Sunday, April 29, 2012


Viewpoint: Is Poland moving on from its turbulent past?

Remains of crashed Polish aircraftThe air crash which killed nearly 100 Polish dignitaries in Russia brought the countries' relationship into sharp focus
Poland's relationship with Russia has often been troubled; dominated by Tsarist Russia, then invaded by the Soviets in 1920 and 1939, and nearly five decades as a satellite of Moscow.
But after improving relations with neighbouring Germany - itself a cause of much Polish turmoil - can a meaningful detente with Russia be forged, asks Polish journalist Marek Rybarczyk.
It seems quite unusual for an MP to declare war on a nearby superpower.
Antoni Macierewicz, a maverick member of the right-wing Law and Justice Party, managed to do that and even more: he suggested in an interview that Russia had been "at war" with Poland. He believed the air crash near Smolensk in 2010 which killed the Polish president was not a crash at all but a declaration of war.
The left-of-centre magazine Przeglad asked last week on its cover about the consequences of spreading political paranoia. Newsweek bore Mr Macierewicz's head in a Taliban turban with the caption "Running amok". And Mr Macierewicz is not the only politician making controversial statements about the bear next door.
Delicate history
The leader of the opposition and former prime minister Jaroslaw Kaczynskirecently openly accused someone of blowing up the plane, which killed his brother, the president, and scores of other deputies and officials.
The government headed by Prime Minister Donald Tusk was accused of treason and turning the country into a Russian-German "condominium". Poland has not seen reactions like this since the end of the Cold War.
Poland Direct branding
Any discussion about Poland's foreign policy is delicate, for historical reasons.
Sandwiched between powerful Germany and unpredictable Russia, Poland's political elite have been careful not to bring up the ghosts of the 20th Century. The Russian invasion of 1920 which almost killed the fledgling state, and the Soviet-Nazi pact in 1939 that divided a defeated Poland, lie deep in the national psyche.
The heated language from Warsaw is often because of bitter political infighting between the ruling Civic Platform and the opposition. Policies carried out by the country's foreign office, and what the average Pole believes, are becoming more clear-headed and reasonable.
Poland now has good relations with Russia, Germany and the US. Its international reputation is probably the highest it has ever been, and the country has never been safer. Poland may also be richer than at any other point in its history.
Eight years into EU membership, Poles have learned how profitable it can be. For most of the period Poland's economic growth was above 4% of GDP (at one point almost 7%). Before the present economic crisis the zloty shot up in value against the US dollar and euro. The average salary has grown by more than 30%. Up to now Poland has remained a green island of growth on Europe's economic map.
Jaroslaw Kaczynski, leader of the Law and Justice PartyJaroslaw Kaczynski's Law and Justice Party has accused Russia of being "at war" with Poland
The idea that the Germans come to buy up Poland's industries and the Russians roll in their tanks when we relax our guard has long gone. Compare that to eight years ago, when theaccusation that Mr Tusk's grandfather was a volunteer member of the World War II German units was enough to destroy his reputation. No longer.
The elderly may still tell you perhaps at a wedding in the countryside over a glass of vodka how treacherous the Russians are and how the Germans are still eyeing our lands. But those xenophobic sentiments are disappearing in a new society of young city-dwellers hunting for jobs all over Europe.
Extreme Eurosceptics remain in the minority. Poland now favours the so-called community approach in solving various EU problems.
'Fully European'
"The government-to-government approach means that the biggest and the strongest win at the possible expense of others, smaller and weaker," says Eugeniusz Smolar, the former Chairman of Warsaw's International Relations Centre, a leading think tank.

Start Quote

In American-Polish relations there was too often a third hidden party: Russia”
Eugeniusz SmolarPolitical analyst
This sentiment is mostly echoed by Jakub Kumoch, a conservative analyst from the Sobieski Institute. "EU membership is perceived as a guarantee of Poland's further development and security," he says. "The debate on the degree of integration is going on, but none of the political parties in parliament questions this direction of the country's European foreign policy."
Poland appears to be enjoying its membership of the EU - possibly at the expense of the close Polish-American ties earlier this century.
"The younger generation of Poles have become fully European, they enjoy open borders and possibilities to study or work almost anywhere. Not in the US though, because of the very unpopular American visa requirements," Mr Smolar says.
One of the reasons is certainly Polish disappointment with their involvement in the American-led interventions in Iraq and Afghanistan.
Signing of the Soviet-Nazi Non-Aggression PactThe Soviet-Nazi Non-Aggression pact which divided Poland still haunts Poles
"In view of US attention switching to Asia, Europe tends to play a more decisive role in its security and defence," Mr Smolar says. "The other is simply the relative lack of focus of the present US administration on Central Europe. When the anti-missile shield was scrapped in 2009, Warsaw was the last to know. Polish diplomacy more than once felt - though did not dare to utter it aloud - a bitter sentiment: like in a bad marriage, in American-Polish relations there was too often a third hidden party: Russia."
Both Poland's ruling party and the opposition believe more democracy in Eastern Europe (Belarus, Ukraine and others) is one of Europe's most important challenges. "Britain and Scandinavian countries share our point of view. Should we abandon our commitment to human rights just because Russia's leadership doesn't like it?" asks Mr Kumoch.
The Smolensk air disaster was perceived at first as political catharsis but ended up being another painful episode in Polish history.

