Ομάδα απεξάρτησης φίλων Αλ. Τσίπρα ΜΑΡΙΛΗ ΜΑΡΓΩΜΕΝΟΥ ΕΤΙΚΕΤΕΣ: Κανονικά, θα έπρεπε να τους παραχωρηθεί ένα μικρό δωμάτιο κάπου στην Κουμουνδούρου. Η ομάδα απεξάρτησης πρώην φίλων του Αλ. Τσίπρα όσο πάει και μεγαλώνει. Αυτές τις μέρες, οι παλιοί που έφυγαν πρώτοι, θα πρέπει να υποδέχτηκαν εγκάρδια τον διαγραφέντα Διόσκουρο του πρωθυπουργού, τον Γ. Σακελλαρίδη. Στο «με λένε Γαβριήλ και είμαι καλά», ο πρώτος προδομένος φίλος του Αλ. Τσίπρα, ο Γ. Μηλιός, σίγουρα θα κούνησε τη λευκασμένη κεφαλή του συγκαταβατικά. Για το ξάσπρισμα, βλέπετε, δεν είναι άμοιρος ευθυνών ο πρωθυπουργός. Χρόνια πριν τον είχε μαθητή στο Πολυτεχνείο. Τον βοήθησε να κάνει το μεταπτυχιακό του, τον περπάτησε στα μονοπάτια του μαρξισμού. Κι ύστερα ο μαθητής έγινε πρωθυπουργός και ο Γ. Μηλιός γνώρισε τη μοίρα της στυμμένης λεμονόκουπας: αντί γι’ αυτόν, προτιμήθηκε το ζουμερό λεμόνι εισαγωγής Γ. Βαρουφάκης. Αλλά, πάλι, η αγαπημένη έκφραση του καθηγητή είναι το «omnia sunt communia» - «Ολα είναι κοινά». Κι έτσι, οι λοιπές τσιπρικές λεμονόκουπες σύντομα θα έβρισκαν κοινά μαζί του. Τον Αύγουστο, που τις λεμονιές τις τρώει η ζέστη, εγκατέλειψε οικειοθελώς το δέντρο του ΣΥΡΙΖΑ ο κουμπάρος του Αλ. Τσίπρα, ο Αν. Καρίτζης. Τον Σεπτέμβριο εξωπετάχθηκε η πολυαγαπημένη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Κι ύστερα, ο «κολλητός» απ’ τη Νεολαία, ο Τ. Κορωνάκης: έβγαιναν στα μπαρ, πήγαιναν για κάμπινγκ, έκαναν τον ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση - περίπου σαν τον Μπάτμαν και τον Ρόμπιν, τους δύο αγαπημένους ήρωες του Τ. Κορωνάκη. Ποιος να το έλεγε πως ο Μπάτμαν θα εξελιχθεί σε μνημονιακό Πιγκουίνο; Αν πράγματι υπήρχε το δωμάτιο απεξάρτησης στην Κουμουνδούρου, οι τοίχοι του θα είχαν γίνει σαν το Τείχος των Δακρύων απ’ τους στεναγμούς. Ο τελευταίος της ομάδας, ο Γ. Σακελλαρίδης, ακόμη παλεύει με το «ήμουν φίλος του Αλ. Τσίπρα και είμαι καλά». Οι υπόλοιποι θα πρέπει ήδη να προσεύχονται στον θεό της αριστεράς. Για να βρουν το θάρρος να αλλάξουν αυτά που μπορούν (δηλαδή φίλους), τη δύναμη να υπομείνουν αυτά που δεν μπορούν (δηλαδή τα μνημόνια) και, κυρίως, τη σοφία να καταλαβαίνουν τη διαφορά του παλιού απ’ τον νέο Αλ. Τσίπρα. Έντυπη

Ομάδα απεξάρτησης φίλων Αλ. Τσίπρα

ΜΑΡΙΛΗ ΜΑΡΓΩΜΕΝΟΥ

• 

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

Κανονικά, θα έπρεπε να τους παραχωρηθεί ένα μικρό δωμάτιο κάπου στην Κουμουνδούρου. Η ομάδα απεξάρτησης πρώην φίλων του Αλ. Τσίπρα όσο πάει και μεγαλώνει. Αυτές τις μέρες, οι παλιοί που έφυγαν πρώτοι, θα πρέπει να υποδέχτηκαν εγκάρδια τον διαγραφέντα Διόσκουρο του πρωθυπουργού, τον Γ. Σακελλαρίδη. Στο «με λένε Γαβριήλ και είμαι καλά», ο πρώτος προδομένος φίλος του Αλ. Τσίπρα, ο Γ. Μηλιός, σίγουρα θα κούνησε τη λευκασμένη κεφαλή του συγκαταβατικά. Για το ξάσπρισμα, βλέπετε, δεν είναι άμοιρος ευθυνών ο πρωθυπουργός. Χρόνια πριν τον είχε μαθητή στο Πολυτεχνείο. Τον βοήθησε να κάνει το μεταπτυχιακό του, τον περπάτησε στα μονοπάτια του μαρξισμού. Κι ύστερα ο μαθητής έγινε πρωθυπουργός και ο Γ. Μηλιός γνώρισε τη μοίρα της στυμμένης λεμονόκουπας: αντί γι’ αυτόν, προτιμήθηκε το ζουμερό λεμόνι εισαγωγής Γ. Βαρουφάκης. Αλλά, πάλι, η αγαπημένη έκφραση του καθηγητή είναι το «omnia sunt communia» - «Ολα είναι κοινά». Κι έτσι, οι λοιπές τσιπρικές λεμονόκουπες σύντομα θα έβρισκαν κοινά μαζί του.

Τον Αύγουστο, που τις λεμονιές τις τρώει η ζέστη, εγκατέλειψε οικειοθελώς το δέντρο του ΣΥΡΙΖΑ ο κουμπάρος του Αλ. Τσίπρα, ο Αν. Καρίτζης. Τον Σεπτέμβριο εξωπετάχθηκε η πολυαγαπημένη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Κι ύστερα, ο «κολλητός» απ’ τη Νεολαία, ο Τ. Κορωνάκης: έβγαιναν στα μπαρ, πήγαιναν για κάμπινγκ, έκαναν τον ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση - περίπου σαν τον Μπάτμαν και τον Ρόμπιν, τους δύο αγαπημένους ήρωες του Τ. Κορωνάκη. Ποιος να το έλεγε πως ο Μπάτμαν θα εξελιχθεί σε μνημονιακό Πιγκουίνο;

Αν πράγματι υπήρχε το δωμάτιο απεξάρτησης στην Κουμουνδούρου, οι τοίχοι του θα είχαν γίνει σαν το Τείχος των Δακρύων απ’ τους στεναγμούς. Ο τελευταίος της ομάδας, ο Γ. Σακελλαρίδης, ακόμη παλεύει με το «ήμουν φίλος του Αλ. Τσίπρα και είμαι καλά». Οι υπόλοιποι θα πρέπει ήδη να προσεύχονται στον θεό της αριστεράς. Για να βρουν το θάρρος να αλλάξουν αυτά που μπορούν (δηλαδή φίλους), τη δύναμη να υπομείνουν αυτά που δεν μπορούν (δηλαδή τα μνημόνια) και, κυρίως, τη σοφία να καταλαβαίνουν τη διαφορά του παλιού απ’ τον νέο Αλ. Τσίπρα.

Έντυπη

RELIGION

Pope calls for interfaith peace, end of violence in God's name

Coinciding with a terrorism crisis in Europe, the head of the Roman Catholic Church is making the rounds in Africa. On the second day of his trip, he focused on Kenyans' own experiences with radicalization and bloodshed.

 

Watch video01:40

Pope calls for interfaith peace

Pope Francis told a group of Christian, Muslim and traditional African religious leaders in Kenya on Thursday that they must act as "prophets of peace" to overcome interreligious violence throughout the world.

Multi-faith Kenya, where the pope is on the second day of a six-day African tour, has been wracked by terror attacks from al-Shabab militants in Somalia, something the pope specifically addressed with religious leaders.

