ΚΩΣΤΑΣ ΙΟΡΔΑΝΙΔΗΣΤο άχθος του ΠΑΣΟΚ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Εσύρθη η Νέα Δημοκρατία σε ανίερη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Συμβαίνουν στη ζωή και ανορθόδοξες συμπράξεις. Σύμπτωση τραγική, ότι η συντηρητική παράταξη ήταν και είναι αναγκασμένη να εφαρμόσει την άκρως ερασιτεχνική και ολέθρια πολιτική «εξυγιάνσεως» της χώρας που είχε συνομολογήσει η κυβέρνηση του κ. Γιώργου Παπανδρέου τον Μάιο του 2010.
Η ισχύς της Ελλάδος ήταν την εποχή εκείνη η απόλυτη αδυναμία της, καθώς η χρεοκοπία της θα συμπαρέσυρε το τραπεζικό σύστημα της Γαλλίας και της Γερμανίας. Το γεγονός αυτό πέρασε απαρατήρητο από τους ιδιοφυείς, που ατυχώς ασκούσαν τότε την εξουσία στην Ελλάδα.
Στόχος του κ. Παπανδρέου και του οικονομικού επιτελείου του ήταν να επιρρίψει τις ευθύνες στον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή και επιδιώκοντας μικροπολιτικά οφέλη εξέθεσαν τη χώρα διεθνώς και ειδικώς στους δανειστές της. Αλλά ας δεχθούμε ότι ενίοτε είναι αδύνατον να αποφευχθεί ακόμη και το μοιραίο.
Αρκετά όμως με αυτή την παρωδία. Το ΠΑΣΟΚ νοσεί και ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος και οι «επιφανείς» του συνεργάτες γνωρίζουν άριστα ότι η απομάκρυνσή τους από την εξουσία θα έχει ως συνέπεια και την προσωπική τους συντριβή. Δεν έχουν άλλη επιλογή από το να παραμείνουν στην κυβέρνηση, άνευ όρων.
Πέραν τούτου, υπάρχει και θέμα νομιμοφροσύνης. Ηδη το ΠΑΣΟΚ, με τις τοποθετήσεις των διαφόρων υπουργών του, αρχίζει να υιοθετεί στροφή προς την «Αριστερά», ό,τι και εάν σημαίνει αυτό για ένα κόμμα που έχει διατρέξει το φάσμα του ελληνικού πολιτικού συστήματος από άκρη σε άκρη.
Ουδείς μπορεί να αγνοήσει την ιδιαίτερη «ευελιξία» αυτού του κόμματος – ακόμη και μια ενδεχομένη σύμπραξη με τον ΣΥΡΙΖΑ, υπό νέα ηγεσία φυσικά. Πολύ περισσότερο όταν τα στελέχη του κόμματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι εθισμένα να νέμονται την εξουσία. Αυτό συμβαίνει και στην παρούσα συγκυρία σε ποσοστό δυσανάλογο από τη δύναμη που διαθέτει.
Επί μία διετία η ηγεσία της Ν.Δ. έζησε με την αυταπάτη ότι μπορούσε να υπολογίζει σε επαναπατρισμό των ψηφοφόρων της από τη Χρυσή Αυγή. Παρά την τραγική διάψευση των αβάσιμων αυτών προσδοκιών, εξακολουθεί να διατηρεί υψηλούς τόνους «ρητορικής της Δεξιάς». Εις μάτην, όμως. Επαναπατρισμός των ψηφοφόρων από τη Χρυσή Αυγή δεν πρόκειται να υπάρξει τουλάχιστον στις επόμενες εθνικές εκλογές, οψέποτε πραγματοποιηθούν. Θα πρέπει συνεπώς η Ν.Δ. να υιοθετήσει μια επιθετική πολιτική με στόχο την προσέλκυση κεντρώων ψηφοφόρων, που εξακολουθούν να πλαισιώνουν το ΠΑΣΟΚ. Αρκετά με τις άναρθρες κραυγές που δεν συγκίνησαν τους απομακρυθέντες συντηρητικούς από τη Ν.Δ. Πέραν τούτου, «λαϊκή Δεξιά» δίχως φιλολαϊκή πολιτική είναι έννοιες ασύμβατες.
Η Ν.Δ. άφησε τον χώρο του Κέντρου στην περιοχή ευθύνης του ΠΑΣΟΚ, για να διασώσει τον κ. Βενιζέλο από την πολιτική εξαφάνιση. Με αυτόν τον τρόπο καταστρατήγησε την πολιτική πρακτική κατά την οποία ο μικρότερος εταίρος μιας κυβερνήσεως είναι καταδικασμένος σε εξαφάνιση. Ισως είναι αργά για μια αλλαγή ύφους τόσο ριζοσπαστική. Αλλά ασφαλώς ο κ. Βενιζέλος και τα «επιφανή» στελέχη του ΠΑΣΟΚ θα πρέπει κάπως να αντιληφθούν ότι διασώζονται χάρη στη Ν.Δ. και ως εκ τούτου να περιορισθούν στον ρόλο που πλέον τους αντιστοιχεί.