Start Quote

One could believe that Poland is becoming a regional superpower in Europe”
Wawrzyniec SmoczynskiPolityka
Poland and Russia had a healthier working relationship before the crash. Germany had persuaded the Russians to try and improve things. But this soured after the accident. According to Mr Smolar, the Polish view was that the Russians did not deliver on promises to fully investigate the crash.
Poland, however, may be in a better position now to deal with such painful episodes. "We are less obsessed by the potential threats coming from the neighbours - Russia and Germany - and by the possibility of them jointly working together against Poland's interests," Mr Smolar says.
Last November Poland's Foreign Minister Radoslaw Sikorski called on Germany to do more to resolve the debt crisis in the eurozone. The speech, however important, would not have gone into history books but for one crucial and brave sentence: "I fear German power less than I am beginning to fear German inactivity."
Polish journalist Wawrzyniec Smoczynski, who writes for the influential Polityka, says: "Listening to Radoslaw Sikorski's recent expose in parliament one could believe that Poland is becoming a regional superpower in Europe: Germany remains our main partner, we have had numerous successes in EU and a stronger position in the east".
Even if this is not the whole story, it is at least a hopeful chapter.
Marek Rybarczyk is a writer for Newsweek's Polish edition

Επισκόπηση τύπου Οι νέοι πολιτικοί είναι οι παλαιοί…



Γίνεται οι πολιτικοί που οδήγησαν την Ελλάδα "στο γκρεμό" να υπόσχονται αλλαγή; Ο γερμανικός τύπος από τις σελίδες του Spiegel θέτει το ερώτημα. Ανησυχία για την ενίσχυση των ακραίων κομμάτος από τη Welt.
Μεγάλο άρθρο αφιερωμένο στις ελληνικές εκλογές δημοσιεύεται αύριο στο έγκυρο εβδομαδιαίο περιοδικό der Spiegel. Με τον ερωτηματικό τίτλο «Ποια κρίση» και υπότιτλο «Η Αθήνα καλεί σε εκλογές. ‘Όλα θα αλλάξουν υπόσχονται οι πολιτικοί, με πρώτους εκείνους που οδήγησαν τη χώρα στο χείλος τους γκρεμού, η αρθρογράφος περιγράφει την προεκλογική εκστρατεία, η οποία κινδυνεύει να εξελιχθεί σε μια ακόμη στιγμιαία απεικόνιση της έλλειψης προοπτικής για την Ελλάδα όπως επισημαίνει, και εστιάζει στην παρουσία των 2 αρχηγών των μέχρι τώρα μεγάλων κομμάτων.
Σαμαράς και Βενιζέλος
Η αρθρογράφος υποστηρίζει ότι η Ελλάδα δεν έχει προχωρήσει πολύ στην ανανέωση και το καθιστά σαφέστερο οι υποψήφιοι των δύο μεγάλων κομμάτων, ο συντηρητικός Αντώνης Σαμαράς και ο σοσιαλιστής Ευάγγελος Βενιζέλος. Για τον Αντώνη Σαμαρά και τον προκάτοχό του Κ. Καραμανλή το περιοδικό γράφει τα εξής: «Ο Αντώνης Σαμαράς εξαγγέλλει νέο ξεκίνημα και βάζει μπροστά τον προκάτοχό του. Επί δυόμισι χρόνια, μετά την ήττα από το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου το φθινόπωρο του 2009, ο Καραμανλής σιωπά. Δεν υπάρχει καμία δήλωσή του, ούτε για την κρίση, αλλά ούτε και για πλήθος παραλείψεων κατά την περίοδο διακυβέρνησής του. Τώρα κάνει και πάλι την εμφάνισή του και διεξάγει προεκλογικό αγώνα υπέρ της παράταξής του. Σαν να μη συνέβη τίποτα». Ιδιαίτερα για τον νυν πρόεδρο της ΝΔ η αρθρογράφος σημειώνει ότι έχει τη φήμη του διψασμένου για εξουσία οπορτουνιστή, που θέλει να κυβερνήσει μόνος του μετά τις 6 Μαΐου παρά τις δημοσκοπήσεις και οι υποσχέσεις του ηχούν τόσο μεγαλόστομα σαν να ήταν η Ελλάδα μια ευημερούσα περιοχή και όχι ένα χρεοκοπημένος κράτος.
Τον Ευάγγελο Βενιζέλο, η αρθρογράφος του περιοδικού der Spiegel τον περιγράφει ως εξής: «Ο Βενιζέλος, 55 ετών, μέχρι πρότινος υπουργός Οικονομικών, ήταν έμπιστος του Ανδρέα Παπανδρέου, του πατέρα του π. πρωθυπουργού Γεωργίου. Ο πατήρ Παπανδρέου συνέβαλε καθοριστικά με την πελατειακή του πολιτική στη δημιουργία του δυσλειτουργικού, διογκωμένου κρατικού μηχανισμού, στον οποίο ο Βενιζέλος τώρα κηρύσσει τόσο άνετα τον πόλεμο».