"All too often, young people are being radicalized in the name of religion to sow discord and fear, and to tear at the very fabric of our societies," the pope said.

"I think of the importance of our common conviction that the God whom we seek to serve is a God of peace," Francis said at the Vatican embassy in Nairobi.

"Ecumenical and interreligious dialogue is not a luxury. It is not something extra or optional, but essential," the pontiff said.

 

Watch video03:11

Kenya: Interreligious action for child mothers

About one-third of Kenya's 45 million people are Catholic, while 10 percent are Muslim.

The head of Supreme Council of Kenya Muslims, Abdulghafur El-Busaidy, echoed the pope's belief and called for all to overcome religious differences.

"As people of one God and of this world we must stand up and in unison, clasp hands together in all the things that are essential for our collective progress," he said.

Addressing divisions between Muslims and Christians is a major theme of the Pope's first Africa visit. On Friday he will head to Uganda, which has been hit by Islamist terror attacks.

He will then head to the Central African Republic, where sectarian conflict between Christians and Muslims has killed hundreds.

Uganda and the Central African Republic also face violence from the terrorist group the Lord's Resistance Army, a Christian warlord cult best known for abductions, using child soldiers and mutilating victims.

cw/kms (AP, dpa, Reuters)

Κατάθεση ψυχής από έναν σπάνιο δάσκαλο, τον Ηλ.Τουμασάτο

Ένα πράγμα μόνο πριν διαβάσετε την κατάθεση ψυχής και το παράπονο που έγραψε αυτός ο σπάνιος δάσκαλος, ο Ηλίας Τουμασάτος, στο facebook του.

Σπάνιος δάσκαλος γιατί είναι ευσυνείδητος, φιλότιμος, με μιά μεγάλη καρδιά γεμάτη αγάπη για τα παιδιά, απόλυτα αφοσιωμένος στην τάξη. Ώρες ολόκληρες εντός και εκτός σχολικής αίθουσας, είναι διαθέσιμος για τα παιδιά του, τους μαθητές του παντού και πάντα…

Σε αυτόν τον σπάνιο δάσκαλο και άνθρωπο, ένα τεράστιο ΜΠΡΑΒΟ !!!!Μέσα στην απογοήτευση του να θυμάται ότι δεν μπορεί να μεταδώσει γνώσεις και αγάπη σε όλους….. Αυτό δεν τον κάνει κακό δάσκαλο… Αυτές τις στιγμές να θυμάται πόση αγάπη έχει νιώσει από μαθητές του, που τέλειωσαν το σχολείο και έχουν προχωρήσει στην ζωή τους και στην επαγγελματική τους καταξίωση…

ο Δημήτρης, ένας από τους παλιούς μαθητές του, του έχει αδυναμία και απέραντη αγάπη

Ακολουθεί το κείμενο που έγραψε ο Ηλίας

Δεν ξέρω αν περιγράφεται αυτό που νιώθω. Αηδία; Απογοήτευση; Αγανάκτηση; Ξέρω τι είναι αυτό που το προκαλεί. Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ. Αυτή η απέραντη υποκρισία, το μεγαλύτερο δηλητήριο που έχει φαρμακώσει αυτή την κοινωνία. Αυτή που μας έφερε εδώ που είμαστε. Αυτή την οποία πάμε επιτηδευμένα και στοχευμένα να μεταδώσουμε στα παιδιά μας.

Όταν ξεκινούσα πριν από έξι χρόνια να κάνω τη δουλειά του δασκάλου, τα μόνα πράγματα που ήθελα να μάθω στα παιδιά μου είναι να σέβονται τον εαυτό τους και τους άλλους, να δουλεύουν σκληρά για να πετύχουν το στόχο τους, να βασίζονται μονάχα στη δύναμη και την προσπάθειά τους για να πετύχουν τους στόχους τους. Να αγωνίζονται και να προσπαθούν για το δίκιο όλων, όχι για να βολέψουν τους εαυτούς τους. Να αγαπούν τους ανθρώπους περισσότερο από το όποιο συμφέρον τους. Να μην πιστεύουν εύκολα αυτούς που προσπαθούν να τους χαϊδέψουν τα αυτιά. Να σκέφτονται, να κρίνουν, να αμφισβητούν.

Σήμερα ένιωσα για άλλη μια φορά ότι σαν δάσκαλος απέτυχα. Ότι δεν κάνω γι’ αυτή τη δουλειά.

Είμαι ένας αποτυχημένος δάσκαλος γιατί δεν μπορώ να διδάσκω ότι αγώνας είναι η λούφα, και μάλιστα η ανέξοδη λούφα, ότι ο καλύτερος τρόπος να πετύχεις το στόχο σου είναι να «τρυπώσεις» κάπου, ο εαυτούλης σου και κανένας άλλος, διεκδικώντας παράλληλα, για τα μάτια του κόσμου, για ξεκάρφωμα, και άλλα πράγματα που ξέρεις ότι κατά βάθος ελάχιστα σε νοιάζουν (αν όχι καθόλου). Εσύ να βολευτείς, κι ας χαλάσει ο κόσμος.

Δεν είμαι καλός δάσκαλος, γιατί μου προκαλεί πλέον εμετό να πρωταγωνιστώ και σιχαίνομαι να είμαι ακόμη και κομπάρσος σε δήθεν «αγώνες» που μεταφράζονται σε πομπώδη δελτία τύπου, δημιουργία εντυπώσεων και πόντους στο σύστημα της κομματικής ιεραρχίας. Δεν μπορώ να διδάσκω ότι πρέπει να ψάχνεις το παραθυράκι, τη συναλλαγή, το βόλεμα. Δεν μπορώ να διδάσκω ότι ο αγώνας είναι ανέξοδος, δεν κοστίζει ούτε μια απουσία, και να προαναγγέλλω «αυθόρμητες» δράσεις. Δράσεις που είθισται να καταλήγουν σε λαϊκό προσκύνημα στις καφετέριες πέριξ της πλατείας Αργοστολίου.

Δεν είμαι καλός δάσκαλος γιατί θέλω να μάθω στα παιδιά να είναι αγωνιστές της ζωής και όχι γιαλαντζί «αγωνιστές», μασκαρεμένοι τυχοδιώκτες.

Δεν είμαι καλός δάσκαλος γιατί κάθομαι με τις ώρες και διαβάζω. Διάβαζα ως μαθητής, ως φοιτητής, ως μεταπτυχιακός, ως ερευνητής, διαβάζω και ως δάσκαλος. Κανείς δε μου χάρισε ποτέ τίποτα, ούτε μισό βαθμό, ούτε μία απουσία, ούτε ένα ευρώ. Δεν κέρδισα ποτέ τίποτα χωρίς να το δουλέψω. Γιατί ήμουν ηλίθιος. Έξυπνοι είναι εκείνοι που τη βολεύουν χωρίς κανέναν κόπο. Που φροντίζουν με τον κατάλληλο τρόπο να «τρυπώνουν». Με τον μπάρμπα στην Κορώνη, με το κομματικό τους διαβατήριο, με «ποσοστώσεις», όλα στο όνομα βέβαια των «δίκαιων αιτημάτων». Έξυπνοι είναι εκείνοι που απολαμβάνουν τα αγωνιστικά τους προνόμια ενώ εγώ δουλεύω. Έξυπνοι είναι εκείνοι που κλαίγονται και παρακαλούν ή, ακόμη χειρότερα, συναλλάσσονται, ζητώντας ελεημοσύνη, όχι εκείνοι που ιδρώνουν για να πετύχουν το στόχο τους. Έξυπνοι είναι εκείνοι που κλείνουν το κακό σχολείο τους και τα σκάνε αδιαμαρτύρητα το απόγευμα στον καλό τους ιδιαιτερά, αδιαφορώντας για το αν κάποιοι άλλοι δεν έχουν αυτή την πολυτέλεια.

