Τα νέα της κεφαλονιάς λένε πως o Ταφιός κατεκτήθη από τον τουριστικό επιδρομέα. Η γη της πανεμιάς, απόκρυφη στην όραση, υπέκυψε προσφέρουσα την ιστορία της στην αδηφάγο επέλαση της γνώσης της πληροφορίας και της εξερεύνησης. Ορμητήριο πειρατικό των πρώτων κατοίκων του νησιού, γνώρισε τον επισκέπτη κόσμο, χάρις σ' ένα κέντρο που λειτούργησε προσφέροντας ο,τι είναι αναγκαίο μέσα στην κατάξερη πέτρα. Κάπου κει κοντά η εκκλησίτσα της Αγίας Παρασκευής γνώρισε προσκυνητές της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας μας με την ταυτόχρονη συνδρομή και του οβολού τους φυσικά.  Σε ολα τούτα σημαντική συμβολή έχει το ίντερνετ. Που περίμενε ο αναγνώστης να γνωρίσει από σελίδα του γερμανικού διαδικτύου την φωτογραφική ύπαρξη στον Ταφιό αυτού ναού; O τελευταίος θαμώνας των ερειπίων τούτου του μοναστηριού, γιατί περί μοναστηριού επρόκειτο, ήτανε ο Μανωλαίος Ταβιάς που πριν 75 χρόνια σε ηλικία άνω των 100 εγκατέλειπεν τα του κόσμου τούτου. Στο σημείο αυτό σημειώνω πως στην καμπή του δρόμου και στην κατηφοριά προς την θάλασσα βρίσκεται η μονή των κηπουραίων, με ξενώνες και πανοραμική θέα στο ανοιχτό Ιόνιο. Μα για τα κηπούρια θα αναφερθώ σε άλλο μου σημείωμα.  Λορνιόν