Ενίσχυση των ακραίων κομμάτων
Η κυριακάτικη έκδοση της εφημερίδας die Welt φιλοξενεί ρεπορτάζ του Otto Bayer με τίτλο «Ελληνικό χάος» και υπότιτλο «Την επόμενη βδομάδα γίνονται εκλογές στην Ελλάδα. Όσοι αντιτίθενται στην πολιτική λιτότητας έχουν προβάδισμα, κυρίως τα ακροδεξιά κόμματα». Ο αρθρογράφος περιγράφει το πολιτικό σκηνικό ενόψει των εκλογών με βάση τις τελευταίες δημοσκοπήσεις. Το ρεπορτάζ επισημαίνει ότι η Ελλάδα βρίσκεται ενώπιον των πιο κρίσιμων εκλογών της νεώτερης ιστορίας της, καθώς στις 6 Μαΐου οι πολίτες θα αποφασίσουν με την ψήφο τους όχι μόνο για το οικονομικό μέλλον της χώρας τους αλλά και για την πολιτική σταθερότητα.
«Ενώ οι Έλληνες διαφωνούν ως προς το εάν ευθύνονται οι ίδιοι, η τρόικα ή ίσως οι Γερμανοί για την κρίση, αυξάνεται η δύναμη ακραίων πολιτικών δυνάμεων, τόσο της δεξιάς όσο και της αριστεράς. Αυτές οι ακραίες δυνάμεις θα μπορούσαν να καθορίσουν την έκβαση των εκλογών» σημειώνεται, «καθώς βάσει των τελευταίων δημοσκοπήσεων κόμματα όπως η Χρυσή Αυγή και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες εμφανίζονται ενισχυμένα όχι μόνο λόγω της οικονομικής κατάστασης αλλά και λόγω της στάσης τους απέναντι στο πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης. Τα κόμματα της αριστεράς που επίσης είναι κατά της πολιτικής που επιβάλλει η τρόικα, εμφανίζουν σαφώς υψηλότερα ποσοστά από τα ακροδεξιά κόμματα, αλλά η δυναμική τους είναι μικρότερη λόγω της πολυδιάσπασης της αριστεράς», επισημαίνει το ρεπορτάζ και συμπληρώνει: «Είναι, ωστόσο, βέβαιο ότι το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ και η Δημοκρατική Αριστερά θα επωφεληθούν από την οργή εναντίον της τρόικα». Ο αρθρογράφος κάνει αναφορά και στο μεγάλο ποσοστό αναποφάσιστων, που θα μπορούσαν να στηρίξουν τα ακροδεξιά κόμματα ή τα μεγάλα κόμματα, σε περίπτωση που κυριαρχήσει ο φόβος ενώπιον του ενδεχόμενου χάους.
Επιμέλεια Ειρήνη Αναστασοπούλου
Υπεύθ. Σύνταξης Σπύρος Μοσκόβου

Friday, April 27, 2012

ΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ «ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ» ΚΑΙ Ο «ΛΑΪΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ - ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ», Διεθνή, ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ

ΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ «ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ» ΚΑΙ Ο «ΛΑΪΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ - ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ», Διεθνή, ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ

ΕΥΡΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Πολιτική, ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ

ΕΥΡΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Πολιτική, ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ
If (Εάν)…
27/04/2012
Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Στο περιθώριο του νέου έπους υποσχεσιολογίας που αυτή τη φορά γράφεται από τον κ. Βενιζέλο, ο οποίος δηλώνει πως θα κάνει τα αδύνατα δυνατά αρκεί να τον (ξανα)εμπιστευτούμε, ο πρώην υπουργός Οικονομικών ασκείται και σε μια πρωτοφανή, μετεκλογικού περιεχομένου, συζήτηση.

Προσφάτως, εξέπληξε τα πλήθη και με μια σειρά «αν» - τέσσερα για την ακρίβεια – που, ως άλλος Κίπλινγκ, έθεσε με τον γνωστό βερμπαλιστικό τρόπο του, προκειμένου να μας εξηγήσει υπό ποίες προϋποθέσεις θα δεχόταν πρωθυπουργία Σαμαρά μετά τις εκλογές και το αναμενόμενο και προδικαζόμενο εκλογικό αποτέλεσμα.

