Πολύτιμη συμβολή στη μελέτη του Εμφυλίου

Tου Στεφανου Kασιματη / kassimatis@kathimerini.gr

Eπί χρόνια το ΚΚΕ είχε λυσσάξει εναντίον του «γιορτών μίσους», που οργάνωνε η πλευρά των νικητών του Εμφυλίου στον Γράμμο, ώσπου κάποτε σταμάτησαν. Μόλις συνέβη αυτό, το ΚΚΕ -σαν έτοιμο από καιρό- βάλθηκε αμέσως να στήνει τις δικές του «γιορτές μίσους» στον ίδιο χώρο. Ετσι, κάθε Αύγουστο το κόμμα που αντιπροσωπεύει κατ’ αποκλειστικότητα τον λαό συγκεντρώνει πιστούς του και τους οδηγεί (πάντα σε άψογη παράταξη και με συντονισμένο βήμα, εννοείται...) στον Γράμμο, όπου σε μια εκδήλωση παγκόσμιας πρωτοτυπίας γιορτάζουν τη συντριβή του λεγόμενου Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας από τον Εθνικό Στρατό.

Δύσκολο να εξηγήσει κανείς, βάσει της λογικής, τι μπορεί να ωθεί έναν σημερινό κομμουνιστή να πανηγυρίζει τη μνήμη της τελικής ήττας, όμως όποιος ενδιαφέρεται για τη σύγχρονη ιστορία μας και, ειδικά, για τον στρατό που ηττήθηκε στον Γράμμο το 1949, οφείλει να διαβάσει το βιβλίο του καθηγητή της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας Νίκου Μαραντζίδη «Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας» από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια. Γραμμένο με υποδειγματική σαφήνεια, σε γλώσσα που δεν χρωματίζεται από τις απόψεις του ερευνητή ή τις διαπιστώσεις της έρευνας, το βιβλίο του Ν. Μαραντζίδη παρουσιάζει στις 200 σελίδες του τα κοινωνιολογικά χαρακτηριστικά, την πολιτική φυσιογνωμία, το αξιόμαχο, τους μηχανισμούς ασφαλείας, τα ζητήματα ταμπού, αλλά και την εξωτερική βοήθεια του ΔΣΕ.

Η αξία του έγκειται κυρίως στα τέσσερα χρόνια έρευνας, που αφιέρωσε ο Ν. Μαραντζίδης σε αρχεία των χωρών του πρώην σοβιετικού μπλοκ. Ειδικά στο κεφάλαιο για τη σχέση του ΔΣΕ με τις Λαϊκές Δημοκρατίες, η έρευνα του Ν. Μαραντζίδη φωτίζει τον περίπλοκο μηχανισμό που χρησιμοποιούσαν οι φιλικές προς τους σκοπούς των ανταρτών χώρες, για να εξασφαλίζεται η συστηματική ροή πολεμοφοδίων, τροφίμων και άλλων υλικών, χωρίς τα οποία ο ΔΣΕ δεν θα μπορούσε να επιχειρήσει τη στρατιωτική αναμέτρηση. Είναι γι’ αυτήν τη σχολαστική τεκμηρίωση με νέα στοιχεία που το βιβλίο του Ν. Μαραντζίδη κάνει το κατεστημένο των υμνητών της «εποποιίας» του ΔΣΕ να εκνευρίζεται. Θα τους περάσει όμως, όπως πέρασε και η ιδεολογία, εξαιτίας της οποίας οδήγησαν την Ελλάδα στον αιματηρότερο πόλεμο που γνώρισε κατά τον 20ό αιώνα...

