Sunday, October 30, 2016

New earthquakes hit battered central Italy

A powerful tremor brought down numerous buildings across Italy only days after a series of quakes in the same area. The people are "starting to despair," according to officials.

http://www.dw.com

Italien Erdbeben (picture-alliance/dpa/A. Orsini)

The Sunday quake struck the mountanous region of Umbria with a magnitude of 6.6, making it the most powerful seizmic event in Italy in over three-and-a-half decades.
It was followed by a 4.6 aftershock several hours later. Despite widespread devastation, no deaths were immediately reported.
"Dozens of people were lightly injured, except one person who is reported to be in more serious condition," Italy's Civil Protection chief Fabrizio Curcio said at a press conference.
Geologists say the latest tremor originated some 130 kilometers (82 miles) northeast of Rome. The same area was hit by a series of less powerful quakes on Wednesday, allegedly linked to the deadly seismic event that killed around 300 in August.
The latest quake knocked down the ancient St. Benedict cathedral in the town of Norcia, only 6 kilometers (less than 4 miles) from the epicenter.
"It was like a bomb went off," the town's deputy mayor, Pierluigi Altavilla told Rai News 24. "We are starting to despair. There are too many quakes now, we can't bear it anymore."
Many residents of the troubled region were sleeping in their cars or shelters after the series of tremors earlier this week.
"Everything collapsed. I can see columns of smoke, it's a disaster, a disaster," said Marco Rinaldi, the mayor of the village of Ussita, which also suffered severe destruction on Wednesday.
"I was sleeping in my car, I saw hell break out," he was quoted by the ANSA news agency as saying.
Rome metro off-limits
The vibrations forced people out of their beds in Rome, where the city's subway system was closed and experts were checking historic buildings for damage. Also, the quake brought down a damaged church tower in Amatrice, the tourist town that bore the brunt of destruction in August. Numerous other buildings were also destroyed, according to Italian officials.
At 6.6 degrees of moment magnitude scale, the Sunday quake released more energy than the deadly quake two months ago that reached magnitude of 6.1 and buried hundreds in rubble. The previous earthquakes, however, prompted the authorities to move the population out of vulnerable buildings.
The Sunday event was Italy's strongest earthquake since a 6.9 tremor claimed around 3,000 lives in 1980.

Thursday, October 27, 2016

tovima.gr - Σκουρλέτειον άγος

tovima.gr - Σκουρλέτειον άγος: Η κυβέρνηση Τσίπρα συνεχίζει να δουλεύει τον κόσμο

το τέλος μιας ολιγαρχίας


Το τέλος μιας ολιγαρχίας

Share6
εκτύπωση  

Ήταν από τα αναμενόμενα: Μια κυβέρνηση που ξεπήδηξε από το 4%, στο ανεμογκάστριτου 35,46%, παρασύροντας στη ρουλέτα του δημοκοπικού τζόγου έναν εξουθενωμένο δημοσιονομικά λαό στις περιπέτειες και στους τυχοδιωκτισμούς του τύπου: «Σκίζω, ακυρώνω, καταργώ μονομερώς τα μνημόνια των δανειακών υποχρεώσεων». «Δεν πληρώνω». «Ξεμπερδεύω με το παρελθόν της 40ετίας», «καταργώ τη διδασκαλία 100ετιών της ελληνικής Ιστορίας» και ων ουκ έστι αριθμός προκλήσεων, ασχημιών, ασέβειας αλλά και αλητείας. Ήταν λοιπόν επόμενο, όταν η ίδια αυτή κυβέρνηση αποφάσισε να συντρίψει την ισχυρότερη ασφαλιστική δικλείδα του πολιτεύματος, δηλαδή το Συμβούλιο της Επικρατείας, (ΣτΕ), να υπογράψει τη ληξιαρχική πράξη του τέλους της ολιγαρχικής της εκτροπής!

