Επισκόπηση τύπου | 28.01.2011
Ομόλογα διασποράς: συναισθηματική και συμβολική σημασία
«Η Αθήνα θα δανειστεί από πλούσιους Έλληνες του εξωτερικού», είναι ο τίτλος ρεπορτάζ στην οικονομική εφημερίδα Handelsblatt που αναφέρεται στα περίφημα ‘ομόλογα διασποράς’: «Η Ελλάδα έχει σχεδόν 11 εκατ. κατοίκους, αλλά ο υπουργός Οικονομικών Παπακωνσταντίνου δεν μπορεί πια να αντλήσει άλλο ρευστό από αυτούς μετά από τις δραστικές φορολογικές αυξήσεις και τις μισθολογικές περικοπές που επέβαλε πέρσι.
Γι’ αυτό επιθυμεί τώρα να δανειστεί από τους Έλληνες του εξωτερικού. ‘Θα εκδώσουμε τα ομόλογα της διασποράς τους επόμενους μήνες’, δήλωσε ο υπουργός και τόνισε ότι είναι βέβαιος για την επιτυχία τους.
Η ιδέα των ομολόγων της διασποράς δεν είναι καινούργια. Πρώτο το Ισραήλ από το 1951 εξέδιδε επί χρόνια σχεδόν ετησίως ένα ομόλογο διασποράς και έτσι κατόρθωσε να συγκεντρώσει ρευστό ύψους 31 δισ. δολαρίων. Το ίδιο έκανε και η Ινδία από το 1991 και με τρεις εκδόσεις ομολόγων διασποράς συγκέντρωσε γύρω στα 11 δισ. δολάρια.
Οι Έλληνες του εξωτερικού κυμαίνονται ανάμεσα στα πέντε και τα επτά εκατομμύρια. Στη Γερμανία ζουν περίπου 350.000, στην Αυστραλία 700.000 και γύρω στα δύο εκατομμύρια στις ΗΠΑ.
Η πλειονότητα των Ελλήνων της διασποράς είναι εύποροι και ανήκουν στα μεσαία στρώματα, ορισμένοι μάλιστα είναι και εκατομμυριούχοι, όπως π.χ. οι Ελληνοαμερικανοί Άλεξ Σπανός, μεγιστάνας στα ακίνητα, και ο Τζον Κάλαμος, μεγαλομάνατζερ.»
«Σύμφωνα με το υπουργείο Οικονομικών υπολογίζεται ότι τα ομόλογα διασποράς θα καλύψουν γύρω στο ένα δισεκατομμύριο ευρώ. Επομένως θα παίξουν μάλλον συμβολικό ρόλο στην αναχρηματοδότηση του χρέους της Ελλάδας, η οποία μόνον φέτος πρέπει να δανειστεί γύρω στα 55,2 δισ. ευρώ.
Με τα ομόλογα διασποράς η Ελλάδα θα βγει για πρώτη φορά στις αγορές με μακροπρόθεσμα χρεόγραφα μετά από ένα χρόνο απουσίας. Μέχρι τώρα εκδίδει μόνον βραχυπρόθεσμα έντοκα γραμμάτια.
Η πιθανή επιτυχία με τα ομόλογα της διασποράς δεν σημαίνει όμως τίποτε το ιδιαίτερο, διότι οι αγοραστές τους δεν θα είναι θεσμικοί επενδυτές, αλλά ιδιώτες που επενδύουν με συναισθηματικά κριτήρια.»
Κατηγορηματική απόρριψη της αναδιάρθρωσης του χρέους
Γ. Παπανδρέου: όχι στην αναδιάρθρωση χρέους«Οι Έλληνες δεν κάνουν αναδιάρθρωση του χρέους», είναι ο τίτλος ρεπορτάζ στην ιστοσελίδα της Frankfurter Rundschau με αφορμή τις σχετικές διαβεβαιώσεις της Αθήνας: «Ωστόσο η αποπληρωμή των ελληνικών χρεών δεν είναι εύκολη. Σε έρευνα του ειδησεογραφικού πρακτορείου Bloomberg οι τρεις στους τέσσερις επενδυτές υπολογίζουν ότι αργά ή γρήγορα η Ελλάδα δεν θα μπορεί να εξυπηρετήσει το χρέος της.Η χώρα είναι βυθισμένη σε οικονομική ύφεση και η παραμικρή απόκλιση προς τα κάτω από την προβλεπόμενη συρρίκνωση της ανάπτυξης τα επόμενα τρία χρόνια θα σημάνει περαιτέρω αύξηση του ποσοστού των χρεών μέχρι το 2014 γύρω στα 170% του ΑΕΠ.
Τόσο υψηλά χρέη, υποστηρίζουν οι επενδυτές, δεν μπορεί να διαχειριστεί καμία χώρα.»
Ντελόρ: Συλλογική η ευθύνη για τα λάθη στην ευρωζώνη
Ζακ Ντελόρ - πρ. πρόεδρος της Κομισιόν "συλλογική η ευθύνη" για τα λάθη«Για τις ανοησίες μας είμαστε συνυπεύθυνοι», είναι ο τίτλος άρθρου του Ζακ Ντελόρ στην οικονομική εφημερίδαHandelsblatt. Ο πρώην πρόεδρος της Κομισιόν υπογραμμίζει ότι «η ΟΝΕ γεννήθηκε με δύο δομικά λάθη: Την ανισότητα ανάμεσα στην οικονομική και νομισματική πολιτική, που προκλήθηκε λόγω του ελλιπούς συντονισμού, και την ανισορροπία στις σχέσεις μεταξύ των χωρών-μελών της ΟΝΕ και της ΕΕ.»«Το πρώτο λάθος, η ανισότητα ανάμεσα στη νομισματική και την οικονομική πολιτική της ΟΝΕ, δεν εξομαλύνθηκε, όπως προέβλεπε ήδη η έκθεση της Επιτροπής Ντελόρ του 1989.
Εκείνο που με εκπλήσσει είναι η αντίδραση ορισμένων χωρών-μελών στην κρίση χρεών της ευρωζώνης. ‘Δεν είμαστε υπεύθυνοι για τις ανοησίες των άλλων’ υποστηρίζουν.
Τότε τι νόημα έχει το περίφημο Eurogroup;
Γιατί η ΕΚΤ, που είναι προσηλωμένη μόνον στον πληθωρισμό, δεν έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου;
Η ελλιπής αντίδραση των ευρωπαϊκών θεσμών από το 2006 ισοδυναμεί με συλλογική ευθύνη.»
«Το δεύτερο λάθος, η ανισορροπία στις σχέσεις των 17 κρατών-μελών της ευρωζώνης και των 27 της ΕΕ. Η κοινή λογική προϋποθέτει ότι οι χώρες με το ίδιο νόμισμα πρέπει να έχουν διευρυμένα δικαιώματα, αλλά και υποχρεώσεις σε σχέση με τις υπόλοιπες που ανήκουν μόνον στην ΕΕ.»
Και ο πρώην πρόεδρος της Κομισιόν αναφερόμενος συγκεκριμένα στην ευρωκρίση καταλήγει: «Ένα είναι σίγουρο από τώρα: εάν δεν υπάρξει οποιαδήποτε πρόοδος, πρέπει να δρομολογήσουμε μια θεσμική αλλαγή στην ΟΝΕ για να μπορέσουμε να λύσουμε τα χέρια των πολιτικών».
Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου
Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου
dw
No comments:
Post a Comment