Η ιδεολογία ως ψευδεπίγραφος πατριωτισμός
Η σκανδαλολογική και καταδικαστική φρασεολογία των αμετανόητων σοσιαλιστών και κομμουνιστών σπεύδει να αφορίσει τον περιορισμό του κράτους, τις ιδιωτικοποιήσεις και τις επενδύσεις ξένες και ελληνικές ως αντιπατριωτικές πράξεις που βλάπτουν την Ελλάδα, ενώ έτσι ηθελημένα ή αθέλητα βλάπτουν την ελληνική οικονομία
24/10/2011 | 15:37
Τελευταία Ενημέρωση
15:37 24/10/2011
Τις τελευταίες ημέρες και ώρες παρατηρούμε τη διατύπωση πολιτικών θέσεων, απειλών, κατηγοριών και χαρακτηρισμών που καταδεικνύουν την ιδεολογική τύφλωση και αμετροέπεια, τόσο του ΚΚΕ και της κυρίας Παπαρήγα προσωπικά, όσο και του Προέδρου της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Αλέξη Τσίπρα. Φυσικά είναι πολιτικοί και είναι κατανοητό να παραμένουν πιστοί στα ιδεολογικά στερεότυπα που πιστεύουν ή υπηρετούν, οι θέσεις τους όμως βλάπτουν την Ελλάδα, την οικονομία της, το βιοτικό επίπεδο των πολιτών, και υπονομεύουν τις προοπτικές της Ελλάδας για οικονομική ανάκαμψη και ανάπτυξη, ενώ οι τηλεκατευθυνόμενη δράση των υποστηρικτών τους επί του πεζοδρομίου αμαυρώνουν την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό, και καταστρέφουν περιουσίες και δημόσιους χώρους στο εσωτερικό.
Κάποιοι δε αναρωτιούνται, αν στον «γίγαντα λαό» που ανέφερε η κυρία Παπαρήγα, περιλαμβάνονται τα εκατομμύρια των Ελλήνων που εργάζονται σκληρά σε κάθε χώρο και θέση, που παρακολουθούν άναυδοι τις αρνητικές οικονομικές εξελίξεις και την κατακόρυφη πτώση του βιοτικού τους επιπέδου, και βλέπουν με απέχθεια στην τηλεόραση τους παχυλώς αμειβόμενους πολιτικούς να ερίζουν ως πρωτοετείς φοιτητές της φιλοσοφικής ή των πολιτικών επιστημών, για την ορθότητα των θέσεων τους, χωρίς να μπορούν να καταλήξουν σε πολιτικές που μπορούν να εφαρμοστούν και να σώσουν τη χώρα από την οικονομική κατάρρευση.
Ή μήπως η κυρία Παπαρήγα πιστεύει ότι τα εκατομμύρια αυτά των Ελλήνων πολιτών πρέπει να «καθοδηγηθούν από την πεφωτισμένη ιντελιγκέντσια του κόμματος επειδή περεξέκλιναν από την πολιτική ορθοδοξία και να ωθηθούν να κατεβαίνουν και αυτοί στις διαδηλώσεις, πάντα υπό την θεάρεστη περιφρούρηση των μελών του ΠΑΜΕ, που ίσως φιλοδοξεί κάποια στιγμή, πάντοτε συντεταγμένα, να καταλάβει τα θερινά ανάκτορα όπου όλη την ημέρα οι βουλευτές κάνουν σάουνα και μασάζ».
Μήπως επιπλέον οι κκ. Τσίπρας, Παπαρήγα και λοιπές «δημοκρατικές δυνάμεις» προσβλέπουν στην κατάρρευση της Ελλάδας ως δικαίωση της ιδεολογίας τους ή τέλος πάντων των όποιων δοξασιών λατρεύουν ως θιασώτες μιας «πολιτικής θρησκείας που και παπικό αλάθητο διαθέτει, και ιερά εξέταση, στο Κοινοβούλιο, στους χώρους εργασίας, στα Πανεπιστήμια και στους δρόμους. Όλοι όμως αυτοί ξεχνούν ότι υπάρχει και το καθαρτήριο, αλλά και η Κόλαση του Δάντη.
