Επισκόπηση τύπου | 08.06.2010
Μονομερές το γερμανικό πακέτο περικοπών
«Κυβερνητικός συνασπισμός χωρίς ιδέες», είναι ο τίτλος του σχολίου της Süddeutsche Zeitung για το πακέτο εξυγίανσης των γερμανικών δημοσιονομικών:
«Το σημαντικότερο πρόβλημα που διαπιστώνουμε στα μέτρα είναι ότι οι περικοπές δεν στοχεύουν στην κοινωνική ισορροπία. Τα μέτρα πλήττουν περισσότερο τους χαμηλόμισθους. Όμως τέτοια δρακόντεια μέτρα μπορούν να γίνουν αποδεκτά από τους κοινωνικούς εταίρους μόνον όταν ο κόσμος έχει την αίσθηση ότι η κατανομή των βαρών είναι δίκαια. Έτσι η σχεδιαζόμενη φορολογία στις τράπεζες με μια ετήσια εισφορά τριών δισεκατομμυρίων είναι μάλλον αστεία ή και προκλητική.»
Ευάλωτο πολιτικά το πακέτο
Η κ. Μέρκελ δεν τόλμησε να καταργήσει τις επιδοτήσεις«Το πακέτο εξυγίανσης μας απογοητεύει», σημειώνει η οικονομική εφημερίδα του Ντίσελντορφ Handelsblatt και εξηγεί: «Είναι αδιανόητο το γεγονός ότι η πολυσυζητημένη κατάργηση των κρατικών επιδοτήσεων δεν έπαιξε κανένα ρόλο στο σχεδιασμό των περικοπών. Λυπηρό είναι επίσης το γεγονός ότι με τα μέτρα δεν επιτυγχάνεται ο στόχος να μπει φρένο στα χρέη. Ταυτόχρονα δεν υπάρχει καμία εξισορροπητική πρόθεση στην κατανομή των επιβαρύνσεων και έτσι τα μέτρα είναι πολιτικά ευάλωτα.»
«Επιτέλους έχουν κυβερνητικό πρόγραμμα», σχολιάζει ηFrankfurter Allgemeine Zeitung επισημαίνοντας ότι «όλα τα μέτρα που αποφασίστηκαν τώρα συνιστούν προγραμματικές διακηρύξεις των συγκυβερνώντων κομμάτων και καθυστέρησαν να επιβληθούν λόγω των τοπικών εκλογών στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία. Με τα μέτρα αυτά αρχίζει ουσιαστικά να δουλεύει ο κυβερνητικός συνασπισμός και αυτό διότι επιτέλους υπάρχουν συγκεκριμένες αποφάσεις και σχέδιο. Σχέδιο που σε λίγο θα αποκτήσει ακόμη πιο συγκεκριμένη μορφή.»
«Άτολμα και μονομερή τα μέτρα», υποστηρίζει η Frankfurter Rundschau: «Όποιος ζητά θυσίες από τις οικογένειες, τους ανέργους, τους δικαιούχους του κοινωνικού επιδόματος και τους δημόσιους υπαλλήλους, δεν μπορεί παρά να κάνει ακριβό δώρο σε κάποιους άλλους. Σαφέστατα η κ. Μέρκελ επιδιώκει να μην προκαλέσει άλλο τον κυβερνητικό της εταίρο, τους Ελεύθερους Δημοκράτες του κ. Βεστερβέλε. Όποιος όμως εξυπηρετεί τόσο πλουσιοπάροχα τα λόμπι και παραιτείται μονομερώς από κρατικά έσοδα, δεν είναι δυνατόν να ελπίζει στην κατανόηση των πολιτών, που θα νιώσουν στο πετσί τους τις περικοπές.»
Τα ‘καθυστερημένα’ του ελληνικού Υπ. Οικονομικών σε εταιρείες
Υπέρογκα χρέη σε ελληνικές και ξένες εταιρείες από το 2004Τέλος στην οικονομική εφημερίδα Handelsblattδημοσιεύεται ρεπορτάζ του Γκερντ Χέλερ με τίτλο «Το ελληνικό κράτος πληρώνει καθυστερημένα»: «Παρά το μηχανισμό στήριξης της ΕΕ, η οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα εξακολουθεί να είναι επισφαλής. Ασφαλώς τα μέτρα δίνουν τους πρώτους καρπούς, αλλά τα φορολογικά έσοδα δεν είναι τόσα, όσα προσδοκούσε η ελληνική κυβέρνηση. Ταυτόχρονα το υπ. Οικονομικών έχει μια σειρά απλήρωτους λογαριασμούς. Σύμφωνα με την Ένωση Χονδρεμπόρων και Λιανεμπόρων το κράτος χρωστά σε επιχειρήσεις γύρω στο ένα δισεκατομμύριο ευρώ. Στην πρόταση των επιχειρήσεων να συμψηφιστούν τα κρατικά χρέη με τις φορολογικές τους εισφορές το υπουργείο απάντησε αρνητικά. Έτσι πολλές μικρές επιχειρήσεις θα βρεθούν άμεσα στα πρόθυρα χρεοκοπίας.»
«Ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου δεν χρωστά όμως μόνον ΦΠΑ σε επιχειρήσεις, αλλά και γύρω στα 10 δισεκατομμύρια ευρώ σε φαρμακοβιομηχανίες, σε εταιρείες ιατρικών εξοπλισμών και σε κρατικά νοσοκομεία. Επιπλέον γύρω στα 100 εκατομμύρια ανέρχονται τα χρέη του σε ελληνικές και ξένες εταιρείες για διαφημιστικές καμπάνιες του ΕΟΤ και γύρω στο 1,6 δις σε ελληνικές και ξένες κατασκευαστικές εταιρείες για εργολαβίες που εκτελέστηκαν εν όψει των ολυμπιακών αγώνων το 2004.»
Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου
Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου
Υπάρχει ανισότητα και κυριαρχεί λαική δυσαρέσκεια ,οταν ολες οι χώρες της Ευρώπης ανεξάρτητα του ποίοι ευρίσκονται στην εξουσία διαχειριζόμενοι τα κοινά, φορολογούν τους χαμηλόμισθους, αφίνοντας τον πλούτο παρατηρητή η συνεισφέροντα ποσά, που εξ'ορισμού χαρακτηρίζονται χαμηλά η γελοία.Νομίζω πως τα οικονομικά των χωρών της ΕΕ θα ηταν σε καλίτερη κατάσταση αν το κεφάλαιο στις δυσκολίες των χωρών έδειχνε χαμόγελο στις κυβερνήσεις .
ReplyDelete