Επισκόπηση τύπου  | 24.05.2011

Ιδιωτικοποιήσεις ολοταχώς ή βιώσιμα ομόλογα;

 

«Η Ακρόπολη πωλείται», «Ευρώ στην Αθήνα», «Ασφαλίστε τα χρέη», «Άρχισε η διαφυγή κεφαλαίων», είναι ορισμένοι από τους τίτλους των εφημερίδων για την έγκριση των αποκρατικοποιήσεων από την ελληνική κυβέρνηση.

 

«Η Ακρόπολη πωλείται», είναι ο τίτλος ανάλυσης του Αλεξάντερ Χαγκελύκεν στις οικονομικές σελίδες της Süddeutsche  Zeitung του Μονάχου για τις αποκρατικοποιήσεις που αποφάσισε η κυβέρνηση.

Ο οικονομικός αναλυτής υπογραμμίζει ότι παρά το ευρωπακέτο διάσωσης και τις προσπάθειες ενός χρόνου «στα χρηματιστήρια αντιμετωπίζονται τα ελληνικά ομόλογα σαν να μην υπάρχει το ευρωπακέτο. Ενώ ακόμη και η προοπτική νέας ευρωβοήθειας προς την Αθήνα ύψους γύρω στα 60 δισεκατομμύρια ευρώ δεν καθησυχάζει τους επενδυτές… Και η Ελλάδα είναι ακόμη πολύ μακριά από την άντληση ρευστού κατ’ ευθείαν από τις αγορές, την βασική προϋπόθεση για να μην μετατραπούν οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι σε μόνιμους ‘διατροφείς’ της.»

 

Σε αυτό το αδιέξοδο η μόνη λύση, σύμφωνα με τον Γερμανό αναλυτή, είναι η ολοταχώς εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων και των ιδιωτικοποιήσεων:

«Πολλοί Έλληνες βιώνουν δραστικές περικοπές, οι μισθοί και οι συντάξεις μειώθηκαν μέχρι και 20%. Αλλά τα μέτρα αυτά κατανεμήθηκαν άνισα.

Ο υπερδιογκωμένος κρατικός μηχανισμός δεν πειράχθηκε σχεδόν, ο πρωθυπουργός φοβάται τη σύγκρουση με τους δημοσίους υπαλλήλους. Στην ελληνική οικονομία, που λειτουργεί με μεσαιωνικά κριτήρια και κανόνες, υπάρχει ελάχιστος ανταγωνισμός. Μόλις χθες η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε το ‘άνοιγμα’ 136 προστατευόμενων επαγγελμάτων, όπως αυτό του ταξιτζή ή του φούρναρη, αλλαγές που εδώ και χρόνια απαιτεί η ΕΕ από την Ελλάδα.

Επίσης έγιναν ελάχιστα στον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων. Η Ευρώπη αναμένει τώρα δικαιολογημένα να πουλήσει η Αθήνα πολλά από τα ακίνητα του δημοσίου καθώς και τις μετοχές της στις ΔΕΚΟ.»

 

«Πρέπει κάτι να γίνει, γιατί η παρατεταμένη ελληνική καταστροφή είναι αυτή που διαμορφώνει την ευρωκρίση. Και αυτό επειδή όσο οι επενδυτές δεν πιστεύουν πως η Ευρώπη θα δρομολογήσει λύσεις για την Ελλάδα, ο κίνδυνος επέκτασης της κρίσης και σε άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου είναι υπαρκτός.»

 

Βιώσιμα ομόλογα, όχι δραστικές περικοπές

 

«Ευρώ στην Αθήνα», είναι ο τίτλος ανάλυσης του οικονομολόγου Γκερντ Γκρέτσιγκερ στην εναλλακτική εφημερίδα Tageszeitung του Βερολίνου.  

Ο Γερμανός οικονομολόγος εκτιμά ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται δραστικές περικοπές, αλλά βιώσιμα ομόλογα.

Η λύση αυτή όμως προϋποθέτει αναδιάρθρωση του χρέους: «(η αναδιάρθρωση) προκαλεί σχεδόν αυτόματα την υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας από τους οίκους αξιολόγησης, και την παραγραφή μέρους του ομολογιακού χρέους της Ελλάδας από τις τράπεζες και τις ασφάλειες.

Τότε όμως η ΕΕ ή η ευρωζώνη ή κάποιοι από τους μηχανισμούς στήριξης του ευρώ πρέπει να κάνουν στους κατόχους ελληνικών ομολόγων μια προσφορά: να εγγυηθούν την ανταλλαγή των ελληνικών ομολόγων με ένα κοινό (ευρωομόλογο) ίσης αξίας και για την εναπομένουσα χρονική διάρκεια υπό δύο όρους.

 

Πρώτον, το ύψος των επιτοκίων του νέου ομολόγου θα είναι το ίδιο με εκείνο που πληρώνει η ισχυρότερη χώρα της ευρωζώνης, δηλαδή η Γερμανία, για τα δικά της ομόλογα, και δεύτερον, μετά την λήξη τους τα ομόλογα θα επιστρέφονται στην Αθήνα με τις ίδιες ευνοϊκές ρήτρες και για το ίδιο χρονικό διάστημα.

Έτσι θα μειωθεί ουσιαστικά και άμεσα το κόστος για την Ελλάδα και η χώρα θα έχει τον απαιτούμενο χρόνο για τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις.»

 

Προς έναν ευρωπαϊκό ασφαλιστικό οργανισμό ομολόγων;

 

«Ασφαλίστε τα χρέη», είναι ο τίτλος σχολίου του Πάουλ Αχλάιτνερ, μέλους του ΔΣ της Allianz, στην οικονομική εφημερίδα Handelsblatt, μέσω του οποίου προτείνει τη δημιουργία θεσμικού οργανισμού για την ασφάλιση κρατικών ομολόγων των χωρών-μελών της ευρωζώνης και βεβαίως επικεντρώνεται στο παράδειγμα της Ελλάδας:

 

«Ας υποθέσουμε ότι η Ελλάδα ασφαλίζει τα νέα κρατικά της ομόλογα κατά 90% στον θεσμικό ασφαλιστικό οργανισμό ομολόγων.

Τότε θα απέτρεπε τα υψηλά επιτόκια και την κερδοσκοπία. Διότι οι ιδιώτες-επενδυτές θα ήξεραν ότι οι απώλειές τους θα άγγιζαν το πολύ το 10%.

Έτσι με χαμηλές τιμές και με προβλέψιμο ρίσκο οι επενδυτές θα ήταν διατεθειμένοι να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα.

Εδώ δεν πρόκειται για κρατική πριμοδότηση των ιδιωτικών ρίσκων, αλλά για καθαρό συμφέρον των κυβερνήσεων να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των χρηματαγορών στην αναχρηματοδότηση των χρεών.

Τότε τα ευρωδάνεια που ήδη έχουν εγκριθεί από τον μηχανισμό σταθερότητας θα αποκτούσαν άλλη διάσταση.»

 

 

Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου

Υπεύθυνος Σύνταξης: Στέφανος Γεωργακόπουλος

 

 

dw