Hμερομηνία δημοσίευσης: 28-02-09«Το σύστημα μοιάζει πολύ με σχολικό...»Συνομιλώντας με τους ξένους φοιτητές, η συζήτηση -μοιραία- οδηγείται στη σύγκριση του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος με εκείνα των χωρών τους. Και αυτή η σύγκριση συχνά δεν μας ευνοεί. «Ας ξεκινήσουμε από τις εγγραφές» σχολιάζει η Ayse. «Στην Τουρκία γίνονται ηλεκτρονικά, εδώ πρέπει να περιμένεις με τις ώρες στην ουρά και όταν φθάσεις στη γραμματεία, η υπάλληλος βρίσκεται στα όρια της υστερίας!»Η οργάνωση και τα πανεπιστημιακά κτίρια δεν «πιάνουν» ούτε... τη βάση! «Επέλεξα την Αθήνα, γιατί το προσφερόμενο μεταπτυχιακό ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον», λέει στην «Κ» η 24χρονη Γερμανίδα Juliane Girke. «Την πτυχιακή μου, όμως, θα τη γράψω στην Αυστρία όπου πήρα το πρώτο μου πτυχίο. Οι βιβλιοθήκες εδώ είναι σχεδόν ανύπαρκτες!»Ομως και οι ακαδημαϊκές μέθοδοι φαίνεται να απογοητεύουν τους νεαρούς επισκέπτες. «Το πανεπιστημιακό σύστημα μοιάζει πολύ με σχολικό! Ολα πρέπει να τα μάθουμε όλα απ’ έξω» παρατηρεί η Juliane. «Δεν είναι τυχαίο ότι όσες φορές απαιτείται κριτική σκέψη στις εξετάσεις, οι φοιτητές ”πατώνουν”», προσθέτει ο Κενυάτης David Onyango, μεταπτυχιακός φοιτητής στη Φαρμακευτική Πατρών. «Ας μην γελιόμαστε, έτσι όπως λειτουργεί το σύστημα εδώ, πρέπει ο φοιτητής από μόνος του να δραστηριοποιηθεί για να προοδεύσει», τονίζει η Ayse. «Στο λύκειο κάναμε πειράματα και τα διάφορα όργανα μού ήταν οικεία. Δεν ίσχυε όμως το ίδιο για τους Ελληνες συμφοιτητές μου που στο πρώτο έτος δεν είχαν ξαναδεί δοκιμαστικό σωλήνα».ΚαταλήψειςΟι καταλήψεις είναι μια νέα «έννοια» για πολλά από τα παιδιά. «Μπορεί να είναι δημοκρατικό δικαίωμα των φοιτητών να διαμαρτύρονται καταλαμβάνοντας τις σχολές», επισημαίνει η Ayse, «ωστόσο, κάποιοι συμφοιτητές τους βιάζονται να αποφοιτήσουν και οι καταλήψεις αναστέλλουν τα σχέδιά τους». Το ελληνικό φοιτητικό κίνημα και οι τρόποι έκφρασής του προκαλούν την έκπληξη και του Αργεντινού Diego. «Και εμείς κατεβαίνουμε στους δρόμους, αλλά συνεχίζουμε εκεί τα μαθήματα!».Εντύπωση τους προκαλεί επίσης ο «θεσμός» του σκονακίου. «Το σκονάκι στην Ελλάδα έχει φθάσει στο... ανώτατο επίπεδο! Από ποια ηλικία ξεκινάει η εξάσκηση;» αναρωτιέται ο David. Την εξήγηση του «φαινομένου» δίνει η Lisa από το Λίβανο, που έκανε το μεταπτυχιακό της στα οικονομικά στην Αθήνα. «Με στεναχωρούσε ιδιαίτερα ότι οι συμφοιτητές μου, αν και βρίσκονταν στο μεταπτυχιακό επίπεδο, δεν ενδιαφέρονταν παρά για το χαρτί» λέει με πικρία.Μετά από όλα αυτά, το γεγονός ότι φοιτητικές εστίες υπάρχουν ελάχιστες σε όλη την επικράτεια κι επομένως η αναζήτηση καταλυμάτων πρέπει γίνεται από τους ίδιους τους φοιτητές, ακούγεται μάλλον... ως πταίσμα. Οπως και το γεγονός ότι μετριούνται στα δάκτυλα οι σχολές που έχουν αρμόδια υπηρεσία για τους αλλοδαπούς.Τελικά, αυτό που βγάζει ασπροπρόσωπο το Ελληνικό Πανεπιστήμιο είναι οι καθηγητές του. «Είναι πολύ καλά καταρτισμένοι, έχουν μεράκι και πολύ καλή διάθεση απέναντί μας», αναφέρει η Lisa. «Για να μην χάσουμε τη χρονιά μας λόγω καταλήψεων, έβρισκαν άλλους χώρους για να μας παραδίδουν», υπογραμμίζει ο Diego. «Ημουν ο μοναδικός έγχρωμος στη χρονιά μου. Οι καθηγητές πρώτοι με προσέγγιζαν και μου είπαν ότι είναι στη διάθεσή μου για οτιδήποτε», θυμάται ο David. «Ειδικά όσοι είχαν σπουδάσει στο εξωτερικό ήταν ιδιαίτερα φιλικοί μαζί μου».from kathimerini