Η ευρύτερη «αριστερά» εφαρμόζει πιστά διάφορα δόγματα ταξικού πολέμου και επαναστατικής γυμναστικής, με στόχο τη φθορά του αστικού κοινοβουλευτικού καθεστώτος και τη διάλυση της οικονομίας, ελπίζοντας ότι οι απελπισμένοι πολίτες θα προστρέξουν στην προστασία των δικαιωμένων και μισαλλόδοξων ιδεολογικά και πολιτικά ανθρώπων που ακόμη ελπίζουν ότι θα αναδυθούν στην εξουσία μέσα από μια οικονομική και κοινωνική καταστροφή. Όλοι αυτοί εκμεταλλεύονται το χαμηλό επίπεδο παιδείας, το συναισθηματισμό και τη φυσική επιθυμία των ανθρώπων να θέλουν να βελτιώσουν τη ζωή τους, χωρίς να αντιλαμβάνονται τι κρύβεται πίσω από τα συνθήματα και τα τσιτάτα εκείνων που οι ομοϊδεάτες τους αιματοκύλισαν πολλές χώρες και στέρησαν την ελευθερία από εκατομμύρια ανθρώπους.
Δίκαια επίσης θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς τον κύριο Αλέξη Τσίπρα αν θεωρεί «ομερτά» τη στάση εκείνων που δεν καταδικάζουν την επαναλαμβανόμενη καταστροφή του κέντρου της πόλης των Αθηνών από καλά εξοπλισμένους και συντονισμένους κουκουλοφόρους, τη στάση εκείνων που θωπεύουν πολιτικά και εξυμνούν ιδεολογικά, τις καταλήψεις σχολείων και πανεπιστημίων, και τις τυφλές εκδηλώσεις βίας κάποιων νέων ανθρώπων των οποίων το χαμηλό επίπεδο παιδείας και πιθανότατα η οικογενειακή τους κατάσταση δεν τους επιτρέπει να διακρίνουν τους πολιτικούς εμπόρους που καταστρέφουν ζωές και προοπτικές αναζητώντας πειθήνια στρατιωτάκια για να τους υπηρετούν.
Το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και αρκετοί άλλοι κοινοβουλευτικοί και εξωκοινοβουλευτικοί, βάσει του ιδεολογικού τους προσανατολισμού ταυτίζουν την πατρίδα με το καταπιεστικό κράτος – κόμμα που κατευθύνεται από αυτό που αποκαλούν δικτατορία του προλεταριάτου. Ο κατευθυνόμενος από το πεφωτισμένο κόμμα, κρατισμός, στον οποίο πιστεύουν οι απανταχού ψευτοπροοδευτικοί, τους ωθεί να χαρακτηρίζουν ως σκάνδαλα για παράδειγμα τις ιδιωτικοποιήσεις, τις διακρατικές ή ιδιωτικές επενδυτικές συμφωνίες, τις εξαγορές επιχειρήσεων και τις προσπάθειες οικοδόμησης ενός ευέλικτου, ισχυρού και αποτελεσματικού αστικού κράτους που θα υπηρετεί όλους τους πολίτες και όχι μόνον αυτούς που εργάζονται ή δεν εργάζονται σε αυτό.
Η σκανδαλολογική και καταδικαστική φρασεολογία των αμετανόητων σοσιαλιστών και κομμουνιστών σπεύδει να αφορίσει τον περιορισμό του κράτους, τις ιδιωτικοποιήσεις και τις επενδύσεις ξένες και ελληνικές ως αντιπατριωτικές πράξεις που βλάπτουν την Ελλάδα, ενώ έτσι ηθελημένα ή αθέλητα βλάπτουν την ελληνική οικονομία την οποία φαίνεται ότι επιθυμούν να λαμβάνει χαρακτηριστικά, Κούβας, Βενεζουέλας ή και Βόρειας Κορέας, που όμως τώρα κινούνται προς την αντίθετη από αυτούς κατεύθυνση. Το πρόβλημα για τη σημερινή κυβέρνηση είναι ότι ακόμη και εν μέσω τις βαθύτατης οικονομικής κρίσης που διανύουμε, προσπαθεί ακόμη να θωπεύσει πολιτικά όλους εκείνους τους αμετανόητους μαρξιστές – λενινιστές, σταλινικούς, τροτσκιστές και αναρχοαυτόνομους, για να διασώσει το ψευτοπροοδευτικό και σοσιαλιστικό προσωπείο της, κάτι που υπονομεύει την αποτελεσματικότητα της πολιτικής της, και το μέλλον της Ελλάδας.