Δεν είμαι καλός δάσκαλος γιατί θέλω η επόμενη γενιά να γίνει καλύτερη από τη γενιά μου, όχι σαν και τα μούτρα μας. Όχι σαν και τα χάλια μας, αυτά που μεταδίδονται πολύ πιο εύκολα από τις πραγματικές αξίες. Γιατί εξακολουθώ να πιστεύω σ’ αυτά τα παιδιά, και ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα καταλάβουν όλη αυτή την υποκρισία, πριν καταφέρει να δηλητηριάσει τις ψυχές τους.

Δεν είμαι καλός δάσκαλος, και δεν ξέρω αν θα μπορώ για πολύ ακόμα να συνυπάρχω με όλη αυτή την ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ. Όσο αντέχω όμως, τόσο πιο πολύ θα την πολεμάω.

Η ΝΔ πρέπει να βρει λύση

Η ισορροπία του πολιτικού συστήματος είναι αναγκαία προϋπόθεση για την ομαλή λειτουργία της δημοκρατίας. Ενα πολίτευμα λειτουργεί όταν υπάρχει και κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση. Οι εξελίξεις στη ΝΔ τα τελευταία 24ωρα προκαλούν σοβαρές αναταράξεις όχι μόνο στο εσωτερικό της συντηρητικής παράταξης αλλά και στην πολιτική ομαλότητα, δεδομένου ότι δεν υπάρχει (και δεν θα υπάρξει μέχρι την ημερομηνία εκλογής νέου αρχηγού του κόμματος) αξιωματική αντιπολίτευση για να ελέγξει, να κρίνει και (πιθανώς) να στηρίξει κυβερνητικές επιλογές.

Είναι αναγκαίο -περισσότερο παρά ποτέ αυτή την ώρα- η ΝΔ να βρει το ταχύτερο τον βηματισμό της. Να ασκήσει τον θεσμικό της ρόλο και να συμβάλει στην ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος.

Οσο επικρατούν οι εγωισμοί, οι σκοπιμότητες και τα κάθε λογής «πολιτικά παιχνίδια» τόσο το ρήγμα στο εσωτερικό του κόμματος θα βαθαίνει και μετά, ακόμη και αν υπάρξει πολιτική λύση, θα είναι πολύ δύσκολο να γεφυρωθεί...