Έτσι, λοιπόν, πληροφορηθήκαμε πως ο κ. Βενιζέλος θα εμφανιζόταν περισσότερο… γενναιόδωρος αν ο αρχηγός της Ν.Δ. εγκατέλειπε προεκλογικώς «την πολιτική του κομματικού εγωισμού και την αδιέξοδη και εκτός πραγματικότητας στρατηγική της κομματικής αυτοδυναμίας της ΝΔ».

Κατά τη γνώμη του, ο Σαμαράς οφείλει να πάψει να επαναλαμβάνει προεκλογικώς όσα ενοχλούν τον κ. Βενιζέλο και να… αυτολογοκριθεί για να τον εξευμενίσει.
Επίσης, θα μας κάνει τη χάρη αν ο Σαμαράς… «ισορροπήσει, πάψει να παλινδρομεί και διατυπώσει μια υπεύθυνη θέση, όπως αυτή που διατυπώνουμε εμείς».

Δηλαδή, οφείλουμε όλοι να δεχθούμε την περί ισορροπίας άποψη του κ. Βενιζέλου – ενώ έχουμε ήδη ζήσει εξαιτίας του κάθε είδους ανισορροπία.

Επιπλέον, ο κ. Βενιζέλος θα το ξανασκεφτόταν «αν ο κ. Σαμαράς αντιληφθεί ότι η χώρα δεν κυβερνιέται πάρα μόνο με συστράτευση όλων των φιλοευρωπαϊκών και υπεύθυνων δυνάμεων» και αν αντιλαμβανόταν «ότι δεν μπορεί να επιβάλει τον εαυτό του ως πρωθυπουργό, αλλά μπορούν να συζητηθούν όλα τα ονόματα, φυσικά χωρίς καμία προκατάληψη». 

Υπάρχουν είπε (ο κ. Βενιζέλος) πολλά διαφορετικά «αν», καλώντας μάλιστα τον κ. Σαμαρά να… σκέπτεται με διαφορετικό τρόπο!

Οπότε, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, μέσα στη μεγαλομανία του, θεωρεί ότι μπορεί να υπαγορεύει και τον τρόπο που σκέπτονται οι υπόλοιποι!

Προφανώς υπάρχουν πολλά και διαφορετικά «αν» - αλλά τα περισσότερα τον αφορούν:

Αν δεν δήλωνε πως πριν από το 2009 δεν ήταν στο «επιτελείο» και μετά το 2009 δεν ήταν στο «σύστημα» - απαλλάσσοντας έτσι τον εαυτό του πάσης ευθύνης και δηλώνοντας πως ήταν αντίθετος με την προσφυγή στο ΔΝΤ, το οποίο τελικά υπηρέτησε καλύτερα παντός άλλου.

Αν δεν υπερθεμάτιζε συνεχώς, εμφανιζόμενος βασιλικότερος του βασιλέως σε όλα τα ζητήματα που μας οδήγησαν ως εδώ, από το «λεφτά υπάρχουν» ως την είσοδο των ιδιωτών στο χρέος και το δημοψήφισμα.

Αν δεν υπερασπιζόταν με όλους τους τρόπους τον κ. Παπακωνσταντίνου στην υπόθεση της διόγκωσης του ελλείμματος, ακόμη και απολύοντας σύσσωμο το Δ.Σ. της ΕΛΣΤΑΤ, αλλά και τα μέλη του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής.

Αν δεν συμφωνούσε να δοθούν εγγυήσεις στη Φινλανδία – πράγμα που έγινε.

Αν δεν έδιωχνε την τρόικα τον περασμένο Σεπτέμβριο, με αποτέλεσμα να τρέχει στην έδρα του ΔΝΤ στη Ν. Υόρκη, εκλιπαρώντας τους να γυρίσουν πίσω – και αφού προηγουμένως μας είχε πει πως η αναχώρηση ήταν «συμφωνημένη και προγραμματισμένη».

Αν δεν δεχόταν με το καλημέρα σας τις γραπτές εγγυήσεις.

Αν δεν έβαζε το χαράτσι μέσω ΔΕΗ (που έχει οδηγήσει την επιχείρηση στο χείλος της χρεοκοπίας), ενώ επιμένει να δηλώνει πως είναι εναντίον των χαρατσιών και της αύξησης του ΦΠΑ στη σίτιση.

Αν δεν έδινε την συγκατάθεσή του στον κ. Παπανδρέου όσον αφορά στη φοβερή ιδέα περί δημοψηφίσματος – αν και σ’ αυτή την περίπτωση διαφωνούσε.

Αν διαπραγματευόταν πραγματικά το PSI, ώστε να μην υπάρξουν συνέπειες για τους ομολογιούχους – φυσικά πρόσωπα, κάτι για το οποίο δηλώνει πως τον ανάγκασε η τρόικα και το ΔΝΤ.

