Επισκόπηση τύπου | 30.06.2010

«Τρικ έγιναν, αλλά τα στοιχεία δεν ήταν πλαστά»

Λόρδος Ρόμπερτσον, Γιάννος Παπαντωνίου

Η γενική απεργία, η οικονομική κατάσταση και πλαστά ή όχι τα στατιστικά στοιχεία της Ελλάδας προς την ΕΕ για την είσοδο της στην ΟΝΕ, είναι τα ελληνικά θέματα με τα οποία ασχολούνται σήμερα οι γερμανικές εφημερίδες.

Όλες οι γερμανικές εφημερίδες αναφέρονται σήμερα στη γενική απεργία στην Ελλάδα. Χαρακτηριστικό είναι το ρεπορτάζ της Frankfurter Rundschau: «Η συμμετοχή σε αυτή την απεργία ήταν μικρότερη σε σύγκριση με τις προηγούμενες. Φαίνεται ότι πολλοί Έλληνες έχουν παραιτηθεί από τις διεκδικήσεις. Η χθεσινή απεργία έπληξε τις ακτοπλοϊκές και τις αεροπορικές συγκοινωνίες. 500 παραθεριστές καθηλώθηκαν στον Πειραιά γιατί λιμενεργάτες εμπόδιζαν τον απόπλου των πλοίων προς τα νησιά. Επίσης ματαιώθηκαν γύρω στις 60 πτήσεις εσωτερικού, αλλά δεν δημιουργήθηκε κανένα πρόβλημα στις διεθνείς πτήσεις.»

Η εφημερίδα αναφέρεται επίσης στα επεισόδια επισημαίνοντας πως μόνον 150 κουκουλοφόροι πέταγαν πέτρες και μολότοφ με το σύνθημα ‘Κάψτε τη βουλή’.

Πιθανή η έξοδος της Ελλάδας από την ΟΝΕ;

Πέτερ Μπόφιγκερ: ένας από τους πέντε "σοφούς"Η λαϊκή εφημερίδα Bild στο πρωτοσέλιδό της με τίτλο «Είναι πιθανή η έξοδος των Ελλήνων από το ευρώ» γράφει: «Τώρα αντιμετωπίζει ως πιθανή την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη και ένας από τους πέντε διακεκριμένους οικονομολόγους που συμβουλεύουν τη γερμανική κυβέρνηση, ο Πέτερ Μπόφιγκερ.

Ο κ. Μπόφιγκερ προειδοποίησε σε σύσκεψη του προεδρείου του SPD για τις συνέπειες και είπε στην εφημερίδα μας: ‘Εάν οι επιβαρύνσεις για την Ελλάδα αυξηθούν και άλλο μαζί με την ανεργία, τότε θα υπάρξουν πολιτικές πιέσεις. Τότε θα πολλαπλαστιαστούν και οι φωνές που θα λένε πως δεν αξίζει τον κόπο να μείνουμε στην ευρωζώνη’. Και η εφημερίδα καταλήγει: «Εάν συμβεί όντως κάτι τέτοιο ενδέχεται να χρειαστούν οι γερμανικές εγγυήσεις ύψους 22 δισεκατομμυρίων που θα καλυφθούν με τα λεφτά των φορολογούμενων.»

Συνέντευξη Γιάννου Παπαντωνίου

Ο δοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Λουκάς Παπαδήμος παρουσιάζει το ευρώ, 05.09.2001«Τρικ έγιναν, αλλά τα στοιχεία δεν ήταν πλαστά», είναι ο τίτλος ρεπορτάζ της Frankfurter Allgemeine Zeitung για τα ευνοϊκά στατιστικά στοιχεία που έδωσε η Ελλάδα για να πετύχει την είσοδό της στην ΟΝΕ. Το δημοσίευμα επικαλείται τον πρώην υπουργό Οικονομικών Γιάννο Παπαντωνίου, τον ‘πατέρα του ελληνικού ευρώ’:

«Ο κ. Παπαντωνίου επιμένει ότι η Ελλάδα δεν έχασε ακόμη το στοίχημα και λέει πως και πριν από την είσοδό της στην ΟΝΕ η Ελλάδα αντιμετώπιζε παρόμοια προβλήματα και παραπέμπει σε στατιστικά στοιχεία, όπως δηλώνει, της ΕΕ και όχι ελληνικά.

Ο αρχιτέκτονας της εισόδου της Ελλάδας στην ΟΝΕ επιμένει επίσης ότι η χώρα του μπήκε στην ευρωζώνη με νόμιμα μέσα. Η θέση του εκφράζει την επίσημη θέση του ΠΑΣΟΚ που θέλει τη Ν.Δ υπεύθυνη, διότι άλλαξε τους κανόνες υπολογισμού και καταχώρισης των κρατικών δαπανών, κυρίως στις αγορές όπλων.