o Λήξουρος

O Λήξουρος.                                                                                                                                     Εχουν περάσει κοντά 74 χρόνια για να  ασχοληθώ με την περίεργη ιστορία  που εφερε στο φως η αρχαιολογικη σκαπάνη στο Σκαβδολίτι του λιβαδιού. Εκεί υπήρχαν οι αγροτικές φυλακές στις οποίες οι κατάδικοι είχαν δικαίωμα να εργάζονται αλαφρώνοντας τα χρόνια της φυλάκισής τους.Σε κάποια τέτοια εργασία και με την επίβλεψη των φύλάκων,εσκαβαν το βουνό ,αλλά διαβάστε την ιστορία .                   ANTIGRAFIKON -o γενάρχης Ληξουρίου.
"Από τα μυστήρια της Αρχαιολογικής Επιστήμης-
Ανεκαλύφθη ο γενάρχης του Ληξουριού"
"Ηχώ" τ.1937/ σελ. 9-11/ "Ο Αρχαιολόγος"
(Από τα αρχεία του Σωτήρη Καραβά)
Μια σπουδαιοτάτη αρχαιολογική ανακάλυψις εσημειώθη εις την επαρχίαν του Ληξουρίου, μεσούντων των κυνικών καυμάτων, εν μηνί Ιουλίω του 1937. Η ανακάλυψις περιβάλλεται υπό του μυστηρίου του τρόμου, όπως τρομερός υπήρξε και ο βίος του μυθικού ήρωος, του οποίου τοπροτραίτο ανευρέθη:
Κατάδικοι των φυλακών Λιβαδίου, ειργάζοντο εις μέγα βάθος εις τα λατομεία της θέσεως "Σκαβδολίτης", η οποία, ώς γνωστόν, και σήμερον έτι, θεωρείται εκ παραδόσεως τοεντευκτήριον των βρυκολάκων, των παγανών και των λοιπών κακοποιών πνευμάτων. Ήτο μεσημέρι, ο ήλιος εφλόγιζε τοσύμπαν και όλα τα ζωντανά όντα ήσαν κρυμμένα. Η Γη έκαιε και η αναμμένη ατμόσφαιρα εμάρμαιρε. Τα πάντα ήσαν έρημα. Είναι, ως γνωστόν, η ώρα, η οποία μαζί με το μεσονύκτιον, ανακαλεί τας ακαθάρτους σκιάς επί της Γής.
Αίφνης οι εργαζόμενοι βαρυποινίται ησθάνθησαν υποχθόνιον και υπόκωφον γδούπον, ο οποίος τους έκαμε να ριγήσουν. Εντός ολίγου εβεβαιώθησαν ότι ευρίσκοντο ενώπιον κοιλότητος, η οποία αντηχούσε πενθίμως υπό τα πλήγματα των κασμάδων. Βαθύτατα, μέσα εις το συμπαγές πέτρωμα, ανεκαλύφθη καθαρά ολίγον κατ΄ ολίγον είς τάφος, ο οποίος κατά τρόπον μυστηριώδη ευρέθη εκεί, ανάμεσα εις τα πελώρια και σκληρά ασβεστολιθικά ριζώματα του βουνού.
Ο τάφος είχε σχήμα ακανονίστου σπηλαίου, του οποίου τοστόμιον εφράσσετο από πελωρίας πλάκας. Οι κατάδικοι αφήρεσαν τας πλάκας και τότε νέος τρόμος κατέλαβε και αυτάς ακόμη τας κολασμένας ψυχάς των. Η σύγχυσίς των ήτο τοιαύτη, ώστε, δυστυχώς, δεν έχομενς ακριβείς περιγραφάς του θεάματος, το οποίον αντίκρυσαν οι οφθαλμοί των. Πάντως όμως εις τας γενικάς γραμμάς κατέχομεν ασφαλή την περιγραφήν του εσωτερικού του τάφου:
Εντός αυτού ανεπαύετο εις θέσιν υπτίαν, με τους βραχίονας ανοικτούς, σκελετός πελωρίου ανδρός, ο οποίος, κατά τας αφηγήσεις των αξιοπιστοτέρων και ψυχραιμοτέρων εκ των καταδίκων, υπερέβαινεν ασφαλώς τα 2 1/2μ. Εντύπωσιν επροξένησεν ιδίως το πάχος των οστών και η πελωρία κεφαλή του νεκρού. Πέριξ του σκελετού, ανεκαλύφθησαν άφθονα οστά και οδόντες προβάτων, χοίρων και μοσχαριών. Ταύτα ηρμήνευσαν βραδύτερον οι κατάδικοι ως διαρπαγέντα και κλοπιμαία ζώα, τα οποία είχον τεθεί ως θυσία εις τον τάφον του νεκρού γίγαντος, και πιθανώτατα η ερμηνεία των είναι ορθή.
Πλησίον της δεξιάς χειρός του σκελετού ευρέθη μια πήλινη κανάτα, η οποία περιείχε το ρακί, με το οποίον κατά τα νεκρόδειπνα εδρόσιζε τα χείλη ο νεκρός. Αλλά τοσπουδαιότερον εύρημα υπήρξε πηλίνη κεφαλή, η οποία, κατά τρόπον αριστοτεχνικόν απεικονίζει τα χαρακτηριστικά του ταφέντος. Επίσης ευρέθη εν νόμισμα ανάμεσα εις τας σιαγόνας του νεκρού, το οποίον εχρησίμευε δια να πληρωθή ο Χάρων, όστις θα διεπόρθμευε εις την κόλασιν την ψυχήν του αποθανόντος.
Πάντα τα ευρήματα ταύτα μετεφέρθησαν εις το Μουσείον Αργοστολίου. Εκεί τα εξήτασαν ειδικοί αρχαιολόγοι, οι οποίοι, από τα χαρακτηριστικά της πηλίνης κεφαλής και τας λοιπάς περιγραφάς των καταδίκων ανεγνώρισαν, ότι πρόκειται περί του γενάρχου των αρχαίων Ληξουρέων πορθμεύων, όστις μέχρι τούσε εθεωρείτο πρόσωπον μυθικόν. Από τα ευρήματα συνήγαγον οι ειρημένοι αρχαιολόγοι, ότι πρόκειται περί προϊστορικής εποχής, η δε απουσία παντός μετάλλου εις τον τάφον, εκτός από το περιγραφέν νόμισμα, τους ωδήγησαν ειςτο συμπέρασμα ότι πρόκειται περί "Προμυκηναϊκής εποχής" ήτοι περίπου 1500-2000 έτη προ Χριστού.
Συμφώνως προς τας ολιγοστάς ειδήσεις τας οποίας μας διέσωσαν οι αρχαίοι συγγραφείς, τας νήσους τότε κατείχε μια γενεά βαρβάρων, οι οποίοι ονομάζονται Κάρες και είσαν τρομεροί άρπαγες και πειραταί. "Καρ" σημαίνει εις την αρχαίαν γλώσσαν χονδροκέφαλος. Συμφώνως δε προς τας περιγραφάς των καταδίκων, ο ανευρεθείς σκελετός είχε πράγματι ογκώδη κεφαλήν. Το πήλινο προτραίτο, του οποίου φωτογραφίαν δημοσιεύομεν, δεικνύει μίαν κεφαλήν ξυρισμένην (όπως ξυρισμένον είναι και το γένειον και ο μύσταξ). Μια όμως σπουδαία ιδιορρυθμία είναι, ότι εις το όπισθεν μέρος του κρανίου έχει αφεθεί μια φούντα από μαλλιά αξύριστος. Τοτοιούτον πράττουν σήμερον ωρισμέναι φυλαί Τατάρων και άλλων Κιτρίνων, μας διηγείται δε ο Ηρόδοτος ότι έτσι έκαμναν πράγματι και οι αρχαίοι βάρβαροι των ελληνικών νήσων. Η φούντα αυτή των μαλλιών εμεγάλωνε σιγά-σιγά και μετεβάλλετο εις πραγματικήν ουράν.
Κατ΄ αυτόν τον τρόπον δυνάμεθα να εννοήσωμεν μίαν "γλώσσαν", δηλαδή σπανίαν λέξιν, την οποίαν μας απεθησαύρισεν ο αρχαίος λεξικογράφος Εύληρος ο εκ Πυλάρων. Ούτος, ως γνωστόν, ήταν Κεφαλλήν και κατήγετο από την Πύλαρον, την δε αξιοπιστίαν του απέδειξε πλήρως ο μακαρίτης διαπρεπεής παλαιογράφος Σιμωνίδης. Ο Εύληρος λοιπόν λέγει: "Λήξουρον τον εν χρω κεκαρμένον λέγουσι, σκόλλυν όπισθεν ουράς δίκην, ιερόν Ερμού επικλόπου τρέφοντα. Λέγονται δε Παλής οι εν Κεφαλληνία τούτον τον τρόπον εξευρείν". Κατά ταύτα λοιπόν Λήξουρος είναι ο λήγων εις ουράν, ίσως δε εντεύθεν έλκει την ετυμολογίαν της η πόλις "Ληξούρι". Η ανακαλυφθείσα πηλίνη κεφαλή επιβεβαιώνει κατά τρόπον λαμπρόν την ανωτέρω μαρτυρίαν (Βλέπε Γιάννη Βλαχογιάννη: "Κεφαλλωνίτες" - Ηχώ, τεύχος 65-66, σελ. 14).
Ο κωμικός Ανάλιξις φαίνεται ότι εσατύριζε κατά κόρον τον ανωτέρω Λήξουρον εις μίαν κωμωδίαν του, της οποίας όμως μόνον ολίγα αποσπάσματα διετηρήθησαν. Εν απόσπασμα ομιλεί ειρωνικώς περί τινος κωμωδουμένου, όστις είχε "Λήξουρον κάλλος, την κεραλήν μεν ξυρών, κομών δε τα πέδιλα". Ήτοι ο σατυριζόμενος εξύριζε μεν το κεφάλι του, αλλά εφορούσε αξύριστα τσαρούχια, όπως ο Λήξουρος. Βλέπομεν λοιπόν ότι πρόκειται περί συνηθειών που διατηρούνται μέχρι σήμερον εις ωρισμένους κύκλους της νήσου.
Εν άλλο απόσπασμα, το οποίον φαίνεται ότι αναφέρεται εις τον αυτόν Λήξουρον, τον παριστά ως αγροίκον πορθμέα, ασκούταν ύβριν και αρπαγήν, επιδιδόμενον εις πειρατικάς επιχειρήσεις και αρεσκόμενον να μη δίδη ποτέ ρέστα εις τους πελάτας του, διότι, ώς έλεγε, τους εβάρυνον τον θύλακον. Επίσης κατηγορείται ο Λήξουρος ως κατατρώγων διαρκούσης της διαπροθμεύσεως τας σταφυλάς, τα σύκα και τα λοιπά φαγώσιμα εμπορεύματα των επιβατών του.
Συνδυάζοντες καταλλήλως τα οικτρά δυστυχώς, αποσπάσματα της κωμωδίας, δυνάμεθα να συναγάγωμεν το συμπέρασμα ότι, έκτοτε ήδη ησκείτο τακτικώς η πόρθμευσις μεταξύ Ληξουρίου και Αργοστολίου. Εις θέσιν Κυφάρισσα, η οποία σχεδόν μετ΄ ασφαλείας δύναται να ταυτισθή προς τα σημερινά Φάρσα, ο Λήξουρος φαίνεται ότι είχεν εγκαταστήσει τους υιούς του. Ούτοι ήσκουν το επάγγελμα του πατρός των και επεδίδοντο μαζί του εις παντός είδους υπόπτους θαλασσίας επιχειρήσεις. Ο Λήξουρος κατηγορείται ότι, αντί να πορθμεύη τους ανθρώπους κατ΄ ευθείαν, ελοξοδρόμει και έπιανε προηγουμένως όπου ήθελε και εις αυτά ακόμη τα Φάρσα. Συνεκρότει θορυβώδεις καυγάδες προς τους υιούς του και προς τους πελάτας του και γενικώς η πολιτεία του πατιστάνεται μεστή θορύβου, ύβρεως και ακοσμίας. Παρ΄ όλα ταύτα εξαίρεται η φιλοσκώμμων διάθεσις και το εύθυμον πνεύμα, με το οποίον εζητούσεν ενίοτε να καλύψη όλην αυτήν την αθλιότητα και την καταδυνάστευσιν την οποίαν ασκούσε επί των ατυχών συμπολιτών του. Δυο-τρεις από τους τελευταίους στίχους της κωμωδίας φαίνεται ότι αναφέρονται εις κατάραν του Ερμού Κλοπαίου εναντίον του Ληξούρου. Επειδή μας διασώθει και μια αρχαία επιγραφή εις "Ερμάν Κυφαρισσίταν" δυνάμεθα συνδυάζοντες τας μαρτυρίας, να συναγάγωμεν το συμπέρασμα ότι, εις τα Φάρσα είχεν ο Ερμής Βωμόν, όπου ο Λήξουρος και η δυναστεία του εκόμιζον ως θυσίαν μέρος των κλοπιμαίων. Φαίνεται λοιπόν, ότι ούτος εγέλασε και τον προστάτην του και δεν του απέδωκεν ό,τι του έταξεν, ο δε Ερμής τον καταράται να είναι και εις το μέλλον οι απόγονοί του πανούργοι και πονηροί πορθμείς, να τρώγωνται μεταξύ των, ώστε να παιδεύωνται και να παιδεύουν αμοιβαίως τους συνανθρώπους των.
Ως προς το "Ληξούρου κάλλος" το οποίον ανωτέρω αναφέρομεν, αρκεί μιά ματιά εις την ευρεθείσαν κεφαλήν δια να πεισθώμεν ότι ο κωμικός έχει δίκαιον. Η σκολίωσις της ρινός, το στραβόν στόμα, τα φρύδια a la Mefistofele και τα κακοήθη αυτιά της μορφής αυτής, μας πείθουν ότι έχομεν ενώπιόν μας έναν βρακάρην της κακιάς ώρας. Το γεγονός ότι μετά τον θάνατόν του τον επήγαν οι συμπατριώται του εις τον Σκαβδολίτην και τον έθαψαν βαθιά, ανάμεσα εις τους βράχους του εντευκτηρίου αυτού των διαβόλων, αποδεικνύει ότι ζων τους είχε τυραννήσει, όπως οι Εβραίοι τον Χριστόν.
Εις την κατάραν του Ερμού δέον αναμφιβόλως να αποδοθεί και η σύμπτωσις της τραγικής ειρωνείας ότι τα φθαρτά λείψανα του μιαρού πορθμέως επέπρωτο να φέρουν πάλιν ειςτο φως αι κολασμέναι ψυχαί των φυλακών Κεφαλληνίας.
_____
Σημείωση : Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί αντιγραφή απότο βιβλίο καταγραφής ευρημάτων ανασκαφών, που βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αργοστολίου. Δεν υπάρχει καμμιά καταγραφή ή περιγραφή οστών.
Α/α 1745 Γλυφάδα Λιβαδίου, ευρέθη υπό καταδίκων των αυτόθι φυλακών εν τινι λατομείω την 15ην Ιουνίου 1937 ομού μετά του επομένου αριθμού και εφθαρμένου νομίσματος.
Αρύβαλλος εξ΄ απλού πηλού εν σχήματι γελοιγραφικώς κεφαλής δούλου στιγματίου. Ρις σκαλιά, στόμα μέγα και λοξόν, οφρύας λοξάς και ταχείας, μέτωπον στενόν, αυλακούμενον και εστιγματισμένον. Γένειον, μύσταξ και κεφαλή εξυρημένα, πλήν μικρού σκόλλυος όπισθεν του κρανίου. Επί της κορυφής της κεφαλής το στόμιον του αρυβάλλου μετά δυο οπών προς ανάρτησιν. Διατήρισης πολύ καλή. (ύψος 0,11 - από δεύτερο βιβλίο καταγραφών)
Α/α Πρόχους εξ απλού πηλού πορώδους και ακαθάρτου. Σώμα κυλινδροειδές, χείλη στρογγύλα κατά το ήμισυ ελλιπή. Ζώναι ελαφρώς εγχάρακτοι κατά το μέσον της κοιλίας και την βάσιν του ώμου. Δύο οπαί εκ βλάβης. (0,175 - από δεύτερο βιλβίο καταγραφών)
Λορνιον.       απο το αρχείο μου