Αν δεν συμφωνούσε – στην πραγματικότητα πρότεινε - να αποκλειστούν από κάθε εμπορική δραστηριότητα τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, οδηγώντας σε ακρωτηριασμό τη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη.

Είδατε πόσα πολλά και πόσα διαφορετικά «αν» πραγματικά υπάρχουν στην περίπτωση του κ. Βενιζέλου;

ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΟΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΚΑΤΩΤΑΤΟΥ ΜΙΣΘΟΥΔυο μέτρα και δύο σταθμά από τη Γερμανία
27/04/2012

Άλλο ένα βήμα προς την κατεύθυνση του… χαϊδέματος των συνδικάτων από την Γερμανία, που συνηθίζει να κουνά το δάχτυλο προς όλες τις χώρες, αλλά τρέμει την οργή των κοινωνικών εταίρων.

Το κόμμα της Άγκελα Μέρκελ παρουσίασε σχέδιο που επιτρέπει στους κοινωνικούς εταίρους να αποφασίσουν την θέσπιση ενός κατώτατου μισθού στους κλάδους στους οποίους δεν ισχύει.

«Έχουμε αποφασίσει να συστήσουμε μία επιτροπή, που θα αποτελείται από τους εργοδότες και τους μισθωτούς, οι οποίοι θα κληθούν να διαπραγματευθούν για έναν ορθό κατώτατο μισθό. Αυτή η επιτροπή θα είναι καθ’ ολοκληρίαν ανεξάρτητη, θα αποφασίζει μόνη της το ύψος αυτού του κατώτατου μισθού, καθώς και τις πιθανές εξαιρέσεις», τόνισε η υπουργός Εργασίας Ούρσουλα φον ντερ Λάγιεν.            www.elzoni.gr

«Για μας είναι πολύ σημαντικό ο κατώτατος μισθός να αποτελέσει καρπό διαπραγματεύσεων και να εφαρμοσθεί στον ιδιωτικό τομέα», πρόσθεσε η ίδια.

Τα Χριστιανοδημοκρατικά κόμματα (CSU/CDU) της παράταξης της Μέρκελ θα πρέπει ακόμη να συμφωνήσουν με τον κυβερνητικό εταίρο τους, τους Φιλελεύθερους του FDP, οι οποίοι έως τώρα αρνούνται να ακούσουν το παραμικρό για κατώτατο μισθό.

Η Γερμανία δεν έχει έναν καθορισμένο κατώτατο μισθό, ο οποίος να αφορά όλους τους εργαζομένους, αλλά οι κοινωνικοί εταίροι είναι ελεύθεροι να τον καθορίζουν ανά περιοχή, ή κλάδο.

Ο κατώτατος μισθός που θα προκύψει από τις εργασίες της επιτροπής αυτής θα εφαρμόζεται μόνον στους τομείς εκείνους που σήμερα δεν είναι θεσπισμένος. Εάν ένας τομέας ήδη διαθέτει έναν κατώτατο μισθό, που έχει προκύψει από διαπραγματεύσεις, θα συνεχίσει να τον εφαρμόζει, ακόμη και στην περίπτωση που αυτός είναι μικρότερος από την πρόταση της επιτροπής.

Σε ανακοίνωσή της η ένωση των εργαζομένων στις δημόσιες υπηρεσίες Verdi καταγγέλλει ως «πλήρως ανεπαρκές» το σχέδιο, διότι κρίνει πως δεν πρόκειται να εμποδίσει «ότι εκατ. άνθρωποι θα συνεχίσουν να εργάζονται με μισθούς πείνας».

«Ο πολιτικός κόσμος δεν έχει το δικαίωμα να απεκδύεται των ευθυνών του και θα πρέπει να επιβληθεί ένα κατώτατο ημερομίσθιο τουλάχιστον 8,5 ευρώ», τονίζει ο πρόεδρος της Verdi Φρανκ Μπσίρσκε, για τον οποίο αυτό το ποσόν ταιριάζει «στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και στην τιμή της ανθρώπινης εργασίας».

Thursday, April 26, 2012

ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, Πολιτική, ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ

ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, Πολιτική, ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ

Γεύση από μετεκλογικό σκηνικό λόγω… κοντέινερς!, Πολιτική, ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ

Γεύση από μετεκλογικό σκηνικό λόγω… κοντέινερς!, Πολιτική, ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ

Ο Νίκος Παπανδρέου “καρφώνει” τον Βενιζέλο για το Μνημόνιο

Share
Βόμβες κατά του αδερφού του, Γιώργου Παπανδρέου, αλλά κυρίως κατά του κ. Καθηγητή Νομικής, κ. Ευ. Βενιζέλου, εξαπολύει ο Νίκος Παπανδρέου στο άρθρο του στην Οικονομική Επιθεώρηση.
Αφού και ο ίδιος ο πρωθυπουργικός αδερφός κατάλαβε τα εγκλήματα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ φανταστείτε που φτάσαμε. Το χειρότερο, όμως, όλων είναι ότι ο κ. Νίκος Παπανδρέου έρχεται να επιβεβαιώσει όλα αυτά που λέγαμε: Οτι οι άνθρωποι ήταν ανίκανοι, ότι σύρθηκαν στη διαπραγμάτευση χωρίς σοβαρότητα, ότι οι πολιτικοί που διαπραγματεύτηκαν το μέλλον της χώρας ήταν λίγοι μπροστά στους τεχνοκράτες της τρόικας.
Δεν είναι καθόλου τυχαία, κατά τη γνώμη μας, η συγγραφή και δημοσίευση αυτού του άρθρου, λίγες μέρες πριν τις εκλογές. Διότι είτε έχει πάθει βέρτιγκο είτε ήθελε να κάνει κακό στο ΠΑΣΟΚ και ειδικά στον Βενιζέλο.
Το άρθρο έχει υπότιτλο: «Η τρόικα στέλνει οικονομολόγους, εμείς απαντάμε με δικηγόρους». Είναι σαφής αιχμή κατά του συνταγματολόγου κ. Βενιζέλου. Πώς αυτός ο άνθρωπος χωρίς οικονομικές γνώσεις πήγε να διαπραγματευτεί, ήταν ένα θέμα που θίξαμε κατά καιρούς από εδώ. Τώρα το επιβεβαιώνει και ο Ν. Παπανδρέου.
«Ως τώρα, η μάχη του μνημονίου, εν γένει, υποφέρει από μία στρατηγική ασυμμετρία: εκείνοι στέλνουν τους οικονομολόγους τους, εμείς απαντάμε με τους δικηγόρους μας. Αυτό το στρατηγικό λάθος διορθώνεται με μιαν απόφαση». Αυτά λέει ο κ. Παπανδρέου αλλά έχει και συνέχεια το άρθρο κόλαφος για το ΠΑΣΟΚ.
«Δεν υπήρξαν οι άνθρωποι εκείνοι που θα μπορούν να απαντούν με στοιχεία και να αντιπαρατίθενται, όταν προκύπτει η ανάγκη, προς τις ξένες ομάδες οικονομολόγων από το ΔΝΤ και την Ευρώπη, που μας ‘‘επισκέπτονται’’. Γιατί άραγε να μη διαθέτουν και τα δικά μας υπουργεία Ελληνες οικονομολόγους από το ΔΝΤ;»… «Ετσι ώστε όταν οι ξένες οικονομικές αποστολές επισκέπτονται τη χώρα να βρίσκουν μπροστά τους ‘‘τους δικούς μας’’ που θα μιλάνε την ίδια γλώσσα και που θα είναι σε θέση να ανταποκρίνονται καλύτερα στις πιέσεις που μας ασκούνται έξωθεν;»
Επομένως, όλες οι ελληνικές αποστολές διαπραγμάτευσης ήταν ανίκανες να σταθούν μπροστά στο ΔΝΤ. Και ιδιαίτερα ο κ. Βενιζέλος, ο δικηγόρος, κατά τον κ. Παπανδρέου.
Σίγουρα ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δε θα αισθάνεται καθόλου καλά από την ώρα που δημοσιεύτηκε το άρθρο.
 Ολόκληρο το άρθρο έχει ως εξής:
Αν έχει λείψει κάτι από το πολιτικό σύστημα, τόσες δεκαετίες, είναι η ύπαρξη σοβαρών οικονομικών επιτελείων. Δεν έχω δει ποτέ το υπουργείο Οικονομικών-Συντονισμού-Ανάπτυξης να έχει δίπλα του εκείνο που πραγματικά χρειάζεται: μια στρατιά άξιων οικονομολόγων που θα ξεσκονίζουν το κάθε άρθρο σε κάθε νόμο που προτείνεται, μια στρατιά ανθρώπων που θα μπορούν να απαντούν με στοιχεία και να αντιπαρατίθενται, όταν προκύπτει η ανάγκη, προς τις ξένες ομάδες οικονομολόγων από το ΔΝΤ και την Ευρώπη, που μας «επισκέπτονται» περιοδικά. Γιατί άραγε να μην διαθέτουν και τα δικά μας υπουργεία Έλληνες οικονομολόγους από το ΔΝΤ; Έτσι ώστε όταν οι ξένες οικονομικές αποστολές επισκέπτονται τη χώρα μας να βρίσκουν μπροστά τους «τους δικούς μας» που θα μιλάνε την ίδια γλώσσα και που θα είναι σε θέση να ανταποκρίνονται καλύτερα στις πιέσεις που μας ασκούνται έξωθεν;