Επειδή προσωπικά είχα την τύχη και την τιμή να φοιτήσω (και να αποφοιτήσω) από το ιερό τέμενος της Δημοκρατίας, τη Νομική Σχολή του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, με διδάσκοντες τον Γ. Α. Μαγκάκη, τον Φαίδωνα Βεγλερή, τον Χρήστο Σγουρίτσα, τον Νικ. Χωραφά, τον Ξενοφώντα Ζολώτα, τον Δημοσθένη Στεφανίδη, τον Ηλία Κρίσπη ή τον ΑλέξανδοΤσιριντάνη κ.α. Επειδή λοιπόν όσοι μαζί με τον γράφοντα, εκατοντάδες, χιλιάδες Ελλήνων, ζούσαμε το εφιαλτικό φάσμα μιας ολιγαρχικής κομπανίας με ψευδοαριστερό, δημοκρατικοφανές αλλά στην ουσία μεφιστοτελικόαπατηλό προσωπείο, γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο αναμέναμε, άλλοτε αγωνιστικά και άλλοτε με εναγώνια στωικότητα το επερχόμενο τέλος της πιο απατηλής, θλιβερής ψευδο-αριστερο-ακροδεξιάς παρένθεσης.
Ο κ. Αλ. Τσίπρας δεν ετόλμησε να μιλήσει αυτοπροσώπως στον ελληνικό λαό, αμέσως μετά την ανακοίνωση της ιστορικής δικαστικής απόφασης στις 23.10’ της 26.10.16 που εκύρηξε αντισυνταγματικό το defacto«νομοθετικό» ανοσιούργημα του υπερυπουργού προπαγάνδας, με το απειλητικό γυάλινο ύφος, ο οποίος καταργούσε manumilitari(δικτατορικά) το συνταγματικώς θεσμοθετημένο ανεξάρτητο Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο (ΕΣΡ), για να εγκαταστήσει ένα τουρκικού ή βενεζουαλινού ή βορεοκορεατικού τύπου σύστημα ολοκληρωτικού μονοκομματικού τύπου ενημέρωσης…
Ο θρυλικός αρχικαταληψίας των γυμνασίων και λυκείων, που επαγγελλόταν την κατάργηση του διδακτικού ρόλου των καθηγητών του, για να κατακτήσει τις φωτογραφικές «ισοτιμίες», άλλοτε με τον Πούτιν και την Μέρκελ και άλλοτε με τον θλιβερό πάτρονά του, Φρανσουά Ολάντ κ.α., ο κ. Τσίπρας λοιπόν ανέθεσε στην κυβερνητική του εκπρόσωπο, με αλχημικά φραστικά τεχνάσματα, τον καταρρακωμένο αυταρχικό του τουπέ. Μια υπεροψία που τελικά τον οδηγεί ολοταχώς στην τραγική αυτοαπομόνωση…
Πελιδνή, παρά το έντονο μακιγιάζ, με ύφος που θύμιζε μάλλον κατηγορούμενη που ακούει την απαγγελία της εσχάτης των ποινών, η άλλοτε κυρίαρχη του λαϊκορεμπέτικου πάλκου κυρία Γεροβασίλη υποδέχθηκε την ετυμηγορία των Συμβούλων της Επικρατείας. Με έμμεσες απειλές κατά του ρόλου της Ελληνικής Δικαιοσύνης. Η άλλως πως «το γουδί – το γουδοχέρι», δηλαδή το ολιγαρχικό χούι. Η αθεράπευτη υπεροψία της για πρώτη (και τελευταία φορά) ψευδοαριστερής κυβέρνησης, η οποία σύμφωνα με το κομματικό ιερατείο της Κουμουνδούρου, δεν δέχεται μύγα στο ολιγαρχικό της σπαθί…
Λυπούμαι για τις προβλέψεις όχι μόνο του γράφοντος, αλλά και κάθε νοήμονος στοιχειωδώς καταρτισμένου και πολιτικοποιημένου Έλληνα: Δεν πάει άλλο κυρίες και κύριοι της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και του κυβερνώντος – υπό τηνστιβαράν σκιάν του κύριου Καρανίκα – επιτελείου. Τελεία και παύλα στους λεονταρισμούς του τύπου «οι κυβερνήσεις δεν πέφτουν από δικαστικές αποφάσεις», «οι δικαστικές αποφάσεις είναι υποχρεωτικές αλλά όχι κατ’ ανάγκη και σεβαστές», « η απόφαση του ΣτΕ σημαίνει επιστροφή στο καθεστώς της 27χρονης ανομίας» κ.α, κ.α…
Ας τελειώνουμε με τους κροκοδείλιους θρήνους και κοπετούς για τη δόση των 80 εκατομμυρίων ευρώ που έδωσαν για την παράνομη αδειοδότησή τους οι 4 νέοι καναλάρχες. Αυτά τα χρήματα – λένε οι κυβερνώντες – προορίζονταν για ευαγείς σκοπούς. Και η απόδοσή τους σε εκείνους που παρανόμως τα κατέβαλαν εξυπακούει δικαστική διεκδίκηση. Τι σημαίνει αυτό. Μήπως έχουν διατεθεί αλλού; Τι γίνεται αλήθεια με τις 27.000 προσλήψεις αργομίσθων «ημετέρων» δια τους λίγους αυτούς μήνες της κυβερνητικής θητείας; Από πού πληρώνονται αυτοί…οι μισθοί; Δηλαδή, εφόσον αυτά τα χρήματα δεν έχουν διατεθεί για φιλανθρωπικούς σκοπούς πρέπει, να επιστραφούν πάραυτα στους δικαιούχους. Διαφορετικά…
Υ.Γ. Υπέροχο το άρθρο του Ηλία Κανέλλη στα «Νέα» (26.10.2016), με τον τίτλο «Αντί-κομμουνισμός». Σε περίπου διακόσιες λέξεις ο εκλεκτός συνάδελφος σκιαγραφεί τη μαρτυρική πορεία από τις θυσίες και τους αγώνες της κομμουνιστικής αριστεράς σε κάποιες σημερινές, γνωστές πλέον μορφές εντόπιας πολιτικής απάτης. Θα προσέθετα στις εύστοχες παρατηρήσεις του, ότι τα καθοδηγητικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ, υπό το μη πειστικό πρόσχημα των «ηθικών πλεονεκτημάτων» της δικής τους «Αριστεράς» προσπαθούν να εντάξουν την πολιτική τους πρακτική στις παρακαταθήκες του Ενρίκο Μπερλίνγουερ, του Αντόνιο Γκράμσι, του Παλμίρο Τολιάτι, του Ζωρζ Μαρσαί, του ΜορίςΤορές κ.α. Εδώ μάλλον πέφτει γάντι το «άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας».