Αυτό που χρειάζεται σήμερα η Ελλάδα είναι περισσότερο αλλά καλύτερο και δικαιότερο καπιταλισμό, ελευθερία οικονομικής και επιχειρηματικής δράσης για όλους, πολίτες, επιχειρήσεις, για τη ναυτιλία και τον τουριστικό τομέα, και άνοιγμα της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας στον έξω κόσμο, τον οποίο εξακολουθεί εν πολλοίς να βλέπει με τα παραμορφωτικά γυαλιά που φόρεσαν σε πολλούς δυστυχείς, υποτίθεται σπουδασμένους, απόφοιτους πανεπιστημίων, οι επαγγελματίες των απανταχού συνδικαλιστικών και φοιτητικών παρατάξεων που έθεσαν το κυνήγι της γνώσης στο περιθώριο για να αποθεώσουν, το «δημοκρατικό 5», το αλισβερίσι βαθμών και κομματικής υποστήριξης, αλλά και την αισθητική υποβάθμιση των πανεπιστημίων μας που προκαλεί και την αισθητική και όχι μόνον υποβάθμιση της χώρας. πηγή/ Δημήτρης Ε Θωμας .ΣΚΑΙ
Κάποιοι δε αναρωτιούνται, αν στον «γίγαντα λαό» που ανέφερε η κυρία Παπαρήγα, περιλαμβάνονται τα εκατομμύρια των Ελλήνων που εργάζονται σκληρά σε κάθε χώρο και θέση, που παρακολουθούν άναυδοι τις αρνητικές οικονομικές εξελίξεις και την κατακόρυφη πτώση του βιοτικού τους επιπέδου, και βλέπουν με απέχθεια στην τηλεόραση τους παχυλώς αμειβόμενους πολιτικούς να ερίζουν ως πρωτοετείς φοιτητές της φιλοσοφικής ή των πολιτικών επιστημών, για την ορθότητα των θέσεων τους, χωρίς να μπορούν να καταλήξουν σε πολιτικές που μπορούν να εφαρμοστούν και να σώσουν τη χώρα από την οικονομική κατάρρευση.
Ή μήπως η κυρία Παπαρήγα πιστεύει ότι τα εκατομμύρια αυτά των Ελλήνων πολιτών πρέπει να «καθοδηγηθούν από την πεφωτισμένη ιντελιγκέντσια του κόμματος επειδή περεξέκλιναν από την πολιτική ορθοδοξία και να ωθηθούν να κατεβαίνουν και αυτοί στις διαδηλώσεις, πάντα υπό την θεάρεστη περιφρούρηση των μελών του ΠΑΜΕ, που ίσως φιλοδοξεί κάποια στιγμή, πάντοτε συντεταγμένα, να καταλάβει τα θερινά ανάκτορα όπου όλη την ημέρα οι βουλευτές κάνουν σάουνα και μασάζ».
Μήπως επιπλέον οι κκ. Τσίπρας, Παπαρήγα και λοιπές «δημοκρατικές δυνάμεις» προσβλέπουν στην κατάρρευση της Ελλάδας ως δικαίωση της ιδεολογίας τους ή τέλος πάντων των όποιων δοξασιών λατρεύουν ως θιασώτες μιας «πολιτικής θρησκείας που και παπικό αλάθητο διαθέτει, και ιερά εξέταση, στο Κοινοβούλιο, στους χώρους εργασίας, στα Πανεπιστήμια και στους δρόμους. Όλοι όμως αυτοί ξεχνούν ότι υπάρχει και το καθαρτήριο, αλλά και η Κόλαση του Δάντη.
Η ευρύτερη «αριστερά» εφαρμόζει πιστά διάφορα δόγματα ταξικού πολέμου και επαναστατικής γυμναστικής, με στόχο τη φθορά του αστικού κοινοβουλευτικού καθεστώτος και τη διάλυση της οικονομίας, ελπίζοντας ότι οι απελπισμένοι πολίτες θα προστρέξουν στην προστασία των δικαιωμένων και μισαλλόδοξων ιδεολογικά και πολιτικά ανθρώπων που ακόμη ελπίζουν ότι θα αναδυθούν στην εξουσία μέσα από μια οικονομική και κοινωνική καταστροφή. Όλοι αυτοί εκμεταλλεύονται το χαμηλό επίπεδο παιδείας, το συναισθηματισμό και τη φυσική επιθυμία των ανθρώπων να θέλουν να βελτιώσουν τη ζωή τους, χωρίς να αντιλαμβάνονται τι κρύβεται πίσω από τα συνθήματα και τα τσιτάτα εκείνων που οι ομοϊδεάτες τους αιματοκύλισαν πολλές χώρες και στέρησαν την ελευθερία από εκατομμύρια ανθρώπους.
