Toυ Κωστα Ονισενκο
«Για πρώτη φορά φέτος λαμβάνουμε πλήθος ηλεκτρονικών μηνυμάτων με τα οποία Eλληνες μας ρωτούν τους τρόπους για να φύγουν στο εξωτερικό, κυρίως ζητούν πληροφορίες για τις εργασίες που υπάρχουν και τις νομικές διαδικασίες που χρειάζονται. Αυτό δεν μπορεί να μεταφραστεί ακόμη ως κύμα μετανάστευσης, αλλά σαφώς αποτυπώνει μια ισχυρή τάση που είναι ανησυχητική», τονίζει στην «Κ» στέλεχος του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού. Επιβεβαιώνεται έτσι και από άλλη μια πλευρά ότι η οικονομική κρίση ωθεί πολλούς να περάσουν από το στάδιο της πρόθεσης στην πράξη. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, τα ερωτήματα αφορούν κυρίως τον Καναδά, την Αυστραλία, τη Γερμανία, αλλά και χώρες της Αφρικής.
Στέλεχος του γραφείου Tύπου της καναδικής πρεσβείας στην Ελλάδα επιβεβαίωσε στην «Κ» ότι «τους τελευταίους μήνες όντως υπάρχει αυξημένο ενδιαφέρον των Ελλήνων όσον αφορά την εργασία και τις σπουδές στον Καναδά». Αντίστοιχα, αύξηση της τάξεως του 10% παρατηρείται και στο ενδιαφέρον που δείχνουν οι πολίτες για πληροφορίες που αφορούν θέσεις εργασίας σε χώρες της Ε. Ε., οι οποίοι απευθύνονται σε συμβούλους των υπηρεσιών EURES του ΟΑΕΔ, σύμφωνα με καταγραφές στελεχών του Οργανισμού.
Μάλιστα, το νέο μεταναστευτικό ρεύμα δεν αφορά μόνο άτομα υψηλής επαγγελματικής κατάρτισης, όπως συνέβαινε τα τελευταία χρόνια, αλλά και απλούς εργάτες και οικογενειάρχες που λαμβάνουν τη μεγάλη και δύσκολη απόφαση να αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον όχι τόσο για τους ίδιους «όσο για τα παιδιά μας», όπως λένε. «Στις 30 Ιουνίου πετάω για Αυστραλία, απ' όπου κατάγεται η γυναίκα μου. Εδώ και αρκετό καιρό πούλησα το σπίτι μου. Αρχικά σκεφτόμασταν να φύγουμε για την επαρχία, αλλά τελικά αποφασίσαμε ότι καλύτερη λύση είναι να πάμε στην Αυστραλία, όπου έχουμε συγγενείς και μια ευκαιρία να ξεκινήσουμε από την αρχή. Αφήνω πίσω τους γονείς μου, τους φίλους μου και 21 χρόνια δουλειάς. Είναι μεγάλη η απόφαση και μάλλον δεν θα το έκανα αν δεν είχα ανθρώπους στην Αυστραλία να με στηρίξουν στην αρχή και αν δεν είχα την άνεση με την υπηκοότητα», μας λέει ο Γιώργος Καφαλούκος, μηχανικός Υπολογιστών και Δικτύων, ο οποίος αποφάσισε να μεταναστεύσει στην Αυστραλία.
Eφυγαν 100.000 νέοι
«Αν ήμουν μόνη, θα είχα φύγει εδώ και χρόνια. Τώρα θα πρέπει να κοιτάξουμε και την παραμικρή λεπτομέρεια γιατί έχουμε οκτάχρονο παιδί. Ωστόσο, η απόφαση είναι ειλημμένη, καθώς η αγορά εργασίας στην Ελλάδα έχει φτάσει σε πολύ άσχημο σημείο», συμπληρώνει στην «Κ» η κ. Τόνια Κόρκα, που εργάζεται στον τομέα της διαφήμισης.