«Η ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία Eurostat βλέπει όμως τα πράγματα πιο αποστασιοποιημένα και επιμένει ότι μεταξύ 1997 και 2003, δηλαδή την εποχή της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, το κόστος των εξοπλιστικών δαπανών υπολογίστηκε συχνά πολύ χαμηλά.

Ο κ. Παπαντωνίου παραδέχεται ότι ίσως ισχύει αυτή η παρουσίαση: ‘τουλάχιστον ενδέχεται να συνιστά μέρος της αλήθειας’, λέει ο πρώην Έλληνας υπουργός και επικαλείται τις επιτροπές που αποφασίζουν για τα στάνταρ των εξοπλιστικών αγορών. Εκεί υπονοεί ο πρώην υπουργός ότι μπορεί να έγιναν τρικ. Για να μην καταχωρηθούν συγκεκριμένες εξοπλιστικές δαπάνες ενδέχεται κάποια επιτροπή να αποφάσισε πως τα παραγγελθέντα εξοπλιστικά συστήματα δεν ήταν ακόμη στη χώρα. Ο κ. Παπαντωνίου υποστηρίζει: ‘όπλα ή οπλικά συστήματα, όπως π.χ. ένα υποβρύχιο, ενδέχεται να βρισκόταν ήδη στην Ελλάδα, αλλά σύμφωνα με τον προϋπολογισμό να μην είχε παραληφθεί. Υποθέτω ότι υπήρχαν πολλές τέτοιες περιπτώσεις. Επίσης καθυστέρησαν δυσανάλογα οι συζητήσεις για τα στάνταρ των διαφόρων εξοπλιστικών συστημάτων.’»

Αποσιώπηση, καθυστέρηση ή πλαστά στοιχεία;

«Η Eurostat όμως κατηγόρησε την Ελλάδα ότι ακολούθησε 'δημιουργική λογιστική' όχι μόνον για τα εξοπλιστικά συστήματα, αλλά και ότι υπολόγιζε συστηματικά προς τα κάτω το έλλειμμα του προϋπολογισμού της και μάλιστα πριν και μετά το 2004.

Ο κ. Παπαντωνίου αποδέχεται ότι η ποιότητα της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας δεν ήταν η καλύτερη και υπογραμμίζει: ‘η συντηρητική κυβέρνηση μπορεί μεν να μην έδωσε πλαστά στοιχεία, αλλά αποσιώπησε την πραγματική εξέλιξη των αριθμών το 2009 καθυστερώντας και την κοινοποίησή τους'.

Στην παρατήρηση, εάν υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στα πλαστά στοιχεία, στην αποσιώπηση και την καθυστέρηση ο κ. Παπαντωνίου είπε στην εφημερίδα μας: 'Πρόκειται για μια λεπτή ισορροπία, αλλά όλα μπορούν να διορθωθούν, εάν η στατιστική υπηρεσία γίνει ανεξάρτητη. Διότι δεν πρόκειται μόνον για αναποτελεσματικό σύστημα καταγραφής των στοιχείων, αλλά και για τον πολιτικό έλεγχο.

Εάν εξαιρέσει κανείς τη μετέπειτα αλλαγή της μεθόδου από τη Ν.Δ., δεν μπορεί να ξεχωρίσει κανείς τους υπολογισμούς μας από εκείνους του Βελγίου, της Ιταλίας, της Ισπανίας ή της Γερμανίας. Σε όλες αυτές τις χώρες οι στατιστικές υπηρεσίες κατέβαλαν κάθε δυνατή προσπάθεια για να πληρούν τα κριτήρια του Μάαστριχτ. Μόνον που στην Ελλάδα αυτό έγινε θέμα αλληλοκατηγορίας των κομμάτων’.»

Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου

Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου

dw

COMPETITION | 30.06.2010

Russia looks westward for help with high-tech diversification

Russia hopes to race ahead toward high-tech diversification

After more than a decade of relative freedom, Russia's economy is dependent on the energy sector. Now leaders in Moscow want to build up a high-tech industry– with help from the West.

Hit by the global financial crisis that led to a sharp fall in trade, Russia has embarked on a campaign to develop its economy away from being simply an exporter of primary commodities, such as oil and gas. President Dmitri Medvedev is staking much of his economic vision on creating a globally competitive high-tech industry.

Part of Moscow's plan to buy into or even acquire key companies located in technologically advanced, competitive markets such as Germany and France.

Infineon speculation

Russia's growing appetite for technology companies is the likely cause of renewed speculation about Russian financial holding company Sistema acquiring a stake in German chipmaker Infineon.

The Russian government, Financial Times Deutschland reported without citing sources, has called on Berlin to let Sistema take a 29-percent stake in Infineon. According to the report, both Medvedev and Prime Minister Vladimir Putin insisted on the plan in talks with German Chancellor Angela Merkel.

