Το κέντρο της Αθήνας κοιμάται τον ήσυχο ύπνο της κρίσης... «Βόλτα» σε άδειους δρόμους, εστιατόρια και μπαρ Της Τανιας Γεωργιοπουλου «Χθες το βράδυ ήμουν στο κέντρο. Κάποια στιγμή σκιάχτηκα. Τι ερημιά είναι αυτή!». Αυτή η φράση από τα χείλη ενός φίλου ήταν η αφορμή για μια μεγάλη «βόλτα» στους δρόμους, στα εστιατόρια και στα μπαρ του κέντρου το βράδυ. Τετάρτη βράδυ, λοιπόν. Ερμού, Αθηνάς, Σταδίου, Βασιλίσσης Σοφίας... Δεκάδες ταξί αναμένουν στη σειρά σε όλους τους κεντρικούς δρόμους της πόλης. Ματαίως. Παρά την όμορφη νύχτα, ελάχιστοι άνθρωποι, περπατούν βιαστικοί. Αλλωστε, οι βαριές σιδεριές που προφυλάσσουν τις βιτρίνες των καταστημάτων δεν επιτρέπουν ούτε «window shopping». Εντός των περισσοτέρων εστιατορίων και μπαρ, βρίσκονται ακόμη λιγότεροι. Μια ορχήστρα παίζει μπροστά σε άδεια τραπέζια για τους μοναδικούς τρεις πελάτες που σιγοπίνουν στη γωνία. «Επιβάλλεται να συνεχίσουν να παίζουν, αλλιώς θα φύγουν και αυτοί», λέει ο ιδιοκτήτης. Καλύτερα, πάντως, από το διπλανό μεζεδοπωλείο όπου, αν και εν λειτουργία τυπικά, δεν υπάρχει ούτε... γκαρσόνι. Μόνη νότα ζωής, παρέες νεαρών από τη Γαλλία, την Ιταλία, τη Γερμανία, σχολεία που έχουν έρθει για την «πενταήμερη» της αποφοίτησης. Και αυτοί, όμως, δηλώνουν ότι «το μετάνιωσαν», καθώς τίποτα δεν είναι όπως το περίμεναν. Το κέντρο της πόλης κοιμάται τον ανήσυχο ύπνο της κρίσης, γεγονός που ανησυχεί ιδιαίτερα τους επιχειρηματίες. Μοναδικές εξαιρέσεις, τα δύο «αντίπαλα στρατόπεδα» Κολωνάκι και Εξάρχεια που «ακόμα κρατούν», το καθένα για διαφορετικούς λόγους. 10.30 το βράδυ, πλατεία Συντάγματος, οδός Μητροπόλεως. Η πλατεία έχει ελάχιστο κόσμο, με εξαίρεση το γνωστό σημείο του «ραντεβού» μπροστά στα Mc Donald's που, όπως φαίνεται, έχει αποκτήσει διεθνή εμβέλεια. Εκεί έχουν δώσει ραντεβού και η Sofia, η Sabrina και η Clothilde, που βρίσκονται στην Αθήνα για διακοπές. «Είχαμε κλείσει το ταξίδι εδώ και τέσσερις μήνες. Αν ήταν να αποφασίσουμε τώρα, δεν θα ερχόμασταν», λέει η Sabrina. «Ξέρουμε ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα όπως τα δείχνει η τηλεόραση, αλλά θα προτιμούσαμε κάτι άλλο». Λίγο πιο δίπλα, μια παρέα 18χρονων κοριτσιών και αγοριών από το Τορίνο σχεδιάζει τι θα κάνει. Στο σχολείο μαθαίνουν αρχαία ελληνικά κι έτσι αποφάσισαν να έρθουν στην Ελλάδα. Την επομένη το πρωί φεύγουν για τις Μυκήνες. Η Αθήνα; «Δεν μας άρεσε πολύ. Είναι έρημα και το βράδυ συναντάς πολλούς ανθρώπους που είναι ή τουλάχιστον μοιάζουν να είναι εγκληματίες. Φοβάσαι...». Στρίβουμε στη