δε και μεμονωμένων πολιτικών της Αριστεράς, θα λειτουργούσε θετικότατα στο σημερινό φρόνημα των πολιτών. Θα αποτελούσε για τους πληττόμενους από τα σκληρά μέτρα επιβεβαίωση της κρισιμότητας του προβλήματος, απόδειξη πολιτικής υπευθυνότητος, αλλά και μια πρόσθετη εγγύηση ότι οι λαϊκές θυσίες αφενός θα επιμερισθούν δικαιότερα και αφετέρου θα αξιοποιηθούν υπέρ της χώρας και υπεράνω κομματικών σκοπιμοτήτων. Αν υπάρχουν πολιτικοί μας που θεωρούν αιθεροβάμονες αυτές τις απλές σκέψεις μιας μεγάλης μερίδος πολιτών, πιθανότατα οι ίδιοι θα πέσουν αργότερα -και από μεγαλύτερο ύψος- «από τον ουρανό». Ομως θα είναι μια πτώση θανάσιμη γι’ αυτούς και -πλέον- παγερά αδιάφορη για όλους μας...
No comments:
Post a Comment