Πλαστογράφοι, θρασίμια, δικτατορίσκοι, ολιγάρχες: Αυτοί κατέστρεψαν τη χώρα.
Αθήνα, 27 Σεπτεμβρίου 2012. Από το Γραφείο του πρώην υπουργού Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου – και με αφορμή δηλώσεις μου που μετά λόγου γνώσεως τον καθιστούσαν υπεύθυνο για την «αδυναμία» του ΣΔΟΕ να συλλάβει την φοροδιαφυγή, λειτουργώντας συνεχώς με διαρροές και ως παράκεντρο – εκδίδεται η ακόλουθη ανακοίνωση:
«Με αφορμή σημερινούς ισχυρισμούς της Σοφίας Βούλτεψη, ο Γ. Παπακωνσταντίνου έκανε την ακόλουθη δήλωση:
Η βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Σοφία Βούλτεψη, ισχυρίστηκε στην πρωινή ενημερωτική εκπομπή του Mega, ότι κατά τη διάρκεια της θητείας μου στο Υπουργείο Οικονομικών “δημιούργησε μέσα στο ΣΔΟΕ… ένα παράκεντρο, για να παίρνει στοιχεία για πολιτικούς αντιπάλους”.
Οι ισχυρισμοί αυτοί είναι εξοργιστικοί, ανήθικοι και προφανώς παντελώς ψευδείς. Επειδή βεβαίως η βουλευτική ασυλία δεν μπορεί να καλύπτει την ξεδιάντροπη συκοφαντική δυσφήμιση, η κυρία Βούλτεψη θα κληθεί από την Ελληνική Δικαιοσύνη, όπου θα προσφύγω, για να εξηγήσει τους ισχυρισμούς της.
Όσο για την προσπάθεια αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης από έρευνες για περουσιακά στοιχεία πολιτικών που επιχειρεί, αυτό το καταλαβαίνουν και μικρά παιδιά. Δυστυχώς, πολλοί από αυτούς που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τις προσπάθειες "αποσταθεροποίησης" και "σπίλωσης" το πολιτικού κόσμου έκαναν και κάνουν ακριβώς τα ίδια με αυτούς που καταγγέλλουν. Στην ίδια αθλιότητα μεγάλωσαν, ζουν και αναπνέουν».
Η απάντησή μου ήταν η ακόλουθη:
«Ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, υπουργός Οικονομικών 2009-2011, υποτιμώντας την αντίληψη του ελληνικού λαού, έτσι όπως έκανε ως υπουργός Οικονομικών πριν δύο χρόνια, λέγοντας στους Έλληνες ότι πιθανώς ακόμη και το 2011 θα είμαστε σε ανάκαμψη της οικονομίας και στις αγορές, έτσι και σήμερα έρχεται να ζητήσει και τα «ρέστα».
Τα αποτελέσματα των ενεργειών του τα νιώθουμε όλοι οι Έλληνες, επιβάτες του «Τιτανικού».
Την αποτελεσματικότητά του θα την συζητήσουμε και θα την καταδείξουμε ενώπιον των Ελλήνων Δικαστών.
Καλωσορίζουμε τον κ. Παπακωνσταντίνου στις αίθουσες των Δικαστηρίων. Με την άρση της ασυλίας μας θα ασχοληθούμε εμείς. Ο καθένας με τη δική του…».
Φυσικά, ο κ. Παπακωνσταντίνου ουδέποτε τόλμησε να πραγματοποιήσει την «απειλή» του και ουδέποτε κατέθεσε την μήνυση που προανήγγειλε.
Αντ’ αυτού, την επομένη ακριβώς, βρέθηκε ο ίδιος στη δίνη του σκανδάλου της περίφημης «Λίστας Λαγκάρντ».
Οπότε και αποκαλύφθηκε πως την μετέφερε από το CD – μορφή στην οποία την παρέλαβε - σε στικάκι, ουδέποτε την πρωτοκόλλησε (υποστηρίζοντας στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής ότι δεν μπορούσε να… πρωτοκολλήσει στικάκι και πως για να το πράξει έπρεπε να την τυπώσει, λες και αυτό ήταν δύσκολη υπόθεση) και έχασε κι’ από πάνω και το πρωτότυπο CD, δηλώνοντας (εδώ ταιριάζει το «ξεδιάντροπα») πως δεν ξέρει πού βρίσκεται και πως… αυτή είναι η πραγματικότητα – προφανώς, είτε μας αρέσει, είτε όχι!