Tuesday, October 11, 2016

το πρόβλημα και η ευκαιρία

 
Δημήτρης Ρηγόπουλος ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ

Το πρόβλημα και η ευκαιρία

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 
Αναβαθμίζονται η σημασία και ο ρόλος της λεωφόρου Συγγρού μετά το άνοιγμα του Κέντρου Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος, που ήδη συγκεντρώνει σε καθημερινή βάση χιλιάδες πολίτες οι οποίοι καταφθάνουν από κάθε περιοχή της Αττικής για να θαυμάσουν το νέο απόκτημα της πόλης τους.

Το πώς προσεγγίζουν τον νέο προορισμό της Αθήνας είναι ακόμη άγνωστο, καθώς δεν υπάρχουν, προς το παρόν, τεκμηριωμένα στοιχεία. Αλλά η ύπαρξη μεγάλου χώρου υπόγειας στάθμευσης χωρητικότητας 1.000 θέσεων, που λειτουργεί για την ώρα χωρίς χρέωση (αυτό πρόκειται να αλλάξει τους επόμενους μήνες), διευκολύνει τους οδηγούς και καλύπτει την έλλειψη σταθμού μετρό στην περιοχή. Οσοι θεωρούν πολυτέλεια την κατασκευή σταθμού στο ΚΠΙΣΝ αντιτείνουν ότι σε μικρή απόσταση βρίσκεται στάση μέσου σταθερής τροχιάς, εννοώντας το τραμ. Πρόκειται, ασφαλώς, για χιούμορ, καθώς ο χρόνος ανάμεσα στις δύο προσφερόμενες επιλογές δεν προσφέρεται για συγκρίσεις.