Infineon is on Russia's high-tech acquisition radarSistema has declined to comment, and Infineon is providing little information. A spokesperson told Deutsche Welle the chipmaker "is not currently holding talks" with the Russian company, declining to comment on whether the two firms or the leaders of their countries have negotiated in the past.

In December 2009, Sistema confirmed talks about becoming a partner in a possible investment in Infineon by the Russian state.

Munich-based Infineon already has some operations in the Zelenograd region near Moscow, where Russia's largest semiconductor companies, Mikron and Angstrem, operate facilities.

Already big user of German technology

Angstrem is already a big user of technology from Germany; the manufacturer, for instance, hired M+W Zander in Stuttgart to build a new chip factory and also took over a production line operated by Advanced Micro Devices (AMD) in Germany.

Another key component of Medvedev's high-tech diversification plan is to create a Russian equivalent of Silicon Valley. The Russian president, who this month toured California's high-tech mecca, intends to build a technology center called Skolkovo outside of Moscow. He hopes talented and entrepreneurial Russians, if given sufficient funding and scientific freedom, will hatch lucrative inventions to help break the country's dependence on gas and oil.

Merkel and Medvedev are reportedly talking about a Russia-Infineon hookupIt's not as if Russia needs to start from scratch, though. The country has long been a leader in aviation and space technology, where, with the help of advanced microelectronics technology and expertise, it hopes to become a force again. Russia was also at the cutting edge of photovoltaics until the government ceased funding 15 years ago.

What's necessary now, most experts agree, is a change of focus.

'Doctoring with intellectual property rights'

"Russia clearly needs to diversify its economy," Fredrik Erixon, director of the European Centre for International Political Economy in Brussels, told Deutsche Welle. "But it's not so much a question of whether it will diversify but how."

Erixon pointed to earlier attempts by Russia to build its own high-tech industry. The attempts failed, he said, for a number of reasons, including a lack of sufficient funding, isolating local companies from foreign competition and, in particular, "doctoring with intellectual property rights."

#b#He also cited a lack of transparency in Russian business as another issue the country will need to overcome in order to build a sustainable high-tech industry.

"Russian companies don't have the corporate governance regulations their counterparts in the West have," Erixon said. "So it can be very difficult to know who's always behind a company, whether it's the government or some other group."

Reciprocity is better

Alexander Rahr, an expert on Russia at the German Council for Foreign Relations in Berlin, believes that while a need for transparency is "correct," he argues that reciprocity, at this point in Russia's economic development, is better.

"Just 20 years ago, private ownership in Russia was forbidden," Rahr told Deutsche Welle, adding that "time is still needed" for Russia to establish the level of transparency expected by western companies.

What's important now, he said, is for Russian companies to be able to buy into western companies and vice versa. "Access to each other's market needs to be the same," Rahr said. "This still requires some political effort."

Author: John Blau
Editor: Sam Edmonds

dw

RUSSIA | 29.06.2010

New spy scandal exhumes Cold War - again

The deep-cover spies have been living in the US since the mid-nineties

Russia is toughening its stance on the espionage affair in the United States, and accusing the US of recalling the Cold War with its high profile arrests. But who is really caught in the past?

The initial reaction from the Russian government has been tough and outraged. A spokesman on Tuesday called American allegations that 11 people spied for Moscow over 20 years "baseless," and Deputy Justice Minister and parliament member Vladimir Kolesnikov quickly turned his attention to the US spies who may be operating in Russia.

"It is after all no secret that agents of the US secret services work in Russia," Kolesnikov said in Moscow. "But so far they have, when unmasked, only quietly been expelled out of Russia. Now we will probably have to bring them before a court." Either way, Kolesnikov added, he expects an "adequate reaction" from Russia.

Obama's 'reset' strategy has been successful so far

Foreign Minister Sergei Lavrov was more circumspect, simply demanding an explanation for the arrests from US authorities. "They have not explained to us what they are talking about. I hope they will explain."

Russian Foreign Ministry spokesman Andrei Nesterenko said the scenario "resembles espionage scandals from the Cold War."

Unfortunate timing

The timing of the arrests could hardly be more sensitive. Russian President Dmitry Medvedev had barely returned from a trip to North America to sell Russia as an investor-friendly economy, and relations between the two old foes are better than they have been for many years, thanks largely to President Barack Obama's "reset" policy, following the suspicion of the Bush years.

This, observers believe, will have an effect on the two leaders domestically. Stefan Meister, research fellow at the German Council on Foreign Relations (DGAP), told Deutsche Welle, "It could strengthen those forces in Russia that see this rapprochement critically. And it will also increase the pressure on Obama to be more critical of Russia."

