Πολιτική μαύρη τρύπα
Μία «μαύρη τρύπα» είναι το σημείο εκείνο του διαστήματος, όπου κάποτε υπήρχε ο πυρήνας ενός γιγάντιου άστρου, ένας πυρήνας που περιείχε περισσότερα υλικά από δυόμισι ηλιακές μάζες και ο οποίος στην τελική φάση της εξέλιξης του άστρου έχασε την πάλη του ενάντια στη βαρύτητα, με αποτέλεσμα τα υλικά του να καταρρεύσουν. (Από την Wikipedia)
Όταν η Αστρονομία βρίσκει εφαρμογή στην Πολιτική…
Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα υπήρξε ένα γιγάντιο πολιτικό άστρο. Ο ηγετικός του πυρήνας διαχρονικά διαχειρίστηκε, νόμιμα αλλά κυρίως αφανή, αστρικά ποσά. Κρατικές επιχορηγήσεις, ποσά τύπου Τσουκάτου, όπως και τραπεζικά δάνεια κυρίως από την Αγροτική Τράπεζα, σήμερα μεταβιβασμένα στην Τράπεζα Πειραιώς.
Το ΠΑΣΟΚ δεν δημοσίευσε στον ισολογισμό του 2012 ποσά οφειλομένων δανείων. Ωστόσο βάσιμα εκτιμάται ότι ανέρχονται σε 120 και πλέον εκατομμύρια ευρώ. Άλλωστε, στον ισολογισμό αποκαλύφθηκε ότι μόνο για τόκους κατέβαλε ετησίως 12,6 εκατ. ευρώ, όπως και ότι αντιμετώπισε διαφορά εσόδων-δαπανών ύψους 14,7 εκατ. ευρώ χωρίς όμως να αναφέρεται πώς αυτή καλύφθηκε.
Το «άστρο» μεσουράνησε σχεδόν 40 χρόνια. Σήμερα όμως μόνο ο κ. Βενιζέλος, για λόγους πολιτικής υστεροφημίας, και μερικοί στενοί του συνεργάτες, φοβούμενοι απώλεια προσωπικών οφικίων, ανησυχούν κάπως για την ενδεχόμενη κατάρρευση του κομματικού οργανισμού του ΠΑΣΟΚ.
Κατάρρευση, η οποία γίνεται διαρκώς εμφανέστερο ότι μπορεί να επέλθει πρωτίστως από οικονομική και οργανωτική αποσύνθεση.
Όπως γράφτηκε, το ΠΑΣΟΚ είναι αδύνατον να λειτουργήσει με τα τρέχοντα έσοδα και με την υπάρχουσα κρατική επιχορήγηση, την οποία και αυτή κακώς λαμβάνει ως έχον το 12% του εκλογικού σώματος αφού το ποσοστό του σήμερα είναι κάτω του 5%.
Παράλληλα, εκτός από τα γαργαλιστικά παραπολιτικά που συμβαίνουν στην κεντρική διοίκηση του κόμματος με τα γραφεία, με την μισθοδοσία των υπαλλήλων, με τις μειώσεις-«ψαλίδια» που επιβάλλει ο κ. Βενιζέλος σε ενοίκια και λοιπές δαπάνες, στις περιφερειακές οργανώσεις επικρατεί χάος.
Πρώτον, και εκεί σοβούν εκκρεμότητες ενοικίων και μάλιστα κινδυνεύουν φυσικά πρόσωπα, στο όνομα των οποίων έχουν συναφθεί τα μισθωτήρια των γραφείων. Πολλοί ιδιοκτήτες έχουν αποστείλει εξώδικα και αν δεν πληρωθούν ετοιμάζονται να εκδώσουν διαταγές πληρωμής, οι οποίες θα φέρουν σε απόγνωση τα πρώην στελέχη που υπέγραψαν τα μισθωτήρια εν ονόματι και για λογαριασμό του ΠΑΣΟΚ.
