ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ Α.Ε. Εθν.Μακαρίου & Φαληρέως 2
ΑΠΟΨΕΙΣ
ΑΠΟΘΗΚΕΥΜΕΝΑ ΑΡΘΡΑ
- Δεν έχετε κανένα αποθηκευμένο άρθρο
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣΤο πρόβλημα και η ευκαιρία
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Αναβαθμίζονται η σημασία και ο ρόλος της λεωφόρου Συγγρού μετά το άνοιγμα του Κέντρου Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος, που ήδη συγκεντρώνει σε καθημερινή βάση χιλιάδες πολίτες οι οποίοι καταφθάνουν από κάθε περιοχή της Αττικής για να θαυμάσουν το νέο απόκτημα της πόλης τους.
Το πώς προσεγγίζουν τον νέο προορισμό της Αθήνας είναι ακόμη άγνωστο, καθώς δεν υπάρχουν, προς το παρόν, τεκμηριωμένα στοιχεία. Αλλά η ύπαρξη μεγάλου χώρου υπόγειας στάθμευσης χωρητικότητας 1.000 θέσεων, που λειτουργεί για την ώρα χωρίς χρέωση (αυτό πρόκειται να αλλάξει τους επόμενους μήνες), διευκολύνει τους οδηγούς και καλύπτει την έλλειψη σταθμού μετρό στην περιοχή. Οσοι θεωρούν πολυτέλεια την κατασκευή σταθμού στο ΚΠΙΣΝ αντιτείνουν ότι σε μικρή απόσταση βρίσκεται στάση μέσου σταθερής τροχιάς, εννοώντας το τραμ. Πρόκειται, ασφαλώς, για χιούμορ, καθώς ο χρόνος ανάμεσα στις δύο προσφερόμενες επιλογές δεν προσφέρεται για συγκρίσεις.
Το αποτέλεσμα είναι εμφανές τις ημέρες αιχμής, όταν τα αυτοκίνητα κατά την έξοδό τους από το άνετο πάρκινγκ συνωστίζονται στα στενάκια στις Τζιτζιφιές προκαλώντας κυκλοφοριακό κομφούζιο.
Αν υποθέσουμε, λοιπόν, πως το παλαιότερο αίτημα του Ιδρύματος Νιάρχος για κατασκευή σταθμού μετρό μετατίθεται για άλλες, καλύτερες εποχές, αυτό δεν σημαίνει ότι η πολιτεία δεν πρέπει να επεξεργαστεί άλλες λύσεις που θα διευκολύνουν την πρόσβαση στο ΚΠΙΣΝ.
Σε αυτό το σημείο επανέρχεται στην επικαιρότητα το αίτημα για την αναβάθμιση της λεωφόρου Συγγρού. Τα τελευταία χρόνια η Συγγρού δεν είναι αυτό που ήταν το 2000 ή το 2005. Η ανακατασκευή του Φιξ σε Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, η πληθωρική παρουσία της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση και τώρα η παράδοση του ΚΠΙΣΝ στους πολίτες προσδίδουν ένα εντελώς διαφορετικό τοπίο που διευκολύνει πιο τολμηρές αποφάσεις. Το γεγονός ότι κατά μήκος της λεωφόρου «διασταυρώνονται» δύο κοινωφελή ιδρύματα με ισχυρή παρουσία στην Ελλάδα του 2016 καλλιεργεί μια ιδιαίτερα ευνοϊκή συνθήκη που μπορεί να μας οδηγήσει σε επαναξιολόγηση του τρόπου που βλέπουμε και (κυρίως) του τρόπου που «ζούμε» τη λεωφόρο Συγγρού. Υπάρχει ήδη η παρακαταθήκη μιας αρκετά πρόσφατης πρωτοβουλίας του Ιδρύματος Ωνάση, που επεξεργαζόταν δημιουργικές ιδέες πάνω στη μετατροπή της Συγγρού από άξονα ταχείας κυκλοφορίας σε δρόμο με πιο ήπια χαρακτηριστικά και με έμφαση στην ενίσχυση της διαμπερούς προσπέλασης. Σε αυτό το πλαίσιο, θα μπορούσαμε να σκεφτούμε την κατασκευή μιας υποστηρικτικής γραμμής τραμ που θα ξεκινούσε από το Φιξ και θα «κατέβαινε» τη Συγγρού συνδέοντας άμεσα το κέντρο της πόλης με το παραλιακό μέτωπο και το Κέντρο Πολιτισμού. Ιδέες υπάρχουν. Λείπουν οι πόροι, αλλά ίσως ακόμη περισσότερο φαίνεται ότι λείπουν ευσυνείδητοι δημόσιοι λειτουργοί σε επιτελικές θέσεις που, ακόμη και σε μια όχι τόσο οραματική εποχή, βλέπουν μπροστά τους ευκαιρίες και όχι μόνο γραφειοκρατικές διευθετήσεις.
