Και όμως η Μέρκελ και ο Σόιμπλε έχουν μια ευκαιρία να σώσουν την Ευρώπη

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  03/01/2015 17:52

2

emailεκτύπωση  

Οι πολιτικοί συσχετισμοί στην Ευρώπη ορίζονται αυτή τη στιγμή, χωρίς αμφιβολία, από το Βερολίνο.

Η Ανγκελα Μέρκελ και ο Βόλγκφανγκ Σόιμπλε, ούλτρα φιλελεύθεροι και οι δυο, ηγεμονεύουν πολιτικά και ιδεολογικά σε μια Ευρώπη χαμηλών ηγεσιών και πληγωμένων χωρών.

Με τη Γαλλία υπονομευμένη από την πολιτική και οικονομική κρίση, χωρίς ξεχωριστές προσωπικότητες, όπως εκείνες του Μιτεράν και Ντελόρ, ο γαλλογερμανικός άξονας αν δεν κατέρρευσε έγειρε εμφανώς προς την πλευρά του Βερολίνου.

Οι παλαιές δόξες και η ισχύς του Παρισίου εξαντλούνται πλέον σε παζάρια για κάποιες προνομιούχες θέσεις για τα καλόπαιδα της γαλλικής πολιτικής ελίτ στα ευρωπαϊκά υπερεθνικά όργανα της Κομισιόν, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και άλλων.

Κακά τα ψέματα, η Γαλλία μοιάζει σήμερα με δορυφορική χώρα της Γερμανίας, όπως χωρίς δυνάμεις έχουν απομείνει η Ισπανία και η Ιταλία. Από εκεί και πέρα οι πλουσιότεροι Ολλανδοί, Φιλανδοί και Αυστριακοί, αλλά και οι μικρότερες βόρειο - κεντροευρωπαϊκές χώρες, όπως και η αναπτυσσόμενη Πολωνία, λειτουργούν σαν ιδεολογικοπολιτικά υποστυλώματα της κυρίαρχης τάσης του Βερολίνου.

Ωστόσο η δεδομένη υπεροχή του Βερολίνου προκαλεί και μαζί τροφοδοτεί τις ανερχόμενες αντιγερμανικές πολιτικές δυνάμεις στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Και επιπλέον ενισχύει τα αναπτυσσόμενα αντιγερμανικά αισθήματα στις χειμαζόμενες κοινωνίες, της οικονομικής στασιμότητας και της υψηλής ανεργίας, που βλέπουν το χρήμα να συγκεντρώνεται στη Γερμανία.

Αν διατηρηθεί η ιδεολογικοπολιτική ακαμψία του Βερολίνου τα πολιτικά προβλήματα θα πολλαπλασιασθούν στην Ευρώπη και αργά ή γρήγορα με κάποια μορφή θα φθάσουν και στην αυλή της Μέρκελ.

Η Γερμανία έχει αυτή τη στιγμή τους πόρους και την ευκαιρία να αλλάξει. Αντί να απαιτεί αυτάρεσκα από τις άλλες χώρες να της μοιάσουν, μπορεί να τις βοηθήσει και να απαλλάξει έτσι την Ευρώπη από τις διαφαινόμενες μεγάλες πολιτικές περιπλοκές,οι οποίες είναι ικανές να πλήξουν συνολικά το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, που τροφοδοτεί σταθερά τις τελευταίες δυο δεκαετίες τον γερμανικό πλούτο και τη γερμανική ηγεμονία.

Η χώρα της Μέρκελ και του Σόιμπλε έχει ελέγξει απολύτως τα δημοσιονομικά της ελλείμματα, ο προϋπολογισμός είναι ισοσκελισμένος, τα πρωτογενή πλεονάσματα είναι θηριώδη και το πλεόνασμα του ισοζυγίου πληρωμών ανέρχεται στο 7% του γερμανικού ΑΕΠ. Με μεγάλη άνεση η κυβέρνηση του Βερολίνου θα μπορούσε να ασκήσει επεκτατική δημοσιονομική πολιτική, να αναλάβει μεγάλα δημόσια έργα, να στηρίξει αναπτυξιακές πρωτοβουλίες στην υπόλοιπη Ευρώπη, να προσφέρει έστω καλύτερες αμοιβές στους παραγωγικούς γερμανούς εργαζόμενους και δι' αυτών να τροφοδοτήσει την ανάπτυξη σε ολόκληρη τη Γηραιά Ήπειρο.

Τέτοια στροφή επιτάσσουν οι κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές συνθήκες στην Ευρώπη και είναι αυτές που θα επιβεβαίωναν και ανανέωναν πραγματικά τη γερμανική ηγεμονία.

Αν οι Γερμανοί θέλουν να παίξουν ηγετικό ρόλο στις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης οφείλουν πρώτα απ' όλα να απαλλαγούν από τα αντιπληθωριστικά σύνδρομα του Μεσοπολέμου, να πάψουν να θεολογίζουν και να αντιμετωπίσουν την Οικονομία, γερμανική και ευρωπαϊκή, με ευελιξία και οραματική διάθεση.

Όσο δεν το κάνουν και αντιθέτως εμποδίζουν ακόμη και τις επιβεβλημένες εκ των συνθηκών πρωτοβουλίες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας του Μάριο Ντράγκι για ποσοτική χαλάρωση και πιστωτικές διευκολύνσεις, το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και το δικό τους μέλλον υπονομεύουν.

Το 2015 θα αποδειχθεί καταλυτικό για την πορεία της Ευρώπης. Και πολλά θα εξαρτηθούν από τη διεκδικούμενη στροφή του Βερολίνου. Στο χέρι της Μέρκελ και του Σόιμπλε είναι να αποδείξουν αν αξίζουν να ηγούνται της Ευρώπης ή παραμένουν μικροί ηγέτες των μονοσήμαντων γερμανικών περιφερειών...

to vima