Μητροπόλεως. Ελάχιστα φώτα, ελάχιστοι άνθρωποι. Μπαίνουμε σε ένα διάσημο μαγαζί. Τον «Τζίτζικα και Μέρμηγκα», το μόνο που έχει κάποιους πελάτες. Ο υπεύθυνος του καταστήματος κ. Θανάσης Τσιέλος λέει ότι ο κόσμος έχει μειωθεί αισθητά. «Κυρίως έχουν σταματήσει να έρχονται τόσο συχνά οι επαγγελματίες δίπλα από την Ερμού. Εχουν μειωθεί και οι τουρίστες. Τέτοια εποχή και έως το τέλος Ιουνίου είχαμε συνήθως πολλούς τουρίστες. Αν λένε κάτι για την κατάσταση; Οχι. Μόνο ζητούν επίμονα απόδειξη και θέλουν να τους τη μεταφράσουμε, «για να ξέρουν τι πληρώνουν». Ο κ. Τσιέλος προσθέτει ότι στην επόμενη αλλαγή του μενού, θα υπάρχουν φθηνότερα πιάτα. 11.30, πλατεία Μοναστηρακίου. Εχει τη φήμη μιας από τις πιο ζωντανές πλατείες της πόλης. Αυτή την ώρα, πάντως, φιλοξενεί κυρίως ράθυμους σκύλους. Ελάχιστοι άνθρωποι καθισμένοι στα πεζούλια τρώνε σουβλάκι με πίτα. 12.10, Ψυρρή. Πολλά καταστήματα είναι κλειστά, αλλά κι εκείνα που λειτουργούν δεν έχουν ψυχή. «Δουλεύουμε μόνο το Σάββατο και την Κυριακή το μεσημέρι», λέει υπεύθυνος καταστήματος, που προτιμά την ανωνυμία, «αφού λείπει το αφεντικό». Μέσα, τρεις μουσικοί κάνουν κέφι με τους ισάριθμους πελάτες. Ακριβώς απέναντι, ένα κατάστημα που τις καλές εποχές γέμιζε είναι εντελώς άδειο. Δεν υπάρχει ούτε σερβιτόρος για να ρωτήσουμε «τι συμβαίνει». Ολη η περιοχή μοιάζει με σκηνικό που εγκαταλείφθηκε μετά το τέλος της παράστασης. Μόνη παραφωνία, οι παρέες νεαρών ξένων που φωνάζουν δυνατά. 12.30, οδός Μηλιώνη, Κολωνάκι. Οι παροικούντες την περιοχή λένε πως η κίνηση έχει πέσει. Οχι όμως και τόσο, σύμφωνα με τα φαινόμενα. «Μπορεί τα εμπορικά να μην πουλάνε τόσο, αλλά εμείς αντέχουμε», λέει ιδιοκτήτης εστιατορίου, που επισημαίνει όμως ότι ακόμα και οι μόνιμοι πελάτες «που ξέρουμε ότι έχουν λεφτά, παραγγέλνουν λιγότερα». «Με τόσα που ακούμε συνέχεια, νομίζουμε ότι έρχεται ο Κατακλυσμός του Νώε. Φυσικό είναι ο καθένας να προετοιμάζει τη βάρκα του», λέει ο κ. Χρήστος Καλαμάρας, υπεύθυνος του JacksoHall. 12.45, οδός Βαλτετσίου, Εξάρχεια. Τα μπαρ και οι ταβέρνες της περιοχής είναι σχεδόν γεμάτες. Η συνταγή; Απλή. Μπορείς να φας με δέκα ευρώ και να πιεις με πολύ λιγότερα. 01.00, οδός Ακαδημίας. Σηκώνουμε το χέρι για να σταματήσουμε ένα από τα πολλά ταξί που τριγυρίζουν άδεια στην πόλη. Ο ταξιτζής πατάει φρένο επί τόπου, προκαλώντας το ξέσπασμα του οδηγού από πίσω. «Εχει πέσει η κίνηση;», ρωτάμε, μετά τα διαδικαστικά για το πού πηγαίνουμε. «Εσύ τι λες;», απαντάει τραβώντας μια βαθιά τζούρα από το τσιγάρο του.