Όλα αυτά – όπως και όσα αποκαλύφθηκαν από τη διασταύρωση στοιχείων μεταξύ της λίστας που παρέδωσε ο κ. Παπακωνσταντίνου και της πρωτότυπης – θα εκινούντο μεταξύ φαιδρότητας και κοινού ποινικού δικαίου, αν η χώρα δεν βρισκόταν στη σημερινή οικτρή και αξιοθρήνητη κατάσταση.
Διότι αυτό που περισσότερο προκαλεί οργή, τρόμο και ρίγη αγανάκτησης δεν είναι αυτή καθαυτή η αποκρουστική πράξη της αλλοίωσης της Λίστας Λαγκάρντ και της αφαίρεσης των ονομάτων συγγενικών προσώπων του πρώην υπουργού των Οικονομικών.
Αυτό που περισσότερο προκαλεί το κοινό αίσθημα, δεν είναι η δήλωση Παπανδρέου, με την οποία ζητά να… έλθουν όλα στο φως και να υπάρξει πλήρης διερεύνηση διότι «αυτή ήταν και είναι η πάγια θέση του Γιώργου Παπανδρέου» - λες και ο ίδιος δεν έχει καμιά ευθύνη για τον υπουργό του και την παρέα του που έβαλε να κυβερνά, να συκοφαντεί και να καταβαραθρώνει την Ελλάδα.
Αν επρόκειτο μόνο γι’ αυτά, θα πέφταμε για άλλη μια φορά από τα σύννεφα, θα αρκούσε να απαιτήσουμε την παραδειγματική τιμωρία, θα ασκούνταν ποινικές διώξεις και απλώς ο ιστορικός του μέλλοντος θα πρόσθετε άλλο ένα σκάνδαλο στην υπό μελέτη πιο ντροπιαστική περίοδο της χώρας που λέγεται Ελλάς.
Το μεγάλο αίσχος συνίσταται στο γεγονός ότι μια παρέα απάτριδων θρασιμιών – στα οποία θρασίμια ο ελληνικός λαός έδωσε ένα θηριώδες ποσοστό 43% επειδή… λεφτά υπήρχαν – θεώρησε ότι θα κυβερνά επ’ άπειρον την Ελλάδα, επειδή έτυχε να αποκτήσουν (μέσω διακοπών, γυμναστηρίων και άλλων δραστηριοτήτων) την εύνοια του φέροντος το όνομα μιας πολιτικής ολιγαρχικής οικογένειας.
Σχηματίστηκε έτσι μια παρέα ολιγαρχών, που ουσιαστικά έκανε ό,τι ήθελε, οδήγησε την Ελλάδα σε μηχανισμό στήριξης με συμμετοχή του ΔΝΤ, δυσφήμησε τη χώρα και τον λαό της στα πέρατα του κόσμου, μαγείρεψε τα στατιστικά στοιχεία και έστειλε το έλλειμμα στον Θεό (προκειμένου να δικαιολογήσει τις περικοπές), υπέγραψε μνημόνια άρον-άρον και χωρίς να τα διαβάσει και αφού μας πέταξε στο πιο βαθύ πηγάδι και έλαβε και οκτώ δόσεις δανείων απ’ ευθείας από τους λαούς της Ευρώπης, τα μάζεψε και έφυγε.
Δεν πρέπει να υπάρχει προηγούμενο στην παγκόσμια Ιστορία.
Κι’ αν υπάρχει, θα πρέπει να ανατρέξουμε σε μεσαιωνικές καταστάσεις.
Ο κ. Παπακωνσταντίνου θεώρησε πως μπορούσε να κάνει ό,τι ήθελε. Και προφανώς είχε το πράσινο φως για κάτι τέτοιο.
Μπορούσε να υπογράφει μνημόνια, να προβαίνει σε κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα, βάζοντας τη Βουλή να ψηφίζει ώστε μόνος του να υπογράφει δανειακές συμβάσεις χωρίς κοινοβουλευτική έγκριση και χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν, να μας κουβαλάει έναν υπάλληλο του ΔΝΤ και να τον τοποθετεί επικεφαλής της στατιστικής υπηρεσίας, να του δίνει πλήρη κάλυψη επιτρέποντάς του να παρανομεί μη συγκαλώντας το Δ.Σ. της Αρχής και πλαστογραφώντας τα στατιστικά στοιχεία, να αλλάζει και να ξαναλλάζει τον νόμο περί ΕΛΣΤΑΤ, να διαφημίζει ένα κατασκευασμένο έλλειμμα που άγγιζε το 15% και τέλος να παραλαμβάνει επίσημα μια λίστα από το γαλλικό κράτος, να την επεξεργάζεται, να την χρησιμοποιεί αποσπασματικά, να παραδίδει αλλοιωμένο αντίγραφό της και να χάνει και το πρωτότυπο.