Διπλή ονομασία στον... καφέ - γνώμες - Το Βήμα Online

Διπλή ονομασία στον... καφέ - γνώμες - Το Βήμα Online

Gerassimos Moshonas

4 mins · Toronto · 

Ολα Κεφαλονίτικα. 8.7.2005 Διάβαζα ενα άρθρο σε σελίδα του νησιού που πολύ όψιμα αναφέρεται στην σπατάλη του δημόσιου χρήματος ,εν όψει των καλιτεχνικών εκδηλώσεων μεσούντος του καλοκαιριού. Αιτία της κατασπατάλησης, η ύπαρξη πάμπολων πολιτιστικών φορέων ,που ενισχύονται από το κράτος για να προβάλουν, κατά την γνώμη μου,σχεδόν μηδενική τέρψη στους τουρίστες του νησιού. Μάρτυρας μου, μεγάλη ιστοσελίδα του παγκόσμιου ίστού που στην κατηγορία VIDEO ,κτυπάς Αργοστόλι και σου παρουσιάζεται σκοτεινή εικόνα μιας παρέας να τραγουδά ένα μισοσκοτωμένο από φωνές και αρμονία τραγούδι συνοδευόμενου του τέλους με λίγα παλαμάκια. Βέβαια το περιστατικό δυνατόν να ήτανε προχειρότης ,αλλά αν κρίνω από τις φετεινές παρουσιάσεις που εκτίθενται , πολύ σοβαρή δουλειά χρειάζεται να γίνει,.για να φτάσουμε στο σημείο να λέμε απεταξάμην το αμαρτωλό το παρελθόν της ρέμουλας και της πτώσης πάσης αξίας.και τραβούμε πειά μπροστά επιδεικνύοντες με περηφάνεια άξια κομμάτια μουσικής δημιουργίας παλαιών και νέων συνθετών. Από την άλλη εχεις τον κ. Κούβελη του συνασπισμού να μας πληροφορεί πως το νερό μας περνάει από αμιαντοσωλήνες που όλοι ξέρουμε τι σημαίνει αυτό. Ρωτά ο άνθρωπος τους αρμόδιους για την αντιμετώπιση του απαραδέκτου, που καθάπτεται της δημόσιας υγείας . Δεν ξέρω αν θα βρεθεί φορέας να του απαντήσει.. .Αυτά τα τραγελαφικά τρέχουνε στο νησί του Κεφάλου με τους Κεφαλονίτες της διασποράς σε λουκούλεια ρωμαικά δείπνα προστρέχοντας στο απόμακρο και ελκυστικό κάστρο της Ασου, προς τέρψιν, εις δόξαν της Πατρίδος. Αν με ρώτήσετε ζηλεύεις? Θα σας πώ/ ηθελα την όσφρηση του μυρωμένου από θρούμπα αγέρα και την ενόραση του τοπίου./.- Λορνιόν.-

Το κύκνειο άσμα του ΙSIS;

Η ηγεσία του Ισλαμικού Κράτους έχει απ' ό,τι φαίνεται εμπλακεί σε μια αυτοκαταστροφική δυναμική, καθώς η ανάληψη ευθύνης για τη σφαγή στο Παρίσι οδηγεί στο αντίθετο του προσδοκώμενου αποτελέσματος: Ενθαρρύνει όχι μόνον την περαιτέρω στρατιωτική εμπλοκή της Δύσης στο Ιράκ και στη Συρία, αλλά καθιστά απόλυτη προτεραιότητα τη συντριπτική ήττα των τζιχαντιστών. Εδώ και έναν χρόνο, από τότε που άρχισαν οι βομβαρδισμοί των ΗΠΑ, πρώτα στο Ιράκ και μετά στη Συρία, το υπερόπλο των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους δεν ήταν άλλο από την έλλειψη ομοφωνίας των αντιπάλων τους για την επόμενη μέρα στη Συρία, με κεντρικό ερώτημα τον ρόλο του προέδρου Ασαντ και του μπααθικού -αλαουιτικού καθεστώτος της Δαμασκού.

Το αίμα των αθώων που έβαψε τη γαλλική πρωτεύουσα διευκολύνει μια μεγαλύτερη στρατιωτική επιχειρησιακή εμπλοκή της Γαλλίας στη Συρία, αλλά ταυτόχρονα πιέζει τον Ολάντ να προσεγγίσει τον κοινό παρονομαστή πολιτικής λύσης για την επόμενη μέρα στη Δαμασκό, που φαίνεται ότι βρήκαν στη Βιέννη ΗΠΑ, Ρωσία, Σαουδική Αραβία και Ιράν. Αν στον κοινό αυτό παρονομαστή ρεαλπολιτίκ, στον οποίο προσαρμόζεται ήδη και η Τουρκία του Ερντογάν, προστεθεί και η Γαλλία, τότε το μέτωπο κατά των τζιχαντιστών είναι πολιτικά αρραγές.