Φυσική ανωτερότητα

Από την κορυφή όπου κάθεται και ατενίζει τις περιπέτειες των κοινών θνητών, ο Κώστας Μαρκόπουλος αδυνατεί να καταλάβει γιατί η Ντόρα ίδρυσε φόρουμ: «Για να προβληματιστεί κανείς για την πολιτική και οικονομική κατάσταση της χώρας δεν χρειάζεται φόρουμ, μπορεί να το κάνει και μόνος του». Ας μου επιτραπεί να τον βοηθήσω εγώ να καταλάβει: Επειδή, συνήθως, οι περισσότεροι άνθρωποι διαμορφώνουν γνώμη για ένα ζήτημα το οποίο αφορά την κοινωνία, μετρώντας συγχρόνως και τις γνώμες των άλλων.

Ωστόσο, υπάρχουν τρεις κατηγορίες συνανθρώπων μας που δεν χρειάζονται την πολυφωνία: Οι παντογνώστες, οι αυταρχικοί και εκείνοι που ακούν φωνές μέσα στο κεφάλι τους, οπότε δεν έχουν ανάγκη από τον διάλογο με τον πραγματικό κόσμο. Ο Κ. Μαρκόπουλος ανήκει, προδήλως, στην πρώτη κατηγορία. Δεν πρέπει να ξεχνάει όμως ότι δεν έχουν όλοι τα δικά του σπάνια προτερήματα. Πρέπει λοιπόν να μάθει να είναι περισσότερο ανεκτικός με τους «hoi polloi»...

Μην το μάθει ο Γιώργος!

Ξεκίνησε ήδη το Green Project Africa 2010, το οποίο, σύμφωνα με τους οργανωτές, «θα καλύψει τους δρόμους του νερού και της ενέργειας» στην Αφρική, με σκοπό την «καταγραφή παραδοσιακών μεθόδων αξιοποίησης ανανεώσιμων πηγών και εξοικονόμησης ενέργειας». Δεν αμφιβάλλω ότι πρόκειται για θεάρεστο έργο, θα ήταν φρόνιμο όμως να μην πληροφορηθεί την ύπαρξή του ο Γιώργος, γιατί κάτι τέτοια τον ξεσηκώνουν και μπορεί να τον χάσουμε στην Αφρική για καμιά εβδομάδα...

Οι φίλοι του προέδρου

Διαπιστώνω ότι η ιστοσελίδα «Φίλοι του Αντώνη Σαμαρά» έχει τη δυνατότητα να εξελιχθεί σε καθοδηγητικό όργανο της Ν.Δ. επί θεμάτων ιδεολογίας. Το λέω, διότι το ζήτημα του νέου προέδρου της ΔΕΘ, ο οποίος αυτοπροσδιορίζεται ως «ελληνόφωνος Ευρωπαίος» και προβάλλεται από τους αντιπάλους του ως «νέα περίπτωση Καραχασάν», αναδείχθηκε από την ιστοσελίδα όπου γράφουν οι στενοί φίλοι του προέδρου της Ν.Δ. και προτού περάσουν τρεις ημέρες κατατέθηκε στη Βουλή σχετική ερώτηση από την αξιωματική αντιπολίτευση.

Την υπογράφουν σχεδόν άπαντες οι εκλεγόμενοι στη Μακεδονία βουλευτές της Ν.Δ.: από τον sui generis Γιάννη Ιωαννίδη ώς τον Ζήση Τζηκαλάγια και τον Μαργαρίτη Τζίμα - λες και ήταν υποχρεωτική για όλους. Κάτι το οποίο δεν αποκλείεται, καθώς πληροφορούμαι ότι ο ένας εκ των δύο βουλευτών που εκλέγονται στην Κοζάνη παραδέχθηκε σε φιλικό κύκλο πως αγνοούσε ότι υπέγραψε την ερώτηση - χωρίς αυτό να σημαίνει κιόλας ότι διαφωνεί με το θέμα της. Αν οι υπογραφές συγκεντρώθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες, προεξοφλώντας τη σύμφωνη θέση ορισμένων βουλευτών, έκπληξη προκαλεί το γεγονός ότι δεν περιελήφθη στους υπογράφοντες η bimbo Ελενα Ράπτη! Γιατί αυτός ο αποκλεισμός; Δεν έχει και η Ελενα το DNA του Μεγαλέξανδρου ή την τιμωρούν επειδή δεν εμφανίζεται ποτέ στο κυριακάτικο κήρυγμα του μητροπολίτη Ανθιμου;