Επρόκειτο δηλαδή περί ενός δικτατορίσκου, μέλους μιας παρέας δικτατορίσκων, που οδήγησαν τη χώρα στην πτώχευση και στην καταστροφή.
Ουδέποτε στην παγκόσμια Ιστορία συνέβη κάτι τέτοιο. Ουδέποτε μια δράκα ανθρώπων προερχόμενων από το πουθενά κατόρθωσε να καταστρέψει μια χώρα μέσα σε δύο μόνο χρόνια.
Αυτοί οι άνθρωποι, έλαβαν τις πιο κρίσιμες αποφάσεις για τη χώρα και το μέλλον της και τώρα έχουν το θράσος να παραπονούνται πως έχουν πέσει θύματα συμπαιγνίας.
Όσοι από εμάς επί χρόνια αρθρογραφούσαν, διαμαρτύρονταν, έτρεχαν στους εισαγγελείς, κατέθεταν σε εξεταστικές, κατήγγειλαν πλαστογραφημένα στατιστικά στοιχεία, γίνονταν αντικείμενο λοιδορίας και γραφικοποιούνταν – στη δική μου περίπτωση απειλήθηκα και με μήνυση και άρση της ασυλίας μου, προφανώς για να κλείσω το στόμα μου, κάτι που βεβαίως δεν επρόκειτο να συμβεί.
Επομένως, η Λίστα Λαγκάρντ είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου. Το παγόβουνο, είναι η καταστροφή της χώρας δια της κατασυκοφάντησής της.
Ακόμη και σήμερα αυτή η παρέα γίνεται αφορμή για να συκοφαντείται η χώρα εκτός συνόρων, ακριβώς λόγω της αποκάλυψης ότι αλλοιώθηκε μια λίστα με καταθέτες του εξωτερικού.
Το γεγονός ότι η Ελλάδα κυβερνήθηκε από αυτούς τους πλαστογράφους είναι ο πραγματικός κόλαφος για τη χώρα… elzoni.gr
Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
«Με αφορμή σημερινούς ισχυρισμούς της Σοφίας Βούλτεψη, ο Γ. Παπακωνσταντίνου έκανε την ακόλουθη δήλωση:
Η βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Σοφία Βούλτεψη, ισχυρίστηκε στην πρωινή ενημερωτική εκπομπή του Mega, ότι κατά τη διάρκεια της θητείας μου στο Υπουργείο Οικονομικών “δημιούργησε μέσα στο ΣΔΟΕ… ένα παράκεντρο, για να παίρνει στοιχεία για πολιτικούς αντιπάλους”.
Οι ισχυρισμοί αυτοί είναι εξοργιστικοί, ανήθικοι και προφανώς παντελώς ψευδείς. Επειδή βεβαίως η βουλευτική ασυλία δεν μπορεί να καλύπτει την ξεδιάντροπη συκοφαντική δυσφήμιση, η κυρία Βούλτεψη θα κληθεί από την Ελληνική Δικαιοσύνη, όπου θα προσφύγω, για να εξηγήσει τους ισχυρισμούς της.
Όσο για την προσπάθεια αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης από έρευνες για περουσιακά στοιχεία πολιτικών που επιχειρεί, αυτό το καταλαβαίνουν και μικρά παιδιά. Δυστυχώς, πολλοί από αυτούς που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τις προσπάθειες "αποσταθεροποίησης" και "σπίλωσης" το πολιτικού κόσμου έκαναν και κάνουν ακριβώς τα ίδια με αυτούς που καταγγέλλουν. Στην ίδια αθλιότητα μεγάλωσαν, ζουν και αναπνέουν».
Η απάντησή μου ήταν η ακόλουθη:
«Ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, υπουργός Οικονομικών 2009-2011, υποτιμώντας την αντίληψη του ελληνικού λαού, έτσι όπως έκανε ως υπουργός Οικονομικών πριν δύο χρόνια, λέγοντας στους Έλληνες ότι πιθανώς ακόμη και το 2011 θα είμαστε σε ανάκαμψη της οικονομίας και στις αγορές, έτσι και σήμερα έρχεται να ζητήσει και τα «ρέστα».