Το πώς προσεγγίζουν τον νέο προορισμό της Αθήνας είναι ακόμη άγνωστο, καθώς δεν υπάρχουν, προς το παρόν, τεκμηριωμένα στοιχεία. Αλλά η ύπαρξη μεγάλου χώρου υπόγειας στάθμευσης χωρητικότητας 1.000 θέσεων, που λειτουργεί για την ώρα χωρίς χρέωση (αυτό πρόκειται να αλλάξει τους επόμενους μήνες), διευκολύνει τους οδηγούς και καλύπτει την έλλειψη σταθμού μετρό στην περιοχή. Οσοι θεωρούν πολυτέλεια την κατασκευή σταθμού στο ΚΠΙΣΝ αντιτείνουν ότι σε μικρή απόσταση βρίσκεται στάση μέσου σταθερής τροχιάς, εννοώντας το τραμ. Πρόκειται, ασφαλώς, για χιούμορ, καθώς ο χρόνος ανάμεσα στις δύο προσφερόμενες επιλογές δεν προσφέρεται για συγκρίσεις.
Το αποτέλεσμα είναι εμφανές τις ημέρες αιχμής, όταν τα αυτοκίνητα κατά την έξοδό τους από το άνετο πάρκινγκ συνωστίζονται στα στενάκια στις Τζιτζιφιές προκαλώντας κυκλοφοριακό κομφούζιο.
Αν υποθέσουμε, λοιπόν, πως το παλαιότερο αίτημα του Ιδρύματος Νιάρχος για κατασκευή σταθμού μετρό μετατίθεται για άλλες, καλύτερες εποχές, αυτό δεν σημαίνει ότι η πολιτεία δεν πρέπει να επεξεργαστεί άλλες λύσεις που θα διευκολύνουν την πρόσβαση στο ΚΠΙΣΝ.
Σε αυτό το σημείο επανέρχεται στην επικαιρότητα το αίτημα για την αναβάθμιση της λεωφόρου Συγγρού. Τα τελευταία χρόνια η Συγγρού δεν είναι αυτό που ήταν το 2000 ή το 2005. Η ανακατασκευή του Φιξ σε Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, η πληθωρική παρουσία της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση και τώρα η παράδοση του ΚΠΙΣΝ στους πολίτες προσδίδουν ένα εντελώς διαφορετικό τοπίο που διευκολύνει πιο τολμηρές αποφάσεις. Το γεγονός ότι κατά μήκος της λεωφόρου «διασταυρώνονται» δύο κοινωφελή ιδρύματα με ισχυρή παρουσία στην Ελλάδα του 2016 καλλιεργεί μια ιδιαίτερα ευνοϊκή συνθήκη που μπορεί να μας οδηγήσει σε επαναξιολόγηση του τρόπου που βλέπουμε και (κυρίως) του τρόπου που «ζούμε» τη λεωφόρο Συγγρού. Υπάρχει ήδη η παρακαταθήκη μιας αρκετά πρόσφατης πρωτοβουλίας του Ιδρύματος Ωνάση, που επεξεργαζόταν δημιουργικές ιδέες πάνω στη μετατροπή της Συγγρού από άξονα ταχείας κυκλοφορίας σε δρόμο με πιο ήπια χαρακτηριστικά και με έμφαση στην ενίσχυση της διαμπερούς προσπέλασης. Σε αυτό το πλαίσιο, θα μπορούσαμε να σκεφτούμε την κατασκευή μιας υποστηρικτικής γραμμής τραμ που θα ξεκινούσε από το Φιξ και θα «κατέβαινε» τη Συγγρού συνδέοντας άμεσα το κέντρο της πόλης με το παραλιακό μέτωπο και το Κέντρο Πολιτισμού. Ιδέες υπάρχουν. Λείπουν οι πόροι, αλλά ίσως ακόμη περισσότερο φαίνεται ότι λείπουν ευσυνείδητοι δημόσιοι λειτουργοί σε επιτελικές θέσεις που, ακόμη και σε μια όχι τόσο οραματική εποχή, βλέπουν μπροστά τους ευκαιρίες και όχι μόνο γραφειοκρατικές διευθετήσεις.
No comments:
Post a Comment