Οι τελευταίες εκλογές των ναυαγίων της μεταπολίτευσης
(Τρεις και σήμερα, λήψη δεύτερη)
Να ‘μαστε πάλι εδώ, τέσσερις μέρες πριν την «σημαντικότερη εκλογική αναμέτρηση της «Μεταπολίτευσης» δεύτερη φορά σε ενάμιση μήνα. Καλά το πάμε. Θεώρησα πως όφειλα και αυτή τη φορά να επισημάνω 5+1 σημαντικά σημεία της επερχόμενης εκλογικής αναμέτρησης.
Πρώτον. Ο λαός έστειλε ένα μήνυμα στις προηγούμενες εκλογές. Όσο παραμορφωμένο κι αν ακούστηκε μέσα από τα χαλασμένα γραμμόφωνα των διεθνιστικών, φασιστικών και υπερπατριωτικών περιφερόμενων θιάσων. Όσο κι αν περιελάμβανε γνωστούς ξύλινους ήχους σε νεωτεριστική βερσιόν. Το πολιτικό σύστημα εξέπνευσε τα λοίσθια. Και καλώς ή κακώς το καινούριο καλούνται να το ξεγεννήσουν «παλιές» μαμές. Οι παλιοί κομματικοί σχηματισμοί είναι πλέον απλά βαρκάκια-καρυδότσουφλα που μεταφέρουν όσους επέζησαν του ναυαγίου της μεταπολίτευσης στη στεριά. Είναι ευθύνη του καθενός αν θα επιλέξει καρυδότσουφλο που μέσα στη θαλασσοταραχή αποζητάει Ιθάκη ή που το πάει ντουγρού στα βράχια.
Δεύτερον. Ο φασισμός είναι ένα ουράνιο τόξο από διάφορα χρώματα που στο τέλος του έχει ένα καζάνι με αίμα, και όχι λίρες (κατά την Ιρλανδική μυθολογία). Το ότι τόσα χρόνια εκτρέφαμε κάθε είδους χρωματική απόχρωση του στο φάσμα από το βαθύ κόκκινο έως το ξεψυχισμένο ροζουλί δε σήμαινε πως έπρεπε να βάλουμε και κροκί, από τον μαύρο κρόκο του αυγού του φιδιού, για να δώσουμε… καλλιτεχνική αντίθεση. Το κακό που διαφαίνεται είναι πως οι 6 αυτές εβδομάδες δεν ήταν αρκετές για να οσμιστεί ο κόσμος την μπόχα, τουναντίον, ακόμα μπερδεύει τη σαπίλα με κάτι το ευγενές, σαν το ροκφόρ ένα πράγμα. Με το ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ να διαγκωνίζονται για την πρωτιά στον κόκκινο φασισμό και τη ΧΑ να φαίνεται να ξαναμιζάρει τις μηχανές της, το μόνο που μας «σώζει» από γενικευμένη σύρραξη, είναι πως κατά βάθος η ΧΑ είναι οργανωτικά, σε επίπεδο προπαγάνδας και πολιτικής παρουσίας, παιδική χαρά (όπως έχουμε ξαναγράψει), οπότε οποιαδήποτε απόπειρα τους για αναμόχλευση βίαιων επεισοδίων θα ξεμπροστιάσει στα μάτια της κοινωνίας την παντοδυναμία της αριστεράς στο βούρκο της παρακρατικής φασίζουσας ιδεολογίας και δραστηριότητας.
Τρίτον. Ο φόβος φυλάει τα έρμα. Όσο κι αν βαράνε τα νταούλια τους περί τρομοκράτησης του κοσμάκη οι θεραπαινίδες του συστήματος της δραχμής (αυτοί που κρώζανε για εθνική αναξιοπρέπεια και ότι θα μας πάρουν οι Γερμανοί σπίτια, λεφτά, θάλασσα, ήλιο, μνημεία, σώβρακα κλπ.) η αλήθεια είναι μία και ο μπακλαβάς γωνία: πόσο αντέχει η καρδούλα σου μπάρμπα να ρισκάρεις τα πάντα; 5%; 10%; Γιατί όποιος προσπαθεί να καθησυχάσει τον εαυτό του λέγοντας του «έλα μωρέ τώρα, σιγά μη μας πετάξουν από την ευρωζώνη» να το λέει 5 το πρωί και 5 το βράδυ από μέσα του μπας και το πιστέψει. Όσοι, δε, σκέφτονται να προσχωρήσουν στο «μέτωπο της δραχμής» ας σκεφτούν το κάτω του μισού σε επάρκεια κρέατος, τον ορυμαγδό με τα φάρμακα των καρκινοπαθών και το αν έχουν καμιά καλή καβάτζα στο εξωτερικό για να αγοράσουν κανά οικοδομικό φιλετάκι μετά σε τιμή παρτσέτας. Και για να τελειώνουμε με τους ψευτοηρωισμούς, ήρωας είναι όποιος πολεμάει με (και παρ’ όλο που έχει) τον φόβο μέσα στην καρδιά του, το αντίθετο είναι απλά ένας μελλοθάνατος ηλίθιος. Δεν είναι θέμα τρομολαγνείας, είναι θέμα ευθύνης. Και χωρίς ευθύνη, οποιαδήποτε ελπίδα είναι φρούδα.
