Οικονομία | 28.01.2011

Λάθη, απληστία και υπεροψία οι αιτίες της χρηματοπιστωτικής κρίσης

 

Έδωσε χθες στη δημοσιότητα το πόρισμά της η αμερικανική εξεταστική επιτροπή, η οποία ερευνούσε για δύο χρόνια τις αιτίες και τα λάθη που οδήγησαν στη μεγαλύτερη χρηματοπιστωτική κρίση μετά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο.

 

Ένας Αμερικανός πρόεδρος ονόματι Τζώρτζ Μπους, που παρακολουθούσε απαθής την οικονομική κρίση που ερχόταν. Ένας διοικητής της Αμερικανική Κεντρικής Τράπεζας ονόματι Μπεν Μπερνάκι, ο οποίος είχε ένα σημαντικό εποπτικό ρόλο, και ωστόσο παρέλειψε να ρωτήσει και να ερευνήσει όλα όσα θα όφειλε, αλλά και άπληστοι και αδίστακτοι σύμβουλοι επενδύσεων όπως της Lehman Brothers και της AIG & Co ευθύνονται για τη μεγαλύτερη χρηματοπιστωτική κρίση μετά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Μια κρίση η οποία θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί σύμφωνα με την αμερικανική ειδική εξεταστική επιτροπή, η οποία συστήθηκε κατ’ εντολή του προέδρου Ομπάμα.

Έξι Δημοκρατικοί και τέσσερεις Ρεπουμπλικάνοι ανήκαν στην επιτροπή, η οποία συστήθηκε κατ’ εντολή του Κογκρέσου με σκοπό να ερευνήσει όλες τις αιτίες που οδήγησαν στην οικονομική κρίση.

Η απληστία μεγάλη πηγή κακώνΕπικεφαλής της επιτροπής είναι ο ελληνικής καταγωγής Φιλ Αγγελίδης. Η δεκαμελής επιτροπή αναφέρει στο πόρισμά της των 576 σελίδων ότι εξαιτίας των λαθών, της απληστίας και της υπεροψίας χάθηκαν 8 εκατομμύρια θέσεις εργασίας.

Η δεκαμελής επιτροπή εργάστηκε για δυο ολόκληρα χρόνια, μελέτησε χιλιάδες σελίδες και εξέτασε περισσότερους από 700 μάρτυρες.

Δεν έμαθαν ακόμα από τα λάθη τους….

Μίλησε με συνεργάτες επενδυτικών εταιρειών, με την Αμερικανική Κεντρική Τράπεζα, με Οίκους Αξιολόγησης, οι οποίοι βαθμολογούσαν με ΑΑΑ τοξικά τραπεζικά προϊόντα, αλλά και με το αμερικανικό υπουργείο Εσωτερικών. Η επιτροπή ερεύνησε μια περίοδο κατά τη διάρκεια της οποίας, το 40% των κερδών στις ΗΠΑ προέρχονταν από χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες, μια εποχή όπου η φούσκα των ακινήτων διογκωνόταν και σχεδόν κάθε Αμερικανός είχε πάρει ένα στεγαστικό δάνειο, με μόνη προϋπόθεση να μπορεί να γράψει το όνομά του σε ένα κομμάτι χαρτί.

Η δίψα του παίχνιδιού δεν είναι πάντα καλός σύμβουλοςΕπρόκειτο για την απόλυτη αποτυχία της αμερικανικής πολιτικής και του χρηματοπιστωτικού συστήματος, οι οποίες συνδυάστηκαν τέλεια με την απληστία της Wall Street και τα μπόνους των τραπεζών. Ο κίνδυνος που ελλόχευε σε όλες αυτές τις επενδύσεις αντί να συγκρατεί τους συμβούλους επενδύσεων, τους εξωθούσε ακόμα περισσότερο να παίρνουν ρίσκα. Μια εικονική πραγματικότητα βάση της οποίας οι πέντε μεγαλύτερες αναπτυξιακές τράπεζες των ΗΠΑ έδιναν για παράδειγμα για κάθε αξιόγραφο 40 δολάρια στα χαρτιά και στην πραγματικότητα στο χρηματοκιβώτιο υπήρχε ένα δολάριο ως αντίκρυσμα.

Το ενδιαφέρον αυτό πόρισμα το αποδέχθηκαν όμως μόνο οι έξι Δημοκρατικοί πολιτικοί. Οι τέσσερεις Ρεπουμπλικάνοι θέλουν να παρουσιάσουν δυο διαφορετικές παραλλαγές. Κάτι που αποδεικνύει πως μάλλον πολύ λίγα έμαθα οι ίδιοι από την κρίση παρόλο που ο επικεφαλής της Φιλ Αγγελίδης προειδοποιεί ότι μπορεί εύκολα στο μέλλον να συμβεί κάτι παρόμοιο.

Ralph Sina / DPA/ Μαρία Ρηγούτσου

 

 dw