Δεύτερον, οι περιφερειακές οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ ουσιαστικά υπάρχουν ακόμα, περισσότερο σαν «σφραγίδες» βέβαια, χάρις στην συνεχιζόμενη δραστηριοποίηση μερικών «τελευταίων μοϊκανών», «Βενιζελικών» ή παλαιοπασόκων. Όμως και αυτοί φθάνουν στα όρια της ψυχικής αντοχής, ενώ όπως όλοι δεν έχουν μείνει ανεπηρέαστοι από τη διάχυτη κρίση, και πιθανόν θα εγκαταλείψουν την προσπάθεια.
Με το ΠΑΣΟΚ καταχρεωμένο και υπό διάλυση, όλοι, ακόμα και ο κ. Βενιζέλος με τους συνεργάτες του, θα έβλεπαν με ευχαρίστηση μια ιστορική κατάληξη του ΠΑΣΟΚ ταυτόσημη με τη δημιουργία μιας συμπαντικής «μαύρης τρύπας».
Γιατί; Μα για να δοθεί de facto η απάντηση στο ερώτημα «ποιος θα εξοφλήσει τα κομματικά χρέη;» και για να μείνουν οι ίδιοι πολιτικά αλώβητοι.
Ουδείς βέβαια απ’ αυτούς διανοείται να πληρώσει πολιτικά, ποινικά, υλικά ή ηθικά για τα εθνικά χρέη που συσσώρευσε η επιδρομή τους.
Για το περιβάλλον Βενιζέλου, η ιδανικότερη εξέλιξη θα ήταν η εξαγγελία από τον πρωθυπουργό ενός νέου κομματικού σχηματισμού που θα αντικαταστήσει την Νέα Δημοκρατία. Σ’ αυτόν, ο κ. Βενιζέλος θα μπορούσε να ενταχτεί αμέσως και χωρίς ενοχές, διεκδικώντας και λαμβάνοντας την θέση του «Μακεδονάρχη», που χηρεύει μετά τις καταδίκες Παπαγεωργόπουλου και Ψωμιάδη, στην νέα «μεγάλη παράταξη του αστικού χώρου». Και προσβλέποντας στην «μετα-Σαμαρική» εποχή, οψέποτε.
Παρά τις φιλοδοξίες που τρέφει ο κ. Βενιζέλος δεν στερείται πραγματισμού. Αφενός το φάντασμα Ζίγδη έχει ορατά κουρνιάσει στον ώμο του, αφετέρου γνωρίζει ότι παρά τις συνεχείς «επιθέσεις συνεργασίας», ο κ. Κουβέλης δεν έχει κανένα λόγο να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ. Το αντίθετο, δεδομένου ότι ο κ. Κουβέλης έγινε αρχηγός κυβερνητικού κόμματος χάρις στις ψήφους των πρώτων αποσκιρτησάντων από το ΠΑΣΟΚ, περιμένει τη διάλυση του μήπως διαμοιράσει με τον ΣΥΡΙΖΑ και τους υπολοίπους που σήμερα παραμένουν.
Κυκλοφορεί σαν σενάριο ότι ο κ. Βενιζέλος θα παλέψει μέχρι τέλος στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ, απομακρύνοντας τον Γιώργο Παπανδρέου αφού τού φορτώσει την οικονομική κακοδαιμονία του ΠΑΣΟΚ λόγω κακοδιαχείρισης. Σε παρόμοια περίπτωση οφείλει να αποδεχθεί το πόρισμα των έξι ελεγκτικών εταιρειών και να καλέσει τον εισαγγελέα για κακουργηματική διασπάθιση δημοσίου χρήματος. Όμως, τουλάχιστον η μέχρι σήμερα πολιτεία του δεν συνηγορεί με την περίπτωση να γίνει «Παπανδρεοκτόνος» παρά μάλλον στο να οδηγηθούν σε συγκάλυψη με αμοιβαίες υποχωρήσεις.
Έτσι στον κ. Βενιζέλο, για την ώρα, μένει ως καλύτερη προοπτική η ανάληψη της θέσης του Υπουργού Εξωτερικών, για να απολαύσει από επιφανή θώκο τα μεγαλεία της ανάληψης και άσκησης της Προεδρίας της Ε.Ε. από την Ελλάδα την 1η Ιανουαρίου 2014 – ο κ. Αβραμόπουλος μπορεί να ανησυχεί.