Τέταρτον. Στην πολιτική οι «άγιοι» και οι «καθωσπρέπει» δε φτουράνε. Είχα «φωνάξει» από το βήμα αυτό στις απαρχές της καινούριας προεκλογικής περιόδου ότι, εντάξει, τον κάναμε τον αγώνα τον καλό, καιρός να βγουν τα γάντια και να βάψουμε τα πρόσωπα με τα χρώματα του πολέμου. Και κάτι ψιλοκάναμε ομολογουμένως σε αυτόν τον τομέα. Όχι πολλά, αλλά τουλάχιστον φάνηκε κάτι να κινείται. Είχα γράψει πως δεν είναι θέμα να κατεβάσεις το λόγο σου στο επίπεδο του βούρκου, αλλά πρέπει να φτάσει στο πεζοδρόμιο. Κι ας μη φοβάται ο Σαμαράς τις αυθόρμητες χειρονομίες, είναι πολύ πιο ανθρώπινος και κοντά στους νέους από το αμούστακο καρμπόν του Ανδρέα, ας το αφήσει αυτό να αναπνεύσει κοντά στους ανθρώπους τους οποίους αγκαλιάζει αυτό τον καιρό. Για τους δε αντμινιστράτορες του ΣΥΡΙΖΑριού, τους είδατε, αλίμονο αν δεν μπορούμε να αντιταχθούμε σε μερικά τζιβάτα τρολλ. Όταν αυτοί πετάνε κουβάδες τη λάσπη, δεν μπορούμε να κρύβουμε εμείς τους άσους μας μην τυχόν και θεωρηθεί λασπολογία! Δούρου και Άκης, σήμερα, banner σε κάθε προφίλ στο facebook!
Πέμπτον. Τέλος στην εσωστρέφεια. Εδώ είναι το σημείο μηδέν κυρίες και κύριοι. Όσο γκρινιάξατε γκρινιάξατε. Αν σας ξινίζει η μία και σας βρομάει ο άλλος, ποσώς μας νοιάζει τώρα που διακυβεύεται το μέλλον μας. Δεν είναι δυνατόν να ψηφίζουν ορκισμένοι ΠΑΣΟΚοι το Σαμαρά γιατί καταλαβαίνουν πως πλέον δεν μας έχει μείνει καιρός για ιδεολογικούς φραξιονισμούς και ιδεοληπτικές ξεροκεφαλιές και να υπάρχουν νεοδημοκράτες (τρομάρα τους), ακόμα και απλά δηλώνοντες δεξιοί, που ψηφίζουν καναπέ ή παραλία, στην καλύτερη, όταν δεν ψηφίζουν Ναζί, Αεροψεκασμούς ή ακόμα και τη Ρόζα τη ναζιάρα. Πιάστε τη σπιτονοικοκυρά σας, τον μπακάλη, το γείτονα, τον ξάδερφο και πείτε του τα έξω από τα δόντια. Αν δε θες τα παιδιά μας να αρχίζουν να βγάζουν μαζικά διαβατήρια και τους παππούδες μας να παλεύουν πάνω από κάδους σκουπιδιών ψηφίζεις τώρα Ευρώπη και στις επόμενες ψήφισε Πειρατές, Οικολόγους, Υδραυλικούς, την Τζούλια, ότι θες. (Για όσους προτάξουν τις βλακείες περί τρομολαγνείας σας παραπέμπω στο τρίτο σημείο.)
Και τελευταίο. Ελλάς, Ελλάς, Αντώνης Σαμαράς. Έτσι, γιατί γουστάρουμε τον Πρόεδρο να τους τα χώνει. Και μπαρδόν κιόλας από τους φίλους που δεν τον ξέρουν και δεν μπορούν να μας καταλάβουνε. Αν γνώριζε έναν έναν τα 10εκ. Έλληνες θα είχε 10εκ. μουτζαχεντίν οπαδούς. Απλά. antinews
TopGunZ
No comments:
Post a Comment