Φονική έκρηξη στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της Αγκυρας λίγο πριν από τις εκλογές, συντριβή του ρωσικού αεροσκάφους πάνω από το Σινά και την περασμένη Πέμπτη φονική έκρηξη κατά σιιτικών στόχων στη Δυτική Βηρυτό και μία μέρα μετά η επίθεση στη γαλλική πρωτεύουσα: Οποια και αν είναι η εμπλοκή και η ευθύνη της ηγεσίας του Ισλαμικού Κράτους στην παραπάνω αλυσίδα της φρίκης, είναι βέβαιο ότι ολοκληρώνει τη διεθνή πολιτική απομόνωση των τζιχαντιστών.

Μια ακραία μειοψηφική ομάδα αδιάλλακτων, οι τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους, έγινε -μετά την αμερικανική εισβολή στο Ιράκ την άνοιξη του 2003 και την αντικαθεστωτική εξέγερση στη Συρία την άνοιξη του 2011- σημαία ευκαιρίας για πολλούς: Από τα στελέχη του ιρακινού στρατού και του κόμματος Μπάαθ, που δεν αποδέχονταν τον υποβιβασμό των σουνιτών από την απόλυτη κυριαρχία σε μειονότητα, μέχρι τις ΗΠΑ και άλλες δυτικές δυνάμεις, που είχαν ως προτεραιότητα να στερήσουν την Τεχεράνη από τον μοναδικό της σύμμαχο στην περιοχή, το μπααθικό - αλαουιτικό καθεστώς Ασαντ στη Δαμασκό.

Με την ανάληψη ευθύνης για φρικαλεότητες όπως η αιματηρή επίθεση στο Παρίσι οι τζιχαντιστές ολοκληρώνουν τη διεθνή πολιτική τους απομόνωση, με την πλήρη συντριβή τους στο πεδίο της μάχης να ακολουθεί.

kapopoulos@pegasus.gr

Μετά την Παρασκευή

Ακούω τους πολιτικούς και όσους έχουν πρόσβαση στα ΜΜΕ, και διαβάζω κι εμάς τους δημοσιογράφους, κι εδώ αλλά και στο εξωτερικό, να διακηρύσσουμε ότι η σφαγή του Παρισιού δεν θα πρέπει ν’ ανοίξει τον δρόμο στη μισαλλοδοξία και στον φόβο και πως η δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα θα πρέπει να μείνουν αλώβητα από το καταστροφικό πλήγμα που δέχθηκαν. Αλλά όλοι ξέρουμε πως άλλο είναι να εύχεσαι κάτι και τελείως άλλο να το δεις να πραγματοποιείται. Και δυστυχώς το ίδιο θα συμβεί και στην περίπτωση αυτή. Η ζωή δεν διαμορφώνεται με τα ευχολόγια, όσο ειλικρινή κι αν είναι. Τα γεγονότα είναι εκείνα που την καθορίζουν.

Το Παρίσι δεν είναι σήμερα αυτό που ήταν την περασμένη βδομάδα και θα χρειαστεί να περάσει καιρός για να ξαναθυμίσει και όχι για να ξαναγίνει αυτό που ήταν την Παρασκευή το απόγευμα. Αλλά τα σημάδια θα μείνουν. Oπως έμειναν στη Νέα Υόρκη μετά την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους ή στο Λονδίνο μετά το χτύπημα στο μετρό ή στη Μαδρίτη μετά τον όλεθρο στον σιδηροδρομικό σταθμό.

Κι ας μη γελιόμαστε, αυτή τη φορά τα σημάδια δεν θα χαραχθούν μόνο στο Παρίσι. Η συγκυρία είναι τέτοια που ήδη τα κάνει κι απλώνονται σ’ όλη την Ευρώπη. Αλλού εμφανέστερα κι αλλού απλώς ορατά. Κι εμείς, εδώ στην Ελλάδα, ν’ ανήκουμε στην πρώτη κατηγορία. Σ’ αυτούς που ο απόηχος των εκρήξεων και οι ριπές των πυροβόλων όπλων των δολοφόνων θ’ ανοίξουν ίσως τις βαθύτερες πληγές.

Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει σήμερα με ακρίβεια ποια θα είναι τελικά η στάση της Ευρωπαϊκής Eνωσης απέναντι στο Προσφυγικό μετά το λουτρό αίματος της περασμένης Παρασκευής. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν και ποιοι θ’ αποφασίσουν να στήσουν νέα τείχη. Και κανείς δεν είναι σε θέση να διαβλέψει αν και σε ποια βοήθεια θα μπορούμε να προσβλέπουμε για τους χιλιάδες απελπισμένους που θα βρεθούν εγκλωβισμένοι στον τόπο μας ή για εκείνους που θα συνεχίσουν ν’ αναζητούν την ελπίδα στα ελληνικά νησιά.

Ούτε και για μας τα πράγματα θα είναι όπως ήταν την περασμένη Παρασκευή το απόγευμα.

Κατανοώντας την Ευρώπη

Αλλαγές ισορροπιών λόγω κρίσης

Η Κομισιόν και το Κοινοβούλιο δεν μπορούν να διαδραματίσουν τον ρόλο τους στη διάρκεια της κρίσης. Τον πρώτο λόγο έχουν τα κράτη-μέλη στο Συμβούλιο Υπουργών. Οι ισορροπίες στην Ευρώπη έχουν αλλάξει.

Τον Οκτώβριο του 2011 ο σοσιαλδημοκράτης πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς- ένας πολιτικός που δεν μασάει τα λόγια του- είχε συγκρίνει τη σημερινή πολιτική των Ευρωπαίων ηγετών με το συνέδριο της Βιέννης, δηλαδή τον διαμοιρασμό της γηραιάς ηπείρου σε σφαίρες επιρροής από τις λίγες ευρωπαϊκές δυνάμεις της εποχής μετά από μυστικές διαπραγματεύσεις.

Την εποχή εκείνη η δημοκρατία παρέμενε άγνωστη λέξη. Σήμερα την ευρωπαϊκή νομοθεσία θεωρείται ότι συναποφασίζουν το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ως θεσμός των εθνικών κρατών μαζί με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ως εκπροσώπηση των Ευρωπαίων πολιτών. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει το δικαίωμα της νομοθετικής πρωτοβουλίας, ενώ παράλληλα ελέγχει την τήρηση των ευρωπαϊκών συνθηκών.

Αυτά προβλέπονται τουλάχιστον στη θεωρία και στη Συνθήκη της Λισαβόνας. Όμως το σύστημα δεν φαίνεται να λειτουργεί από τότε που ξέσπασε η κρίση χρέους την άνοιξη του 2010. Προσπαθώντας να διασώσουν την Ελλάδα από τη χρεοκοπία οι εκπρόσωποι των κρατών-μελών προχώρησαν σε ad hoc ενέργειες, ιδρύοντας ένα ταμείο διάσωσης με βάση το εταιρικό δίκαιο του Λουξεμβούργου, συνάπτοντας μεταξύ τους διμερείς διεθνείς συμφωνίες και παρακάμπτοντας τα ευρωπαϊκά όργανα και τις ισχύουσες νομοθετικές διαδικασίες. Ο λόγος ήταν προφανής: Ο χρόνος και οι αγορές πιέζουν, ενώ τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα αργούν να πάρουν αποφάσεις.

Δημοκρατικό έλλειμμα σε ευρωπαϊκό επίπεδο

Μάρτιν Σουλτς και Άνγκελα Μέρκελ σε Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τα εθνικά κοινοβούλια απλώς ενημερώνονται ή εγκρίνουν εκ των υστέρων τις όποιες αποφάσεις που ελήφθησαν εν μέσω νυκτός. Αποκορύφωμα της πρακτικής αυτής ήταν η υπογραφή του συμφώνου δημοσιονομικής πειθαρχίας, η οποία φέρει την υπογραφή των 25 από τα 27 κράτη-μέλη και δεν θα μπορούσε να συναφθεί εντός του υπάρχοντος ευρωπαϊκού θεσμικού πλαισίου. Ακόμα και η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, η οποία επέβαλε το σύμφωνο από κοινού με τον Γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί, παραδέχθηκε μία συνθήκη εκτός του ισχύοντος πλαισίου δεν ήταν παρά «η δεύτερη καλύτερη λύση».