Δίκαια επίσης θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς τον κύριο Αλέξη Τσίπρα αν θεωρεί «ομερτά» τη στάση εκείνων που δεν καταδικάζουν την επαναλαμβανόμενη καταστροφή του κέντρου της πόλης των Αθηνών από καλά εξοπλισμένους και συντονισμένους κουκουλοφόρους, τη στάση εκείνων που θωπεύουν πολιτικά και εξυμνούν ιδεολογικά, τις καταλήψεις σχολείων και πανεπιστημίων, και τις τυφλές εκδηλώσεις βίας κάποιων νέων ανθρώπων των οποίων το χαμηλό επίπεδο παιδείας και πιθανότατα η οικογενειακή τους κατάσταση δεν τους επιτρέπει να διακρίνουν τους πολιτικούς εμπόρους που καταστρέφουν ζωές και προοπτικές αναζητώντας πειθήνια στρατιωτάκια για να τους υπηρετούν.
Το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και αρκετοί άλλοι κοινοβουλευτικοί και εξωκοινοβουλευτικοί, βάσει του ιδεολογικού τους προσανατολισμού ταυτίζουν την πατρίδα με το καταπιεστικό κράτος – κόμμα που κατευθύνεται από αυτό που αποκαλούν δικτατορία του προλεταριάτου. Ο κατευθυνόμενος από το πεφωτισμένο κόμμα, κρατισμός, στον οποίο πιστεύουν οι απανταχού ψευτοπροοδευτικοί, τους ωθεί να χαρακτηρίζουν ως σκάνδαλα για παράδειγμα τις ιδιωτικοποιήσεις, τις διακρατικές ή ιδιωτικές επενδυτικές συμφωνίες, τις εξαγορές επιχειρήσεων και τις προσπάθειες οικοδόμησης ενός ευέλικτου, ισχυρού και αποτελεσματικού αστικού κράτους που θα υπηρετεί όλους τους πολίτες και όχι μόνον αυτούς που εργάζονται ή δεν εργάζονται σε αυτό.
Η σκανδαλολογική και καταδικαστική φρασεολογία των αμετανόητων σοσιαλιστών και κομμουνιστών σπεύδει να αφορίσει τον περιορισμό του κράτους, τις ιδιωτικοποιήσεις και τις επενδύσεις ξένες και ελληνικές ως αντιπατριωτικές πράξεις που βλάπτουν την Ελλάδα, ενώ έτσι ηθελημένα ή αθέλητα βλάπτουν την ελληνική οικονομία την οποία φαίνεται ότι επιθυμούν να λαμβάνει χαρακτηριστικά, Κούβας, Βενεζουέλας ή και Βόρειας Κορέας, που όμως τώρα κινούνται προς την αντίθετη από αυτούς κατεύθυνση. Το πρόβλημα για τη σημερινή κυβέρνηση είναι ότι ακόμη και εν μέσω τις βαθύτατης οικονομικής κρίσης που διανύουμε, προσπαθεί ακόμη να θωπεύσει πολιτικά όλους εκείνους τους αμετανόητους μαρξιστές – λενινιστές, σταλινικούς, τροτσκιστές και αναρχοαυτόνομους, για να διασώσει το ψευτοπροοδευτικό και σοσιαλιστικό προσωπείο της, κάτι που υπονομεύει την αποτελεσματικότητα της πολιτικής της, και το μέλλον της Ελλάδας.
Αυτό που χρειάζεται σήμερα η Ελλάδα είναι περισσότερο αλλά καλύτερο και δικαιότερο καπιταλισμό, ελευθερία οικονομικής και επιχειρηματικής δράσης για όλους, πολίτες, επιχειρήσεις, για τη ναυτιλία και τον τουριστικό τομέα, και άνοιγμα της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας στον έξω κόσμο, τον οποίο εξακολουθεί εν πολλοίς να βλέπει με τα παραμορφωτικά γυαλιά που φόρεσαν σε πολλούς δυστυχείς, υποτίθεται σπουδασμένους, απόφοιτους πανεπιστημίων, οι επαγγελματίες των απανταχού συνδικαλιστικών και φοιτητικών παρατάξεων που έθεσαν το κυνήγι της γνώσης στο περιθώριο για να αποθεώσουν, το «δημοκρατικό 5», το αλισβερίσι βαθμών και κομματικής υποστήριξης, αλλά και την αισθητική υποβάθμιση των πανεπιστημίων μας που προκαλεί και την αισθητική και όχι μόνον υποβάθμιση της χώρας. πηγή/ Δημήτρης Ε Θωμας .ΣΚΑΙ
No comments:
Post a Comment