Το περιβάλλον Παπανδρέου επιθυμεί να αποσυνδεθεί από τη χρήση ενός κόμματος το οποίο θεωρεί μεν ιδιοκτησία του αλλά σήμερα δεν ελέγχει, αποποιούμενο ταυτόχρονα τις διαχειριστικές ευθύνες για την περίοδο που λειτουργούσε όπως ένοιωθε : ως ελέω Θεού (Ανδρέα) βασιλεύς μιας «δημοκρατικής» παράταξης ο οποίος δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν τι ξοδεύει σε Κόστα Ρίκα ή σε τζακούζι.
Απώτερος στόχος, με την «Κίνηση των 75» ή άλλη, ένας κομματικός φορέας που θα επανασυσπειρώσει κατ’ αρχήν τους αμιγείς παπανδρεϊκούς, τους οποίους εκτιμούν σε διακριτό ποσοστό του εκλογικού σώματος και επιθυμούν να καταλείπουν σαν κληρονομιά στην επόμενη γενιά Παπανδρέου.
Ο κ. Λοβέρδος έκανε ήδη κόμμα, προχθές δήλωσε ότι «η διαδρομή μου δεν μου επιτρέπει να καταγγείλω το ΠΑΣΟΚ», ενώ δεν βλέπει να τον χωρίζει μεγάλη απόσταση από ένα νέο κομματικό σχήμα στον χώρο της ΝΔ.
Τα υπόλοιπα στελέχη καιροφυλακτούν. Οι λίγοι του περιβάλλοντος Βενιζέλου για υπουργοποίηση, οι λοιποί για την «επόμενη μέρα», οπότε προσδοκούν θα έχουν ξεχαστεί οι αμαρτίες τους και άσπιλοι θα μετάσχουν ξανά στην πολιτική σκηνή.
Σε επίπεδο ψηφοφόρων υπάρχουν δύο κατηγορίες.
Από τη μια εκατοντάδες χιλιάδες ευνοημένοι στο παρελθόν από τη φαυλοκρατία του ΠΑΣΟΚ, σημερινοί δυσαρεστημένοι από την κρίση που περιόρισε την συβαριτική τους διαβίωση, φουσκώνουν με ένα ποσοστό 25% τα εκλογικά πανιά του ΣΥΡΙΖΑ, ποσοστό που διαμορφώνει ηγετική ψυχοσύνθεση στον Αλ. Τσίπρα και τον ωθεί σε μετωπική σύγκρουση με το συγκριτικά ευτελές 1% των συνιστωσών.
Από την άλλη το «δεξιό» ΠΑΣΟΚ, η άρχουσα τάξη που αυτό δημιούργησε μετά το 1981, κατευθύνθηκε σε ποσοστό περίπου 5% κυρίως προς στον κύριο Φώτη, και συνέχισε να απολαμβάνει μέσω της τρικομματικής συναίνεσης μερίδιο εξουσίας και προνομίων.
Για όλους λοιπόν, αρχηγούς πρώην και νυν, στελέχη, μέλη και οπαδούς, το ΠΑΣΟΚ υπήρξε ένα χρηστικό όχημα προσωπικής ανέλιξης και καλοπέρασης σε βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας. Εξαιρετικά πρακτικοί άνθρωποι, όπως απέδειξαν, τώρα που η χρησιμότητα του «κινήματος» γι’ αυτούς έληξε, δηλώνουν «απελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο».
Και μένει η ελληνική κοινωνία με το «μουτζούρη» ενός ασύλληπτου χρέους, το οποίο δεν οφείλεται μεν αποκλειστικά αλλά κατά το μεγάλο ποσοστό στο ΠΑΣΟΚ, που την οδηγεί σε πρωτοφανή, οικειοθελή απώλεια κυριαρχίας.