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της ΓΣΕΕ, το 38% των νέων δηλώνει πρόθυμο να φύγει από την Ελλάδα εάν και εφ' όσον βρει δουλειά και αυτό το ποσοστό, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της Συνομοσπονδίας κ. Στάθη Ανέστη, είναι ιδιαίτερα αυξημένο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. «Τα τελευταία 10 χρόνια εκτιμάται ότι έχουν φύγει από την Ελλάδα περίπου 100.000 νέοι, κυρίως με ανώτατη μόρφωση, δηλαδή ένας πληθυσμός κατ' εξοχήν χρήσιμος, ποσοτικά και ποιοτικά για την ανάπτυξη της χώρας. Η τάση αυτή είναι αυξητική και ιδιαίτερα ανησυχητική», εκτιμά και αυτός.
Oπως, μάλιστα, λέει ο κ. Νίκος Φαλιέρος, ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με μεταφορές, τους τελευταίους μήνες υπάρχει αύξηση των μετακομίσεων προς το εξωτερικό και όχι μόνον. Πολλοί αποφασίζουν να μετακομίσουν στην ελληνική επαρχία.
«Η δουλειά έχει αυξηθεί όσον αφορά τις διεθνείς μεταφορές. Oλο και πιο συχνά πελάτες μας ζητούν να μεταφέρουμε τα υπάρχοντά τους στα πέρατα του κόσμου. Πολλοί φεύγουν για Κύπρο, Αγγλία, Γερμανία, αλλά και Αίγυπτο, Βέλγιο. Eχουμε αναλάβει «μετακομίσεις» και σε Νορβηγία, Σουηδία κ. α. Ακόμη, τους τελευταίους δύο - τρεις μήνες έχουν αυξηθεί περίπου κατά 40% σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια οι μετακομίσεις από την Αθήνα προς την περιφέρεια. Oπως φαίνεται, αρκετά άτομα που δυσκολεύονται να βρουν εργασία αποφασίζουν να επιστρέψουν στα χωριά των πατεράδων και των παππούδων τους», συμπληρώνει ο κ. Φαλιέρος, με βεβαιότητα που πηγάζει από κουβέντες που κάνει με τους πελάτες του.
Πώς να μη φύγω για Σουηδία;
Eχοντας ολοκληρώσει τη διδακτορική διατριβή του επενδύοντας πέντε χρόνια σκληρής δουλειάς και περιστασιακών αποδοχών μέσω ευρωπαϊκών ερευνητικών προγραμμάτων στο ΑΠΘ, που συνεπάγονταν την παραμονή του στην οικογενειακή εστία, ο 30χρονος ηλεκτρολόγος μηχανικός Αντώνης Μαρινόπουλος βρέθηκε ενώπιον της εγχώριας αγοράς εργασίας. «Το μέλλον διαγραφόταν σκοτεινό. Οι δυνατότητες για να βρω μια δουλειά στο αντικείμενό μου ήταν είτε στο Δημόσιο -πράγμα αδύνατον εφ' όσον δεν είχα μέσον- είτε στον περιορισμένο ιδιωτικό τομέα στην Αθήνα. Η Θεσσαλονίκη ήταν εκτός επιλογών», εξήγησε στην «Κ». Αντιθέτως, οι προοπτικές στην Ευρώπη ήταν εξαιρετικές. «Φίλοι που είχαν ήδη φύγει στο εξωτερικό μού έλεγαν για καλές αποδοχές, καλή ποιότητα ζωής και επαγγελματικές προοπτικές».
Eτσι, σχεδόν ταυτόχρονα με την ανακοίνωση του... Μνημονίου, ο κ. Μαρινόπουλος βρέθηκε να εργάζεται σε κολοσσό των ενεργειακών συστημάτων 50 χιλιόμετρα από τη Στοκχόλμη, θέση που εντόπισε και κέρδισε μέσω Διαδικτύου. Oπως είπε, η δουλειά του στο ερευνητικό ινστιτούτο της εταιρείας -στην οποία σχεδόν οι μισοί εργαζόμενοι είναι ξένοι- είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, οι αποδοχές του ανέλπιστα υψηλές, ενώ η υψηλή φορολογία που επιβάλλει το σουηδικό κράτος βρίσκει αντίκρισμα στις κοινωνικές παροχές και σε μια οργανωμένη καθημερινότητα. «Εδώ το κράτος είναι ζεστό, οι άνθρωποι όχι τόσο. Iσως έτσι, όμως, να είναι καλύτερα».
No comments:
Post a Comment