Η κρίση χρέους αποδεικνύει ότι η γνωστή ρήση «όποιος πληρώνει, αποφασίζει» ισχύει και στην ευρωπαϊκή πολιτική. Από τη στιγμή που μόνο τα κράτη-μέλη έχουν την οικονομική δυνατότητα να διασώζουν άλλα κράτη μέλη, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καθίσταται το κύριο θεσμικό όργανο για την καταπολέμηση της κρίσης. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απλώς συντάσσει στατιστικές και εκθέσεις, διαμαρτυρόταν πρόσφατα ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συμμετείχε μόνο στη νομοθεσία για την ενίσχυση του συμφώνου σταθερότητας στα πλαίσια του αποκαλούμενου six pack, ενώ οι βασικές αποφάσεις είχαν ληφθεί χωρίς τη συμμετοχή των ευρωβουλευτών.

Ωστόσο η δημοκρατία δεν θα απέφερε απαραιτήτως και καλύτερη πολιτική για την Ευρώπη, υποστηρίζει ο Χέρφριντ Μύνκλερ, καθηγητής πολιτικών επιστημών στο πανεπιστήμιο του Βερολίνου, μιλώντας στο περιοδικό «Der Spiegel». Περισσότερη δημοκρατία δεν σημαίνει ότι οι αποφάσεις θα λαμβάνονταν από καλύτερες ευρωπαϊκές ελίτ, υποστηρίζει ο καθηγητής: «Όποιος ζητεί στη σημερινή συγκυρία τον εκδημοκρατισμό της Ευρώπης, παίζει ένα επικίνδυνο παιχνίδι που θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμα και στη διάλυση της Ευρώπης. Προφανώς αυτό δεν έχει γίνει συνείδηση σε όσους θεωρούν τον εκδημοκρατισμό αυτοματοποιημένη αντίδραση στη σημερινή κρίση. Όμως η δημοκρατία έχει ορισμένες προϋποθέσεις, οι οποίες δεν συντρέχουν στη σημερινή Ευρώπη».

Η Ευρώπη δεν απευθύνεται σε έναν λαό ως ενιαία οντότητα, ενώ πάσχει από πολιτικό κατακερματισμό και εθνικές ποσοστώσεις, υποστηρίζει ο καθηγητής Μύνκλερ. Η δυσπιστία απέναντι στην Ευρώπη είναι βαθιά ριζωμένη, όπως αποδεικνύουν τα χαμηλά ποσοστά συμμετοχής στις ευρωεκλογες. «Παρά τα λάθη και τους άκομψους χειρισμούς, οι ελίτ είναι εκείνες που εξακολουθούν να διατηρούν τη συνοχή της Ευρώπης. Μήπως λοιπόν πρέπει να μας προβληματίσει περισσότερο η αποτελεσματικότητα των ελίτ και όχι τόσο ο εκδημοκρατισμός της Ευρώπης;» διερωτάται ο καθηγητής Μύνκλερ στο «Der Spiegel».

Η Μέρκελ ηγείται, γιατί πληρώνει

Η Α. Μέρκελ λέει ότι δεν έχει επιδιώξει τον ηγετικό της ρόλο

Η Γερμανία από κοινού με τη Γαλλία αποτελούν παραδοσιακά την ατμομηχανή της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Η κρίση καταδεικνύει όμως ότι η Γερμανία, ως οικονομικά ισχυρότερη χώρα της Ε.Ε. χαράσσει το πλαίσιο της πολιτικής για τη διάσωση του ευρώ, ενώ η Γαλλία ακολουθεί. Η ίδια η Άνγκελα Μέρκελ λέει ότι δεν έχει επιδιώξει τον ηγετικό της ρόλο, ωστόσο τα μικρότερα κράτη-μέλη γκρινιάζουν, υποστηρίζοντας ότι η υπερμεγέθης Γερμανία επιβάλλει με ταχείς ρυθμούς τη δική της συνταγή για την Ευρώπη.

Μιλώντας στην ετήσια Διεθνή Διάσκεψη για την Ασφάλεια του Μονάχου τον Φεβρουάριο του 2012, ο υπουργός Άμυνας Τόμας ντε Μεζιέρ προειδοποίησε πάντως ότι καλό είναι να μην προβάλλει κανείς υπερβολικές απαιτήσεις ως προς τις δυνατότητες της Γερμανίας: «Πολλοί μιλούν για ‛ηγεσία’ και εννοούν απλώς ‛λεφτά’, ανέφερε ο ντε Μεζιέρ, επισημαίνοντας ότι μία τέτοια εξίσωση δύσκολα μπορεί να εξηγηθεί στους Γερμανούς φορολογούμενους. Αλλά όσο η κρίση χρέους κυριαρχεί, οι εθνικές κυβερνήσεις και κυρίως η γερμανική θα παραμένουν το κέντρο ισχύος της Ευρώπης. «Η Γερμανία έχει ηγετική θέση ηγεμών εκ των πραγμάτων, αλλά χωρίς τη θέλησή της» σχολιάζει επ΄ αυτού ο Βρετανός ιστορικός Τίμοθι Γκάρτον Ας.

Η κεντρική τράπεζα ως κέντρο εξουσίας

Η ΕΚΤ είναι υπεύθυνη για τη σταθερότητα της τιμής του χρήματος

Ακόμη πιο σημαντικός εν μέσω κρίσης είναι ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) στη Φραγκφούρτη. Θεωρητικώς η ΕΚΤ είναι υπεύθυνη για τη σταθερότητα της τιμής του χρήματος στα 17 κράτη-μέλη που συμμετέχουν στο ενιαίο νόμισμα. Σήμερα πάντως είναι ο μοναδικός υπερεθνικός θεσμός της Ε.Ε. που έχει τη δυνατότητα να επηρεάζει τις αγορές άμεσα και με διαρκή αποτελέσματα- και αυτό μακριά από- εμφανή τουλάχιστον- πολιτική επιρροή και χωρίς οιαδήποτε μορφή κοινοβουλευτικού ελέγχου.

Η ΕΚΤ πλημμυρίζει την αγορά με φτηνά δάνεια, αυξάνει την προσφορά χρήματος και αγοράζει ομόλογα των υπερχρεωμένων κρατών-μελών. Οι παρεμβάσεις αυτές σπάνε ένα ταμπού με τρόπο που, σε συνθήκες ομαλότητας, θα προκαλούσε έντονες αντιδράσεις. Σε συνθήκες κρίσης ωστόσο η κριτική προς την ΕΚΤ παραμένει σε χαμηλούς τόνους, αν εξαιρέσουμε κάποιους Γερμανούς «φύλακες της σταθερότητας» και πάντως δεν λαμβάνεται σοβαρά υπόψη από τον νέο επικεφαλής της τράπεζας Μάριο Ντράγκι. Ο Ντράγκι γνωρίζει ότι βραχυπρόθεσμα μόνο η ΕΚΤ είναι σε θέση να απαλύνει τις αρνητικές επιπτώσεις της κρίσης και να εγγυηθεί τη βιωσιμότητα του τραπεζικού συστήματος.

Πολλές δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι Ευρωπαίοι πολίτες δεν έχουν υψηλές προσδοκίες για τα μέτρα διάσωσης που λαμβάνει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο σε διαδοχικές συνόδους κορυφής. Μόνο ο ένας στους τέσσερις Βρετανούς, Γάλλους ή Γερμανούς θεωρεί ότι οι σχετικές προσπάθειες θα έχουν αίσιο τέλος. Πάντως οι περισσότεροι από τους ερωτηθέντες πιστεύουν ότι το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα θα εξακολουθεί να υφίσταται και σε δέκα χρόνια από σήμερα.

Πολιτική

«Και η Γερμανία κινδυνεύει»

Για τις τρομοκρατικές επιθέσεις στη Γαλλία, το προφίλ των δραστών αλλά και πιθανούς μελλοντικούς στόχους του Ισλαμικού Κράτους, μίλησε στη Γερμανική Ραδιοφωνία ο ειδικός σε θέματα τρομοκρατίας Γκίντο Στάινμπεργκ.