Γιατί ποιον κοροϊδεύουμε κυρίες και κύριοι;
Ποια χώρα διαθέτει κυριαρχία με πουλημένα σε ξένους λιμάνια, αεροδρόμια, οδικούς άξονες, σιδηροδρόμους, τηλεπικοινωνίες, ενέργεια και φιλέτα της δημόσιας γης;
Ποια χώρα διαθέτει κυριαρχία με πουλημένα σε ξένους λιμάνια, αεροδρόμια, οδικούς άξονες, σιδηροδρόμους, τηλεπικοινωνίες, ενέργεια και φιλέτα της δημόσιας γης;
Ακόμα και οι δωσίλογοι της Κατοχής μπορούσαν να ισχυριστούν ότι μόνο εκμεταλλεύτηκαν την Κατοχή – δεν την προκάλεσαν οι ίδιοι.
Το ΠΑΣΟΚ, που πάει να διαφύγει σαν σουπιά, διαχέοντας και επιρρίπτοντας σαν μελάνι τις ευθύνες που φέρουν τα στελέχη, τα μέλη και οι οπαδοί του σε ολόκληρη την κοινωνία, προκάλεσε την κατοχή.
Το ΠΑΣΟΚ, που πάει να διαφύγει σαν σουπιά, διαχέοντας και επιρρίπτοντας σαν μελάνι τις ευθύνες που φέρουν τα στελέχη, τα μέλη και οι οπαδοί του σε ολόκληρη την κοινωνία, προκάλεσε την κατοχή.
Ήλθα, κατέστρεψα, απήλθα.
Και όχι μόνο. Καταλείπει μια κρίσιμη εκλογική μάζα σε έναν πολιτικό χώρο ελαστικής εθνικής συνείδησης, ενδεχόμενη κατάληψη της εξουσίας από τον οποίο προδιαγράφει νέες περιπέτειες.
Και όχι μόνο. Καταλείπει μια κρίσιμη εκλογική μάζα σε έναν πολιτικό χώρο ελαστικής εθνικής συνείδησης, ενδεχόμενη κατάληψη της εξουσίας από τον οποίο προδιαγράφει νέες περιπέτειες.
Μια μερίδα πολιτών λέει ότι «κουράστηκε από όλα αυτά», ότι θέλει να «πάμε μπροστά», να αφήσουμε την ενασχόληση με το παρελθόν ως «αντιπαραγωγική». Όπως έχω διαπιστώσει, σε αυτή τη συνομοταξία ανήκουν κυρίως παλαιοί πασόκοι και κάποιοι δεξιοί στενή σχέση έχοντες με την εκάστοτε εξουσία. Προφανής ο λόγος που προτιμούν τη λήθη.
Με τη λήθη, με το «πάμε μπροστά», συντάσσονται και οι περισσότεροι πολιτικοί – όχι μόνο «πράσινοι». Θεωρούν ότι η πολιτική τους ευδοκίμηση συναρτάται με την προβολή μιας εικόνας απαλλαγμένης από σκιές του παρελθόντος και κυρίως με την επίκληση του «καινούριου», αφού ο πρώτος ρόλος ενός πολιτικού είναι να εμπνέει ελπίδα.
Δυστυχώς για όλους τους άκριτα «πάμε μπροστά» υπάρχουν οι ποιητές :
«Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους… δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ …».
«Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους… δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ …».
Η μνεία του Καβάφη δεν σημαίνει εξύμνηση μοιρολατρείας και παρελθοντολαγνείας αλλά μια επίκληση την οποία δεν θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε : αν δεν συνδέσεις οργανικά παρελθόν και παρόν, δεν έχεις μέλλον.
Αυτό σημαίνει κολασμό.
Από τις δεκάδες ιδού μόνο μια, αντλημένη από την επικαιρότητα, απόδειξη της καθοριστικής βαρύτητας του παρελθόντος στο παρόν, που αιτιολογεί γιατί το «πάμε μπροστά» σφυρίζοντας χαρούμενα δεν στέκει:
Μόλις προχθές, το antinews ανάρτησε την είδηση ότι γίνεται επεξεργασία νέου φορολογικού νομοσχεδίου. Είναι το πολλοστό την τελευταία τριετία.