Το αποτέλεσμα είναι εμφανές τις ημέρες αιχμής, όταν τα αυτοκίνητα κατά την έξοδό τους από το άνετο πάρκινγκ συνωστίζονται στα στενάκια στις Τζιτζιφιές προκαλώντας κυκλοφοριακό κομφούζιο.

Αν υποθέσουμε, λοιπόν, πως το παλαιότερο αίτημα του Ιδρύματος Νιάρχος για κατασκευή σταθμού μετρό μετατίθεται για άλλες, καλύτερες εποχές, αυτό δεν σημαίνει ότι η πολιτεία δεν πρέπει να επεξεργαστεί άλλες λύσεις που θα διευκολύνουν την πρόσβαση στο ΚΠΙΣΝ.

Σε αυτό το σημείο επανέρχεται στην επικαιρότητα το αίτημα για την αναβάθμιση της λεωφόρου Συγγρού. Τα τελευταία χρόνια η Συγγρού δεν είναι αυτό που ήταν το 2000 ή το 2005. Η ανακατασκευή του Φιξ σε Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, η πληθωρική παρουσία της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση και τώρα η παράδοση του ΚΠΙΣΝ στους πολίτες προσδίδουν ένα εντελώς διαφορετικό τοπίο που διευκολύνει πιο τολμηρές αποφάσεις. Το γεγονός ότι κατά μήκος της λεωφόρου «διασταυρώνονται» δύο κοινωφελή ιδρύματα με ισχυρή παρουσία στην Ελλάδα του 2016 καλλιεργεί μια ιδιαίτερα ευνοϊκή συνθήκη που μπορεί να μας οδηγήσει σε επαναξιολόγηση του τρόπου που βλέπουμε και (κυρίως) του τρόπου που «ζούμε» τη λεωφόρο Συγγρού. Υπάρχει ήδη η παρακαταθήκη μιας αρκετά πρόσφατης πρωτοβουλίας του Ιδρύματος Ωνάση, που επεξεργαζόταν δημιουργικές ιδέες πάνω στη μετατροπή της Συγγρού από άξονα ταχείας κυκλοφορίας σε δρόμο με πιο ήπια χαρακτηριστικά και με έμφαση στην ενίσχυση της διαμπερούς προσπέλασης. Σε αυτό το πλαίσιο, θα μπορούσαμε να σκεφτούμε την κατασκευή μιας υποστηρικτικής γραμμής τραμ που θα ξεκινούσε από το Φιξ και θα «κατέβαινε» τη Συγγρού συνδέοντας άμεσα το κέντρο της πόλης με το παραλιακό μέτωπο και το Κέντρο Πολιτισμού. Ιδέες υπάρχουν. Λείπουν οι πόροι, αλλά ίσως ακόμη περισσότερο φαίνεται ότι λείπουν ευσυνείδητοι δημόσιοι λειτουργοί σε επιτελικές θέσεις που, ακόμη και σε μια όχι τόσο οραματική εποχή, βλέπουν μπροστά τους ευκαιρίες και όχι μόνο γραφειοκρατικές διευθετήσεις.

Thursday, October 6, 2016

Ψέματα και άλλλες αμαρτίες

Παρασκευή
7 Οκτωβρίου 2016
Ημερήσια ηλεκτρονική εφημερίδα, Αρ. φύλλου 2209RSS FEED
Ψέματα και άλλες αμαρτίες

