Αυταπάτη το Μνημόνιο Tης Ξενιας Κουναλακη                                     Καθημερινή «Το Μνημόνιο είναι νεκρό. Ζήτω το Μνημόνιο». Eίναι σουρεαλιστικό ότι προεκλογικά όλοι συζητούν κατά πόσον είναι εφικτή η επαναδιαπράγματευσή του, ο ΣΥΡΙΖΑ ψάχνει φραστικά τερτίπια για να το καταγγείλει πολιτικά όχι όμως και νομικά, οι Ευρωπαίοι απορρίπτουν οιαδήποτε υπόνοια δραστικών αλλαγών, στην πράξη όμως το Μνημόνιο δεν υπάρχει πια. Aποτελεί πλέον ένα νεκρό κείμενο, μία συλλογική οφθαλμαπάτη: όλοι μιλούν γι’ αυτό, ουδείς όμως το έχει δει να εφαρμόζεται τον τελευταίο καιρό. Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στις ειδήσεις του περασμένου 48ωρου για να διαπιστώσουμε ότι όχι μόνον δεν υπάρχει περίπτωση να ληφθούν τα πρόσθετα μέτρα ύψους 11-12 δισ. μέσα στο 2012 για να επιτευχθούν οι προβλεπόμενοι στόχοι, αλλά ήδη εξανεμίζονται τα οφέλη από τις αιματηρές θυσίες των προηγούμενων ετών. Τον Απρίλιο εξαϋλώθηκε το πρωτογενές πλεόνασμα 2,3 δισ. της γενικής κυβέρνησης, που υπήρχε στο τέλος Μαρτίου. Τα ασφαλιστικά ταμεία κινδυνεύουν από ασφυξία και οι εργαζόμενοι στο ΙΚΑ λένε ότι θα χρειαστούν άλλα 1,4 δισ. ευρώ για να διασφαλιστεί ώς το τέλος του χρόνου η απρόσκοπτη καταβολή των συντάξεων. Την ίδια στιγμή, το υπουργείο Οικονομικών ανακοίνωνε ότι μόλις 10 μέρες πριν από τη λήξη της προθεσμίας για την υποβολή των φορολογικών δηλώσεων, είχε κατατεθεί μόλις το 10% εξ αυτών, ήτοι 570.000 έναντι 5,5 εκατ. Στα τέλη Μαΐου η μαύρη τρύπα των εσόδων έφτασε τα 600 εκατ. ευρώ, τα επισφαλή δάνεια αυξήθηκαν και οι εκροές καταθέσεων συνεχίστηκαν. Αδράνεια, ραθυμία και αναβλητικότητα κατέστησαν εν τέλει το Μνημόνιο μια αυταπάτη, μια μαζική παράκρουση, στην οποία έχουν βυθιστεί πάντως και οι Ευρωπαίοι εταίροι. O ευρωπαϊκός Τύπος φρίττει που ο Αλέξης Τσίπρας δεν πρόκειται να υλοποιήσει τις δεσμεύσεις που απορρέουν από το Μνημόνιο. Εξοργίζεται λες και αυτήν τη στιγμή εφαρμόζεται απρόσκοπτα, ενώ μόλις ανεβεί στην εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ θα παγώσει η υλοποίησή του. Οι προαναφερθέντες αριθμοί αποδεικνύουν, όμως, ότι οι δύο απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις, καθώς και η «μεταρρυθμιστική κόπωση», όπως κατ’ ευφημισμόν βαφτίζεται η εξουθένωση των πολιτών και η αδυναμία τους για περαιτέρω θυσίες, στην ουσία έχουν οδηγήσει στο πάγωμα του Μνημονίου. Και νωρίτερα, ωστόσο, οι επανειλημμένες παρατάσεις για την αποπληρωμή των δανεικών, η μείωση των επιτοκίων και το «κούρεμα» δεν ήταν μία μορφή έμμεσης επαναδιαπραγμάτευσης έπειτα από αθέτηση των όρων του. Μπορεί, λοιπόν, κανείς να συμπεράνει πως όλα είναι θέμα διατύπωσης και ορισμών. Το Μνημόνιο προβλέπει πολλές σοβαρές μεταρρυθμίσεις, στις οποίες ελάχιστοι θα αντιδρούσαν, για παράδειγμα διατάξεις για εξασφάλιση της φορολογικής δικαιοσύνης και πάταξη της φοροδιαφυγής. Δεν θα πρέπει να εκπλαγούμε αν ο ΣΥΡΙΖΑ καταλάβει τελικά την εξουσία και εφαρμόσει ένα οιονεί μνημόνιο, βαφτίζοντάς το απλώς «Εθνικό Οικονομικό Σχέδιο».