But Meister believes the long-term consequences will be limited. "There is of course a pressure on Medvedev to react harshly, or to send some kind of signal," he said. "The question is how big that pressure is, and what else happens. I think he himself won't want to react so strongly. It is in Russia's interests to work together with the US, and I think large parts of the elite there share this view."

Both countries, Meister says, have bigger headaches that require mutual support. "I don't believe this will lead to a fundamental policy change. The problems facing the USA and Russia at the moment -- Iran, the financial crisis, Afghanistan -- require them to cooperate. This incident is serious, but not serious enough."

Alex Nice, coordinator of the Russia program of British think-tank Chatham House, agrees. "There have been these kinds of scandals in the past, and perhaps there'll be some kind of tit-for-tat response from Russia, but then people sort of move on."

The former KGB spy Gordievsky says there are more spies in the US

Long story

Nevertheless, the scandal says a lot about the old-fashioned paranoia still embedded in the secret services on both sides. The ingredients of this scandal have all been seen before - genteel suburban houses masking a world of deception, deep-cover identities and secret codes.

With an incremental update in technology, spy scandals have returned regularly throughout the post-Cold War era. In almost all cases, these scandals have been characterized by tit-for-tat expulsions, with notable attention being paid to symmetry.

In May 1996, Moscow and London both ordered the expulsion of four diplomats from the other country following espionage allegations. Eleven Soviet citizens had previously been evicted from Britain in 1989 due to "irrefutable" evidence of spying. Moscow retorted with the expulsion of 11 British citizens.

Similarly in March 2001, Washington cracked down on up to 50 presumed Russian spies with diplomatic status. They were evicted, with US officials justifying the move by pointing to the unmasking of Moscow's FBI spy Robert Hanssen.

American media at the time estimated that 200 to 400 Russian agents were operating in the US in the years after the collapse of the Soviet Union. In the aftermath of Monday's arrests, Oleg Gordievsky, an ex-deputy head of the KGB in London who defected in 1985, estimated that Russia likely still has 40 to 50 couples operating under deep cover in the US, and that Medvedev would be aware of the precise numbers, if not the names, of so-called illegal operatives in each target country.

Old habits die hard

Meister suggests that certain elements within the security forces of the two superpowers have not allowed political realities to interfere with their habits - and simply let deep-cover operations continue.

"These people got there assignments in the mid-nineties, when this old thinking was even stronger," he said. "And they are sending information which some people apparently consider important, or else it wouldn't continue. As long as people affected by the Cold War are still there, then of course political espionage still exists."

Medvedev has just returned from the G-20 summit in Toronto

Alex Nice points out that the logistics of international political espionage have barely changed since the Cold War. "The former head of MI5 remarked a few years ago that Russian espionage in Britain had reached Cold War levels," he said. "And another commentator pointed out that the US, unlike many other countries, has not wound down its domestic counter-espionage since the Cold War. Evidently these things still go on, and I'm sure they are not just conducted by Russia."

Industrial espionage

In recent months, the issue of industrial espionage has overshadowed the political - information about new technologies and production techniques are much more valuable to Russia than any 'state secrets' about policy decisions, which those arrested this week appeared to be gathering.

But the two spheres do not exclude one another. As Meister says, "Countries like Russia and China, which are in search of new technologies and are not capable of producing these themselves, are certainly a big issue at the moment. From this perspective, the incident does undermine the trust between the states."

And there are wider implications: "Obviously it's damaging," says Nice, "And it's a reminder again that the 'reset' policy is not built on shared values, and that in some areas, Russia and the US are competitors rather than allies."

Whether or not this week's arrests were intentionally timed to destabilize relations, as some Russian commentators have claimed, it seems clear that there are conservative military circles on both sides who still see the other as the biggest international threat.