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Μεγάλη αμαρτία το ψέμα, αλλά όταν λέγεται ενώπιον του Θεού, όταν λέγεται ενώπιον του Αρχιεπισκόπου, τότε η αμαρτία είναι θανάσιμη!
Κατά την πρόσφατη προ ημερησίας διατάξεως στη Βουλή συζήτηση για την Παιδεία, ο συνεταίρος του κ. Τσίπρα, ο κ. Καμμένος έφθασε ασθμαίνων στο βήμα, προερχόμενος από (πυροσβεστική) συνάντηση με τον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο.
Και δεν είπε ψέματα μόνο από το βήμα της Βουλής, αλλά αποδείχθηκε πως είχε πει ψέματα και στον Αρχιεπίσκοπο!
Είπε στο ξεκίνημα της ομιλίας του ο κ. Καμμένος: «Θα ήθελα να ανακοινώσω στο Σώμα ότι πριν από λίγο συναντήθηκα με τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κκ Ιερώνυμο, ο οποίος με ιδιαίτερη χαρά εδέχθη την πρόταση του πρωθυπουργού από το βήμα της Βουλής για να γίνει διάλογος με την Εκκλησία από την αρχή, προκειμένου από κοινού να αποφασιστούν η συγγραφή των νέων βιβλίων και πιθανές αλλαγές στα θρησκευτικά».
Όπως θα δείτε παρακάτω, καμιά πρόταση για «διάλογο με την Εκκλησία από την αρχή», ούτε υπάρχει πρόθεση για από κοινού (με την Εκκλησία δηλαδή) συγγραφή των νέων βιβλίων και «πιθανές» αλλαγές στα θρησκευτικά».
Παρ’ όλα αυτά, ο κ. Καμμένος «διαβεβαίωσε» τον Αρχιεπίσκοπο ότι «θα ξεκινήσει διάλογος από μηδενική βάση». Ότι «τα βιβλία που θα γραφτούν και το πρόγραμμα που θα υπάρξει θα είναι κατόπιν συμφωνίας με την Εκκλησία».
(Είπε μάλιστα ότι επ’ αυτού ρώτησε τον πρωθυπουργό και του το… διευκρίνισε!)
Όπως αποδεικνύεται, ουδέν από όσα ο κ. Καμμένος ανέφερε ως αδιαμφισβήτητα γεγονότα και δεσμεύσεις της κυβέρνησης έχει την παραμικρή σχέση με την πραγματικότητα.
Δηλαδή, επρόκειτο για στάχτη στα μάτια!
Διότι στην ομιλία του, ο κ. Τσίπρας είπε ότι το μάθημα των θρησκευτικών οφείλει να κάνει τους μαθητές να κατανοήσουν τη θρησκευτικότητα ως «πτυχή της κοινωνικής πραγματικότητας». Και ότι ο διάλογος θα συνεχιστεί, πλην όμως φέτος στα σχολειά μας θα ξεκινήσουν δοκιμαστικά τα νέα αναλυτικά προγράμματα.
Πρόσθεσε πως «σ’ αυτόν τον διάλογο βεβαίως είναι ευπρόσδεκτες οι απόψεις της Εκκλησίας, αλλά η τελική κρίση θα γίνει από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής».
Επομένως, δεν ισχύουν τα «από την αρχή» και «από μηδενική βάση» και «από κοινού με την Εκκλησία αποφάσεις για τη συγγραφή των νέων βιβλίων και πιθανές αλλαγές στα θρησκευτικά».
Ο δε υπουργός Παιδείας κ. Φίλης, στην ίδια συνεδρίαση, ξεκαθάρισε πως «τα νέα προγράμματα Θρησκευτικών έχουν εκπονηθεί από ειδική Επιτροπή του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής, στην οποία συμμετείχαν και θεολόγοι».
Προφανώς δεν εννοούσε θεολόγους που είχε ορίσει η Εκκλησία και οπωσδήποτε δεν τίθεται θέμα να συμβεί αυτό που ο κ. Καμμένος υποσχέθηκε στον Αρχιεπίσκοπο, ότι δηλαδή «τα βιβλία που θα γραφτούν και το πρόγραμμα που θα υπάρξει θα είναι κατόπιν συμφωνίας με την Εκκλησία».
Έτσι κι’ αλλιώς, ο κ. Τσίπρας ξεκαθάρισε ότι θα γίνει μεν διάλογος, αλλά η τελική απόφαση θα ληφθεί από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής.
Μιλάμε για πολύ μεγάλες αμαρτίες…