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί τόσα χρόνια το πολιτικό σύστημα αρνείται να χρησιμοποιήσει τόσους και τόσους λαμπρούς οικονομολόγους από τα πανεπιστήμιά μας, ή και γιατί κανένας υπουργός δεν εξασφαλίζει, για το δικό του καλό, την απίστευτα πλούσια εμπειρία και ικανότητα του εγχώριού μας think tank, δηλαδή του ΚΕΠΕ. Καιρός είναι και αυτός ο Οργανισμός, που στήθηκε για αυτόν το λόγο ακριβώς, το 1963, να παίξει το ρόλο της υποστήριξης όλων των κυβερνήσεων στο δύσκολο έργο που έχουν μπροστά τους.
Οικονομικοί σύμβουλοι από τους καλύτερους επιστήμονες που διαθέτουμε, και σε κάθε υπουργείο, όχι μόνον στα οικονομικά υπουργεία, θα έχουν την ευθύνη να αναλύουν τις επιπτώσεις από την κάθε νομοθετική πράξη, θα ξεσκονίζουν τα κίνητρα και αντικίνητρα όλων των άρθρων που προτείνει το κάθε υπουργείο, θα έχουν ζωντανό διάλογο με τους φορείς, όπως τα εμπορικά επιμελητήρια και άλλους, που αφορά ο κάθε νόμος. Και όχι να ανακαλύπτουμε, κατόπιν εορτής, τις αρνητικές επιπτώσεις  που δεν προέβλεψε ο νομοθέτης.
Εν ολίγοις, οι οικονομολόγοι θα έχουν την ευθύνη να αναλύσουν και να προτείνουν στη νομοθεσία εκείνα τα κίνητρα και αντικίνητρα που, για τους νομικούς συμβούλους των υπουργών, από τη φύση τους, δεν αποτελούν προτεραιότητα.
Δείτε, ως παράδειγμα, όλους τους φορολογικούς νόμους που έχει φτιάξει η χώρα εδώ και δεκαετίες. Έχει γίνει έστω και ένας σωστός; Δηλαδή, ένας που να έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα;
Ζήτημα αν τους έχει κοιτάξει πριν πάνε στη Βουλή κάποιος σοβαρός οικονομολόγος. Είναι το πολιτικό μας σύστημα έτσι που λίγο αναλύονται οι επιπτώσεις ενός νόμου – η πίεση είναι να βγει ο νόμος, να φανεί σωστός, αλλά χωρίς να έχει δοθεί η δέουσα προσοχή στις πραγματικές επιπτώσεις στη συμπεριφορά του πολίτη. Σήμερα, για παράδειγμα, ανακαλύψαμε ότι σχολεία και νοσοκομεία δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις στέγες τους για την παραγωγή φωτοβολταϊκής ενέργειας, λόγω περιορισμών στο νόμο.
Ιδού ένα παράδειγμα, πρόσφατο, που παραθέτω ολόκληρο από το energypress.gr, για του λόγου το αληθές.
«Η ΔΕΗ φαίνεται ότι δεν επιτρέπει, ερμηνεύοντας κατά βούληση το νόμο, σε νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου ή μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς, να εγκαταστήσουν μικρά φωτοβολταϊκά συστήματα στις στέγες των κτιρίων τους. Ο λόγος για σχολεία, νοσοκομεία, πανεπιστήμια κ.λπ. τα οποία, ενώ έχουν δρομολογήσει την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών, τελικά δεν μπορούν να τα τοποθετήσουν, καθώς η ΔΕΗ αρχικά, αλλά και η υπηρεσία ΑΠΕ του υπουργείου θεωρούν ότι ο νόμος δεν επιτρέπει την εγκατάσταση πάνω από ένα σύστημα 10 KW για κάθε φορέα.
Για να γίνει αντιληπτό το παράλογο του ισχυρισμού αυτού, αρκεί να αναφερθεί ότι όλα τα σχολεία, για παράδειγμα, ανήκουν στο ίδιο Νομικό Πρόσωπο, τον ΟΣΚ, συνεπώς, σύμφωνα με την άποψη που έχει επικρατήσει στο υπουργείο, δεν μπορεί να μπει παρά μόνον σε ένα σχολείο φωτοβολταϊκό σύστημα στέγης.
Χαρακτηριστική περίπτωση είναι εκείνη του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης που έχει δρομολογήσει την τοποθέτηση φωτοβολταϊκών στα διάφορα κτίρια όπου στεγάζεται, αλλά δεν του δίνεται αυτή η δυνατότητα, καθώς δεν μπορεί να πάρει όρους σύνδεσης από τη ΔΕΗ.