Author: Ben Knight
Editor: Rob Turner

dw

«Νικηφόρα» για την Ε.Ε. η τελική διατύπωση στη Σύνοδο της G20 Νικηφόρα θεωρεί η ΕΕ ότι υπήρξε για τις θέσεις της η τελική διατύπωση στη Σύνοδο της G20. Νικηφόρα θεωρεί η ΕΕ ότι υπήρξε για τις θέσεις της η Σύνοδος της Ομάδος G20, εκτιμώντας πως οι θέσεις της υιοθετήθηκαν σε μεγάλο βαθμό από τους ηγέτες των 20 πλουσιοτέρων και αναδυομένων οικονομιών στον πλανήτη. «Η Ε.Ε. προσήλθε στη Σύνοδο με ένα σαφές διάγραμμα. Το αποτέλεσμα της Συνόδου αντανακλά μία ευρεία σύγκλιση προς την ευρωπαϊκή προσέγγιση», τονίζουν στο κοινό ανακοινωθέν τους ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν Βαν Ρομπέι. Η βασιμότητα των πολιτικών λιτότητας που άρχισαν να εφαρμόζονται στην Ευρώπη, που προκάλεσαν ανησυχία στις ΗΠΑ και σε αναδυόμενες οικονομίες, αναγνωρίσθηκαν από τη G20, η οποία ωστόσο διακονεί μείωση των ελλειμμάτων μέσω μίας πολιτικής «ευνοϊκής προς την ανάπτυξη» . «Οι προσπάθειες της ΕΕ για τη σταθεροποίηση και την ανάπτυξη έγιναν δεκτές σε μέγα βαθμό στο Τορόντο», τονίζεται στο ανακοινωθέν των δύο. «Οι προηγμένες οικονομίες δεσμεύθηκαν για προϋπολογισμούς που θα μειώνουν στο μισό τα ελλείμματά τους έως το 2013 και θα σταθεροποιήσουν, ή θα μειώσουν τα δημόσια χρέη εν σχέσει προς το ΑΕΠ έως το 2016», τονίζεται στο κείμενο των συμπερασμάτων της Συνόδου. Η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ εξέφρασε την ευαρέσκειά της για την τελική αυτή διατύπωση: «είναι περισσότερο από ότι ανέμενα, είναι μία επιτυχία», τόνισε. www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Επισκόπηση τύπου | 28.06.2010

Η Ελλάδα χρειάζεται πλειοψηφία στη βουλή και συναίνεση στην κοινωνία

Τα αποτελέσματα της συνόδου κορυφής των 20 ισχυρότερων χωρών του κόσμου και των αναδυόμενων οικονομιών κυριαρχούν στον ευρωπαϊκό τύπο. Παράλληλα η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας απασχολεί σταθερά τον γερμανικό τύπο.

«Το ελληνικό δράμα», είναι ο τίτλος σχολίου του Γκερντ Χέλερ στη Frankfurter Rundschauκαι αφορά τη συνολική εικόνα που δίνει αυτή την εποχή η Ελλάδα.

«H αποτυχία στο Μουντιάλ, οι ταλαιπωρημένοι τουρίστες στον Πειραιά, η βομβιστική επίθεση στην Αθήνα και η νέα επιδείνωση στις αποδόσεις, τα καπέλα και τα ασφάλιστρα των ελληνικών ομολόγων κάνει πολλούς Έλληνες να αναρωτιούνται που πάει η υπερχρεωμένη χώρα τους.»

«Οι χρηματοπιστωτικές αγορές δεν φαίνεται να πείστηκαν ότι η Ελλάδα θα τα καταφέρει. Ήδη από τη στιγμή που άρχισαν οι απεργοί να αποκλείουν το λιμάνι του Πειραιά άρχισε η καθοδική πορεία της αξίας των ομολόγων, ενώ μετά τη βομβιστική επίθεση οι αγορές αντέδρασαν με αύξηση του καπέλου στα ομόλογα και οι αποδόσεις των δεκαετών ομολόγων άγγιξαν σχεδόν τα 10,5%.

Και όμως η Ελλάδα φαινόταν ότι σώθηκε, όταν στις αρχές Μαΐου η ΕΕ και το ΔΝΤ ενέκριναν το πακέτο στήριξης ύψους 110 δισεκατομμυρίων ευρώ επί τρία χρόνια. Οι αγορές αναρωτιούνται όμως τι θα γίνει μετά τα τρία χρόνια. Είναι σε θέση η Ελλάδα μέχρι το 2013 να μειώσει τόσο δραστικά το δημοσιονομικό της έλλειμμα, ώστε να σταματήσει ο φαύλος κύκλος της αύξησης του δανεισμού;»

Οι μεταρρυθμίσεις χρειάζονται κοινοβουλευτική πλειοψηφία και κοινωνική συναίνεση

«Αυτό δεν μπορεί να υλοποιηθεί μόνον με τη δημοσιονομική πειθαρχία.

Εάν η Ελλάδα θέλει να διαχειριστεί σωστά αυτή την κρίση, πρέπει να χτυπήσει τις αιτίες της, οι οποίες δεν πηγάζουν μόνον από τις χρόνιες διαρθρωτικές αδυναμίες, όπως π.χ. την υπερρύθμιση πολλών οικονομικών κλάδων, αλλά και από τις απαιτήσεις που υπάρχουν, αν και δεν συνάδουν με την οικονομική πραγματικότητα της χώρας. Αυτό φαίνεται στο διάλογο για την εξυγίανση του ασφαλιστικού και τις ριζικές μεταρρυθμίσεις στις εργασιακές σχέσεις. Για την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων αυτών απαιτείται κοινοβουλευτική πλειοψηφία και κοινωνική συναίνεση. Πραγματικότητες από τις οποίες η Ελλάδα απέχει ακόμη παρασάγγας:

Η συντηρητική αντιπολίτευση, που με την ανεύθυνη πολιτική δαπανών και τις πελατειακές της σχέσεις ευθύνεται ουσιαστικά για την κρίση απορρίπτει όλες τις μεταρρυθμίσεις. Το ΚΚΕ, που μένει προσηλωμένο στον σταλινικό του κορσέ, βλέπει την κρίση σαν μια μάχη αποφασιστικής σημασίας στον ταξικό αγώνα του και προσπαθεί να διαλύσει την καπιταλιστική οικονομία της Ελλάδας με τις απεργίες. Έτσι έχει επικεντρωθεί τώρα τελευταία στον τουρισμό, τον σημαντικότερο κλάδο στην ελληνική οικονομία, τον μόνο που ενδέχεται να οδηγήσει τη χώρα στην οικονομική ανάπτυξη. Γιατί μόνον εάν υπάρξει οικονομική ανάκαμψη, μπορεί η Ελλάδα να αρχίσει να αποπληρώνει τα υπέρογκα χρέη της. Ο στόχος αυτός όμως με κάθε απεργία και κάθε μπλοκάρισμα στα λιμάνια απομακρύνεται στο απώτερο μέλλον.»

Προσπάθειες ανάκαμψης;

«Η Ελλάδα υπέρ της αιολικής και της ηλιακής ενέργειας – η Αθήνα θέλει να επενδύσει δισεκατομμύρια στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας», γράφει σήμερα η εφημερίδα του ΒερολίνουTagesspiegel για τις προθέσεις της υπουργού Περιβάλλοντος,Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Τίνα Μπιρμπίλη:

«Ειδικοί στα θέματα αυτά χαρακτηρίζουν τα σχέδια της Ελληνίδας υπουργού φιλόδοξα, διότι προϋποθέτουν επενδύσεις 16 δισεκατομμυρίων ευρώ. Με δεδομένο τα άδεια κρατικά ταμεία μια τέτοια επένδυση σημαίνει πως θα πρέπει να επενδύσουν οι επιχειρηματίες. Επίσης ο στόχος που έθεσε το υπουργείο είναι μέχρι το 2020 να αυξηθεί η παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές στα 2.600 μεγαβάτ.

Αλλά ακόμη και εάν βρεθούν τα κονδύλια, για να πετύχουν αυτό τον στόχο θα πρέπει να παράγονται ετησίως 1500 μεγαβάτ από ανανεώσιμες πηγές. Πέρσι αυξήθηκε η παραγωγή από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας μόνον κατά 118 μεγαβάτ.

Ωστόσο βασικές αιτίες καθυστέρησης των επενδύσεων στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας εκτιμάται ότι είναι τα γραφειοκρατικά εμπόδια.»

G20 – στείρα αντιπαράθεση, επίπλαστη αρμονία

Ώδινεν όρος και έτεκεν μυν. Σε αυτό το πνεύμα είναι ο σημερινός απόηχος της συνόδου κορυφής των 20 στις ευρωπαϊκές εφημερίδες.

Οι βρετανικοί The Financial Times: «Στην πρώτη σύνοδο κορυφής των G20, πριν από δύο χρόνια, οι συμμετέχοντες διακήρυξαν ότι εγκαινιάζουν μια νέα εποχή με παγκόσμιες λύσεις για τα παγκόσμια προβλήματα. Δύο χρόνια μετά, η οικονομική κρίση δεν έχει τεθεί υπό έλεγχο και οι εταίροι διαφωνούν.»

«Το ήξεραν ότι δεν συμφωνούν και ότι δεν θα γίνει τίποτε. Και μόνον ο προσδιορισμός του ποια χώρα θα πρέπει να δώσει περισσότερα και ποια θα πρέπει να κάνει περικοπές αρκούσε για να απορρυθμίσει τη σύνοδο και κυρίως για να χαθεί η ισορροπία ανάμεσα στους συμμετέχοντες. Όμως οι ασυμφωνίες αυξάνουν τώρα τον κίνδυνο μιας παγκόσμιας ύφεσης.»

Η αμερικανική Wall Street Journal: «Η στείρα αντιπαράθεση περικοπές ή ενισχύσειςκατάφερε να αποπροσανατολίσει τη συζήτηση από τα ουσιαστικά θέματα. Π.χ. Εξυγίανση μόνον στις υπερχρεωμένες χώρες που δεν υπάρχει τίποτε να ενισχυθεί, οικονομικά κίνητρα και ενίσχυση στις πιο σθεναρές ανάμεσα σε αυτές, λιγότερη ρύθμιση και περισσότερη επιχειρηματική δραστηριότητα. Αύξηση του φόρου κατανάλωσης και μείωση του φόρου στις επιχειρήσεις. Αυτά θα χαροποιούσαν τις αγορές, οι οποίες ασφαλώς δεν πρόκειται να περιμένουν την επόμενη σύνοδο κορυφής για να θυμίσουν σε όλους μας ποιος είναι υπεύθυνος για την παγκόσμια οικονομία.»