Τα αποτελέσματα των ενεργειών του τα νιώθουμε όλοι οι Έλληνες, επιβάτες του «Τιτανικού».
Την αποτελεσματικότητά του θα την συζητήσουμε και θα την καταδείξουμε ενώπιον των Ελλήνων Δικαστών.
Καλωσορίζουμε τον κ. Παπακωνσταντίνου στις αίθουσες των Δικαστηρίων. Με την άρση της ασυλίας μας θα ασχοληθούμε εμείς. Ο καθένας με τη δική του…».
Φυσικά, ο κ. Παπακωνσταντίνου ουδέποτε τόλμησε να πραγματοποιήσει την «απειλή» του και ουδέποτε κατέθεσε την μήνυση που προανήγγειλε.
Αντ’ αυτού, την επομένη ακριβώς, βρέθηκε ο ίδιος στη δίνη του σκανδάλου της περίφημης «Λίστας Λαγκάρντ».
Οπότε και αποκαλύφθηκε πως την μετέφερε από το CD – μορφή στην οποία την παρέλαβε - σε στικάκι, ουδέποτε την πρωτοκόλλησε (υποστηρίζοντας στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής ότι δεν μπορούσε να… πρωτοκολλήσει στικάκι και πως για να το πράξει έπρεπε να την τυπώσει, λες και αυτό ήταν δύσκολη υπόθεση) και έχασε κι’ από πάνω και το πρωτότυπο CD, δηλώνοντας (εδώ ταιριάζει το «ξεδιάντροπα») πως δεν ξέρει πού βρίσκεται και πως… αυτή είναι η πραγματικότητα – προφανώς, είτε μας αρέσει, είτε όχι!
Όλα αυτά – όπως και όσα αποκαλύφθηκαν από τη διασταύρωση στοιχείων μεταξύ της λίστας που παρέδωσε ο κ. Παπακωνσταντίνου και της πρωτότυπης – θα εκινούντο μεταξύ φαιδρότητας και κοινού ποινικού δικαίου, αν η χώρα δεν βρισκόταν στη σημερινή οικτρή και αξιοθρήνητη κατάσταση.
Διότι αυτό που περισσότερο προκαλεί οργή, τρόμο και ρίγη αγανάκτησης δεν είναι αυτή καθαυτή η αποκρουστική πράξη της αλλοίωσης της Λίστας Λαγκάρντ και της αφαίρεσης των ονομάτων συγγενικών προσώπων του πρώην υπουργού των Οικονομικών.
Αυτό που περισσότερο προκαλεί το κοινό αίσθημα, δεν είναι η δήλωση Παπανδρέου, με την οποία ζητά να… έλθουν όλα στο φως και να υπάρξει πλήρης διερεύνηση διότι «αυτή ήταν και είναι η πάγια θέση του Γιώργου Παπανδρέου» - λες και ο ίδιος δεν έχει καμιά ευθύνη για τον υπουργό του και την παρέα του που έβαλε να κυβερνά, να συκοφαντεί και να καταβαραθρώνει την Ελλάδα.
Αν επρόκειτο μόνο γι’ αυτά, θα πέφταμε για άλλη μια φορά από τα σύννεφα, θα αρκούσε να απαιτήσουμε την παραδειγματική τιμωρία, θα ασκούνταν ποινικές διώξεις και απλώς ο ιστορικός του μέλλοντος θα πρόσθετε άλλο ένα σκάνδαλο στην υπό μελέτη πιο ντροπιαστική περίοδο της χώρας που λέγεται Ελλάς.
Το μεγάλο αίσχος συνίσταται στο γεγονός ότι μια παρέα απάτριδων θρασιμιών – στα οποία θρασίμια ο ελληνικός λαός έδωσε ένα θηριώδες ποσοστό 43% επειδή… λεφτά υπήρχαν – θεώρησε ότι θα κυβερνά επ’ άπειρον την Ελλάδα, επειδή έτυχε να αποκτήσουν (μέσω διακοπών, γυμναστηρίων και άλλων δραστηριοτήτων) την εύνοια του φέροντος το όνομα μιας πολιτικής ολιγαρχικής οικογένειας.
