Επισκόπηση τύπου | 27.09.2010
Θα γίνει θεσμός στην ΕΕ το ευρωπακέτο στήριξης;
«Η πτώση μιας τίγρης», είναι ο τίτλος άρθρου του περιοδικού Spiegel για την οικονομική κατάσταση της Ιρλανδίας: «Η Ιρλανδία υπάρχει κίνδυνος να γίνει μια δεύτερη Ελλάδα. Η εξυγίανση των τραπεζών της φαίνεται ότι κοστίζει περισσότερο από ότι μπορεί να αντέξει η ιρλανδική οικονομία….Με τις περικοπές που επέβαλε ήδη η κυβέρνηση της χώρας στο δημόσιο εξοικονομήθηκαν γύρω στα 3 δισεκατομμύρια, αλλά τι είναι 3 δις μπροστά στα 20, 30 ή και 40 που μπορεί να κοστίσει στο κράτος η διάσωση μιας μόνον τράπεζας; Φέτος αναμένεται νέα αύξηση του ελλείμματος πάνω από 20% του ΑΕΠ. Υψηλότερα δηλαδή και από την Ελλάδα. Και μέχρι στιγμής ουδείς γνωρίζει επακριβώς ποιο είναι το πραγματικό κόστος για τη διάσωση της Anglo Irish Bank. Αρχές Οκτωβρίου θα ανακοινώσει η κυβέρνηση το ακριβές ποσόν.
Μέχρι τώρα δεν υπήρξε αντίδραση στις περικοπές που προχώρησε η κυβέρνηση, εάν όμως χρειαστεί να δρομολογήσει δραστικές περικοπές σαν εκείνες που εφαρμόζει η Ελλάδα, τότε θα δούμε τι ακριβώς θα συμβεί. Τελικά είναι πιθανό να μην τα καταφέρει και να αναγκαστεί να ζητήσει τη βοήθεια του ευρωπακέτου οικονομικής στήριξης όπως έκανε και η Ελλάδα.»
Και Γερμανοί οικονομολόγοι ζητούν παράταση του ευρωπακέτου
«Παρακαλώ, ο επόμενος!», γράφει η οικονομική εφημερίδα του Ντίσελντορφ Handelsblatt για την κατάσταση στην Ιρλανδία και υπογραμμίζει ότι οι συζητήσεις για την παράταση του ευρωπακέτου οικονομικής στήριξης στοχεύουν στη διάσωση της Ιρλανδίας, διότι «για την Ιρλανδία ο κίνδυνος χρεοκοπίας είναι πια ρεαλιστικός».
«Η ραγδαία αύξηση του ‘καπέλου’ επικινδυνότητας στα ιρλανδικά ομόλογα αποδεικνύει πόσο αυξήθηκε στο μεταξύ ο φόβος στις αγορές, γεγονός όμως που μπορεί να επηρεάσει καθοριστικά την εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος στην Ιρλανδία. Ήδη πολλοί οικονομολόγοι καλούν την ιρλανδική κυβέρνηση να λάβει πιο αυστηρά μέτρα και να προχωρήσει σε δραστικές περικοπές.»
Ο Στέφαν Μπιλμάγερ, οικονομολόγος της DZ-Bank, σε συνέντευξή του προς την εφημερίδα τάσσεται υπέρ της παράτασης του ευρωπακέτου οικονομικής στήριξης υποστηρίζοντας ότι είναι αναγκαία διότι «οι χρηματοπιστωτικές αγορές εξακολουθούν να είναι επιφυλακτικές». Στο ερώτημα που βασίζεται αυτή η επιφυλακτικότητα ο Γερμανός οικονομολόγος δηλώνει: «Οι προβλέψεις για την οικονομική εξέλιξη των χωρών της ευρωζώνης με τα μεγάλα ελλείμματα δεν είναι πολύ καλές. Αναμένουμε π.χ. για την Πορτογαλία το 2012 αύξηση του ελλείμματος κατά 5% και αύξηση του συνολικού χρέους μέχρι και 94% του ΑΕΠ. Για την Ελλάδα εκτιμούμε ότι θα υπάρξει αύξηση του ελλείμματος κατά 7% και συνολική κατά 145% του ΑΕΠ. Έτσι η παράταση του προστατευτικού ευρωπακέτου είναι μια δυνατότητα να σταθεροποιηθεί η κατάσταση.» Στο θέμα πως θα βοηθήσει η παράταση του ευρωπακέτου στήριξης ο κ. Μπιλμάγερ απαντά: «Οι πληττόμενες χώρες θα έχουν περισσότερο χρόνο να εξυγιάνουν τα δημοσιονομικά τους και να επανακτήσουν την εμπιστοσύνη των αγορών.»
Το Βερολίνο δεν πρέπει να έχει αυταπάτες
Θα αποδεχθεί το Ευρωταμείο Διάσωσης η κ. Μέρκελ;«Το ευρωταμείο διάσωσης και η πολιτική του Βερολίνου», είναι ο τίτλος ανάλυσης στην ίδια εφημερίδα, τηνHandelsblatt, με θέμα τη συζητούμενη παράταση του ευρωπακέτου διάσωσης με και τη θέσπισή του ως μόνιμου εργαλείου οικονομικής στήριξης. Συζήτηση που τώρα πια γίνεται και από τις ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες: «Μία πολιτικά ξεκάθαρη και νομότυπη διέξοδος από την κατάσταση αυτή δεν υπάρχει. Ασφαλώς τα ευρωπακέτα στήριξης δίνουν ψεύτικα κίνητρα στις οικονομικά ασθενείς χώρες-μέλη της ΕΕ και βεβαίως η ελεγχόμενη πτώχευση των χωρών-μελών που έχουν υψηλά ελλείμματα είναι μία έξυπνη λύση, επειδή οι πιστωτές τους είναι κυρίως τράπεζες και μπορούν να αντεπεξέλθουν σε περίπτωση αναδιάρθρωσης του χρέους.
Όμως υπάρχουν δύο σοβαρά προβλήματα: πρώτον, ο λογαριασμός θα πληρωθεί πάλι από το Βερολίνο, διότι οι γερμανικές τράπεζες διαθέτουν μεγάλα αποθέματα σε ελληνικά κρατικά ομόλογα. Και δεύτερον, μία ελεγχόμενη πτώχευση θα ήταν μια ελκυστική πρόσκληση προς τις αγορές για να επιτεθούν με αρπακτικές, κερδοσκοπικές διαθέσεις κατά των αδύναμων κρίκων της ευρωζώνης.
Η λύση στο ευρωπρόβλημα είναι επομένως σύνθετη και όχι απλή και ξεκάθαρη. Για να δρομολογηθεί όμως απαιτείται να αποδεχθεί το Βερολίνο ότι το ευρώ με το Σύμφωνο Σταθερότητας δεν θα γίνει τόσο σκληρό, όσο ήταν πάλαι ποτέ το μάρκο, και ότι δεν μπορεί ταυτόχρονα να αποκλείει τη διοχέτευση ρευστού και πιστώσεων προς τις αδύναμες οικονομίες της ευρωζώνης και να διασφαλίζει αγορές για τις εξαγωγές της.»
Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου
Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου
No comments:
Post a Comment