Τέλος η γερμανική Süddeutsche Zeitung: «Κατά βάση συμφωνούν όλοι ότι οι τράπεζες πρέπει να περιορίσουν τις συναλλαγές τους στα αυστηρά τραπεζικά τους καθήκοντα για να μην επαναληφθεί μια νέα χρηματοπιστωτική κρίση.

Στις λεπτομέρειες όμως το επίπεδο της διεθνούς συνεργασίας φαίνεται ότι είναι πολύ κατώτερο των περιστάσεων ή τουλάχιστον κατώτερο από ότι ήθελαν κάποιοι να πιστεύουν.»

Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου

Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου

dw

φυγή στην περιφέρεια η το εξωτερικό

Η οικονομική κρίση δημιουργεί τάση μετανάστευσης για Eλληνες, οι οποίοι αναζητούν ένα καλύτερο αύριο

Toυ Κωστα Ονισενκο

«Για πρώτη φορά φέτος λαμβάνουμε πλήθος ηλεκτρονικών μηνυμάτων με τα οποία Eλληνες μας ρωτούν τους τρόπους για να φύγουν στο εξωτερικό, κυρίως ζητούν πληροφορίες για τις εργασίες που υπάρχουν και τις νομικές διαδικασίες που χρειάζονται. Αυτό δεν μπορεί να μεταφραστεί ακόμη ως κύμα μετανάστευσης, αλλά σαφώς αποτυπώνει μια ισχυρή τάση που είναι ανησυχητική», τονίζει στην «Κ» στέλεχος του Συμβουλίου Απόδημου Ελληνισμού. Επιβεβαιώνεται έτσι και από άλλη μια πλευρά ότι η οικονομική κρίση ωθεί πολλούς να περάσουν από το στάδιο της πρόθεσης στην πράξη. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, τα ερωτήματα αφορούν κυρίως τον Καναδά, την Αυστραλία, τη Γερμανία, αλλά και χώρες της Αφρικής.

Στέλεχος του γραφείου Tύπου της καναδικής πρεσβείας στην Ελλάδα επιβεβαίωσε στην «Κ» ότι «τους τελευταίους μήνες όντως υπάρχει αυξημένο ενδιαφέρον των Ελλήνων όσον αφορά την εργασία και τις σπουδές στον Καναδά». Αντίστοιχα, αύξηση της τάξεως του 10% παρατηρείται και στο ενδιαφέρον που δείχνουν οι πολίτες για πληροφορίες που αφορούν θέσεις εργασίας σε χώρες της Ε. Ε., οι οποίοι απευθύνονται σε συμβούλους των υπηρεσιών EURES του ΟΑΕΔ, σύμφωνα με καταγραφές στελεχών του Οργανισμού.

Μάλιστα, το νέο μεταναστευτικό ρεύμα δεν αφορά μόνο άτομα υψηλής επαγγελματικής κατάρτισης, όπως συνέβαινε τα τελευταία χρόνια, αλλά και απλούς εργάτες και οικογενειάρχες που λαμβάνουν τη μεγάλη και δύσκολη απόφαση να αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον όχι τόσο για τους ίδιους «όσο για τα παιδιά μας», όπως λένε. «Στις 30 Ιουνίου πετάω για Αυστραλία, απ' όπου κατάγεται η γυναίκα μου. Εδώ και αρκετό καιρό πούλησα το σπίτι μου. Αρχικά σκεφτόμασταν να φύγουμε για την επαρχία, αλλά τελικά αποφασίσαμε ότι καλύτερη λύση είναι να πάμε στην Αυστραλία, όπου έχουμε συγγενείς και μια ευκαιρία να ξεκινήσουμε από την αρχή. Αφήνω πίσω τους γονείς μου, τους φίλους μου και 21 χρόνια δουλειάς. Είναι μεγάλη η απόφαση και μάλλον δεν θα το έκανα αν δεν είχα ανθρώπους στην Αυστραλία να με στηρίξουν στην αρχή και αν δεν είχα την άνεση με την υπηκοότητα», μας λέει ο Γιώργος Καφαλούκος, μηχανικός Υπολογιστών και Δικτύων, ο οποίος αποφάσισε να μεταναστεύσει στην Αυστραλία.

Eφυγαν 100.000 νέοι

«Αν ήμουν μόνη, θα είχα φύγει εδώ και χρόνια. Τώρα θα πρέπει να κοιτάξουμε και την παραμικρή λεπτομέρεια γιατί έχουμε οκτάχρονο παιδί. Ωστόσο, η απόφαση είναι ειλημμένη, καθώς η αγορά εργασίας στην Ελλάδα έχει φτάσει σε πολύ άσχημο σημείο», συμπληρώνει στην «Κ» η κ. Τόνια Κόρκα, που εργάζεται στον τομέα της διαφήμισης.