Σχηματίστηκε έτσι μια παρέα ολιγαρχών, που ουσιαστικά έκανε ό,τι ήθελε, οδήγησε την Ελλάδα σε μηχανισμό στήριξης με συμμετοχή του ΔΝΤ, δυσφήμησε τη χώρα και τον λαό της στα πέρατα του κόσμου, μαγείρεψε τα στατιστικά στοιχεία και έστειλε το έλλειμμα στον Θεό (προκειμένου να δικαιολογήσει τις περικοπές), υπέγραψε μνημόνια άρον-άρον και χωρίς να τα διαβάσει και αφού μας πέταξε στο πιο βαθύ πηγάδι και έλαβε και οκτώ δόσεις δανείων απ’ ευθείας από τους λαούς της Ευρώπης, τα μάζεψε και έφυγε.
Δεν πρέπει να υπάρχει προηγούμενο στην παγκόσμια Ιστορία.
Κι’ αν υπάρχει, θα πρέπει να ανατρέξουμε σε μεσαιωνικές καταστάσεις.
Ο κ. Παπακωνσταντίνου θεώρησε πως μπορούσε να κάνει ό,τι ήθελε. Και προφανώς είχε το πράσινο φως για κάτι τέτοιο.
Μπορούσε να υπογράφει μνημόνια, να προβαίνει σε κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα, βάζοντας τη Βουλή να ψηφίζει ώστε μόνος του να υπογράφει δανειακές συμβάσεις χωρίς κοινοβουλευτική έγκριση και χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν, να μας κουβαλάει έναν υπάλληλο του ΔΝΤ και να τον τοποθετεί επικεφαλής της στατιστικής υπηρεσίας, να του δίνει πλήρη κάλυψη επιτρέποντάς του να παρανομεί μη συγκαλώντας το Δ.Σ. της Αρχής και πλαστογραφώντας τα στατιστικά στοιχεία, να αλλάζει και να ξαναλλάζει τον νόμο περί ΕΛΣΤΑΤ, να διαφημίζει ένα κατασκευασμένο έλλειμμα που άγγιζε το 15% και τέλος να παραλαμβάνει επίσημα μια λίστα από το γαλλικό κράτος, να την επεξεργάζεται, να την χρησιμοποιεί αποσπασματικά, να παραδίδει αλλοιωμένο αντίγραφό της και να χάνει και το πρωτότυπο.
Επρόκειτο δηλαδή περί ενός δικτατορίσκου, μέλους μιας παρέας δικτατορίσκων, που οδήγησαν τη χώρα στην πτώχευση και στην καταστροφή.
Ουδέποτε στην παγκόσμια Ιστορία συνέβη κάτι τέτοιο. Ουδέποτε μια δράκα ανθρώπων προερχόμενων από το πουθενά κατόρθωσε να καταστρέψει μια χώρα μέσα σε δύο μόνο χρόνια.
Αυτοί οι άνθρωποι, έλαβαν τις πιο κρίσιμες αποφάσεις για τη χώρα και το μέλλον της και τώρα έχουν το θράσος να παραπονούνται πως έχουν πέσει θύματα συμπαιγνίας.
Όσοι από εμάς επί χρόνια αρθρογραφούσαν, διαμαρτύρονταν, έτρεχαν στους εισαγγελείς, κατέθεταν σε εξεταστικές, κατήγγειλαν πλαστογραφημένα στατιστικά στοιχεία, γίνονταν αντικείμενο λοιδορίας και γραφικοποιούνταν – στη δική μου περίπτωση απειλήθηκα και με μήνυση και άρση της ασυλίας μου, προφανώς για να κλείσω το στόμα μου, κάτι που βεβαίως δεν επρόκειτο να συμβεί.
Επομένως, η Λίστα Λαγκάρντ είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου. Το παγόβουνο, είναι η καταστροφή της χώρας δια της κατασυκοφάντησής της.
Ακόμη και σήμερα αυτή η παρέα γίνεται αφορμή για να συκοφαντείται η χώρα εκτός συνόρων, ακριβώς λόγω της αποκάλυψης ότι αλλοιώθηκε μια λίστα με καταθέτες του εξωτερικού.
Το γεγονός ότι η Ελλάδα κυβερνήθηκε από αυτούς τους πλαστογράφους είναι ο πραγματικός κόλαφος για τη χώρα… elzoni.gr
No comments:
Post a Comment