Μόλις προχθές, το antinews ανάρτησε την είδηση ότι γίνεται επεξεργασία νέου φορολογικού νομοσχεδίου. Είναι το πολλοστό την τελευταία τριετία.
Θα έπρεπε να αποτελεί την πρώτη είδηση, αν και παρόμοια νέα σε ένα βαθμό γραδάρουν τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης.
Το κυοφορούμενο νομοσχέδιο περιλαμβάνει αποκλειστικά φοροεισπρακτικές διατάξεις και μεταξύ άλλων προβλέπει προκαταβολή φόρου για επαγγελματίες και επιχειρήσεις 90%!
Δηλαδή, ουσιαστικά θα πληρώνουν διπλό φόρο. Προκαταβάλλοντας «χαράτσι» στη ύπαρξη μέλλοντος. Για μια χρονιά, την επόμενη, οπότε ενδέχεται και να κλείσουν ή να πεθάνουν!
Το κυοφορούμενο νομοσχέδιο περιλαμβάνει αποκλειστικά φοροεισπρακτικές διατάξεις και μεταξύ άλλων προβλέπει προκαταβολή φόρου για επαγγελματίες και επιχειρήσεις 90%!
Δηλαδή, ουσιαστικά θα πληρώνουν διπλό φόρο. Προκαταβάλλοντας «χαράτσι» στη ύπαρξη μέλλοντος. Για μια χρονιά, την επόμενη, οπότε ενδέχεται και να κλείσουν ή να πεθάνουν!
Τι δηλώνει ένα νέο φορολογικό νομοσχέδιο;
Κοντολογίς : «δεν βγαίνει».
Ο κρατικός μηχανισμός μεταμορφώνεται σε έναν γιγαντιαίο απορροφητήρα κάθε μετρητού από την τσέπη της μεσαίας τάξης, το οποίο και τροφοδοτεί την οικονομία, δεδομένου οι γνωστοί-άγνωστοι φοροφυγάδες ακόμα αναζητούνται μεταξύ Ελβετίας και εξωτικών φοροπαραδείσων.
Κοντολογίς : «δεν βγαίνει».
Ο κρατικός μηχανισμός μεταμορφώνεται σε έναν γιγαντιαίο απορροφητήρα κάθε μετρητού από την τσέπη της μεσαίας τάξης, το οποίο και τροφοδοτεί την οικονομία, δεδομένου οι γνωστοί-άγνωστοι φοροφυγάδες ακόμα αναζητούνται μεταξύ Ελβετίας και εξωτικών φοροπαραδείσων.
Φοροεπιδρομή, εκποίηση δημόσιας περιούσιας, περικοπή αμυντικών δαπανών με αποτέλεσμα επισφαλή γεωπολιτικά θέση.
Αυτή η μοιραία πόλις, η Αντιόχεια
όλα τα χρήματά μου τάφαγε:
αυτή η μοιραία με τον δαπανηρό της βίο»
Όλα, για εξυπηρέτηση ενός γιγάντιου χρέους το οποίο δεν μειώνεται : 309,3 δισ ευρώ. Και οι υπαίτιοι ατιμώρητοι.
Αντί λοιπόν να λοιδορούμε τον Πάντζα για το χλευαστικό «Χάϊλ Χίτλερ» που αναφώνησε, ας διδαχτούμε από την τύχη των αυθεντικών εθνικοσοσιαλιστών για την μεταχείριση των εγχώριων «σοσιαλιστών».
Ναι, δεν δικάστηκε ο Γερμανικός λαός που τους έφερε στην εξουσία.
Αλλά υπήρξε η Νυρεμβέργη.
Ναι, δεν δικάστηκε ο Γερμανικός λαός που τους έφερε στην εξουσία.
Αλλά υπήρξε η Νυρεμβέργη.
Προφήτης
This entry was posted in Επισημαίνουμε. Bookmark the permalink. antinews
No comments:
Post a Comment