Σύμφωνα με πληροφορίες, έχει εντοπιστεί το πρόβλημα και εξετάζεται ο τρόπος για να ξεπεραστεί, ωστόσο η καθυστέρηση είναι δεδομένη και, εν τω μεταξύ, οι ενδιαφερόμενοι φορείς (μεταξύ των οποίων και οργανισμοί με κοινωνικό ρόλο και δραστηριότητα) στερούνται των εσόδων που θα μπορούσαν να ενισχύσουν τα οικονομικά τους».
Τέτοια προβλήματα προκύπτουν καθημερινά στη λειτουργία (δυσλειτουργία!) του κράτους.
Δίνω, ως άλλο παράδειγμα, νόμο που επιβάλλει φόρο της τάξης των 40% σε κάποια αγορά αξίας 200 εκατομμυρίων, θα εισπράξει αμέσως το κράτος το 40% επί 200, δηλαδή 80 εκατομμύρια. Αλλά ο οποιοσδήποτε οικονομολόγος γνωρίζει ότι μόλις βάλεις το φόρο, αλλάζει η συμπεριφορά του φορολογούμενου και μπορεί να μην εισπραχθεί ούτε το ένα δέκατο. Έτσι έγινε με την αποτυχημένη φορολογία των αυτοκινήτων μεγάλων κυβικών, από την οποία το κράτος προέβλεπε είσπραξη 80 εκατ. και τελικά πήρε μόνον 7.
Το ίδιο συνέβη και με την αποτυχημένη προσπάθεια φορολογίας σκαφών – που αντί να πληρώσουν τον νέο και μεγάλο φόρο, οι ιδιοκτήτες τους άλλαξαν σημαία ή έφυγαν οριστικά από την Ελλάδα. Σήμερα, δε, γεμίζουν (ως ενοικιαστές!) τις μαρίνες της Τουρκίας, της Μάλτας και της Ιταλίας. Τόσο ωραία!
Δεν έχει το χρόνο ο βουλευτής ή ο υπουργός να τα δει όλα αυτά. Και δεν ξέρω αν χρειάζεται να υπενθυμίσω ότι είναι ζήτημα αν υπάρχουν στη Βουλή πάνω από 4-5 βουλευτές-οικονομολόγοι.
Εφόσον έχουμε μπει σε προεκλογική περίοδο, από τώρα θα ήταν καλό να γνωρίζουμε τα οικονομικά επιτελεία όλων των κομμάτων. Να γνωρίζουμε τον τρόπο και με ποιους θα αντιμετωπίσουν το ΔΝΤ και τη γνωστή Τρόικα. Ειδικά από τα νέα κόμματα που διεκδικούν την ψήφο του λαού, είτε συμφωνούν με τις μεταρρυθμίσεις και το μνημόνιο, είτε όχι, και πάλι χρειάζονται να διαθέτουν ομάδες εξειδικευμένων στελεχών.
Φυσικά δεν πιστεύω ότι τα κόμματα, πλην των μεγάλων, σκέπτονται έτσι. Οι επιλογές για το ποιοι θα είναι υποψήφιοι βουλευτές αναγκαστικά γίνεται με άλλα κριτήρια.
Ποιοι όμως θα συμβουλεύουν τους αρχηγούς των κομμάτων ως προς τα οικονομικά της χώρας; Να μην ξέρουμε από τώρα;
Ποια θα είναι η κεντρική τους στρατηγική ως προς τις πιέσεις των Ευρωπαίων; Και το πιο σημαντικό, ποιες είναι οι προτάσεις τους; Δεν πρέπει να συμφωνήσουν όλοι, μα όλοι, με την ιδέα των ευρωομολόγων; Αμφιβάλλω αν έχουν διαμορφώσει καν άποψη.
Η υιοθέτηση ευρωπαϊκού ομολόγου σε ανταλλαγή με το χρέος μας, όπως έχω γράψει πολλές φορές, θα κατεβάσει αμέσως-αμέσως το έλλειμμά μας στο 60% του ΑΕΠ. Το βάρος θα είναι εντελώς βιώσιμο. Είναι η λύση με την οποία όλα τα κόμματα, ακόμη  και το ΚΚΕ, θα μπορούσε να συμφωνήσει. Και με την αλλαγή σκηνικού στην Ευρώπη (Ολάντ, Ολλανδία), η πρόταση του ευρωομολόγου – όπως την έχει διατυπώσει ο οικονομολόγος Γιάννης Βαρουφάκης – είναι πιο ώριμη από ποτέ.
Αλλά για να μπούμε σε αυτήν τη συζήτηση και να διεκδικήσουμε μια τέτοια λύση, όχι μόνον χρειάζεται μια ενωμένη φωνή (για να μην πω μια ενωμένη Βουλή), αλλά και μια ομάδα σοβαρών οικονομολόγων.
Σημειώνω επίσης: Ως τώρα, η μάχη του Μνημονίου, εν γένει, υποφέρει από μια στρατηγική ασυμμετρία: εκείνοι στέλνουν τους οικονομολόγους τους, εμείς απαντάμε με τους δικηγόρους μας.
Αυτό το στρατηγικό λάθος διορθώνεται με μιαν απόφαση.

This entry was posted in Πρώτη Σελίδα. Bookmark the permalink.