Ο ειδικός από το Ίδρυμα Επιστήμη και Πολιτική εκτίμησε καταρχήν ότι οι δράστες προέρχονται από την Γαλλία:

«Ναι! Είμαι βέβαιος ότι οι δράστες προέρχονται από την Γαλλία. Το ερώτημα είναι - και ανεξάρτητα από το εάν οι επιθέσεις έχουν την υπογραφή του IS ή όχι - εάν οι δράστες ήταν στη Συρία και το Ιράκ και εάν εκπαιδεύτηκαν εκεί. Πιστεύω ότι ένα μέρος τους είναι γάλλοι πολίτες που προέρχονται από τις βορειοαφρικανικές χώρες και οι οποίοι εκπαιδεύτηκαν σε Ιράκ και Συρία. Το ότι ορισμένοι ανατινάχθηκαν στον αέρα επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές. Στη Γαλλία δεν μπορεί να μάθει κανείς πώς κατασκευάζονται αυτά τα γιλέκα με εκρηκτικά. Χρειάζεσαι τουλάχιστον ένα άτομο που να ήταν σε μια από τις μεγάλες τρομοκρατικές οργανώσεις στη Μέση Ανατολή, πιθανότατα στο IS. Οι δράστες όμως είναι σίγουρα Γάλλοι. Ίσως να βρίσκεται και κανένας Βέλγος ανάμεσά τους».

Στόχος και η Γερμανία

O ειδικός σε θέματα τρομοκρατίας Γκίντο Στάινμπεργκ

Στο ερώτημα εάν και κινδυνεύει και η Γερμανία, ο ειδικός είναι κατηγορηματικός:

«Και η Γερμανία κινδυνεύει. Έχει βέβαια άλλη βαρύτητα διότι η Γαλλία είναι πολύ πιο σημαντικός στόχος για το Ισλαμικό Κράτος, πόσο μάλλον που το Παρίσι έχει εντείνει τις τελευταίες εβδομάδες τη δράση του κατά της οργάνωσης, έχοντας συμμετάσχει πρόσφατα και σε αεροπορικές επιθέσεις στη Συρία. Βέβαια και η Γερμανία ανήκει σε αυτή τη συμμαχία κατά του Ισλαμικού Κράτους. Είμαστε λοιπόν στόχος. Και η Γερμανία έχει πολλούς τζιχαντιστές σε Συρία και Ιράκ. Και η Γερμανία έχει πολλούς από αυτούς που επιστρέφουν. Η κατάσταση είναι ενδεχομένως λίγο διαφορετική επειδή η Γαλλία έχει τον μεγαλύτερο και επιθετικότερο χώρο τζιχαντιστών. Από την άλλη όμως θα πρέπει να πει κανείς επίσης ότι οι Γάλλοι διαθέτουν πολύ μεγαλύτερες, επιθετικότερες και αποτελεσματικότερες μυστικές υπηρεσίες και γενικότερα αρχές ασφαλείας. Εκτιμώ λοιπόν ότι και η Γερμανία κινδυνεύει».

Οι τρομοκράτες θέλουν να προκαλέσουν αντιδράσεις

Οι επιθέσεις συγκλόνισαν τη Γερμανία

Ο Γκίντο Στάινμπεργκ από το Ίδρυμα Επιστήμη και Πολιτική εκτιμά ότι στόχος των τρομοκρατών είναι να προκαλέσουν οργισμένες αντιδράσεις, κάτι που φέρνει σε δύσκολη θέση τον γάλλο πρόεδρο Ολάντ:

«Το Ισλαμικό Κράτος, η Αλ Κάιντα και άλλοι τζιχαντιστές ισχυρίζονται ότι βρίσκεται σε εξέλιξη ένας πόλεμος της Δύσης κατά του Ισλάμ και με τις επιθέσεις τους προσπαθούν να μας προκαλέσουν ώστε να κινηθούμε κατά των μουσουλμάνων. Ο κίνδυνος να λάβει η Γαλλία πολύ πιο δραστικά μέτρα από ότι στο παρελθόν είναι αυξημένος. Στο εσωτερικό ο πρόεδρος Ολάντ βρίσκεται σε αδύναμη θέση. Δέχεται πιέσεις από τους ακροδεξιούς του Εθνικού Μετώπου και για τον ίδιο θα είναι σε αυτή τη φάση εξαιρετικά δύσκολο να λάβει στοχευμένα μέτρα κατά του IS, χωρίς να δώσει στους μουσουλμάνους, κυρίως τους Βορειοαφρικανούς στη χώρα, την εντύπωση ότι στρέφεται εναντίον τους».

Κώστας Συμεωνίδης (DLF)

Γ. Πανούσης: Σκληρή απάντηση στη κυβέρνηση

«Είχα προειδοποιήσει τον Πρωθυπουργό. Η΄ θα απαλλαγεί από τον στενό κύκλο των ''Αριστερών του τίποτα....'' ή θα χαθεί μαζί τους»

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  πριν 34'

emailεκτύπωση  

Σκληρή απάντηση δίνει ο πρώην υπουργός Προστασίας του Πολίτης Γιάννης Πανούσης στην κίνηση της κυβέρνησης να καταθέσει μηνυτήρια αναφορά για ενδεχόμενη παραβίαση απορρήτου από τη δημοσιοποίηση απόρρητων εγγράφων που αφορούν συνομιλίες πολιτικών στελεχών με ποινικούς ή πρόσωπα καταδικασμένα για υποθέσεις τρομοκρατίας.

Η απάντηση του Γ. Πανούση προς την κυβέρνηση έχει ως εξής:

«Αυτά δεν συμβαίνουν και δεν γίνονται ανεκτά στις πολιτισμένες ευρωπαϊκές χώρες και δημοκρατίες. Να εισηγείται η Κυβέρνηση να απευθυνθώ στον Εισαγγελέα, να πηγαίνεις στον Εισαγγελέα και να καταθέτεις έγγραφα (και όχι απόψεις) και να σε κατηγορούν «γιατί πήγες τώρα» και μετά να σε μηνύουν γιατί άσκησες συνταγματικό δικαίωμα.

Δεν απομένει σ’αυτή τη νέα ολοκληρωτικού τύπου αντίληψη και πρακτική να με συλλάβουν γιατί είμαι αντικαθεστωτικός (τί μου θυμίζει;τί μου θυμίζει;), φαντάζομαι με τις ευλογίες των Υπουργών Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης που κόπτονται για τα δικαιώματα (μόνον των δικών τους;).

Αντί να προβληματίζονται με τα συνεχή διαγγέλματα μίσους των Πυρήνων της Φωτιάς (τρία σε λίγες μέρες) που στρέφονται μόνον εναντίον μου και όχι κατά των ασκούντων σήμερα την κατασταλτική κυβερνητική πολιτική, ασχολούνται με την προσωπικότητά μου.

Να ψάξουν σε όσο βάθος θέλουν τη ζωή μου. Όσο για τη ζωή ορισμένων από αυτούς ξέρω πολύ καλά τα σκοτεινά σημεία της διαδρομής τους (και όχι μόνον ιδεολογικά).

Είχα προειδοποιήσει τον Πρωθυπουργό. Ή θ’απαλλαγεί από τον στενό κύκλο των «Αριστερών του τίποτα....» ή θα χαθεί μαζί τους.

Μέχρι να πάρει την τελική του απόφαση ας ελέγξει τουλάχιστον τον τρόπο που κάθε μέρα διολισθαίνουν ορισμένοι κύκλοι σε εξω-θεσμικές υπόγειες δράσεις.

ΥΓ1 Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ τις «τρακατρούκες» των -κατά Λένιν- “χρήσιμων ηλιθίων”

ΥΓ2 Δεν αισθάνομαι μόνος σ’αυτόν τον αγώνα όπου φαίνεται να’χω απέναντι μου το Κράτος (και το Παρακράτος;)
Καθηγητής
Γιάννης Πανούσης»