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της ΓΣΕΕ, το 38% των νέων δηλώνει πρόθυμο να φύγει από την Ελλάδα εάν και εφ' όσον βρει δουλειά και αυτό το ποσοστό, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της Συνομοσπονδίας κ. Στάθη Ανέστη, είναι ιδιαίτερα αυξημένο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. «Τα τελευταία 10 χρόνια εκτιμάται ότι έχουν φύγει από την Ελλάδα περίπου 100.000 νέοι, κυρίως με ανώτατη μόρφωση, δηλαδή ένας πληθυσμός κατ' εξοχήν χρήσιμος, ποσοτικά και ποιοτικά για την ανάπτυξη της χώρας. Η τάση αυτή είναι αυξητική και ιδιαίτερα ανησυχητική», εκτιμά και αυτός.

Oπως, μάλιστα, λέει ο κ. Νίκος Φαλιέρος, ιδιοκτήτης εταιρείας που ασχολείται με μεταφορές, τους τελευταίους μήνες υπάρχει αύξηση των μετακομίσεων προς το εξωτερικό και όχι μόνον. Πολλοί αποφασίζουν να μετακομίσουν στην ελληνική επαρχία.

«Η δουλειά έχει αυξηθεί όσον αφορά τις διεθνείς μεταφορές. Oλο και πιο συχνά πελάτες μας ζητούν να μεταφέρουμε τα υπάρχοντά τους στα πέρατα του κόσμου. Πολλοί φεύγουν για Κύπρο, Αγγλία, Γερμανία, αλλά και Αίγυπτο, Βέλγιο. Eχουμε αναλάβει «μετακομίσεις» και σε Νορβηγία, Σουηδία κ. α. Ακόμη, τους τελευταίους δύο - τρεις μήνες έχουν αυξηθεί περίπου κατά 40% σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια οι μετακομίσεις από την Αθήνα προς την περιφέρεια. Oπως φαίνεται, αρκετά άτομα που δυσκολεύονται να βρουν εργασία αποφασίζουν να επιστρέψουν στα χωριά των πατεράδων και των παππούδων τους», συμπληρώνει ο κ. Φαλιέρος, με βεβαιότητα που πηγάζει από κουβέντες που κάνει με τους πελάτες του.

Πώς να μη φύγω για Σουηδία;

Eχοντας ολοκληρώσει τη διδακτορική διατριβή του επενδύοντας πέντε χρόνια σκληρής δουλειάς και περιστασιακών αποδοχών μέσω ευρωπαϊκών ερευνητικών προγραμμάτων στο ΑΠΘ, που συνεπάγονταν την παραμονή του στην οικογενειακή εστία, ο 30χρονος ηλεκτρολόγος μηχανικός Αντώνης Μαρινόπουλος βρέθηκε ενώπιον της εγχώριας αγοράς εργασίας. «Το μέλλον διαγραφόταν σκοτεινό. Οι δυνατότητες για να βρω μια δουλειά στο αντικείμενό μου ήταν είτε στο Δημόσιο -πράγμα αδύνατον εφ' όσον δεν είχα μέσον- είτε στον περιορισμένο ιδιωτικό τομέα στην Αθήνα. Η Θεσσαλονίκη ήταν εκτός επιλογών», εξήγησε στην «Κ». Αντιθέτως, οι προοπτικές στην Ευρώπη ήταν εξαιρετικές. «Φίλοι που είχαν ήδη φύγει στο εξωτερικό μού έλεγαν για καλές αποδοχές, καλή ποιότητα ζωής και επαγγελματικές προοπτικές».

Eτσι, σχεδόν ταυτόχρονα με την ανακοίνωση του... Μνημονίου, ο κ. Μαρινόπουλος βρέθηκε να εργάζεται σε κολοσσό των ενεργειακών συστημάτων 50 χιλιόμετρα από τη Στοκχόλμη, θέση που εντόπισε και κέρδισε μέσω Διαδικτύου. Oπως είπε, η δουλειά του στο ερευνητικό ινστιτούτο της εταιρείας -στην οποία σχεδόν οι μισοί εργαζόμενοι είναι ξένοι- είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, οι αποδοχές του ανέλπιστα υψηλές, ενώ η υψηλή φορολογία που επιβάλλει το σουηδικό κράτος βρίσκει αντίκρισμα στις κοινωνικές παροχές και σε μια οργανωμένη καθημερινότητα. «Εδώ το κράτος είναι ζεστό, οι άνθρωποι όχι τόσο. Iσως έτσι, όμως, να είναι καλύτερα».

kathimerini.