Εν πάση περιπτώσει, η ιστοσελίδα «Φίλοι του Αντώνη Σαμαρά» έχει λαμπρό μέλλον. Δεν θα απέκλεια το όνομά της να γίνει κάποτε η επίσημη ονομασία της Ν.Δ....

Απειλούμενα επαγγέλματα

Εχω την εντύπωση ότι ψιλοκοσκινίσαμε το θέμα της αιφνίδιας προσγείωσης του Νίκου Κωνσταντόπουλου στη θέση του προέδρου του Παναθηναϊκού, αλλά παραβλέψαμε τη διάσταση του επαγγελματισμού. Εξηγούμαι: Τι έψαχνε ο Γιάννης Βαρδινογιάννης για τον ΠΑΟ; Πρόεδρο έψαχνε. Τι επαγγέλλεται -με επιτυχία, ομολογουμένως- ο Νίκος Κωνσταντόπουλος; Τον πρόεδρο. Θυμίζω ότι ξεκίνησε, προδικτατορικώς, από πρόεδρος της Διοικούσης Επιτροπής Συλλόγων του Πανεπιστημίου Αθηνών, διέλαμψε ως πρόεδρος του ΣΥΝ και ολοκλήρωσε, ευδοκίμως, τη σταδιοδρομία του στον πολιτικό κλάδο του προεδρικού επαγγέλματος ως «λαγός» του Κώστα Καραμανλή στην προεδρική εκλογή του 2005.

Επομένως, πρόεδρο γύρευε η ιδιοκτησία του ΠΑΟ και πρόεδρο βρήκε! Πού είναι το μεμπτόν; Εξάλλου, ας μην μας διαφεύγει ότι το Μνημόνιο, μέσω της περιστολής του κράτους, θα επιφέρει και τη μείωση των θέσεων εργασίας στο παραδοσιακό νεοελληνικό επάγγελμα του προέδρου. Είναι φυσιολογικό, λοιπόν, και η επαγγελματική πείρα να μετρήσει πολύ για όσους εργοδότες διαθέτουν θέσεις προέδρων στην αγορά εργασίας, αλλά και οι επαγγελματίες που θα παραμείνουν στον κλάδο να κάνουν κάποιες αβαρίες στις επιλογές τους...

Παρατηρώ, πάντως, ότι οι αντιδράσεις των άμεσα ενδιαφερομένων για την επιλογή Κωνσταντόπουλου παραμένουν αμήχανες, ενώ ορισμένοι δεν διστάζουν ακόμη και να εκφράζουν ευθέως τη δυσαρέσκειά τους. Λόγου χάριν, η αναφερόμενη στον Ν. Κωνσταντόπουλο δήλωση «δεν τον ξέρω, οπότε απομένει να δείξει ο χρόνος» θα μπορούσε να θεωρηθεί ως δείγμα άκρως προσβλητικού σαρκασμού, εις βάρος του προσώπου του νέου προέδρου, αν δεν την είχε κάνει ο παλαίμαχος Μίμης Δομάζος - ο οποίος είναι βέβαιον ότι δεν γνωρίζει ποιος είναι ο Ν. Κωνσταντόπουλος...

Στο μυαλό του Γιώργου

Ποια ήταν η πρώτη σκέψη που έκανε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, όταν πληροφορήθηκε το βράδυ της Τετάρτης ότι έπρεπε να γυρίσει κατεπειγόντως από τον Πόρο στην Αθήνα για την ονομαστική ψηφοφορία στη Βουλή; Μα, φυσικά, το κανό του!