Η ισχύς της Ελλάδος ήταν την εποχή εκείνη η απόλυτη αδυναμία της, καθώς η χρεοκοπία της θα συμπαρέσυρε το τραπεζικό σύστημα της Γαλλίας και της Γερμανίας. Το γεγονός αυτό πέρασε απαρατήρητο από τους ιδιοφυείς, που ατυχώς ασκούσαν τότε την εξουσία στην Ελλάδα.
Στόχος του κ. Παπανδρέου και του οικονομικού επιτελείου του ήταν να επιρρίψει τις ευθύνες στον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή και επιδιώκοντας μικροπολιτικά οφέλη εξέθεσαν τη χώρα διεθνώς και ειδικώς στους δανειστές της. Αλλά ας δεχθούμε ότι ενίοτε είναι αδύνατον να αποφευχθεί ακόμη και το μοιραίο.
Αρκετά όμως με αυτή την παρωδία. Το ΠΑΣΟΚ νοσεί και ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος και οι «επιφανείς» του συνεργάτες γνωρίζουν άριστα ότι η απομάκρυνσή τους από την εξουσία θα έχει ως συνέπεια και την προσωπική τους συντριβή. Δεν έχουν άλλη επιλογή από το να παραμείνουν στην κυβέρνηση, άνευ όρων.
Πέραν τούτου, υπάρχει και θέμα νομιμοφροσύνης. Ηδη το ΠΑΣΟΚ, με τις τοποθετήσεις των διαφόρων υπουργών του, αρχίζει να υιοθετεί στροφή προς την «Αριστερά», ό,τι και εάν σημαίνει αυτό για ένα κόμμα που έχει διατρέξει το φάσμα του ελληνικού πολιτικού συστήματος από άκρη σε άκρη.
Ουδείς μπορεί να αγνοήσει την ιδιαίτερη «ευελιξία» αυτού του κόμματος – ακόμη και μια ενδεχομένη σύμπραξη με τον ΣΥΡΙΖΑ, υπό νέα ηγεσία φυσικά. Πολύ περισσότερο όταν τα στελέχη του κόμματος που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι εθισμένα να νέμονται την εξουσία. Αυτό συμβαίνει και στην παρούσα συγκυρία σε ποσοστό δυσανάλογο από τη δύναμη που διαθέτει.
Επί μία διετία η ηγεσία της Ν.Δ. έζησε με την αυταπάτη ότι μπορούσε να υπολογίζει σε επαναπατρισμό των ψηφοφόρων της από τη Χρυσή Αυγή. Παρά την τραγική διάψευση των αβάσιμων αυτών προσδοκιών, εξακολουθεί να διατηρεί υψηλούς τόνους «ρητορικής της Δεξιάς». Εις μάτην, όμως. Επαναπατρισμός των ψηφοφόρων από τη Χρυσή Αυγή δεν πρόκειται να υπάρξει τουλάχιστον στις επόμενες εθνικές εκλογές, οψέποτε πραγματοποιηθούν. Θα πρέπει συνεπώς η Ν.Δ. να υιοθετήσει μια επιθετική πολιτική με στόχο την προσέλκυση κεντρώων ψηφοφόρων, που εξακολουθούν να πλαισιώνουν το ΠΑΣΟΚ. Αρκετά με τις άναρθρες κραυγές που δεν συγκίνησαν τους απομακρυθέντες συντηρητικούς από τη Ν.Δ. Πέραν τούτου, «λαϊκή Δεξιά» δίχως φιλολαϊκή πολιτική είναι έννοιες ασύμβατες.
Η Ν.Δ. άφησε τον χώρο του Κέντρου στην περιοχή ευθύνης του ΠΑΣΟΚ, για να διασώσει τον κ. Βενιζέλο από την πολιτική εξαφάνιση. Με αυτόν τον τρόπο καταστρατήγησε την πολιτική πρακτική κατά την οποία ο μικρότερος εταίρος μιας κυβερνήσεως είναι καταδικασμένος σε εξαφάνιση. Ισως είναι αργά για μια αλλαγή ύφους τόσο ριζοσπαστική. Αλλά ασφαλώς ο κ. Βενιζέλος και τα «επιφανή» στελέχη του ΠΑΣΟΚ θα πρέπει κάπως να αντιληφθούν ότι διασώζονται χάρη στη Ν.Δ. και ως εκ τούτου να περιορισθούν στον ρόλο που πλέον τους αντιστοιχεί.
No comments:
Post a Comment